|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
| 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เพลิงรัก ตอนที่ 41 มันคงเป็นคำสาป(ยัย)ฟ้า
ธีขากับเบบี๋น่ารักมากมาย
ต้นฉบับส่งให้สนพไปแล้วนะคะแอบหวั่นเหมือนกัน บก.จะเอาฉากสุดรัดสุดหวงออก กำลังรอข่าวจากบก.อยู่ แต่คิดว่าคงไม่ตัดไรเยอะ
ใครมาช้าก็อ่านฉากกิ้วๆเป็นน้ำจิ้มรอไปก่อนนะคะ
...............................................................................................
สาวสวยในชุดกระโปรงผ้าไหมซาตินสีดำ คว้านคอวีลึก เผยให้เห็นอกอิ่มดันเด่นขึ้นมาอร้ามอร่ามท้ายสายตาผู้คนร้านอาหาร ริมฝีปากบางได้รูปเคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูแวววาว โปรยยิ้มหวานให้ผู้คนที่มองมาอย่างมีความสุข
ผิดกับใบหน้าชายหนุ่มที่เป็นคนชวนมาดินเนอร์แท้ ๆกลับบึ้งตึงคล้ายโกรธคนมาเป็นสิบชาติก็ว่าได้
แพรไหมรู้สึกตกใจในทีแรก ใบหน้าคมเรียบนิ่ง ยามมองมายังหล่อน
หากแต่ ประกายตาเขากร้าวจัด
หล่อนคิดว่าเขาโกรธและมาตามหล่อนกลับ ทว่าพอเห็นบุคคลที่เขาควงมาด้วย สีหน้าที่ตกตระหนกนั้น กลายเป็นเมินเชิดเข้าใส่อีกฝ่ายแทน นั่นยิ่งส่งผลให้คนเจ้าอารมณ์ที่มองมารู้สึกโกรธมากเข้าไปใหญ่ที่ฝ่ายหญิงทำเหมือนคนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทั้งที่นอนด้วยกันอยู่ทุกคืน!
อุ้ย..นั่นคุณไหมใช่มั้ยคะเซย์ คคนางค์ทำเป็นถาม คล้ายกับอยากจะตอกย้ำหนักๆเสียมากกว่าคนฟังกัดฟัน อยากจะหันหน้าว่าไม่ต้องพูดอีกแล้ว เห็นๆกันเต็มตาอย่างยังยื่นหน้ามาถาม
ไหนว่านัดกับเซย์ไงล่ะค่ะ ที่แท้ก็มากับผู้ชายอื่นแย่จริงๆนะคะ เราจะเข้าไปทักดีมั้ยคะ
ศาสตราหันหน้ามามองหล่อนแวบหนึ่ง เจตนาที่เขาพาหล่อนมาไม่ใช่อยากจะมาทานข้าวอยู่แล้ว เขาอยากมาดูน้ำหน้าพฤกษ์ชาติกับหญิงสาวจะทำหน้ากันอย่างไร ถ้าเจอเขามากับคคนางค์บ้าง
ชายหนุ่มแตะมือเรียวที่เกาะกุมต้นแขนเขาเบาๆ ว่าเป็นอันตกลง เพราะถึงอย่างไรหล่อนไม่เอ่ยปากชวน เขาก็จะเดินไปที่โต๊ะนั่นอยู่ดี
คคนางค์รีบเกาะแขนเบียดชายหนุ่ม แล้วยิ้มในใจ ที่เขาสอดมือเข้ามากอดเอวหล่อนกอดเดินไปหยุดโชว์หน้าโต๊ะของแพรไหม
สวัสดีค่ะคุณไหม คคนางค์เอ่ยทัก รอยยิ้มเหยียดลึกที่มุมปากเล็กน้อย ตวัดสายตามองใบหน้างามอย่างเย้ยหยัน ก่อนที่ความรู้สึกเหล่านั้นจะเลือนหายไป เมื่อเห็นหน้าชายหนุ่มที่มาดินเนอร์กับแพรไหมชัดเจน
พฤกษ์! เสียงอุทานพร้อมนัยน์ตาที่เบิกกว้างตาม หัวใจเต้นแรงระส่ำด้วยความริษยา
นังแพรไหมควงน้องเขยหล่อนมาดินเนอร์ ทั้งๆที่ มันก็แค่ผู้หญิงชั้นต่ำ
ไม่เห็นจะมีดีดีอะไรทำไมถึงมีแต่คนอยากเข้ามาหามันนัก
ทั้งศาสตราทั้งพฤกษ์ชาติ!!
