จดหมายฉบับที่ 1

ถึง...ณัฐฐ์ลูกรัก

วันเวลาเดินเร็วเหลือเกิน แป๊บเดียวหนูก็ 7 เดือนครึ่งแล้ว ทุกวันดูเหมือนจะผ่านไปด้วยความรู้สึกชื่นบาน

หมั่มมี๊ไม่เคยคิดเลยว่าแค่รอยยิ้มจากคนๆ นึง จะทำให้หมั่มมี๊สุขใจได้เพียงนี้

ไม่ใช่ความสุขที่ฉาบฉวย ไม่ใช่ความสุขที่แผ่ซ่านทั่วร่างกาย ไม่ใช่ความสุขที่ทำให้หัวใจเต้นแรง

สุขของหมั่มมี๊ที่ได้ยลยิ้มหวานนั่นเป็นสุขที่สงบนิ่ง หมั่มมี๊ไม่มีความหวั่นใดในหัวใจดั่งที่ผ่านมาอีกแล้ว

หลายครั้งในชีวิตหมั่มมี๊ ที่อาจจะรู้สึกว่าตัวเองต้องเผชิญความเศร้าอยู่เพียงลำพัง

แต่วันนี้...ไม่มีความเศร้าใดทำร้ายใจหมั่มมี๊ได้อีกแล้ว

หมั่มมี๊ไม่ได้มีหนูเพื่อหลบลี้จากความรู้สึกโดดเดี่ยว

แต่หมั่มมี๊มีหนูเพื่อว่า...ช่วงชีวิตหนึ่งของหมั่มมี๊จะสามารถอยู่เคียงข้างใครสักคนไปตลอดชีวิต

เพื่อมิให้คนๆนั้นรู้สึกโดดเดี่ยวดั่งที่หมั่มมี๊เคยรู้สึกตลอดมา

ตั้งแต่หมั่มมี๊ได้เจอป่ะป๊าของหนู หมั่มมี๊ก็ไม่เคยสัมผัสโดยตรงกับความโดดเดี่ยวอีกแล้ว

มีเพียงบางครั้งที่หวนคิดถึงวันคืนเก่าๆ ความรู้สึกหนาวเหน็บในใจมันก็ผุดขึ้นมาชัดเจนเป็นครั้งคราว

แต่เมื่อมีหนู...หมั่มมี๊เองก็ไม่อาจระลึกถึงวันเวลาเหล่านั้นได้อีก

มันได้เลือนลางจางหายและไม่อาจจะกระจ่างชัดขึ้นมาเมื่อนึกถึงอีกแล้ว

การละทิ้งโอกาสหลายอย่างในชีวิตหมั่มมี๊เพื่อดูแลหนูนั้น หมั่มมี๊ไม่ได้มองว่านั่นเป็นการละทื้งอย่างที่คนรอบข้างเข้าใจ

แต่เป็นการคว้าโอกาสยิ่งใหญ่ในชีวิตไว้ต่างหาก นี่เป็นโอกาสเดียวที่หมั่มมี๊จะทำให้ความหวังของตัวเองเป็นจริงได้

หนูรู้มั้ย...ความหวังของหมั่มมี๊คืออะไร

การเป็นแม่ที่ดี นั่นคือสิ่งสูงสุดที่หมั่มมี๊อยากจะเป็น

และบางครั้งหมั่มมี๊อาจจะต้องละวางสิ่งต่างๆ ที่ได้ตั้งมั่นถือมั่นมานาน เพื่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าคือหนู

หมั่มมี๊รู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่ามากมายเมื่อ ได้ดูแลดวงใจน้อยๆ ดวงนี้

ทุกครั้งที่หนูอาบน้ำ หมั่มมี๊ก็รู้สึกถึงความสุขของหนู ที่มีมือของหมั่มมี๊คอยประคอง คอยถูสบู่ให้

ทุกครั้งที่หนูกินนม หมั่มมี๊ก็รู้สึกถึงความสุขของหนู ที่มีอ้อมแขนอบอุ่นจากหมั่มมี๊ประคองกอดหนู

