ทักทายสวัสดีครับ

งานแบบนี้ถ่ายภาพสนุกสนาน และเพลินเลย
มีแบบให้ถ่ายภาพหลายๆ คน กับกิจกรรมบนเวที
ช่วงนี้ก็ไม่ค่อยได้ไปถ่ายภาพแบบนี้บ่อยๆ เหมือนแต่ก่อนล่ะครับ

ภาพจากงาน Motor Expo 2012 ได้ภาพรถมาลงแค่ blog เดียว ที่เหลือคงจะมีแต่สาวๆ พริตตี้แสนสวยล่ะครับ

อ่านตาม แล้วดูภาพไปเืรื่อยๆ

น้องน่ารักดีค่ะ เด็กก็ยังเป็นเด็ก ไม่ใช่ผู้ใหญ่ย่อส่วน แล้วเค้าจะเจริญเติบโตตามวัยไปเอง...เห็นแล้วยิ้มเลยค่ะ ดีจัง

เหมือนคุณจิรโรจน์ค่ะ ไม่รู้จักซักคน แต่ก็ชอบดูนะคะนางแบบ สบายตาดี ให้ไปถ่ายรูปก็ชอบค่ะ แต่ไม่ค่อยได้มีโอกาสถ่ายนางแบบบนแคทวอล์คแบบนี้


จากบล็อกนะคะ ก็อบปี้มาจากตอนแรกค่ะ พอลงตอนที่สองเลยไม่ได้ใส่รายละเอียดอีกที ลงรูปเยอะแล้วเลยไม่อยากใส่ตัวหนังสือเยอะอีกหน่ะค่ะ (เ้หมือนจะเกรงใจเนาะ)


ซานโตรินี พาร์ค ชะอำ


ตั้งอยู่ที่ ต.เขาใหญ่ อ.ชะอำ จ.เพชรบุรี อยู่ริมถนนเพชรเกษมฝั่งขาเข้ากรุงเทพฯ บริเวณหลักกิโลเมตรที่ 198

เปิดให้บริการทุกวัน วันจันทร์-พฤหัสบดี เปิดเวลา 10.00-21.00 น. เปิดให้เข้าชมฟรี (ยกเว้นเครื่องเล่นเก็บค่าบัตรตามปกติ)

ส่วนวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์ และวันหยุดนักขัตฤกษ์ เปิดเวลา 10.00-22.00 น. ค่าบัตรผ่านประตู 50 บาท

สอบถามโทร. 0 2434 6921-8 หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ //www.santoriniparkchaam.com



สวัสดีวันหยุดค่ะ

ผมก็ไม่รู้จักนายแบบ นางแบบเลยสักคนครับพี่ แหะๆๆๆ

น้องได้ประสบการณ์เยอะแน่นอนนะครับ
ปีหน้าประกวดใหม่ คราวนี้ความมั่นใจเพิ่มขึ้นแน่นอน

เก่งจังค่ะ ถือว่าได้หาประสบการณ์เนอะ
ให้เด็กทำในสิ่งที่รักด้วย ^^

สวัสดีค่ะ

น้องมีแววทางด้านนี้ จัดไปค่ะ.....จริงนะค่ะ หากมีลูกสาว แล้วเค้าชอบ ฉายแวว เราพ่อ-แม่ สนับสนุนค่ะ

แต่....ไม่มีลูกสาวค่ะ



ถ้าเพื่อนไม่บอกรักเพื่อน แลัวเพื่อนจะรู้ได้อย่างไร

55 บอกไป กลัว เหวิ่น เว้อ....ค่ะ

เก็บไว้ดีกว่า

อ่านบล็อกเพลินครับ ถ้ารู้ว่าประกวดวันไหน คงจะไปร่วมให้กำลังใจแล้ว แต่ เอ๋ สถานที่ ยังไม่ทราบ อ่านไม่เจอครับ