สวัสดีครับคุณฟ้า...คุณศาสตรา เจ้าของชื่อพยักหน้าลงเล็กน้อย ส่งยิ้มตามประสาคนรู้จัก ขณะที่ในหัวสมองกลับคิดหนักเต็มไปด้วยคำถามมากมาย สองคนนี้มาด้วยกัน แสดงว่าที่พี่ชายเขาบอกไว้เมื่อวันก่อนก็เป็นเรื่องจริง หากเป็นเช่นนั้น ผู้หญิงตรงหน้าเขาล่ะหล่อนจะทำอย่างไร? ไหนจะพี่ชายเขาและหลานสาวอีกคน
ส่วนแพรไหมน้อยใจน้ำตาแทบร่วง ไม่ติดว่านั่งอยู่ในร้านอาหารและต่อหน้าพฤกษ์ชาติ หล่อนคงปล่อยโฮออกมา
ไหนว่าไม่มีอะไรกัน ยืนยันกับหล่อนหนักหนา แต่สุดท้ายเขาก็ยังอยู่กับคคนางค์ แถมยังควงกันมาหวานที่ร้านอาหารเดียวกับหล่อน เหมือนต้องการจะ เยาะเย้ย ด้วย
แพรไหมเลยหันมาคุยพฤกษ์ชาติ หวังเลิกมองภาพเสียดแทงหัวใจ แต่จนแล้วจนรอดเสียงของคคนางค์พูดถึงวันเก่าๆที่พวกเขาเคยคบกันก็ดังแว่วเข้ามาหู ทำให้หล่อนต้องเหลียวไปมองคนทั้งคู่ในที่สุด
อาหารมาแล้วครับเจ้าหญิง ลงมือทานกันเถอะครับ พฤกษ์ชาติส่งเสียงเรียกดังๆ หมายเบี่ยงความสนใจแพรไหมให้ละสายตาศาสตรา
ค่ะ..เจ้าชาย หล่อนหันมาหัวเราะให้กับเขาเบาๆ น้ำเสียงเจือความขื่นขมและขบขันอยู่ในอาการ หน้าชื่นอกตม มือบางคลี่สีขาวที่ทางร้านพับเป็นรูปสี่เหลี่ยม ปูลงบนตัก ทั้งที่ตอนนี้มี
เสียงไวโอลินดังกล่อม พร้อมอาหารรสเลิศและไวน์ชั้นดีอยู่ตรงหน้า บรรยากาศดีๆแบบนี้หล่อนควรจะสนุกสนาน จัดการอาหารอร่อยๆพวกนี้ลงท้องซะ แต่แพรไหมกลับรู้สึกว่าบรรยากาศในร้านมันกร่อย หยิบจับอาหารอะไรมาทานมันก็รู้สึกฝืดเฝื่อนคอไปหมด ตั้งแต่เห็นเขาก้าวเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงนั้น
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ทางคคนางค์ทานอาหารเพียงนิดเดียวก็อิ่ม ศาสตราจึงต้องออกไปส่งหญิงสาวที่คอนโดเขาก่อน วนกลับมาที่บ้าน จังหวะนั้นตอนทางเข้ารถเข้าสวนกับรถพฤกษ์ชาติที่เพิ่งถอยออกมาจากรั้วบ้าน
ปัง!!!
