Bloggang.com : : ชีวประภา : หนึ่งวันที่กาญจนบุรี

หนึ่งวันที่กาญจนบุรี

ผมได้รับหนังสือธรรมะของพระอาจารย์มิตสุโอะ ชิบาซาชิ (คเวสโก) จากรุ่นพี่รายหนึ่งตอนสมัยเรียนหนังสือในญี่ปุ่น

ทันทีที่ได้อ่านหนังสือของอาจารย์มิตสุโอะในขณะที่นั่งรถไฟ....ผมได้ความสงบ ได้สติ ได้ข้อคิดดีๆ เกิดปีติ หนังสือธรรมะของพระอาจารย์มิตสุโอะเขียนด้วยถ้อยคำที่ง่ายต่อความเข้าใจ มีคนช่วยเขียนการ์ตูนส์ลายเส้นประกอบทำให้การอ่านเกิดความเพลิดเพลิน

มีโอกาสได้เจอพระอาจารย์มิตสุโอะครั้งแรกในงานไทยฟู้ดแฟร์ที่ฉิบูย่า （渋谷）ได้สนทนากันหลายๆเรื่อง หลังจากนั้นอีก ๒ ปีผมได้แวะเข้าไปที่มูลนิธิมายาโคตมีที่ซอยเซ็นต์หลุยส์ก็มีโอกาสได้พบกับพระอาจารย์มิตสุโอะโดยบังเอิญ วันนั้นได้สนทนากันเรื่องทั่วๆไป

เคยมีความตั้งใจจะไปวัดสุนันทวราราม อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี....อยากเห็นสภาพภายในวัดว่าเป็นอย่างไร?

แต่ด้วยเหตุยังไม่ถึงพร้อม...จึงมีแต่ความอยากไปแต่ยังไม่มีผลลัพธ์ให้ได้ไปเยือนวัดสุนันทวรารามเสียที

สมัยทำงานธนาคารปีแรก....ทอดกฐินของธนาคารเขาก็ไปทอดกันที่วัดสุนันทวราราม แต่ด้วยเหตุผลของเรื่องการเตรียมงานที่ยุ่งๆ ผลสุดท้ายก็คือได้แค่ร่วมทำบุญด้วยเท่านั้นไม่ได้ไปร่วมงานด้วย

ด้วยเหตุผลบางประการทำให้มีเหตุเดินทางมาทำธุระในกรุงเทพฯ นานพอที่จะแบ่งเวลาไปเมืองกาญจน์ได้ จึงตัดสินใจแวะไปวัดสุนันทวราราม เพราะถ้าผัดผ่อนไป...ก็คงอีกนานกว่าจะได้แวะไปวัดเสียที

แวะไปทักทายเพื่อนที่ทำงานในเขตไทรโยคก่อนจะเดินทางไปวัดตอนบ่าย เส้นทางไปวัดเป็นเส้นทางคุ้นเคยเพราะเคยไปทองผาภูมิในอดีต จำได้ว่าสมัยไปทองผาภูมิตอนนั้นสิบกว่าปีก่อน...นั่งรถบัสจากกรุงเทพฯมาถึงเขตอำเภอทองผาภูมิก็ค่ำแล้ว อากาศยามดึกของทองผาภูมิหนาวเอาเรื่อง

ผ่านมาเมืองกาญจน์ก็หลายครั้ง...แต่คราวนี้เป็นครั้งแรกที่ขับรถมาเอง เส้นทางรถคดเคี้ยวเป็นระยะๆแม้จะไม่บ่อยนักเมื่อเปรียบเทียบกับเส้นทางอื่นที่เคยขับขี่มา

ขับผ่านน้ำตกไทรโยคน้อย...ปากทางเข้าน้ำตกไทรโยคใหญ่ ทั้งสองที่ต่างเป็นบริเวณที่เคยนั่งรถผ่านหลายครั้งแต่ไม่เคยมีโอกาสได้แวะลงไปชมความงามเลย

ที่กม.๙๐ เลยไปไม่ไกลก็มีป้ายบอกทางเข้าวัดสุนันทวรารามทางขวามือ ทางเข้าวัดเป็นถนนราดยาง ขึ้นเนินเข้าไปอีกประมาณ ๓ กิโลเมตร พยายามจินตนาการภาพยามเช้าที่พระเดินออกมาบิณฑบาตผ่านเส้นทางนี้....