ทุกครั้งที่หนูนอนหมั่มมี๊ก็รู้สึกได้ถึงความสุขของหนู ที่มีมือของหมั่มมี๊คอยตบก้นเบาๆ มีเสียงของหมั่มมี๊ร้องเพลงกล่อมให้หนูหลับฝันดี

ทุกครั้งเวลาหนูออกไปเที่ยวนอกบ้าน หมั่มมี๊ก็รู้สึกได้ถึงความสุขของหนู ที่ได้ออกสู่โลกกว้างและมีหมั่มมี๊คอยอยู่เคียงข้างปกป้องหนูให้หนูอุ่นใจ

มีความสุขมากมายเกิดขึ้นระหว่างเรา เกิดขึ้นทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที และทุกวินาทีที่เรามีกันและกันอย่างนี้

หมั่มมี๊รู้สึกว่าตัวเองโชคดีเหลือเกินที่อยู่ในจุดที่สามารถปล่อยวางทุกอย่างมาเพื่อนหนูได้

งานที่ดูกำลังรุ่ง เงินที่ทำรายได้เป็นกอบเป็นกำ หมั่มมี๊ไม่ลังเลเลยแม้แต่นิดเดียวที่จะปล่อยวางทุกอย่างเพื่อหนู

เราไม่ต้องการเงินมหาศาลเพื่อมีความสุขในการหายใจอยู่บนโลกนี้

เราแค่ต้องการเงินที่เพียงพอกับการใช้ชีวิตพอสุขสบาย

ต้องการความรักและเวลาจากคนในครอบครัว

แม้เราจะสามารถหายใจอยู่บนโลกใบนี้ได้โดยปราศจากความรักและเวลาจากคนที่เรารัก

แต่การหายใจนั้นก็ปราศจากสุขเช่นกัน

การหายใจอยู่โดยไร้ซึ่งความสุขนั้น จะทำให้คนๆ นึงอยากหายใจไปได้อีกนานสักเท่าไหร่กัน

หมั่มมี๊อยากให้หนูโตมาท่ามกลางความรักจากคนรอบข้าง

และหวังที่สุดที่จะให้หนูเชื่อมั่นในความรักของหมั่มมี๊และป่าป๊าอย่างไม่มีข้อกังขาใด

เชื่อเถอะว่า เราทั้งสองคนรักหนูมาก และยินดีที่จะทำสิ่งที่ถูกต้องเพื่อหนู

อยู่เคียงข้างหนูโดยไม่มีข้อแม้ใดๆ ทั้งนั้น

เมื่อเราสองแก่เฒ่าสิ่งที่หวังไม่ใช่การให้หนูต้องรับภาระเลี้ยงดู

แต่เป็นการอยู่เคียงข้างกันอย่างนี้ตลอดไป...

ลมหายใจสุดท้ายของหมั่มมี๊ หมั่มมี๊หวังว่าจะได้เห็นหนูยิ้มส่งหมั่มมี๊อย่างเป็นสุขและสงบ

มีมืออุ่นๆ ของหนูคอยส่งหมั่มมี๊จากไป แค่นั้นหมั่มมี๊ก็ดีใจแล้ว

คนๆ หนึ่งซึ่งไม่ได้หวังอะไรมากมาย ไม่ได้หวังชีวิตที่ร่ำรวยล้นฟ้า ไม่ได้หวังอำนาจที่ยิ่งใหญ่เหนือคนทั้งหลาย ไม่ได้หวังให้คนมากมายมารักและภักดี

หวังแค่ให้หนูเติบโตขึ้นอย่างเป็นสุขและสดใส

หวังแค่ให้เราอยู่เคียงข้างกันไปอย่างนี้ไปนานแสนนาน

หวังแค่ให้ความรักของเราทั้งสามคนไม่มีวันเปลี่ยนแปลง....

รักสุดหัวใจ

หมั่มมี๊

ดูซิ...รอยยิ้มน้อยๆ ของหนู

Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2553		0 comments
Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2553 22:59:48 น.
Counter : 403 Pageviews.
Share Tweet