นักฝันผู้ชอบเขียนเล่าเรื่อง
Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2560
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
11 พฤษภาคม 2560
 
All Blogs
 

โจทย์ตะพาบ 178 : พรสวรรค์



พรสวรรค์

ผมวางกระเป๋าลงบนโซฟาแล้วล้มตัวนั่งลงเต็มแรง แหงนหน้าขึ้นมองพัดลมเพดานที่กำลังพัดหมุนวนไปมาแต่หาความเย็นไม่ได้กี่ครั้งแล้วที่ผมต้องกลับมาตายรังหลังจากที่ออกไปเตร็ดเตร่หางานทำจนได้งานที่คิดว่าดีแล้วแต่มันก็วิ่งวนเข้าสู่อีหรอบเดิมเหมือนพัดลมบนเพดานที่หมุนวนเวียนไปไม่มีวันจบสิ้น

“ไง ครั้งนี้จะอยู่กับแม่กี่วัน”

เสียงของแม่ผมทักทายขณะเดินเข้ามาเยี่ยมมองใบหน้าแสนล้าของผมก่อนหย่อนร่างกายบนโซฟาอีกตัว“อยู่จนถึงวันวิสาขบูชาเลยก็ดี เอ็งจะได้ทำบุญกระดูดให้พ่อเขาด้วย”

ผมขยับตัวขึ้นหยิบแก้วน้ำเย็นเจี๊ยบที่แม่คงเพิ่งมาวางไว้ “ยังไม่รู้เลยแม่ถ้ามีใครโทรมาเรียกไปสัมภาษณ์ก็ไปนั่นแหละ”

“พูดแบบนี้แสดงว่าเปลี่ยนงานอีกแล้วรึ ไหนบอกว่างานที่ได้นี่มันดีไง”

ผมพ่นลมหายใจไม่อยากพูดอะไรมากมาย เพราะพูดไปยังไงแม่ก็ไม่เข้าใจ “แรก ๆ มันก็ดี แต่ทำ ๆ ไปชักจะไม่ดี เถ้าแก่ใช้งานฉันอย่างกับเป็นผู้จัดการ ค่าจ้างแค่หมื่นกว่าบาทจะอะไรกันนักกันหนา ฉันเห็นว่าไม่ยุติธรรม ก็เลยลาออก”

“เขาอาจจะอยากลองฝึกแกเป็นผู้จัดการก็ได้นา”

แม่ออกความเห็นไปตามเรื่อง แล้วผมก็เดาได้ว่าแม่จะต่อด้วยประโยคว่า...

“สมัยพ่อของแก”

แต่ผมชิงพูดแทนเสียก่อนที่แม่จะพูดต่อ“รู้น่า พูดมาหลายครั้งแล้ว สมัยนั้นกับสมัยนี้ไม่เหมือนกันนะแม่ทำอะไรเท่าไหร่เราก็ต้องได้ค่าตอบแทนเท่านั้น จะไปทำเกินมันก็เกินค่าจ้างเดี๋ยวนี้เขามองว่าเอาเปรียบ แล้ว...”

“เออ ๆ ก็แล้วแต่แก... ฉันไปทำกับข้าวแล้ว”

เสียงพูดตัดรำคาญไม่อยากให้ผมสาธยายต่อแผนหนามยอกเอาหนามบ่งของผมยังได้ผล...เวลาในการครุ่นคิดถึงเรืองที่ค้างอยู่ตั้งแต่นั่งรถทัวร์จนมาหย่อนตูดที่โซฟาตัวนี้

ผมชื่อพรสวรรค์ เป็นมนุษย์เพศชายปัจจุบันอายุสามสิบปีพอดีเป๊ะ ผมไม่ใช่คนรวย ไม่ใช่คนหล่อและไม่ได้เก่งกาจฟ้าประทานสมกับชื่อที่แม่ตั้งให้ และเพราะชื่อพรสวรรค์นี้เองที่ทำให้ผมคิดว่ามันไม่เป็นมงคลกับดวงเกิดของตัวเองจึงต้องตกระกำลำบากหากินยากเย็นไม่เคยได้เป็นเศรษฐีกับเขาเสียที มีแต่ต้องแสวงหา ไม่เคยเลยที่สวรรค์จะประทานมาให้แบบไม่ต้องแสวงและเพราะชื่อพรสวรรค์นี่แหละ ผมถึงอยากเปลี่ยนชื่อจนแสวงหาจนพบว่าหลวงพ่อชื่อดังแห่งยุคอยู่ไม่ไกลจากบ้านเกิดเท่าไหร่