พอผ่านประตูวัดเข้าไป....ผมลองปิดวิทยุและเครื่องปรับอากาศ แล้วขับรถช้าๆ ฟังเสียงสรรพสิ่งต่างๆ ความสงบและธรรมชาติแบบนี้ไม่ได้สัมผัสมานานแล้ว

จอดรถแล้วเดินเข้าไปที่ศาลารับรอง.... บริเวณรอบๆมีป้ายข้อคิดธรรมะที่อ่านแล้วสะกิดใจ บางครั้งการเงียบและตั้งใจฟัง....ก็ทำให้เราสัมผัสสิ่งต่างๆอย่างที่มันเป็นแท้จริง ไม่ใช่จากการสมมติหรือคิดเอาเอง

เจอคุณซาโต้ที่มาจากจังหวัดอาโอโมริ บังเอิญคุณซาโต้มีโอกาสได้ไปอบรมการนั่งสมาธิที่จังหวัดอากิตะที่เป็นจังหวัดข้างเคียง เลยได้รู้จักพระอาจารย์มิตสุโอะ คุณซาโต้สนใจและแวะเข้ามาปฏิบัติธรรมที่วัดสุนันทวรารามหลายครั้งแล้ว

เดินสำรวจสถานที่ต่างๆภายในวัด ที่นี่ช่วงที่พระอาจารย์มิตสุโอะไม่อยู่ บรรดาอุบาสก, อุบาสิกา เขาก็ปฏิบัติธรรมกันเอง แต่ถ้าอาจารย์อยู่ก็จะมีโอกาสได้ฟังการบรรยายธรรม หรือฝึกการเจริญอานาปนสติ

ระหว่างที่เดินช้าๆภายในวัด...
จิตเริ่มสงบ...
ได้สัมผัสความสงบของธรรมชาติ...ที่ทำให้เรามีโอกาสสะท้อนตัวเรา
ได้หยุดนิ่ง
ได้เห็นความคิดของตัวเรา
นานมากแล้ว...ที่ไม่ได้สัมผัสความสงบของธรรมชาติแบบนี้
ความสงบก่อให้เกิดความสุขภายใน...
ธรรมชาติสอนอะไรหลายๆอย่างให้แก่มนุษย์
ยิ่งเข้าใกล้ธรรมชาติมากเท่าไหร่
มนุษย์ยิ่งเข้าใจชีวิตมากขึ้น
เพราะมนุษย์เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ

ในความสงบภายในวัด..ความสงบของคนอื่น
ผู้มาเยือนไม่ควรไปรบกวนและทำลายความสงบของคนอื่น

ภายในวัดมีต้นไม้หลากหลายพรรณ
แต่ละต้นต่างมีชื่อเขียนเอาไว้
ทั้งชื่อไทยและชื่อทางพฤกษศาสตร์

มีโอกาสไปบริเวณพระอุโบสถของวัด
พระอุโบสถไม่ได้ประดับด้วยช่อฟ้าหรือหลังคากระเบื้อง
อย่างที่เห็นวัดทั่วๆไปทำกัน
แต่เป็นหลังคาไม้
มีพระประธานอยู่ภายใน

บริเวณเลยไปหน่อยมีพระเจดีย์ที่กำลังก่อสร้างอยู่

ในศาลาหลังใหญ่ มีพระพุทธรูปและรูปภาพของหลวงพ่อชาอยู่ มีอุบาสิกากำลังเจริญภาวนาอยู่ ผมพยายามไม่สร้างเสียงรบกวนการเจริญภาวนา

ขับรถผ่านความเงียบสงบของธรรมชาติสองข้างทางออกจากวัดมุ่งหน้าไปเยือนน้ำตกไทรโยคใหญ่

ภาพน้ำตกไทรโยคใหญ่ที่เคยเห็นตามนิตยสารต่างๆเป็นอย่างไรพอจะนึกภาพออก แต่ยังไม่เคยเห็นของจริงต่อหน้า วันนี้มีโอกาสได้มาเห็นของจริงต่อหน้า...

