(คุณเคยคิดหรือเปล่าว่าเพื่อนสนิทของเราจะชอบกินของเหลือของเรา) ในหัวของแพรวพราวเต็มไปด้วยคำถามหลังจากที่เธอรู้ความจริงว่าซอนญ่าแอบไปมีอะไรกับเต้ เธอไม่คิดเลยว่าเธอจะเจอเหตุการณ์แบบนี้

“เธอก็รู้ว่าเต้คบกับฉันอยู่ทำไมเธอทำแบบนี้ ทำไม ?”

“แพรว ฉันขอโทษฉันผิดไปแล้ว ยกโทษให้ฉันเถอะนะ”

“ยกโทษ !! เธอคิดว่าเรื่องแบบนี้จะยกโทษให้ได้หรอ ?เธอนอนกับแฟนเรานะ”

“เราขอโทษเราไม่ได้ตั้งใจ อย่าโกรธเราเลยนะ”

“ฉันไม่โกรธแกหรอก....... แต่ฉันเกลียด! ได้ยินไหม ฉันเกลียดแก ! เกลียดที่มีเพื่อนทรยศอย่างแก!”

หลังจากพูดเสร็จแพรวพราวก็เดินลงมาจากด่านฟ้า แล้วขึ้นรถกลับหอของเธอ เธอเสียใจจนไม่เป็นอันเรียนอยู่1อาทิตย์ก่อนที่ทุกอย่างจะเป็นปรกติ แต่ที่ไม่ปรกติแพรวพราวไม่มีเพื่อนที่ชื่อ ซอนญ่า

ตอนที่1

หลังจากที่แพรวพราวเรียนจบแพรวพราวก็บินกลับไทย เธอดีใจมากที่เธอจะได้อยู่กับพ่อแม่และ บอส พี่ชายของเธอ

“Welcometo Thailand แพรวพราว”

แพรวพราววิ่งไปกอดพี่บอสและกราบไหวพ่อกับแม่ของเธอ

“ไปเรียนอยู่ต่างประเทศเป็นไงบ้างลูกอยู่ที่นู่นสบายดีไหม”

“ไม่หรอกจะแม่อยู่ที่นู่นก็สบายดี แค่คิดถึงพ่อกับแม่มากไปหน่อยเท่านั้นเอง”

“ปากหวานนะลูกคนนี้มาให้พ่อหอมชื่นใจหน่อยเร็ว”

แพรวพราวกอดคุณพ่อด้วยความสุขแบบที่พ่อกับลูกไม่ได้เจอกันตั้งนาน

“นี่! มาถึงเหนื่อยๆ รีบไปอาบน้ำซะ แล้วเข้านอนพรุ่งนี้จะมีการประชุมแปดโมงแกต้องเข้าไปประชุมด้วยนะ”

“รับทราบค่ะพี่ชาย”

หลังจากที่แพรวพราวคุยกันเสร็จก็ขึ้นห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านอนเพื่อเตรียมตัวไปนอน

เช้าวันที่สดใสแพรวกับบอสก็ไปที่บริษัทพร้อมกันเพื่อที่จะเตรียมประชุม

“คุณบอสเรียกพวกเรามาทั้งหมดมีไรหรือเปล่าครับ”

“ที่ผมเรียกทุกๆคนมาในวันนี้เราจะมีการเปลี่ยนบอร์ดผู้บริหารกัน”

พอทุกคนได้ยินก็ฮือฮากันใหญ่

“รองประธานคนปัจจุบันคือคุณเตชินบัดนี้เราขอเปลี่ยนให้คุณแพรวพราว เป็นรองประธานบริษัทของเรา ส่วนคุณเตชินให้ทำหน้าที่เป็นเลขาประจำตัวรองประธานบริษัทเราขอขอบคุณมากที่รักษาการแทนรองประธานบริษัทของเรา”

“เพื่อบริษัทของเราผมยินดีเสมอครับ”

“งั้นผมฝากสอนงานแพรวพราวด้วยนะครับ”

“ฝากเนื้อฝากตัวดัวยนะคะคุณเตชิน”

“ครับผม”

“วันนี้เราจะมาประชุมในวาระเรื่อง.....”