ศาสตราปิดประตูเร็วเสียงดัง จนแพรไหมที่ไขกุญแจอยู่หน้าประตู ถึงกับสะดุ้งตัวโหยง และทันทีที่ประตูเปิดออก เขาเดินชนไหล่หญิงสาว จนเจ้าตัวเกือบล้มดีที่มือไวเกาะประตูไว้ทัน เขาจ้ำเท้าเดินพรวดๆ เดินหน้าตั้ง เข้าไปในบ้านหลังน้อยที่เขาและแพรไหมอยู่ด้วยกันมาหลายเดือนแล้ว โดยที่นับตั้งแต่วันที่เขาและหล่อนเข้าใจกันเขาก็ไม่ได้กลับไปนอนที่คอนโดของเขาอีกเลย
แพรไหมที่ตีสีหน้าบึ้งแอบไม่พอใจในกริยานี้ของศาสตราปิดประตูบ้านคืนเสียงดังก่อนจะเดินผ่านหน้าชายหนุ่มนั่งรอหล่อนบนโซฟาอย่างไม่ใส่ใจ
...เขาเมินเฉยหล่อนได้...หล่อนก็ทำได้เช่นกัน!!!...
แต่แล้วความคิดที่จะขึ้นไปอาบน้ำแล้วเข้านอนของหญิงสาวก็ต้องเป็นอันชะงัก เมื่อศาสตราที่ทำท่าเหมือนกับไม่ใส่ใจ ไม่ห่วงหากัน กลับกระชากต้นแขนของหญิงสาวทำให้หล่อนที่ยังไม่ทันได้ตั้งหลักเตรียมใจ
ถึงกับเซถลาไปปะทะอกกว้างของเขาราวกับเป็นความจงใจของเจ้าตัว
ศาสตรามองคนในวงแขนที่เขายึดต้นแขนหล่อนไว้มั่นอย่างโมโห...โมโหที่หญิงสาวทำกริยาเมินเฉยเย็นชาใส่เขา...ใช่ซี่
เขามันไม่ใช่ไอ้พฤกษ์นั่น ที่หล่อนหัวร่อต่อกระซิกด้วยอย่างมีความสุข!!!...
คุณมีอะไรจะพูดมั้ย...แพรไหม? ชายหนุ่มถามอย่างพยายามระงับความโกรธ
แพรไหม...เขาเรียกหล่อนว่าแพรไหม!!!
แพรไหมแอบทำตาโตด้วยความไม่พอใจกับชื่อเราเขาใช้เรียกขานหล่อน นั่นทำให้อารมณ์โกรธบวกน้อยใจของหล่อนที่มีมากและสะสมขึ้นมาเรื่อยตามระยะเวลาที่คคนางค์เข้ามาพัวพันในชีวิตของหล่อนและ
ชายหนุ่มอีกครั้ง ยิ่งปะทุขึ้นมามากขึ้น
ปล่อย!!!
นอกจากจะไม่พูดแล้ว หญิงสาวกลับสะบัดแขนแรงยิ่งขึ้นนั่นเลยกลายเป็นทำให้ศาสตราที่พยายามระงับความโกรธกลายเป็นไม่พอใจอย่างที่สุด
ชายหนุ่มบีบต้นแขนหญิงสาวอย่างแรงจนไม่กลัวแล้วว่าตอนนี้เธอจะจบ จะปวดหรือไม่
เขาจัดแจงลากแขนหญิงสาวเดินขึ้นบันไดชั้นสองของบ้านตรงไปยังห้องนอนของเขาและเธอทันที
โดยที่ไม่สนใจเลยด้วยซ้ำว่าระยะทางที่เขาเดินผ่านนั้น เขาแทบจะเหยียบลงไปกลางลำตัวของเจ้าไวท์...
สัตว์เลี้ยงตัวแรกที่เขานึกเอ็นดูด้วยซ้ำไป
ปัง!!!
แพรไหมที่สะบัดแขนของตนเองรีบวิ่งห่างเขาออกมาด้วยความดีใจ แต่หล่อนก็ต้องใจหายวาบเมื่อเห็นเต็มๆตาว่าห้องที่เขาลากหล่อนมามันคือ...ห้องนอน!!!