ได้ดูรายการนี้ถ่ายทอดสดทางทีวีโดยบังเอิญค่ะ
แต่ดูไม่ต่อเนื่อง ดูหลายช่องสลับกัน
น้องเข้ารอบ 15 คนในปีนี้ ปีหน้าขอให้ได้ที่ 1 เลยนะคะ

ถือว่าหาประสพการณ์ก่อนนะคะ
น้องยังเด็กมีเวลาอีกเยอะ รอบหน้าคงดีขึ้นอาจได้ตำแหน่งมาครอง
ว่าแต่ต้องใจสู้ค่ะ
แม่ซองฯก็ประเภทสว. นางแบบนายแบบ ดาราวัยรุ่นมะรู้จักซักคน

ได้ดูประกวดในทีวีแว๊บ ๆค่ะ


อยากบอกว่า การขับรถเที่ยว แม้จะเหนื่อย แค่มีความสุขค่ะ

อะไรก็ได้ ไปกับครอบครัวสุขเสมอค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

อ้าว..พี่อัพบล็อกแล้ว โอเล่คงตกสำรวจไป

ขอโทษที่มาช้าด้วยค่ะ

นางแบบดาราเดี๋ยวนี้เยอะมากๆ อย่าว่าแต่พี่ไม่รู้จักเลย

โอเล่ก็ไม่รู้จักเหมือนกันค่ะ

ป.ล.ยังมีอีกหลายบล็อกที่อยู่ในหมวดภาคเหนือค่ะ จะรีบทำ

และนำมาลงให้หมดก่อนปีใหม่ค่ะพี่

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมบล็อคนะคะ

น้องน่ารักมากเลย การประกวดเป็นประสบการณ์ที่ดีอย่างหนึ่งนะคะ พยายามต่อไปค่ะ

สวัสดีตอนค่่ำค่ะ

เมื่อวานเข้าบล็อกไม่นาน แล้วมีธุระ
ไม่ได้เข้าอีกเลยค่ะ
วันนี้เข้าสายและไม่สบาย

ลูกสาวบ้านนี้เก่ง มากความสามารถ
มาช่วยดีใจกับคุณพ่อคุณแม่ด้วยค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

สายสวัสดิ์จันทรวารค่ะ


ขอบคุณค่ะ แถวบ้านก็ลมแรง
ตื่นมาก็ฟืดฟาดเหมือนกันค่ะ
ดื่มน้ำมากๆ นะคะ พักไม่นานก็หาย
ทำตัวให้อบอุ่นเข้าไว้ค่ะ


บ้านในบล็อกพี่นาถ
ตรงบันไดข้าง ทางขึ้นชั้นสองน่ากลัวมาก
หากมีขี้เมาอย่างคุณเคยพูดไปบล็อกก่อนๆ ตกลงมา
ยังสงสัยว่า จะหล่นลงน้ำรึเปล่าค่ะ

ขอบคุณสำหรับคำถามครับพี่
เดี๋ยวผมนั่งคิดคำตอบอีกครั้งครับ

เป็นคำถามที่น่าสนใจสำหรับผมมากครับ

มาชมบรรยากาศประกวดด้วยคนค่ะ น้องเก่งมากเลยนะคะ ได้มีโอกาสเข้ารอบลึก ๆ แล้วยังได้ประสบการณ์เพิ่มขึ้นด้วย ... บรรยากาศงานน่าสุกมากค่ะ มีแต่คนสวย ๆ งาม ๆ

แวะมาสวัสดีค่ะ

ตัววิ่งบ้านนี้ วันนี้คุณยิ้ม คุณหัวเราะ แล้วหรือยัง.....เรายิ้มพร่ำเพรื่อค่ะ

น่าสนุกมากเลย

งานแลดูไฮโซมากเลยค่ะ

น่าภูมิใจแทนค่ะ
ลูกเก่งขนาดนี้พื้นฐานครอบครัวต้องดีมากด้วยนะคะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

:: ก๋าราณีตอบคำถามพี่จิรโรจน์ ::




