BlogGang.com : : Chitamalai : โอเลี้ยงมาแล้วครับ บทที่ 6

โอเลี้ยงมาแล้วครับ บทที่ 6

โอเลี้ยงมาแล้วครับ บทที่ 6

สวัสดีครับ โอเลี้ยงมาแล้วครับ

ผมลืมเล่าไปว่า แต่ก่อนเวลาคุณน้าเค้ามาที่บ้าน (คุณน้าที่ชอบให้ขนมผมกินน่ะครับ) เค้าจะพาป้าตาล (หมาพุลเดิ้ลสีเทา) มาด้วย ป้าเค้าค่อนข้างตกใจง่ายครับ เค้าเจอพวกผมกับแม่เมี้ยวแหย่เล่นครั้งเดียวเค้าไม่กล้ามาบ้านผมอีกเลยครับ ผมอยากบอกเค้าว่าผมล้อออเล่นนนน แต่ผมติดต่อเค้าไม่ได้ครับ

ผมโตขึ้นทุกวัน อีกหน่อยผมก็เป็นหนุ่ม คุณแม่คุยกะผมว่าผมคงจะไปเที่ยวเล่นนอกบ้าน เหล่สาว ๆ ไม่รู้จะกลับบ้านหรือไม่ ผมเองก็ยังไม่รู้ครับ แต่ใจจริงแล้วผมไม่อยากไปไหนหรอกครับ เพราะทุกคนเมตตาพวกผมมากครับ ผมรับรู้ได้เวลาเค้าลูบหัวผม อุ้มผม ให้อาหารผม คุยกับผม ดูแลสุขภาพผม เสียดายที่เราพูดกันคนละภาษา แล้วก็ไม่มีโรงเรียนสอนภาษาที่ไหนจะสอนพวกเค้าให้พูดภาษาผม และสอนพวกผมให้พูดภาษาเค้า เราเลยไม่ได้เรียนกันทั้งสองฝ่ายครับ แต่ไม่เป็นไรถึงจะพูดคนละภาษาเราก็สื่อสารกันได้ด้วยภาษาใจไงละครับ

ตอนนี้คุณแม่เค้าไม่อยู่ครับ ไปต่างประเทศ ไปทำงานครับ คุณแม่ไปบ่อย กลับมาก็จะเล่าให้พวกผมฟังเกี่ยวกับประเทศนั้น ๆ ผมชอบมากครับ ผมเฝ้ารอว่าเมื่อไรคุณแม่จะกลับ เพราะจะได้ปีนป่ายบนตัวคุณแม่ พวกผมชอบกันมากครับ โดยเฉพาะผมทำให้คุณแม่ขาลาย หลังลาย มามากเล้วครับ แต่คุณแม่เค้าไม่เคยโกรธผมและไม่เคยลงโทษผมเลยครับ พวกเราทั้งครอบครัวได้อยู่สุขสบายแบบนี้ก็ไม่ลืมที่จะตอบแทนบุญคุณโดยช่วยจับหนู แม่เมี้ยวของผมจับหนูเก่งที่หนึ่งเลยครับ ตอนนี้ผมกำลังฝึกฝนจากแม่อยู่ครับ ส่วนพี่กาแฟกะน้องชา เค้าเฉย ๆ ครับ ไม่ค่อยกระตือรือร้นที่จะเรียน

อ้อ ผมลืมไปอีกเรื่องหนึ่งครับ ว่าในช่วงที่น้าการ์ฟิลด์กำลังท้อง ก็มีแขกไป ๆ มา ๆ ที่บ้านเราอีกสองตัวครับ คือป้ากุด กะ ป้าขาวดำ เค้ากำลังท้องเหมือนกันครับ แต่เค้าไม่ได้อยู่ประจำที่บ้านเรา เพียงแต่มาขอดินเนอร์ด้วยเท่านั้น แล้วผมจะเล่าให้ฟังต่อไปนะครับ

วันนี้ผมมีรูปครอบครัวผม และ ครอบครัวน้าการ์ฟิลด์ มาฝากอีกแล้วครับ
สวัสดีครับ แล้วพบกันใหม่นะครับ

รูปน้องโอวัลตินกะโอยัวะ