และที่หล่อนหลุดมือเขามาได้ไม่ใช่ว่าหล่อนดิ้นรนมาแต่...แต่เป็นเพราะเขาจงใจปล่อยหล่อนต่างหาก
ก่อนจะรีบวิ่งไปยังประตูห้องน้ำที่เปิดแง้มไว้ แต่ดูเหมือนชายหนุ่มในยามจะดูฉลาดและรู้ทันหล่อนจนหน้าเตะ! เพราะเขาดันรีบสาวเท้าไปยืนขวางประตูนั้น ทำเอาหล่อนเบรกตัวเองแล้ววิ่งหนีเขาไปยังมุมห้องที่อยู่คนละด้านกับเขาแทบไม่ทัน
หล่อนจะไม่ยอมให้เหตุการณ์ซ้ำๆมันเกิดขึ้นเด็ดขาด...ไม่ยอม!!!
หล่อนจะทำให้เขารู้ว่าหล่อนโกรธจริง...และไม่มีทางยอมเขาแบบเดิม
อีกเด็ดขาด!!!
แพรไหมคิดแล้วจ้องมองหน้าศาสตรานิ่งอย่างพร้อมสู้...ทำให้เขานึกแอบขำกับท่าทางเป็นแมวน้อยพร้อมสู้...
ที่พร้อมจะข่วนเขาทันทีที่ก้าวย่างเข้าใกล้หล่อน...และเมื่อเห็นท่าทางนั้นก็ทำเอาความโมโหของเขาแทบลดลงไปกว่าครึ่ง แต่ใบหน้าคมนั้นก็ยังคงตีสีหน้าเรียบเฉย...และติดจะข่มขู่หล่อนให้ได้กลัวอยู่ดี
คุณไปกับมันทำไม...ไหม? ทั้งๆที่ผมเคยบอก...เคยห้ามคุณแล้วใช่มั้ยว่าอย่าไปติดต่อกับมัน
หญิงสาวเชิดใบหน้าขึ้นเมื่อได้ยินคำถามของเขา ฉันจะไปไหนกับใครมันก็เรื่องของฉัน สิทธิ์ของฉัน...คุณไม่มีสิทธิห้ามฉัน!! หญิงสาวตะโกนใส่หน้าเขาและดูเหมือนว่านั่นเป็นความผิดมหันต์
เพราะศาสตราที่อารมณ์เริ่มเย็นลงกลับปะทุอารมณ์โกรธขึ้นมาอีกระลอก
ชายหนุ่มมองหล่อนดวงตาวาวโรจน์ด้วยความโมโหก่อนจะสาวท้าวเดินไปใกล้หล่อนด้วยท่าทีคุกคาม
ไม่มีสิทธิ์เหรอไหม? เสียงห้าวแผ่วเบาในลำคอหลังจากที่เขายึดแขนทั้งสองข้างของหญิงสาวไว้แล้วตรึงมันเข้ากับกำแพงเพื่อกันไม่ให้หล่อนหนีเขาไปได้อีก
ถ้าไอ้คนอย่างผมที่นอนเตียงเดียวกันกับคุณทุกวันทุกคืนยังไม่มีสิทธิ แล้วไอ้หน้าไหนล่ะมีสิทธิ...บอกผมมาสิ?
คนที่ตกอยู่ในวงแขนของเขาเกิดอาการตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยกับน้ำเสียงและท่าทางของเขา...มันไม่ใช่ท่าทางโมโหโวยวายดังเช่นที่ผ่านมา...แต่นี่เขากลับถามหล่อนด้วยน้ำเสียงเย็นๆเรียบเรื่อย...แต่ใครก็รู้...
ก่อนที่ทะเลจะมีพายุ...มันก็สงบเฉกเช่นนี้ไม่ใช่หรือ?
แล้วหล่อนก็ไม่เคยเห็นท่าทางเช่นนี้ของศาสตรามาก่อนด้วย...หล่อนรู้สึกได้...เขาก็เหมือนกับทะเลคลั่ง...
ที่พร้อมจะทำลายทุกสิ่งให้พินาศ...หลังจากพายุอารมณ์ของเขาพัดผ่านมา
ทำไมล่ะไหม?...ไหนลองบอกผมสิว่ามันเป็นใคร?!!!