ผมสงสัยอีกแล้วครับว่า
ผมรู้สึกว่าคุณก๋าก็เข้าใจธรรมะเป็นอย่างดีว่าแก่นแท้คืออะไร
แล้วที่คุณก๋าอ่านหนังสือตั้งมากมายเพื่ออะไร
เพื่อสนุก หรือเพื่ออยากรู้
ไม่ว่าหนังสือหลายเล่ม คนเขียนหลายคน
ก็ต่างลงท้ายด้วยความว่างเปล่า




คำถามโดย : พี่จิรโรจน์ (จิรโรจน์)
วันที่ : 17 ธันวาคม 2555
เวลา : 08:12:42 น.





***************************





ผมเป็นคนรักการอ่าน
เท่าที่จำความได้ ตั้งแต่มัธยมสองที่ผมอ่านหนังสือเยอะมากๆ
ทั้งที่เก็บเงินค่าขนมซื้อหนังสือเอง
และการฝังตัวอยู่ในห้องสมุดโรงเรียน
แล้วไล่อ่านหนังสือไปทีละตู้ ทีละตู้

ผมไม่รู้เลยครับ
ว่าเพราะอะไรผมถึงหลงใหลการอ่านมากขนาดนี้....


เมื่อดูกองภูเขาหนังสือในห้องสมุดที่บ้าน
ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าอะไรคือแรงผลักดัน
ที่ทำให้ผมอ่านๆๆๆและอ่านหนังสือมากมายขนาดนี้

ในแต่ละเดือนผมจดรายชื่อหนังสือที่ผมอ่าน
เมื่อครบปีนำมารวมกัน ทุกๆปีผมอ่านหนังสือเกิน 200 เล่ม
ถ้านับเวลาที่ผมอ่านมายี่สิบกว่าปี
ตัวเลขมันมากมายมหาศาลจริงๆ


หนังสือหลายเล่มที่ผมซื้อมา
หลายเล่มถูกวางอยู่บนหิ้งรออ่านนานเป็นสิบปี
ผมซื้อมาเก็บ เก็บเพื่อรอเวลาที่จะหยิบมาอ่าน
น่าแปลกใจที่หลายเล่มผมเพิ่งหยิบมาอ่านเมื่อไม่นานมานี้
แล้วก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมหนังสือดีดีแบบนี้
ผมถึงไม่หยิบมาอ่านในตอนที่ซื้อมาใหม่ๆ
เก็บไว้สิบสามปีแล้วถึงมาหยิบอ่าน....

แต่พอคิดอีกที...

หนังสือก็เหมือนคนรัก
เราไม่รู้เลยว่าเค้าเหมาะกับเราหรือไม่
จนกว่าจะได้ลองคบกันหรือรักกัน....


หนังสือที่ดีแค่ไหน หากไม่เปิดอ่านก็ไร้ค่า




...................................




หนังสือบางเล่มผมอ่านตอนอายุยังน้อย
อ่านแล้วไม่รู้เรื่องเลย เช่น การอ่านหนังสือคู่มือมนุษย์ของท่านพุทธทาสตอนเรียนมัธยม 2
การอ่านหนังสือปรัชญาชีวิตของคาริล ยิบรานตอนมัธยมสาม
หนังสือของฌอง ปอล ซาร์ต หนังสือของอันตัน เชคอฟ
วรรณกรรมเพื่อชีวิต บทกวีแนวสังคมและการเมือง ฯลฯ

เหล่านี้ผมอ่านในครั้งแรกด้วยความงุนงง ไม่รู้เรื่อง

แต่ข้อดีของผมคือ ผมสามารถอ่านจบเล่มได้ทั้งที่ไม่รู้เรื่อง 5555
และดีกว่านั้น...ผมพร้อมจะหยิบหนังสือที่ตัวเองอ่านไม่เข้าใจเหล่านั้น
มานั่งอ่านใหม่เมื่อเวลาผ่านไปหลายปี