แม่น้ำแควน้อย...ยังคงเป็นลำน้ำสีเขียวดูสะอาด ไหลเรื่อยๆ มีแพที่เรือลากให้แขกที่อยู่บนแพเข้าไปดูน้ำตกไทรโยคใหญ่ที่น้ำตกลงสู่แม่น้ำแควน้อย

กล้องคอมแพ็คตัวนี้ฟังก์ชั่นเซ็ทให้สปีดช้าไม่ได้...จึงไม่สามารถทำให้ลำน้ำที่ตกลงมาเป็นสายได้ ทำได้แค่ภาพแบบนี้เก็บไว้เป็นที่ระลึก

ถัดไปอีก ๑๐ กว่ากิโลเมตรก็เป็นน้ำตกไทรโยคน้อย น้ำตกไทรโยคน้อยรูปร่างเป็นอย่างไรนึกไม่ออก...เพราะไม่เคยเห็นภาพ ทุกทีที่นั่งรถผ่านก็จะเห็นรถจำนวนหลายคันจอดข้างหน้าทางขึ้นแต่ไม่มีโอกาสได้ขึ้นไปชมความงามเลย วันนี้ยังมีแสงแดดพอจะได้เห็นน้ำตก....ตัดสินใจแวะและเดินขึ้นไปชมความงาม น้ำตกไทรโยคน้อยแม้น้ำจะน้อยกว่าน้ำตกไทรโยคใหญ่แต่ก็มีความสวยในตัวเอง

สิ่งที่เรียนรู้จากการมาชมน้ำตกไทรโยคใหญ่และน้ำตกไทรโยคน้อยก็คือ... ทุกอย่างมีจังหวะของมัน แม้ว่าเราจะปรารถนาขนาดไหน ถ้ายังไม่ถึงเวลา...เราก็ต้องรอคอยต่อไป แต่เมื่อจังหวะที่เหมาะสมมาถึงตอนนั้นเราก็จะได้พบเห็นสิ่งที่เราคอยรอ แต่ก็คุ้มค่ากับการคอยรอ

แสงแดดเริ่มหายไปจากท้องฟ้าแล้ว...คิดในใจว่าน่าจะแวะกินอะไรก่อนกลับไปกรุงเทพฯ

ตอนเที่ยงที่เจอเพื่อนที่ไทรโยค..ได้พูดถึงร้านอาหารที่รสชาติใช้ได้ในย่านไทรโยคสามสี่ร้าน บังเอิญขับรถผ่านแล้วเห็นป้ายชื่อร้านอาหาร "ครัวท้องถิ่น" เป็นร้านหนึ่งในสี่ร้านที่เพื่อนผมแนะนำ ลองแวะเข้าไปทานดู

ร้าน "ครัวท้องถิ่น" อยู่ตรงข้ามกับมหาวิทยาลัยมหิดล กาญจนบุรี ในเขตอำเภอไทรโยค

เจ้าของร้านอัธยาศัยดี ชวนคุย แล้วก็บริการต้อนรับขับสู้ลูกค้าดี ในร้านมีรูปเชฟของร้านที่ได้รางวัลจากการแข่งขันการประกอบอาหารในระดับประเทศ เชฟเป็นคนไทรโยค ไปร่ำเรียนวิชาการทำอาหารและเคยทำงานในโรงแรมที่กรุงเทพฯ แข่งขันจนชนะรายการประกอบอาหาร หลังจากใช้ชีวิตการเป็นเชฟในกรุงเทพฯมานาน เชฟรัตมนีก็กลับมาใช้ชีวิตในไทรโยค เปิดร้านอาหาร ได้ทำในสิ่งที่ชอบคือ การทำอาหาร

ไม่บ่อยนักที่จะเจอเชฟเก่งๆกลับมาเริ่มต้นทำธุรกิจร้านอาหารในต่างจังหวัด ได้คุยกับเชฟ ข้อสรุปที่เหมือนกันสำหรับคนชอบทำอาหารคือทุกครั้งที่ได้ทำอาหารมีความสุข ไม่เบื่อ มีความสนุกที่ได้คิดค้นเมนูใหม่ๆ ตกแต่งให้มันดูน่ากิน แล้วรู้สึกดีใจตอนที่คนมาทานอาหารที่เราทำ เขารู้สึกอร่อยและมีความสุขกลับไปหลังจากทานอาหาร