หลังจากประชุมเสร็จแพรวพราวก็ชวนพี่ชายไปกินข้าว

“ประชุมเสร็จแล้วเราไปหาไรกินกันไหมคะ ?”

“ไม่ดีกว่าพอดีมีนัดแล้ว”

“นัดกับใครเอ่ยบอกน้องได้ไหม”

“จะรู้ไปทำไม?”

“อ่ะๆๆไม่รู้ก็ไม่รู้ไปดีกว่า”

จากนั้นแพรวพราวก็ออกไปหาไรกิน ส่วนพี่ชายก็ออกไปหาสาวกินข้าวด้วยกันในระหว่างที่กำลังขับรถไปหาไรกิน บอสหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แต่ดันทำโทรศัพท์หล่นเลยก้มลงไปเก็บ ในระหว่างที่ก้ม ก็มีแม่ค้าเข็ญรถตัดหน้าทำให้รถชนกับข้าวกับแกงหกหมดเลอะเทอะหมด

“นี่คุณ! เข็ญรถยังไงของคุณ มาตัดหน้ารถผม คุณมองไม่เห็นรถหรือไง”

“หน๋อย! คุณต่างหาง ขับรถยังไงไม่ดูตาม้าตาเรือเลย ซื้อใบขับขี่มาหรือเปล่า”

“คนอย่างผมหล่อ มีเสน่ห์ และฉลาด ไม่มีทางที่จะซื้อใบขับขี่มาหรอก”

“แหวะ! จะอ้วก”

“เอาไป5000 แค่นี้คงพอสำหรับค่าเสียหายนะ”

“ขอโทษสักคำก็ไม่มีคุณคิดว่า คนสวยๆ หน้าตาดีอย่างฉันจะซื้อด้วยเงินได้หรอ”

“สวย!!”

บอสมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วก็ขำ

“นี่นายขำไรไม่ทราบ”

“ผู้หญิงหรอไอ้เราก็นึกว่าทอม”

“นี่นาย! ไอ้ผู้ชายปากเสีย!!”

จากนั้น บุษบาก็จับไหล่และตีเข่าไปตรงเป้าของเขา

“จำไว้นะคนอย่างอีบุษบา จะมีผัวให้ดู”

พอพูดจบบุษบาก็เก็บของกลับบ้าน

“อีทอมอีหน้า... โอ้ย! จุกโว้ยยย!!”

บุษบาก็เดินกลับมาพร้อมหยิบเงิน5000จากมือของเขา

“ส่วนค่าเสียหายฉันคิดแค่นี้แล้วกัน”

แล้วเธอก็เดินจากไปทิ้งไว้ให้บอสนอนอยู่ข้างถนนด้วยความเจ็บปวด

“ถ้าฉันเจอเธอฉันจะไม่ปล่อยเธอไว้แน่ๆ ใยทอม !!”

จากนั้นบอสก็ประคองตัวเองขึ้นรถแล้วขับไปหากิ๊กของเขาที่ร้านอาหาร จนถงร้านอาหาร

“บอสข๋าทำไมมานานจังเลยคะ มุกข๋า คิ๊ดถึ๊ง คิดถึง คุณจังเลย”

“พอดีมีเรื่องนิดหน่อยไปกินข้าวกันเถอะ ผมหิวจะแย่อยู่แล้ว”

บอสก็กินข้าวกับมุกข๋าของเขาส่วนบุษบาก็กลับบ้านพร้อมเงิน 5000 กับของที่หมด

“ไอ้บุษ!!ทำไมวันนี้เองกลับมาในสภาพแบบนี้”

“คือมีเรื่องนิดหน่อยอ่ะยาย”

“ข้าว่าไม่นิดหน่อยแล้วละเละเป็นโจ๊กขนาดนี้”

“เถอะหน่ายายไหนๆเรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ยายไม่ต้องไปลื้อฟื้นหรอก พรุ่งนี้ค่อยทำขายไหมก็ได้”

“ยายพี่บุษหวัดดีครับ”

“อ้าวกลับมาจากมอแล้วหรอ ทำไมวันนี้เลิกเรียนไวจัง”

