|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | |
|
|
|
|
|
|
|
เล่าคร่าวๆก่อน มีเวลาจะมาเล่ายาวๆนะจ๊า...
ไปเรียนที่ลอนดอนเมื่อห้าปีก่อน นั่งเครื่องไปคนเดียว ตอนแรกพ่อบอกจะไปส่ง แต่มากลับลำทีหลัง แบบว่ายังไงมันก็ต้องอยู่คนเดียวอ่ะ เหงามากมาย แค่ผ่านประตูสวรรค์ที่ดอนเมืองก็บ่อแตก จำได้ว่าร้องไห้ไม่กล้าหันมามองใครเลย ร้องๆๆไปตลอด เป็นครั้งแรกที่ไปสนามบินแล้วไม่ซื้อของ ไม่มีอารมณ์ ไปร้องต่อที่หน้าเกท โทรหาแฟนไปร้องไห้ไป ขึ้นเครื่องก็เป่าปี่ไปตลอด แหม่มที่นั่งข้างๆก็สงสาร แอร์ก็สงสาร (การบินไทย) อ่านนสพ.จบเหนื่อยก็หลับ ตื่นก็ร้อง มันอึดอัดหง่ะ...อยากให้ถึงเร็วๆ จะลงไปโทรศัพท์หาทุกคน พอถึงสนามบินก็ดีขึ้น ตื่นตาตื่นใจ ตื่นตัวเตรียมพร้อมเผชิญหน้ากะความจริง
นอนตื่นจนเช้า พอเจอเพื่อนที่มารับไปเที่ยวด้วยกันก็ดีขึ้น แต่หลังจากนั้นก็ไปไหนมาไหนคนเดียว เพื่อนทำงาน เราไปเรียนภาษา...
ไปดูบิ๊กเบนครั้งแรก ขึ้นทางผิดทางถูกมั่วไปหมด ไปขึ้นเอาทางฐานของมันอ่ะ หาใหญ่เลยไหนฟระ...บิ๊กเบน เงยหน้าขึ้นไป โอ้โห...นี่เอง...มันแบบว่า ไม่ใช่เหงานะ มันอึดอัด แน่นในอก อยากจะตะโกนบอกใครว่า มาถึงแล้วว๊อย...นี่ไงบิ๊กเบน...อยากจะร้องไห้ น้ำตาจะไหล เดินเหงาๆไปตามแม่น้ำเทมส์ เห็นหนุ่มสาว โคตะระอิจฉา คิดถึงคนที่เมืองไทย อยากพูดแบบนั้นกะคนนี้ อยากบอก อยากเล่าว่าไปทำไรมาบ้างวันๆ...
พอไปนานๆก็ชินไปเอง...ทำอะไรเองคนเดียวสนุกมากๆ คิดซะว่าเป็นครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้สัมผัส มีใครบ้างจะทรมานเหมือนเรา...แล้วจะสู้ชีวิตได้ทุกเรื่อง ทุกวันนี้พูดให้พ่อแม่พี่น้องฟัง ทุกคนก็ภูมิใจในตัวเรามากขึ้น ได้รับการยอมรับมากขึ้น เก่งขึ้น เอาตัวรอดได้ ไม่ต้องให้พ่อแม่ห่วง...
เรื่องตลกคือ อยู่ที่นี่ไม่ค่อยฟังเพลงไทย แต่ไปโน่น เพื่อนฟังซีดี เลยขอไรท์บ้าง มีอยู่แผ่นเดียว ฟังวนไปวนมา ภาษาไทยนี่เพราะจังเลย ต้องฟังเช้า-ก่อนนอน แต่พอกลับมาก็ไม่ฟังเลย...5555555555555555
Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2550 |
Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2550 14:48:45 น. |
|
0 comments
|
Counter : 867 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|