ตรงกันข้ามสำหรับคนไม่ชอบทำอาหาร...มักมีข้ออ้างได้ร้อยแปดเช่น เสียเวลาล้างผัก หั่นผัก มือเปื้อน เสียเวลาล้างจาน ล้างกระทะ มือเหม็น ฯลฯ

จึงไม่แปลกที่นับวันจะมีคนชอบกินมากกว่าชอบทำอาหาร

คนเหล่านี้เอาข้ออ้างมาเป็นข้อแก้ตัวในการที่อธิบายว่าทำไมไม่ชอบทำอาหารได้มากมาย

ครอบครัวของเชฟเคยทำร้านค้าขายของชำมาก่อน แต่ก็เลิกกิจการมานานแล้ว แต่เขาก็ยังเก็บป้ายชื่อร้านเอาไว้...เป็นเครื่องหมาย เป็นของที่ระลึกว่าครั้งหนึ่งในอดีตเคยมีร้านขายของชื่อนี้อยู่ในกาญจนบุรี ผมขออนุญาตเชฟมาช่วยเป็นนางแบบประกอบเรื่องราวของบล็อกให้หน่อย

น่าภูมิใจที่ยังมีคนต่างจังหวัดที่ไปใช้ชีวิตในกรุงเทพฯ ภายหลังประสบความสำเร็จแล้วก็กลับมาใช้ชีวิตในบ้านเกิด รังสรรค์สิ่งดีๆให้เกิดขึ้นในท้องถิ่น ความจริงร้านอาหาร "ครัวท้องถิ่น" มีสาขาในกรุงเทพฯย่านบางเขนด้วย แต่สำหรับสาขาที่ไทรโยคนี้ถือเป็นธุรกิจท้องถิ่นที่ในอนาคตอาจจะช่วยเพิ่มการจ้างงานในท้องถิ่น ลดการอพยพผู้คนเข้าไปใช้ชีวิตแออัดในกรุงเทพฯ แล้วก็เป็นแหล่งพบปะสังสรรค์ของคนในท้องถิ่น

รสชาติอาหารที่เชฟรัตมนีทำใช้ได้ทีเดียว อาหารง่ายๆอย่างข้าวผัดบ่งบอกถึงความประณีตในฝีมือการทำของแม่ครัว เพราะร้านอาหารหลายๆร้านฝีมือการผัดข้าวให้ร่วน อร่อย ยังทำได้ไม่ถึงขั้น อาหารที่ร้าน "ครัวท้องถิ่น" ไม่แพง ปริมาณกับราคาสมเหตุสมผล รสชาติอร่อยใช้ได้ สามีของเชฟรัตมนีและครอบครัวของเชฟพูดคุยเป็นกันเองกับลูกค้า

เสน่ห์ของร้านอาหารที่จะเรียกลูกค้าเข้าร้านมากๆคงไม่ได้อยู่แค่รสชาติอาหารอย่างเดียว อัธยาศัยของพนักงานต้อนรับ เจ้าของร้าน ความสะอาด และความรวดเร็วในการให้บริการ องค์ประกอบเหล่านี้ทำให้ลูกค้าที่มาใช้บริการประทับใจและอยากกลับมาใช้บริการอีก

ไม่บ่อยนักที่จะเกิดเรื่องราวประทับใจระหว่างการเดินทาง การได้เข้ามาทานอาหารร้าน "ท้องถิ่น" ถือเป็นความบังเอิญ ยิ่งได้พูดได้คุยกับเจ้าของร้านแล้วยิ่งชื่นชม อยากให้คอนเซ็ปท์การที่คนท้องถิ่นที่ไปประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานแล้วกลับมาสร้างความเจริญให้กับท้องถิ่นมีจำนวนเพิ่มขึ้น เพราะมันมีส่วนช่วยสร้างความเจริญให้กับท้องถิ่น

ส่วนผสมของการเดินทางที่ดีคือ การได้ชมความงามของธรรมชาติ ได้แวะสถานที่สำคัญของสถานที่นั้น ได้ลิ้มลองอาหารอร่อยของท้องถิ่น ได้พูดคุยกับผู้คน

ทริปหนึ่งวันในเมืองกาญจน์เที่ยวนี้เป็นอันว่าสมบูรณ์แบบ...แล้วคงมีโอกาสได้แวะเข้ามาท่องเที่ยวเมืองกาญจน์อีก...ในเวลาที่เหมาะสม

Create Date : 06 ธันวาคม 2552

Last Update : 6 ธันวาคม 2552 1:12:04 น.