“แม่ ฉันไปข้างนอก เย็น ๆ กลับ” ผมตะโกนบอกแม่ในครัว

“เออ กลับมาให้ทันกินข้าวด้วย”

เสียงแม่ดังไล่หลังไว ๆ ผมคว้ามอเตอร์ไซค์คันเก่าที่ผ่อนให้แม่ไว้ใช้ขับตรงดิ่งไปตามถนนมุ่งสู่วัดป่าอันเป็นวัดที่ผมจะต้องได้ชื่อใหม่ไฉไลกลับไปอวดแม่

“ว่ามาสิโยม” หลวงพ่อท่านถามยิ้มๆ เสียงเย็นไม่ต่างกับความเย็นจากพัดลมยี่ห้อญี่ปุ่นที่ส่ายไปมาดังแก๊ก ๆ

“ผมอยากให้ท่านตั้งชื่อใหม่ให้ผมครับ”ผมกระพุ่มมือบอกความตั้งใจชัดเจน

“แล้วตอนนี้โยมชื่ออะไรล่ะ”ใบหน้าท่านยังส่งยิ้มเปล่งรัศมี

“ผมชื่อพรสวรรค์”

“ชื่อก็เพราะดีนี่จะเปลี่ยนทำไมล่ะ”

“ผมอยากรวยครับ เปลี่ยนชื่อมงคล ๆกว่านี้ จะได้ร่ำได้รวย”

ท่านหัวเราะขยับตัวโยกเยก ยิ้มกว้างกว่าเดิม“งั้นก็ชื่อว่ามงคงเสียสิ”

“โธ่ อย่าล้อผมเล่นสิครับถ้าผมได้ชื่อใหม่แล้วรวยเมื่อไหร่ ผมจะสร้างกุฏิถวาย” ผมเสนอผลตอบแทนให้

“แล้วถ้าไม่รวยล่ะ”หลวงพ่อถาม

“ต้องรวยสิครับหลวงพ่อ”ผมตอบหน้าเหยเก รู้สึกมึนนิดหน่อยว่าใช่หลวงพ่อวัดดังที่เช็คมาหรือเปล่า

“เอ้าถ้ามั่นใจว่าต้องรวยแล้วจะให้เปลี่ยนชื่อทำไม”

สรุปวันนี้ผมจะได้ชื่อใหม่สมใจไหมนี่ผมเริ่มคิดว่าตัดสินใจผิดที่มาหาหลวงพ่อรูปนี้แต่มาแล้วก็ต้องได้อะไรกลับไปให้คุ้มค่ารถทัวร์ “เอางี้ครับหลวงพ่อผมให้หลวงพ่อเลือกจากชื่อที่ผมบอกสามชื่อ หลวงพ่อชอบชื่อไหน ผมเอาชื่อนั้นแหละ”

“เออน่าสนุกดี ว่ามาซิ” หลวงพ่อยิ้ม กวักมือเรียกเด็กวัดตัวอ้วนพุงพลุ้ยให้มารินน้ำชาให้ผมกับตัวท่านเอง

“ชื่อแรก”ผมเริ่มปิ๊งไอเดีย “มารวย”

“ฉันว่ามันพ้องกับเสียงมะรวย (ไม่รวย)นะพี่” เด็กวัดตัวอ้วนแซ็วเล่นขำ ๆ

“งั้นชื่อที่สอง”ผมชักสีหน้าเล็กน้อยแล้วเอ่ยชื่อที่สอง “ทองเต็มพาน เป็นไงชื่อคล้ายพวกเซเลบ”

