ถ้าอารมณ์แกว่งแล้วร่ายมนต์เพลงบรรเลงประกอบภาพเพราะๆอย่างนี้
ก้อขอให้กวัดแกว่ง โยกโยนไปมาเถอะค่ะ

กลอน ความสัมพันธ์ วันนี้ ช่างทำให้คล้อยตามและเห็นภาพเกินกว่าอักษรที่วางเรียงร้อยไว้ซ้าอีกนะ

อารมณ์ชั้นมันหยาบเกินกว่าจะซาบซึ้งกับบทกวีว่ะ

แต่สองบรรทัดสุดท้ายนั่น โดนอย่างแรง



ปล. วันพุธเจ๊มีนัดรับเงินคืนทั้งต้นและดอกเว้ย

อารมณ์แกว่งนี่ ใจแกว่งด้วยหรือเปล่า

นั่นน่ะสิคะ ได้เห็นหน้าเช้าเย็นก็คงดี (แถมสายกับบ่ายด้วยจะดีมาก)
ไก่คิดว่า คุณชลสิทธิ์น่าจะแต่งตอนกำลังคิดถึงคนห่างไกล หรือเปล่าคะ ดูออกมาจากก้นบึ้งอย่างแรง

ภูเขาแสนสูงใหญ่
แมกไม้ดูงามตา
สีครามของฟากฟ้า
มองจันทราและดาวเดือน

แสงดูระยิบยับ
นอนนั่งนับเธอเป็นเพื่อน
ความเหงาเศร้าสุขเลือน
คงเป็นเพื่อนเสมอไป

แต่เธอยิ่งกว่าดาว
สุกสกาวเป็นไหนไหน
เพราะเธอยิ่งกว่าใคร
อยู่ในใจฉันเนิ่นนาน

มาร่วมแจมด้วยค่ะ

ดาวทะเล ดีใจที่กลับมาแล้ว คล้อยตามแสดงว่าเข้าถึงสิ

เจ๊อาร์ต "แม้นเห็นหน้า ตาเจ้า ทั้งเช้าเย็น
สัมพันธ์เป็น มิเทียมเท่า ฟ้า-ดาว-ดิน" โดนใจ หรือโดนกระทำครับ

คุณจุ อารมณ์แกว่ง เกิดจากแรงกระทบของจิตใจ บางส่วนครับ 55

คุณไก่ จริงๆแล้วความสัมพันธ์ ที่มั่นคงหรือมากพอแล้ว ระหว่างคนสองคน มันเทียบไม่ได้เลยกับความสัมพันธ์ในธรรมชาติที่เขามีต่อกัน ตลอดมาและตลอดไป

botanic ปรบมือให้สองแปะ แล้วจะตามไปต่อกลอน ที่บ้านนะครับ ขอบคุณครับ

สงสัยฉันจะโง่เกินไป เลยเข้าไม่ถึง

ถ้าว่าง ช่วยแปลไทยเป็ยไทยให้ฉันฟังด้วยนา ฮี่ๆๆๆๆ

พรุ่งนี้
จะมาอ่านอีกครั้ง
คืนนี้มองไม่เห็น
ความรักมันเข้าตา
บังใจ

ถ้าคูรักเราเหมือนดาวฟ้าดินก็คงดีครับ เพราะจะอยู่ด้วยกันไปตลอดกาล

โดนใจหรือโดนกระทำไม่ทราบได้
แต่ที่แน่ๆ เจ้าของบล๊อกอาจโดนด่า




เลื่อนจากวันนี้เป็นวันพุธว่ะ
แล้วจะมาแจ้งให้แซ่บ ว่าครบทั้งต้นหรือดอกหรือมาเฉพาะดอก

ปล. ลืมบอกไป ว่าสองบรรทักสุดท้ายที่ว่านั้น หมายถึงนี่เว้ย

วันนี้อารมณ์แกว่งๆ
สะดุดทั้งๆที่ไม่ได้เดินไปจากจุดเดิมเลยสักก้าว


ช่วยไม่ได้ ฉันมันคนหยาบ อ่านกวีไม่ซาบซึ้ง

nattabe ถ้าว่างจะเล่าให้ฟัง แต่คงไม่ไพเราะเท่าตัวหนังสือแน่ๆ

ตาพรานบุญ รีบรักษาดวงตานะครับระวังอักเสบ เดี๋ยวลุกลามไปถึงใจ

PIWATถูกต้องนะคร๊าบบบ และอยู่อย่างเข้าใจ รู้ใจ และผูกพัน

เจ๊ กำของกระผมจริงๆ แต่งกลอนแทบเป็นแทบตาย ดันมาชอบประโยคคำพูด

จุห่างไกลเกินกว่าจะเขียนกลอนนะคะ แต่ก็ชอบกลอน เคยวิพากษ์กับคนใหญ่ในร่างเด็ก คนหนึ่งในหน้า มติชนสุดฯ เล่นกันเป็นเดือน ชื่อจุนี่หรา จนแม่ตกใจว่าไปทำอะไรไว้

แต่ก็นั่นแหละ แล้วมันก็ผ่านไป แล้วจุก็ถูกตัดสินไปว่า เขียนกลอนไม่เป็น

ตอนนั้นสมัยสาวๆ นึกเคืองเหมือนกัน สมัยนี้ จะตอกกลับไปว่า เขียนไม่เป็น แต่อ่านเป็นเฟ๊ยยย


