บันทึกเล่มนี้ เป็นความรู้สึกของเจ้าของที่หลงรักคน ๆ หนึ่งมานานแสนนาน

เคยชอบเค้าครั้งแรกที่จำความได้แน่ ๆ ก็คือตอน ป. 6 ตอนนั้นจำได้เลยว่า

ปวดใจเพราะเค้า เนื่องจากทราบข่าวมาว่าเค้าไปรักเพื่อนผู้หญิงที่อยู่ห้อง

เดียวกับเค้า จนเวลาผ่านมาหลายปี ก้ได้แต่แอบมองดูและรับทราบข่าวคราว

ของเค้าอยู่ห่าง ๆ จนมาเมื่อ 2 ปีก่อน ได้พบกันอีกครั้งทาง facebook และ

ก็ไม่รู้เมื่อไหร่เหมือนกันที่เราไปตกหลุมรักเค้าอีกรอบ แต่ก็ได้แต่ทำตัวเป็น

พระรองเกาหลีที่แสนดี จนมาถึงวันที่เค้าเลิกกับแฟน ก็ยังคงได้แต่คอย

เป็นเพื่อนผู้หวังดี จนวันหนึ่งที่เค้ามองเห็นเราในสายตาสักที ในวันนั้นก็อด

ดีใจไม่ได้ เรารู้ทั้งรู้ว่าเค้าเจ็บมาสาหัส ก็ยังยอมเป็นคนดามใจให้ จนในที่สุด

เมื่อวันที่เค้าเข้มแข็งพอ เค้าก็รู้ตัวว่าที่ผ่านมาเราคงเป็นแค่คนที่แสนดี แต่

ไม่ใช่คนที่เค้ารัก มันจึงเกิดไดอารี่เล่มนี้ขึ้นมา แต่เราก็ไม่รู้ว่าเราจะเขียนมัน

ไปได้อีกสักกี่วัน เพราะเราไม่เคยเขียนไดอารี่แบบนี้มาก่อนเหมือนกัน 

เค้าเป็นคนแรกที่เรารักในสมัยเด็ก เป็นคนแรกที่ทำให้เราอยากส่ง postcard

ให้อย่างตั้งใจเป็นคนแรก โดยที่ไม่ใช่คนที่ส่งมาหาเราก่อนและบอกให้เราส่ง

กลับไป เป็นคนแรกที่ทำให้เราอยากมีลูก ทั้ง ๆ ที่ ๆ ผ่านมาเราเป็นคนที่ปิด

หัวใจและกลัวความสัมพันธ์มาตลอด ไม่อยากจะคบใครเพราะกลัวเจ็บ แต่

ตรรกะและความกลัวทั้งหมดก็แทบจะสลายหายไปหมดเมื่อเป็นคน ๆ นี้ที่มา

ขอคบด้วย และก็เป็นคนแรกที่ทำให้เราเริ่มเขียนบันทึกของหัวใจขึ้นมา 

เราเลยย้ายบันทึกนี้จากใน fb มาไว้ในนี้แทน ในวันที่เราเริ่มพยายามจะ

ลบเค้าออกจากหัวใจ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าเมื่อไหร่ที่เราจะลบเค้า

ได้หมด เพราะความรู้สึกที่มีมันลึกซึ้งจนแม้แต่ตัวเค้าเองก็ไม่เข้าใจ

ตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเราถึงรู้สึกกับคน ๆ นึงได้มากมายขนาดนี้

ความรู้สึกของคนปวดใจ

Create Date : 17 สิงหาคม 2557
Last Update : 19 สิงหาคม 2557 3:31:56 น.		0 comments
Counter : 205 Pageviews.
Share Tweet