“ราคาทองมันก็ขึ้นๆ ลง ๆ นะพี่ ใช้ชื่อนี้ระวังรวยไม่เสถียร” เจ้าอ้วนกอดอกครุ่นคิด

“อะไรวะ”ผมเริ่มหงุดหงิด เค้นหัวเอาชื่อที่สามออกมา “ชื่อสุดท้ายแล้ว ยังก็ต้องเอา รวยล้ำเลิศ”

“งั้นก็ต้องเอาชื่อนี้ใช่มั้ย”หลวงพ่อแทรก

เด็กอ้วนหัวเราะตัวโยนไม่เกรงใจหลวงพ่อที่นั่งขัดสมาธิบนอาสน์ “ว่าแต่พี่ทำงานอะไรอยู่ถึงอยากรวยล้ำเลิศ”

ผมใช้เวลาคิดนานทีเดียวจนหลวงพ่อชิงถามเสียก่อน “นี่โยมไม่รู้รึว่าตัวเองทำงานอะไร”

“มันก็เปลี่ยนไปเรื่อยน่ะหลวงพ่อเจองานไม่ดีบ้าง เจอคนไม่ดีบ้าง เงินน้อยเกินไปบ้าง งานยากเกินไปบ้าง หลาย ๆอย่าง” ผมตอบด้วยใบหน้าที่แสดงถึงความหนักอกหนักใจเต็มกลืน

“ถ้าเปลี่ยนเป็นรวยล้ำเลิศแล้วคิดว่ามันจะดีขึ้นหรือ”หลวงพ่อซักต่อ

“ก็ต้องดีสิหลวงพ่อผมอาจเจองานที่ถูกใจรายได้งามวันนี้พรุ่งนี้”ผมหวังอย่างนั้น“หลวงพ่อยังมีชื่อก่อนบวชกับหลังบวชเลยนี่ครับชื่อหลังบวชที่ได้ใหม่ของหลวงพ่อยังทำให้หลวงพ่อกลายเป็นเกจิชื่อดังเลยนี่ไงแสดงว่าชื่อมีผล”

“อาตมาไม่ได้อยากบวชเพราะอยากเปลี่ยนชื่อนะโยม”หลวงพ่อบอกเหตุผล แต่ผมก็รู้อยู่แล้ว ที่พูดไปนั่นก็คะนองปาก

“แต่อาตมาอยากรู้ว่าถ้าโยมเปลี่ยนชื่อ... มันก็เปลี่ยนที่ตัวโยม... แล้วคนอื่นล่ะ เขาจะเปลี่ยนตามเพราะชื่อโยมเปลี่ยนหรือ”

ผมครุ่นคิดหลายนาที“ถ้าอย่างนั้นผมขอสาลิกาลิ้นทองจากหลวงพ่อจะได้ไหมพูดอะไรคนเป็นเจ้าเป็นนายจะได้เชื่อ”

“ถ้าโยมมั่นใจว่าเปลี่ยนชื่อเป็นรวยล้ำเลิศแล้วก็ไม่ต้องใช้ของพรรค์นั้นดอก หรือโยมจะเอาของพรรค์นั้นก็ไม่ต้องเปลี่ยนชื่อ”

“ชื่อเดิมมันไม่ทำให้ชีวิตผมเฮงนี่หลวงพ่อ... ผมอยากให้หลวงพ่อตั้งให้ใหม่ จะได้เฮง ๆเหมือนเกิดใหม่”

“แล้วใครตั้งชื่อเดิมให้โยม”

“แม่ผมครับ”

“แล้วใครให้ชีวิตโยม”

“เอ๊าก็ต้องแม่สิครับ ผมไม่ใช่เห็ดจะได้เกิดจากรานะครับ”

“งั้นโยมก็กลับไปให้แม่ของโยมเปลี่ยนให้ก็แล้วกันชื่อโยมนั่น นางฟ้าของโยมก็ตั้งใจให้... ถือเป็นมงคลดีแล้ว”