แวะมาคุยค่ะ

คุณจุ มีคดีที่นั่น(มติชน)ด้วยเหรอ???
หุหุ หวังว่าคงไม่ใช่กับคนร่างเล็กที่ชื่อ บุญเลิศ นะ

ถึงอารมณ์จะแกว่ง
แต่กลอนก็เพราะอยู่ดีครับ

อารมณ์แกว่งอย่างเดียวหรอน้า

แวะเข้ามาทักทายครับ

อ้าย กะว่าก๋า ขอบคุณที่ชมชอบครับ

มือใหม่หัดปาด ไม่ได้แกว่งอย่างเดียว สั่นด้วย 555

ตาอ้วนชวนคุย มาบ่อยๆละกันนะครับ เดี๋ยวต้อนรับด้วยน้ำดอกคำฝอย

ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ

ที่มติชนสุดฯ เขามี คอลัมภ์ กวีกระวาด แล้วมัมมีหน้าแรกๆ ที่เขียนจากผู้อ่าน แล้ววิจารณ์แรงมาก กับคอมลัมภ์นี้ เขาบอกเขาเป็นเด็กอายุ 14 เขียนฉันทลักษณ์เก่งกว่าพวกในคอลัมภ์นั้น แล้วก็เขียนกลอนเย้ย จุก็อารมณ์ศิลปิน คอลัมภ์นี้ไม่ค่อยได้อ่านหรอก เลือกอ่าน อันไหนดี ไม่ดี มันอยู่ที่โดนใจเรามั้ย ง่ายๆ

เพราะนึกยังงัยไม่รู้เขียนไปลงบ้าง ปรากฏว่า เขาไม่เอาลงหน้าตอบจดหมาย เขาเอาลง หน้าครึ่ง คล้ายๆ รายงานพิเศษ เป็นหน้า เสียงก้องฯ เพราะจุก็เขียนยาวเหมือนกัน หลังจากนั้น นักเลงกลอน และนักเลงใจ รุมยำเละ แบ่งสองฝาก สนุกสนาน จุงี้เหวอไปเลย

ส่วนใหญ่เขาเรียกจุว่าป้าจุ ตอนนั้นจุอายุ 20 เศษ เท่านั้นเอง แต่ด่าเจ็บ

กลุ่มฉันทลักษณ์ อนุรักษ์นิยม ยำจุเละ
ทั้งๆ ที่ประเด็นของจุ คือ ความก้าวร้าวของเด็กอายุ 14 เพราะลงในคอลัมภ์ กวีกระวาด นั้น เป็นการตัดสินใจของ บก. ซึ่งจุเข้าใจว่า กวี มันอาจจะหมายถึง ฉันทลักษณ์ทั้งหลาย กระวาด มันก็อาจจะหมายถึง วลีที่วาดด้วยอักษรให้เรารู้สึกสะเทือนใจ กระทบใจ คือ มันเป็นเรื่องของ บก. ซึ่ง เด็กอายุ 14 คนนี้ อวดเก่งมาก เยาะเย้ยชอบกล

ประเด็นนี้ มีการถกเถียงเป็นเดือน ซึ่งส่วนใหญ่ ก็แตกประเด็นไปเรื่องของฉันทลักษณ์ ไม่ฉันทลักษณ์นั่นแหละ วุ่นวาย


เรื่องจบไปนานแล้ว จุถึงรู้ว่า เด็กอายุ 14 นั้น แท้จริงแล้ว อายุมาก เป็น บก.หนังสือเกี่ยวเด็ก กับลูก อะไรประมาณนั้น ส่วนจุ พวก บก. มติชนฯ เพิ่งรู้ว่า จุไม่ใช่ป้า นะเฟ๊ยยย เพิ่งจะ 20 เศษๆ


และที่น่าปลื้มก็คือ หลายคนแฝงตัวมาเขียน เป็นนักเขียนชื่อดัง เช่น เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ นามแฝงเด็กอายุ 13 เขียนดีมาก จนจุนึกสงสัยเด็กอายุ 13 คนไหนวะเขียนดีจัง เข้าข้างจุด้วย

และที่รู้หน้าฉาก คือ บก.จะระดมบอกว่า ฝ่ายจุเพลี่ยงพล้ำ ฝ่ายเด็ก 14 ก้าวนำไปแล้ว คนก็ทะยอยส่งมาใหญ่ ยอดขายของมติชนตอนนั้น ดีมาก เพราะหลากหลายคนได้ลงความคิดเห็นตัวเอง

แต่หลังฉาก หลายคนลุ้นข้างจุ และพบว่า ข้างจุนะเยอะ แต่ข้างจุน่ะเป็นพวกนักเขียน ก็เลยต้องระดมความเห็นฝ่ายโน้น เผื่อให้ลงขัดแย้งเยอะๆ จะได้มีคนซื้อเยอะ


สุดท้าย จุก็อาจจะเป็นแค่ "เหยื่อ" รูปแบบใหม่ ทำยอดขายให้กับเขาโดยไม่รุ้ตัว

ก็นานแล้วเหมือนกันเน๊อะจุ หุหุ ล้อเล่นๆน่าหนุกนะคุณ แต่ตอนนั้นคงเครียดหาเหตุมาหักล้างน่าดู พูดยากง่ะ แต่ก็ผ่านไปด้วยดีใชเปล่า??