ชายหนุ่มตะคอกใส่หญิงสาวเสียงดัง เมื่อไม่เห็นว่าหล่อนจะตอบอะไรกับคำถามของเขาเลย หญิงสาวได้แต่นิ่งเงียบ
...และตัวสั่นสะท้านด้วยความกลัว
บอกผมมาสิไหม!...บอกผมมา!!! ในขณะที่มือหนาก็เขย่าไหล่บางของหล่อนอย่างแรง โดยไม่สนในเลยว่าหญิงสาวจะเจ็บแค่ไหน สิ่งที่เขาต้องการอย่างเดียวในตอนนี้คือคำตอบจากปากของเธอ...คำตอบที่จะบอกเขาว่าไอ้หนาไหนมันมีสิทธิ์ในตัวเธอมากกว่าเขา! หรือเธอจะคิดว่าเป็นมัน...ไอ้พฤกษ์!!!
แพรไหมได้แต่นิ่ง...และเงียบ
หล่อนไม่อยากจะโต้ตอบอะไรออกมาอีกแล้ว
เพราะพูดไปเขาก็จะหาว่าหล่อนแก้ตัว ตอนนี้หล่อนยอมทน
และวางเฉยไว้ดีกว่า
แต่ดูเหมือนว่าความคิดของหล่อนนั้นจะผิด เพราะยิ่งเห็นหล่อนเงียบเขากลับตีความไปว่า
หล่อนยอมรับว่าหล่อนมีใครอีกคน...คนที่เขากลัวว่าจะเป็นมัน!..
คนที่เป็นสายเลือดเดียวกันกับพวกชอบแย่งของรักของคนอื่น
...พฤกษ์ชาติ หัสรังษี...!!!
มันใช่มั้ยไหม...มันใช่มั้ย?! ชายหนุ่มถาม มือหนาจิกบ่าบอบบางแน่น ไอ้พฤกษ์ใช่มั้ย?
หญิงสาวมองสบเข้าไปในดวงตาคมที่ทอแววโกรธนิ่ง ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือเป็นใครก็ช่าง.. คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับ
ฉัน ฉันเป็นคนไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่คุณจะบังคับให้ได้ทุกอย่างตามใจ กรุณาเข้าใจไว้ด้วย!
ศาสตรารู้สึกเหมือนกับว่าเส้นสติของเขาขาดผึงทันทีที่ได้ยินถ้อยคำนั้นจากร่างบาง ชั่วพริบตาชายหนุ่มกลับเหวี่ยงร่างบางลงบนที่นอนหนาก่อนที่ตัวเขาจะกักขังตัวหญิงสาวไว้ใต้ร่างของเขา แพรไหมที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวได้แต่ทำตาปริบๆ เมื่อสงครามทางสายตาและคำพูดเชือดเฉือนกลายมาเป็น การต่อสู้และชิงไหวพริบของเขาและหล่อน...บนเตียงกว้าง!!!
อันตราย...
สัญชาตญาณร้องเตือนหญิงสาวเช่นนั้น ร่างบางรีบผลักอกชายหนุ่มทันที อย่างที่ต้องการจะหลุดพ้นจากพันธนาการนี้ แต่นาทีนี้เหมือนกับหล่อนต่อสู้กับปีศาจไม่ใช่คน เพราะไม่ว่าจะออกแรงมากแค่ไหน
ชายหนุ่มกลับไม่ขยับเขยื้อนและไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด
ศาสตราจ้องมองใบหน้าหวานของคนที่พยายามจะดิ้นหนี ชายหนุ่มก้มใบหน้าคมลงไปจนเกือบชิดกับใบหน้า
อีกฝ่าย มองเธอด้วยดวงตาแข็งกร้าว ก่อนที่จะเบี่ยงใบหน้าไปยังซอกคอหอมกรุ่นของอีกฝ่ายแทน
ถ้าคุณว่าผมไม่มีสิทธิ์...งั้นผมก็จะทำทุกอย่างให้คุณรู้ว่า...ผมมีสิทธิ!
ชายหนุ่มกระซิบใส่ริมหูบอบบางอย่างดุดันก่อนที่ริมฝีปากร้อนๆของเขาจะเริ่มทำอย่างที่ปากว่า...ทำทุกอย่างให้หล่อนรู้ว่า...เขามีสิทธิ์ขาดในตัวหล่อนทุกอย่าง!