“วันนี้มีกิจกรรมที่มออ่ะยายเลยกลับมาก่อน ว่าแต่พี่บุษไปโดนไรมา ร้านถึงเป็นอย่างนี้อ่ะ”

“ก็อีตานั้นอ่ะ”

“อีตานั่น? อีตาไหน ? แล้วเขาทำไรพี่อ่ะ”

“ช่างเถอะกล้วยไหนๆก็กลับมาจากมอแล้วก็ช่วยล้างจานและหม้อด้วยนะ”

“โอเคเลยพี่”

กล้วยก็ขึ้นไปเก็บของแล้วมาล้างหม้อกับจาน เมื่อล้างเสร็จ กล้วยก็ไปทำงาน Parttime ที่ร้านกาแฟ

“หวัดดีครับพี่ซอนญ่า”

“หวัดดีจ้ากล้วยทำงานวันแรกสู้ๆนะจะ”

“ครับพี่ซอนญ่า”

“มะนาวมาหาพี่หน่อยสิ”

“ข๋าคุณซอนญ่า”

“นี่เด็กพาร์ทไทม์ฝากสอนงานเด็กด้วยนะคะ”

“ได้ค่ะว่าแต่วันนี้คุณซอนญ่าจะอยู่ร้านไหมคะ”

“คงไม่หรอกจะเพราะวันนี้มีนัดกินข้าว”

“กับคุณเต้ใช่ไหมคะ?”

พอมะนาวพูดถึงคุณเต้ก็หน้าเสียคิดถึงเรื่องแพรวพราว จากนั้นนางก็ฉีกยิ้มแล้วพูดว่า

“มีอะไรก็ไปทำเถอะไปละ”

แล้วก็เดินออกไปหาคุณเต้เมือเธอมาถึงเธอก็นั่งรอ จากนั้นคุณเต้ก็เดินมาหา ซอนญ่า ด้วยใบหน้าที่ปกปิดตัวตนเพราะเขาเป็นดาราอันดับต้นๆเลยนะ

“รอนานไหมจะที่รัก”

“ไม่หรอกว่าแต่เรียกมามีไรหรือเปล่า”

“แหม่ๆเค้าคิดถึงตะเอง อยากกินข้าวกับตะเองไม่ได้หรอ”

“เราก็มีเรื่องจะบอกกับตัวเองเหมือนกัน”

“อย่าบอกนะว่าว่าตัวเองจะขอเราแต่งงาน บ้าเหรอ เราเขินนะ”

“เรา....เลิกกันเถอะ!!!”

หลังจากที่เต้ได้ยินคำนี้ทำให้เขารู้สึกช๊อคหนักมาก

“ตัวเอง....พูดเล่นใช่ไหม?”

“เราคิดดูดีๆแล้ว เราผิดเองแหละที่มารักเธอ”

“เธอผิดอะไรเรารักกันก็ไม่ผิดนิ”

“เพราะเรารักกันทำให้ฉันต้องเสียเพื่อนไป”

“มันไม่เกี่ยวเลยซอนเรารักเธอตั้งแต่เธอเข้าปี 1 แล้วนะ”

“เธอชอบฉันทั้งๆที่ยังคบกับแพรวพราว เธอไม่สงสารแพรวพราวบ้างหรอ”

“เธอกำลังจะบอกให้ฉันไปขอโทษแพรวพราวแล้วกลับไปคบกับแพรวพราว ทั้งๆที่ฉันไม่ได้รักเขาเนี่ยะนะ”

“ใช่!! ฉันอยากจะให้เธอไปคบกับใยแพรว เพราะฉันไม่อยากเป็นเพื่อนทรยศ!!”

“ถ้าจะให้ไปขอโทษเราไปให้ได้ แต่จะให้ไปรักเขา ? เธอคิดว่านี่คือความรักหรอ? เธอจะให้คนอย่างฉันที่รักเธอคนเดียว ไปรักคนอื่นหรอ? แล้วความรู้สึกเธอหละ”

“ก็ช่างสิ!! ฉันโอเคร”

“แล้วใยแพรวล่ะ”

“ก็....คงจะดีกับมันแหละ”

“ถ้าฉันรักเขามันก็ดีทั้งสองฝ่าย แต่นี่ฉันไม่ได้รักเขาถ้าแพรวอยู่กับความรู้สึกที่ฉันไม่ได้รักแพรว แพรวจะรู้สึกยังไง ? รู้สึกดีใจหรอ ?”