มีหนังสือหลายเล่มที่ผมหยิบมาอ่านทุกๆ 5 ปีโดยประมาณ
หนังสือค้นหา ของ นวลศิริ เปาโรหิตย์
คัมภีร์เต้าเต๋อจิงของเหลาจื่อ คู่มือมนุษย์ของท่านพุทธทาส
วันอังคารกับครูมอรี่โดย Mitch Albom ฯลฯ



ยิ่งอ่านซ้ำ ยิ่งค้นพบความหมายใหม่ๆที่ซ่อนอยู่ในระหว่างตัวอักษร


หนังสือก็เหมือนธรรมะ....


ยิ่งเราคิดว่าเรารู้มากเท่าไหร่
เราอาจไม่ได้รู้อะไรอย่างแท้จริงกับเรื่องนั้นเลย




.................................





ผมอ่านหนังสือด้วยความอยากรู้
ในโลกนี้มีเรื่องราวมากมายที่ผมไม่รู้
แน่นอน....ผมไม่มีทางเรียนรู้ทุกสิ่งได้

ผมไม่มีทางอ่านหนังสือได้หมดทุกเล่มในโลก


เหมือนความรู้ในทางธรรม
ที่มีมากมายหลายรูปแบบ หลายความเชื่อ
หลายศาสนา หลากวิธีในการเข้าถึงความเป็นจริงแห่งชีวิต


“ความรู้” ที่ได้รับจากหนังสือและภูมิปัญญาของนักเขียน
เป็นเพียง “ความจริงในชั่วขณะ”

เหมือนคนโบราณที่เชื่อว่าโลกแบน
ต่อมาก็ค้นพบว่าโลกกลม
ใครจะไปรู้
อีกพันปีข้างหน้าสมมติฐานอาจกลับมาอยู่ตรงโลกแบนอีกก็ได้


แต่ความรู้ในทางธรรม
ถ้าเป็นธรรมะที่แท้
ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
เพราะมันคือสัจธรรม




.............................





เคยรู้สึกไหมครับ
ว่าเราอ่านหนังสือบางเล่ม หรือฟังถ้อยคำของใครบางคน
แล้วชอบมาก ชื่นชมมาก เชื่อและศรัทธามากๆ

พอเวลาผ่านไป เราเติบโตขึ้น
ชุดความคิดความเชื่อเราถูกป้อนรับโดยข้อมูลใหม่จำนวนมาก
ความเชื่อ ความชอบเหล่านั้นก็เปลี่ยนไป


หนังสือที่เคยชอบมาก เมื่อเวลาผ่านไปกลับรู้สึกเฉยๆ
เพลงที่เคยชอบฟังกลับเบื่อหน่ายไม่อยากฟัง

อาหารจานโปรดกินทุกวันก็เบื่อ


หนังสือก็ไม่ต่างกัน
ผมสังเกตแนวการอ่านของตัวเองเปลี่ยนไปเรื่อยๆตามวัย

เคยชอบอ่านเรื่องสั้น หนังสือสารานุกรม
ภาพนู๊ด หนังสือเดอร์ตี้โจ๊ก หนังสือวรรณกรรมเพื่อชีวิต
หนังสือภาพถ่าย หนังสือภาพวาด หนังสือจิตวิทยา
หนังสือธรรมะ หนังสือการ์ตูน ฯลฯ


ผมเปลี่ยนแนวการอ่านไปเรื่อยๆตามความสนใจ
ตามความอยากรู้ของตนเอง



………………………………




เราจะอ่านหนังสือไปทำไม
หาก “ความจริง” ในหนังสือเล่มนั้น
เป็นเพียง “ความจริงในชั่วขณะ”

การอ่านสำหรับผมเหมือนการวิ่งแข่งครับพี่

ความสำคัญไม่ได้อยู่ที่การเข้าเส้นชัย
แต่อยู่ที่ช่วงการฝึกซ้อม

อ่านกี่เล่ม อ่านมากอ่านน้อยไม่สำคัญ
เท่ากับเราอ่านแล้วได้อะไรจากหนังสือเล่มนั้น
และมันเปลี่ยนแปลงอะไรในตัวเราได้บ้าง

ผมเชื่อในอำนาจของวรรณกรรม
ซึ่งสามารถเปลี่ยนความคิด ความเชื่อของเราได้
ทำให้เราเติบโตขึ้นได้
ที่สุดสิ่งต่างๆเหล่านั้นจะหลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งของตัวเรา





................................