12 comments

Counter : 2095 Pageviews.

Just dropping by to say hello ka.

Lovely pictures ka.

โดย: CrackyDong

วันที่: 6 ธันวาคม 2552 เวลา:1:32:13 น.

เคยรู้สึกศรัทธาพระอาจารย์มิตสุโอะจากการอ่านหนังสืออยู่หลายเล่ม และได้เคยนมัสการและรับฟังคำสอนข้อคิดในตอนเปิดตัวหนังสือ โชคดี ที่ ห้องประชุมพุทธคยา DMG ขอคุณดนัย จันทร์เจ้าฉาย ยังนำบทสอนไฟสอนลูก เรื่อง Power of Spoken Words เวลาทักทายกับลูกตอนนี้เวลาคุยกันว่า วันนี้เป็นอย่างไรครับ ลูกๆจะตอบว่า โชคดีครับ แสดงคำว่า สบายดีครับ ก็ให้ความหมายดี ระลึกอยู่เสมอว่าเราโชคดี ที่ได้เกิดมา โชคดีที่ได้มีชีวิตอยู่เพื่อสร้างบุญกุศลต่อ และโชคดีที่มีเพื่อนรุ่นน้องอย่างเงี๊ยบเขียนเรื่องราวด๊ๆส่งมาให้อ่าน มีภาพสวยๆส่งมาให้ดูตลอดไง พี่เองเคยไปเรียนและฝึกปฎิบัติธรรมกับพระอาจารย์มิตสุโอะ ที่วัดสุนันทวนาราม เมื่อตอนเข้าพรรษาและอาสาฬหบูชา อยู่ 5 วัน รู้สึกดีมากๆครับ โดยเฉพาะเมื่อมีโอกาสให้หลวงพ่อสนทนาธรรมให้ฟัง ยิ่งดีใจเมื่อทราบว่าออกบวชเป็นสหายทายาทธรรมวันเดียวกับพระอาจารย์จันดี ที่วัดป่าอัมพวัน จ.ชลบุรี ที่ผมนับถือและไปนมัสการและปฏิบัติอยู่ด้วยบ่อยๆ และได้มีโอกาสเดินตามเป็นเด็กวัดออกตามเดินพระในวัดออกไปบิณฑบาตรตอนเช้า ในจุดต่างๆตามเขตชนบท ทำให้รู้สึกสุขใจบอกไม่ถูก กับวิธีชีวิตชาวบ้านที่นับวันจะขาดหายไปกับชีวิตคนเองศิวิไล อย่างคนในกรุงเทพ ก็อยากเชิญชวนให้ลองจัดเวลาดูนะครับกับการได้นั่งทบทวนเรื่องราวในชีวิต พระอาจารย์มิตสุโอะ จะจำวัดอยู่สอนลูกศิษย์และญาติโยม ด้วยตัวท่านเอง ทุกช่วงเทศการบุญในพุทธศาสนาหรือโอกาสพิเศษ ช่วงวันหยุดเช่นวันพ่อ วันแม่ครับ ครับ

โดย: P Ittipat IP: 125.24.138.251 วันที่: 6 ธันวาคม 2552 เวลา:7:00:59 น.

เป็นคนทองผาภูมิ จ.กาญจนบุรี แท้ ๆ ยังไม่มีโอกาสแวะเข้าไปเลยค่ะ ได้แต่ผ่านไปผ่านมา สงสัยยังไม่มีบุญ

โดย: nongmacki

วันที่: 6 ธันวาคม 2552 เวลา:12:31:29 น.

เที่ยวเผื่อครูทุกเที่ยวเลยนะ

โดย: qoomaew IP: 113.53.114.76 วันที่: 6 ธันวาคม 2552 เวลา:22:16:29 น.

ได้ยินชื่ออาจารย์มานาน แต่ยังไม่ได้ศึกษามากนัก ดีจังที่ ดร.ได้สนทนาด้วย

โดย: พี่ยิน IP: 117.47.176.205 วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:11:44:42 น.