“..........”

“เอาเป็นว่าเรื่องเมื่อกี้จะถือว่าไม่ได้พูดแล้วกันแต่ถ้าอยากคืนดีกับแพรวเราพอจะช่วยได้ วันนี้เราอยากกินข้าวกับตะเองอย่าพูดเรื่องอื่นให้เสียบรรยากาศดีกว่า”

เมื่อพูดจบซอนญ่าก็กินข้าวกับเต้ปรกติ เหมือนไม่ได้พูดเรื่องเมื่อกี้ หลังจากที่แพรวพราวทำงานเสร็จ เธอก็ขับรถกลับบ้าน ระหว่างกลับบ้านเธอก็แวะเข้าร้านกาแฟ

“น้องพี่ขอคาปูชิโน่แก้วนึง”

“ได้ครับรอสักครู่นะครับ.....พี่ คาปูชิโน่แก้วนึง”

หลังจากสั่งเสร็จแพรวก็ไปนั่งรอ

“บิล285คาปูชิโน่ของใครคับ ได้แล้วครับ”

“ของพี่เองจะเท่าไหร่จ๊ะ”

“50 บาทครับพี่”

“นี่จะ100 บาท ไม่ต้องทอนนะจะ”

หลังจากคิดตังเสร็จแพรวพราวก็เดินออกจากร้านขึ้นรถไป ในจังหวะนั้นกล้วยดันไปเห็นผ้าเช็ดหน้าของแพรวพราวที่ทำตกไว้

“คุณครับผ้าเช็ดหน้.........”

ยังไม่ทันพูดจบเขาก็ขับรถออกไปไกลแล้ว เมื่อกล้วยทำงานเสร็จเขาก็กลับบ้านพร้อมกับผ้าเชดหน้า”

“กลับมาแล้วครับ”

“มาทานข้าวกันก่อนสิวันนี้ยายทำของโปรดของแกไว้ด้วยนะ”

“ไหนขอดูหน่อยสิ.....โหยน่ากินจัง จะทานให้หมดเลย แล้วพี่บุษไม่กินข้าวหรอยาย”

“รายนั้นกินเสร็จขึ้นไปนอนแล้วเอ็งก็รีบกิน รีบไปนอน พรุ่งนี้เองมีเรียนเช้าไม่ใช่หรอ รีบกินซ่ะ”

“คร้าบบบบคุณยายของผม”

เช้าวันต่อมาบุษบาก็หาบของไปขายหน้าบริษัทของบอส เธอยังไม่รู้ว่าหน้าบริษัทที่เธอไปขายของอยู่นั้นคือเจ้าของบริษัทที่เธอเข่าใส่เขา

“เร่เข้ามาจ้าเร่เข้ามา กับข้าวกับแกงอร่อยๆ 30 บาทจ้า เร่เข้ามาเร็ว”

“อ้าวไอบุษ วันนี้เองไม่ไปขายแถวบ้านเองหรอกหรอ”

“อ๋อตอนกลางวันคนไม่ค่อยมี เลยมาขายหน้าบริษัท เผื่อจะมีคนกินตกเย็นก็ไปขายที่บ้านเหมือนเดิมจ้า”

บอสก็เดินลงมาจากบริษัทดันไปเห็นแม่ค้าที่มีเรื่องกันตอน บอสก็ค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอเพื่อให้แน่ใจว่าใช่คนที่มีเรื่องวันนั้นหรือเปล่า

“เธอ!!!”

“นาย!!!”

เรื่องราวของเธอทั้งสองจะลงเอยอย่างไรเต้กับซอนญ่าจะเลิกกันจริงๆไหม แพรววายังอยากจะคืนดีกับซอนญ่าหรือเปล่า กล้วยจะมีโอกาสได้เจอแพรวพราวหรือไม่ติดตามต่อได้ใน ตอนที่ 2

Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2560
Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2560 12:40:21 น.		2 comments
Counter : 644 Pageviews.
Share Tweet