เหมือนกับเรื่องของ “ธรรมะ” ที่ผมไม่คิดว่า
การค้นพบสัจธรรมจะเป็นจุดสิ้นสุดของความคิด

มิใช่ว่าค้นพบสัจธรรมแล้วความอยาก กิเลสจะหายไป
กลายเป็นการใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายเฉื่อยเนือย สลัดทิ้งทุกสิ่งในชีวิต
เพื่อรอวันนิพพาน




เคยมีคนถามหลวงตาชื่อดังว่า

“มีคนบอกว่าหลวงตาเป็นพระอรหันต์เรื่องจริงไหมครับ ?”

หลวงตาไม่ตอบท่านเอาแต่ยิ้ม

เมื่อคาดคั้นเอามากๆหลวงตาก็ตอบแต่เพียง


“เป็นหรือไม่เป็น ใครก็รู้แทนใครไม่ได้”




ลูกศิษย์ยังสงสัยต่อไป

“แล้วหลวงตายังโกรธอยู่ไหมครับ ?”

หลวงตามองลูกศิษย์ด้วยความเมตตาก่อนจะพูดขึ้นว่า


“โกรธแต่ไม่เก็บ”





ชีวิตคือการเรียนรู้
และการเรียนรู้ไม่เคยมีวันสิ้นสุด


ธรรมะก็เช่นกัน ...

เราอยู่กับสิ่งนี้ไปเรื่อยๆ
รู้ตัว รู้ตน
แพ้บ้าง ชนะบ้างกับกิเลส

ต้องมีความอยากไว้บ้าง
เพื่อกระตุ้นในเซลล์ชีวิตทำงาน


มีคนรู้ธรรมะเยอะนะครับ
อ่านมาก...รู้มาก ฟังมาก...ได้ยินมาก ปฏิบัติมาก...ได้มาก

เหมือนคนที่อ่านหนังสือมากเล่ม
ไม่ได้แปลว่าจะรู้ทุกเรื่อง ฉลาดทุกสิ่ง


ผมเองก็ไม่ได้รู้ไปหมดทุกสิ่ง ไม่ได้เก่งทุกอย่าง
ยังมีอารมณ์รัก โลภ โกรธ หลงครบถ้วนเลยครับ 555


เพียงแต่เมื่อได้รู้จักกับธรรมะ
ผมว่าชีวิตตัวเองมี “สติ” มากขึ้น

ตอนนี้ผมรู้เร็วขึ้นว่าตัวเองควรจะอ่านหนังสือเล่มใด
เพื่ออะไร
และ หนังสือเล่มใดที่ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาหยิบมาอ่านอีกแล้ว


ธรรมะก็เช่นกัน

“รู้มาก” แค่ไหนไม่สำคัญ

ได้ “รู้จริง” ในสิ่งที่รู้แล้วหรือยัง
สิ่งนี้สำคัญกว่าเยอะเลยครับ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

"สวัสดีครับ
โอ้แม่เจ้า สุดยอดบ้านในฝันเลยครับ"


ดีใจที่ชอบค่ะ
น้องหนูก็ชอบเหมือนกันค่ะ

พี่นาถคงแก่มากเกินไปแล้ว
รู้สึกว่ามันทึบไปค่ะ

หนุ่ม-สาว บอกว่าชอบ
คิดต่าง ที่คุยกันได้นะคะ


เรื่องอ่านหนังสือ
พี่นาถอ่าน ตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นค่ะ
อ่านทุกอย่างที่ขวางหน้า

