รีวิวหนังที่หนึ่งในนักแสดงจากเรื่องนี้ได้รางวัลออสการ์สาขาสมบทหญิงยอดเยี่ยม

ภาพยนตร์ The Help

กำกับ Tate Tayler

นักแสดงนำ Emma Stone, Viola Davis, Octavia Spencer, Jessica Chastain, Bryce Dallas Howard

The Help ถูกดัดแปลงจากหนังสือนิยายขายดีมาเป็นหนังฮอลลิวูดยอดนิยม เป็นเรื่องในช่วงปีคศ. 1960 ในรัฐมิสซิซิปปี้ที่ยังมีการแบ่งชนชั้นเรื่องคนผิวขาวและคนผิวสีกันอยู่ สมัยนั้นคนผิวสีส่วนใหญ่ถูกคนผิวขาวจ้างให้มาทำงานบ้านและเป็นพี่เลี้ยงเด็ก แต่คนผิวขาว (บางคน) ก็เหยียดหยามและแสดงความรังเกียจคนผิวสีที่จ้างมาอย่างออกหน้าออกตา ยกเว้นสกีเตอร์ (เอมม่า สโตน) ผู้ซึ่งมองเห็นความไม่เท่าเทียมกันนี้และอยากตีแผ่เรื่องราวลงหนังสือ เธอจึงติดต่อเอบิลีน (ไวโอล่า เดวิส) เพื่อขอข้อมูล แต่กลับถูกปฏิเสธเพราะการให้ข้อมูลแบบนี้เป็นเรื่องผิดกฏหมาย ต่อเมื่อเอบิลีนตระหนักว่าถูกลิดรอนสิทธิจนเกินจะรับไหวเธอจึงให้ความร่วมมือกับสกีเตอร์แบบลับๆ...

ผู้กำกับเท็ทดำเนินเรื่องไปแบบค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆเผยลักษณะนิสัยตัวละครแต่ละตัวทีละคนๆ เรื่องในช่วงแรกจึงออกจะเนิบๆไปสักนิด แต่เมื่อดูไปเรื่อยๆก็เริ่มอินและสามารถนำพาตัวเองไปอยู่ในหนังย้อนยุคเรื่องนี้ได้ บทหนังมีความเป็นละค๊อนละครสูงคือออกแนวน้ำเน่านิดๆ และแม้หนังจะกล่าวถึงประเด็นที่ทั้งหนักหน่วงทั้งสะท้อนใจแต่มุกตลกที่แทรกมาสม่ำเสมอทำให้เพลินไปกับหนังได้ไม่ยาก สิ่งที่ต้องชมผู้กำกับเป็นพิเศษคือการผสมผสานการแสดงของนักแสดงหลักทุกตัวให้กลมกลืนกัน เรื่องนี้มีซับพล๊อตเยอะ นักแสดงเยอะ แต่ผู้กำกับสามารถทำให้เรื่องราวชีวิตของตัวละครทุกตัวมีตัวตนและมีคุณค่าได้อย่างน่าชื่นชม

หนังเรื่องนี้มีนักแสดงที่ถูกเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์ถึง 3 คน คือ ไวโอล่า เดวิส ในบทนำ อ๊อคเทเวีย สเป็นเซอร์ และ เจสซิกา เชสเชน ในบทสมทบ โดยที่อ๊อคเทเวียเป็นผู้ที่ได้รางวัลไป ซึ่งเห็นด้วยมากๆเพราะเธอทำให้บท มินนี่ แจ็คสัน เป็นที่น่าจดจำ เธอทำให้เห็นว่าการแสดงที่ไม่พยายามตลกมันตลกยิ่งกว่าหนังตลกที่ขายความตลกหลายๆเรื่องเสียอีก และถึงแม้นักแสดงคนอื่นๆจะไม่ได้รับรางวัลออสการ์แต่ต้องบอกว่ามันคือการแสดงที่น่าจดจำของทุกๆตัวละคร

นักวิจารณ์บางคนบอกว่าหนังน้ำเน่าเกิน ไปสิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่น่าเป็นไปได้ ซึ่งเราเห็นด้วยว่าเนื้อเรื่องบางส่วนเกินจริงไปสักหน่อย แต่เมื่อดูจบ ได้ฟังเพลงตอน end credit จึงเข้าใจว่าประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่เป็นไปได้หรือไม่ได้ และมันก็ไม่ใช่หนัง “คนขาวช่วยคนผิวสี” อย่างที่หลายคนเข้าใจ แต่ข้อคิดจริงๆของหนังคือ การลุกขึ้นสู้เพื่อสิทธิ์ของตัวเองและแม้มันจะเป็นการสู้ที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ หรือสู้ยังไงก็แพ้แต่เราก็ภูมิใจที่อย่างน้อยเราไม่งอมืองอเท้า เราได้ยืนหยัดที่จะต่อสู้เพื่อตัวเองอย่างดีที่สุดแล้ว

ให้คะแนน 4.5/5