สุขใดที่ไหนจะเท่า ได้เสพสุข

เสพสนุกเพื่อเปลื่องทุกข์ ยิ่งสุขสรรค์

เสพเท่าไหร่ไม่พยอง คะนองมัน

เพราะเสพนั้นเสพพระธรรม นำดำเนิน

โดย: Odd. IP: 125.26.147.3 วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:18:15:06 น.

วัดสุนันทวราราม อำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี
เป็นวัดที่ตั้งใจไว้ว่ามี วาระเมื่อไรจะไปแวะและอยากฟังเสียงพระอาจารย์มิตสุโอะท่านเทศน์ให้ฟัง แบบว่านั่งฟังในศาลาที่วัดค่ะ เพราะว่าชมพู่ก็ตามอ่านงานของท่านและชอบฟังเสียงท่านเทศน์ (MP3) คือคนญี่ปุ่นพูดไทยไม่ชัด ฟังแล้วจิตเป็นสุขดีค่ะ ก็ตามรู้สภาวะจิตไปเรื่อย ๆ ค่ะ กำลังอยู่ ขอบคุณค่ะที่แบ่งปันเรื่องราวดี ๆ

โดย: chompu IP: 118.172.173.140 วันที่: 7 ธันวาคม 2552 เวลา:21:49:51 น.

ขอบคถุณมากที่ แบ่งปันเรื่องดี ๆให้ฟัง ถ้าเงี๊ยบมากรุงเทพและจะไปไหนต่ออีก ช่วยบอกด้วย ถ้าโชคดี มีโอกาสจะขอติดตามไปร่วมเดินทางบุญด้วยคนนะ

โดย: สุวรรณา IP: 203.148.162.195 วันที่: 8 ธันวาคม 2552 เวลา:9:02:57 น.

ขอบคุณที่ได้มีโอกาสได้เห็นวัดนี้เป็นครั้งเเรก คงมีสักวันค่ะทีเดินเข้าไปด้วยตนเอง

เมื่อวานไปเจอปฎิทินน่ารักมาก ยังคิดถึงพี่เงี้ยบ
เป็นกระดาษใบเดียวเเละเสริมด้วยภาพญี่ปุ่นน่ารักมาก
เคยซื้อไปฝากคนที่เมกา ..เชื่อมั้ยว่าถังจะผ่านไปกี่ปี เธอก็ยังเเขวนไว้ ชอบมาก

พอปีนี้ไปเจออีกครั้งเลยเหมามาหมดทั้งร้านเลยค่ะ เพราะหาซื้อไม่ได้จริงๆ
เเต่ปัญหาคือ จะต้องส่งด้วยตัวเองเพราะพับเป็นม้วนเช่นเคยไม่ได้..

ตอนนี้เรื่อยๆค่ะพี่เงี้ยบ เช็คร่างกายเพราะที่เมกามันเเพงเหลือเกิน ประกอบกะคุณหมอที่ญี่ปุ่นคุ้นเคยกัน (เสียดายไม่หล่อ) เเต่คุยเรื่องสุขภาพนี่ อ่นใจจริงๆพี่เงี้ยบ

โดย: YUCCA

วันที่: 11 ธันวาคม 2552 เวลา:9:35:24 น.

คุยตั้งนานลืมไป..ตอนนีอยู่ญ๊ปุ่นค่ะ

พี่เงียยเชื่อมัย? มีข่าวโมรโมทตั๋ว 8,000เยนไปออส 6,000 คนเท่านั้น ภายในอาทิตย์หน้านี้ jet air
เดินทางในประเทศยังไม่ได้ราคานี้เลย เเค่ toll fee

โดย: YUCCA

วันที่: 11 ธันวาคม 2552 เวลา:9:41:56 น.

ครัวท้องถิ่นมีเว็ปไซต์ด้วยครับ เรียนเชิญทรรศนา
" ครัวท้องถิ่น.com"

โดย: tetae IP: 115.67.90.252 วันที่: 20 มีนาคม 2553 เวลา:23:55:59 น.

//www.xn--42cg9bcm0d2a3c7a9a7rh.com/

coppy แล้ว นำไป วางที่ link bar นะครับ

โดย: tetae IP: 111.84.23.44 วันที่: 22 มีนาคม 2553 เวลา:23:27:46 น.