หลวงพ่อไล่ผมกลับดื้อ ๆ บอกว่าได้เวลาทำวัตร ตกลงผมไม่ได้อะไรเลยสักอย่าง จะชื่อมะระมะรวยหรือทองเต็มพานเต็มแผ่นก็ไม่ได้ ทำไมชีวีตผมถึงเส็งเคร็งแบบนี้... แม้แต่พระก็ปฏิเสธ

ผมกลับมาหย่อนตัวบนโซฟาตามเดิม... แม่ของผมก็นั่งบนโซฟาตัวเดิม... เว้นเสียแต่มีละครทีวีเรื่องใหม่ที่ผมไม่สนใจกำลังฉายฉากเรียกน้ำตาในรูปแบบเดิม ๆ... บนโต๊ะกลางก็มีกับข้าวของโปรดของผมเหมือนเดิม

“แม่”ผมเรียกแม่ และคงขัดจังหวะอารมณ์ซึ้ง แม่จึงหันมาทำตาดุใส่

“มีอะไร”

“ทำไมแม่ตั้งชื่อผมว่าพรสวรรค์”ผมถามไป ในใจก็ลุ้นในคำตอบ

“ก็ไม่มีอะไร... พอดีตอนที่แม่นอนรอคลอดบนเตียง พยาบาลเขาเปิดละคร แล้วพระเอกมันชื่อพรสวรรค์”

แม่ว่าแบบนั้นทำเอาผมถอนหายใจเสียงยาวเอาวะ อย่างน้อยก็ชื่อพระเอกละครละโว้ย “แล้วพระเอกเป็นไงแม่ รูปหล่อ พ่อรวยได้แอ้มนางเอกสวยเปล่า”

“เหอะ”แม่โคลงศีรษะ “หล่อมันก็หล่อละวะ แต่จนข้าวสารกรอกหม้อยังไม่มี เพื่อนมิตรหนีหาย จับอะไรเป็นเจ๊ง... แถมถูกนางเอกทิ้งไปเพราะความไม่เอาไหนของมันนี่แหละ”

“โห... คาแรคเตอร์แย่ขนาดนี้แม่ยังเอามาตั้งชื่อผมอีก” ผมโอดครวญตั้งใจว่าพรุ่งนี้จะกลับไปหาหลวงพ่ออีกครั้งว่าไอ้ชื่อพรสวรรค์นี่ไม่ได้เกิดจากความตั้งใจสักนิด”

“มันก็ไม่ได้แย่ทั้งหมดหรอก... มันก็มีดีอย่างหนึ่ง” แม่ผมพูดโดยไม่ละสายตาจากจอทีวี

“อะไรแม่”

“ไอ้พรสวรรค์นั่นมันรักแม่ของมันมาก”

ผมไม่ได้คาดหวังช็อตซึ้งอะไรเล้ย...พับผ่าสิ แม่ผมก็ยังสนใจดูนางเอกถูกจิกทิ้งผม... แต่ผมก็พูดอะไรไม่ออกสักคำแล้วก็ไม่อยากพูดอะไรต่ออีก...  ผมเปิดฝาชี หยิบจานข้าวขึ้นมาตักหมูกระเทียมราดลงไปแล้วใช้ช้อนตักเข้าปากเคี้ยวหมับ ๆ

“แม่”

“อะไรอีกล่ะ”แม่ผมหันมามอง

“ผมรักแม่นะ”

               ---------------------------------------------

อารมณ์วันแม่มากอ่ะ





 

Create Date : 11 พฤษภาคม 2560
11 comments
Last Update : 13 พฤษภาคม 2560 22:03:45 น.
Counter : 1119 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...
คุณเนินน้ำ, คุณเรียวรุ้ง, คุณtoor36, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณALDI, คุณซองขาวเบอร์ 9, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณชมพร, คุณClose To Heaven, คุณSakormaree

 

ชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้ เป็นมงคลที่สุดแล้วเนาะ

 

โดย: เนินน้ำ 11 พฤษภาคม 2560 22:30:49 น.  