ขนาดถุงกระดาษที่เขาใส่ของให้มาสมัยก่อน
มันคือนิยายจากสกุลไทย อ่านสองด้านหน้าหลังจบตอนพอดี
ก็ไปหาซื้อมาอ่านต่อสิ เรื่อง สวรรค์เบี่ยงของกฤษณา อโศกสินค่ะ สนุกจริงๆ

คนที่ตื่นมาคว้าหนังสือเข้าห้องน้ำ
ทานอาหารเช้าก็อ่าน นสพ.ไปด้วย
นั่งรถไปทำงาน ก็อ่านหนังสือไป
พักทานข้าว ทานอาหารก็อ่านหนังสือไปด้วย
ก่อนนอน อ่านหนังสือจนหลับกับหนังสือ
อ่านที่คุณก๋าตอบคุณบนนี้ สุขใจค่ะ

ขอให้มีแต่ความสุขกายสบายใจนะคะ

ชอบชมโปสการ์ดงามๆ
ที่ภาพต่างไปจากบ้านเราบ้างไหมคะ
ขอเชิญไปชมที่ ๒๙/๑ ค่ะ

สวัสดีค่ะคุณจิรโรจน์ ขอบคุณนะคะที่ไปทักทายกัน ตามมาชมภาพนางแบบสวยๆค่ะ เห็นลูกสาวคุณจิรโรจน์แล้วสวยน่ารักมากค่ะ ติด 1 ใน 15 นี้ก็ถือว่ายอดเยี่ยมแล้วค่ะ การที่จะเข้ารอบแบบนี้ยากมากขอให้พยายามอีกครั้งนะคะ คราวหน้าขอให้ติดอันดับที่หนึ่งนะคะ

ภาพสวยชมเพลินเลยค่ะ กิ่ง like ให้เลยค่ะ

วันที่ 24 นี้เดินทางมาเที่ยวเหนือขอให้โชคดีและเดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ

อากาศหนาวแล้วครับพี่
โดยเฉพาะในช่วงเช้า
ยิ่งถ้าพี่ขึ้นดอยนี่
หนาวจัดเลยครับ


ร้านผมหาไม่ยากนะครับพี่
ร้านนิวบุญครองเครื่องหนัง
อยู่แถวๆโรงแรมดาราเทวีครับ

หวัดดียามบ่าย...
เก่งจังคับ..ได้ประสบการณ์

สวัสดียามเย็นค่ะ...

แกงใส่นมสด เคยทำเหมือนกันค่ะ แล้วแต่ความชอบนะคะ
มีความสุขยามค่ำค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

ตั้งแต่เช้ามาไม่ทันได้คิดเรื่องโลกแตกเลยครับพี่ 555
ตื่นเช้ามาอัพบล้อก
ทักทสายเพื่อนบล้อก
ตื่นมาแต่งตัวให้ลูก
ป้อนข้าวกัน
นี่เค้าพิ่งไป รร.

ผมก็นั่งเล่นบล้อกต่ออีกนิด
เดี๋ยวจะทำงานแล้ว

พอไม่ได้คิดถึง
ก็เลยไม่กลัวครับ

นึกว่าพี่และครอบครัวขึ้นเหนือไปเที่ยวกันซะแล้วค่ะ

สวัสดีค่ะ


แฮะๆ ไม่รู้จักสักคนเลยค่ะ

แต่ดูรูปและเสื้อผ้าที่นางแบบใส่ แล้วเพลินดีค่ะ

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

ค้นหาตัวเอง
มิสู้
ค้นพบตัวเองครับพี่

ค้นหาต้องไปหาจากข้างนอก
แต่ค้นพบ
ค้นพบในตัวเราเองครับ

สวยๆทั้งนั้นเลยนะ

แล้วก็คงเก่งกันมากๆอีกต่างหาก

อรุณสวัสดิ์ครับพี่