 

เนื้อเรื่องน่ารักดีค่ะ

ชื่อพระเอก-นางเอกละครได้ยินบ่อยนะ

แต่เหตุผลที่ตามมานี่ไม่เคยรู้เลย

ถ้ามีเหตุผลนอกเหนือแบบเรื่องสั้นนี้ก็ซึ้งอะ

โหวตงานเขียนและบทประพันธ์ค่ะ

 

โดย: เรียวรุ้ง 12 พฤษภาคม 2560 9:37:41 น.  

 

อารมณ์วันแม่จริิงๆ ครับ 555 สุดท้ายก็ไม่เปลี่ยนชื่อ จริงๆ ถึงเปลี่ยนชื่อแต่ไม่เปลี่ยนพฤติกรรม อะไรหลายๆ อย่างมันก็ไม่เปลี่ยนหรอกนะ

 

โดย: คุณต่อ (toor36 ) 12 พฤษภาคม 2560 10:00:51 น.  

 

เขียนได้ฮามากแล้วก็จบหักมุมซึ้งเสียด้วย

มีได้ทั้งสองพรก็ดีละค่ะ แต่เราก็คงยากจะรู้ว่าเรามี
พรสวรรค์หรือไม่

โหวตงานเขียนนะคะ ขอบคุณโหวตด้วยค่ะ

 

โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 12 พฤษภาคม 2560 16:17:37 น.  

 

ตามมาอ่านตะพาบค่ะ
มาใหม่พรุ่งนี้นะคะ

 

โดย: ซองขาวเบอร์ 9 12 พฤษภาคม 2560 21:39:43 น.  

 

จบแบบซึ้ง ๆ อะ
อยากถามพรสวรรค์ หมูกระเทียม อร่อยมั้ย

 

โดย: ALDI 13 พฤษภาคม 2560 18:19:52 น.  

 

ชลบุรีมามี่คลับ Literature Blog

มาส่งโหวดค่ะ

 

โดย: ซองขาวเบอร์ 9 13 พฤษภาคม 2560 19:54:40 น.  

 

แวะมาอ่าน + มาโหวตค่า
ชลบุรีมามี่คลับ Literature Blog

 

โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน 14 พฤษภาคม 2560 22:34:23 น.  

 

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog
ชลบุรีมามี่คลับ Literature Blog ดู Blog
ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

มาให้กำลังใจค่ะ

 

โดย: ชมพร 16 พฤษภาคม 2560 11:20:28 น.  

 

ชลบุรีมามี่คลับ Literature Blog ดู Blog

อ่านแล้วซึ้งเลยค่ะ
ถึงจะออกแนวไม่หวานมาก แต่อารมณ์ความเป็นแม่ ซึ้งทันที

 

โดย: Close To Heaven 22 พฤษภาคม 2560 0:29:56 น.  

 

ดาวรุ่งแล้วค่ะ อิอิ

 

โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) 31 พฤษภาคม 2560 22:12:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


ชลบุรีมามี่คลับ
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [?]




เป็นนัก(หัด)เขียนนิยายพาร์ทไทม์ เป็นคุณแม่ทำงานที่ชอบฝันกลางวันแบบฟูลไทม์ด้วย

บล็อกนี้มีเรื่องเล่ามากมาย เข้ามาค้นหาสิ่งที่อยากรู้ได้ตามสบาย


ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมชมนะคะ
สำหรับนักอ่านที่ติดตามนิยายของ จขบ
สามารถอานได้ทั้งทางเวบ

Hongsamut : https://hongsamut.com/writerdetail.php?writerid=3992

และทางเว็บ Dek D ค่ะ
https://my.dek-d.com/redapplels/


เนื้อหา ภาพถ่าย ในบล็อกนี้
ได้รับความคุ้มครอง
ตามกฏหมายพ.ร.บ.
สิขสิทธิ์พ.ศ. 2537 ห้าม
นำไปใช้ คัดลอก ดัดแปลง
แก้ไขส่วนหนึ่งส่วนใดโดย
เด็ดขาดนะจ๊ะ

คนดี...


New Comments
Friends' blogs
[Add ชลบุรีมามี่คลับ's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friends


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.