"ไม่!" หญิงสาวตะโกนใส่หน้า ร่างบางเริ่มดิ้นรนผลักไสชายหนุ่มออกไปอย่างรุนแรง...ยิ่งริมฝีปากและฝ่ามือร้อนของเขาพัดผ่านไปที่ใด หล่อนยิ่งผลักไสเขามากยิ่งขึ้น ไม่! หล่อนจะไม่ยอมเขาเด็ดขาด!!!
ถ้าเป็นเมื่อก่อนหล่อนอาจจะยอมเขาอย่างง่ายดาย แต่ในวันนี้และเวลานี้ หล่อนตอบได้อย่างเดียวคือ...ไม่!!!
ทั้งที่หญิงสาวดิ้นรนต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีของตนมากเพียงใด แต่ดูเหมือนชายหนุ่มหาสนใจไม่เพราะในตอนนี้มือของของเขากลับกระชากเสื้อสีหวานออกจนเผยให้เห็นทรวงอกอิ่มที่เขาแสนจะคลั่งไคล้ที่ซ่อน
ตัวเบียดชิดในภายใต้บราเซียสีหวาน
ดวงตาคมฉายแววพึงพอใจเมื่อได้เห็นภาพนั้น ก่อนที่ริมฝีปากร้อนผ่าวจะไล้แตะชิมรสของมันอย่างแผ่วเบา
ไล้ลงมาเรื่อยๆ...เรื่อยๆ อย่างรู้เป็นอย่างดีว่าจุดไหน...ที่เขาจะสามารถกระตุ้นให้หล่อน ร่วมมือไปกับเขาได้
แพรไหมปรายตามองไปด้านข้างเห็นแต่บราเซียสีหวานที่ถูกถอดออกไปโดยไม่รู้ถูกเหวี่ยงไปยังมุมห้อง
ไม่ยอม...เธอไม่ยอม!!! สองมือบางพยายามผลักเขาออกห่างตัวเพื่อจะคุยกันให้รู้เรื่อง แต่สติสัมปชัญญะทั้งหลายก็ดูเหมือนจะหดหายไปหมด ร่างกายของหล่อนโอนอ่อนไปตามสัมผัสของเขาอย่างคุ้นชิน แรงต่อต้านที่มีเมื่อก่อนหน้าก็เริ่มแผ่วลง...แผ่วลง ซึ่งนั่นก็สร้างความพอใจให้กับชายหนุ่มอย่างที่สุด
ฮึ!...แล้วอย่างนี้หล่อนยังจะกล้าบอกว่าเขาไม่มีสิท์ธิอีกมั้ย?!!!
แล้วสุดท้าย บัดนี้ร่างหญิงสาวก็ไร้ซึ่งอาภรณ์ทุกชิ้นไปหมดสิ้น เผยร่างขาวสวยตระการตาให้ชายหนุ่มได้เห็น
ศาสตราเริ่มปลดเสื้อผ้าออกจากร่างตนโดยเร็วก่อนที่เขาจะก้มลงไปครอบครองร่างนี้ที่เป็นสิทธิ์ขาดของเขาคนเดียว
ศาส...หยุดเถอะ...ศาส...ไหมขอ
หญิงสาวเริ่มยอมแพ้ หล่อนเอ่ยปากห้ามชายหนุ่มเสียงพร่า แต่เขากลับหาสนใจไม่ เพราะฝ่ามือหนายังลูบไล้
ริมฝีปากร้อนผ่าว ยังพัดผ่านไปยังทุกตารางนิ้วของร่างกาย ดังจะประกาศให้รู้ว่า...หล่อน...คือของๆเขา!
ศาส...หยะ...หยุด หญิงสาวส่งเสียงเว้าวอน ในขณะที่น้ำตาเริ่มไหลรินเมื่อรู้แน่ว่าเขา...จะไม่มีวันหยุดลงเพียงเท่านี้ ...สุดท้าย...เขาก็เห็นหล่อนเป็นเพียงผู้หญิงไร้ค่าคนหนึ่ง...แค่นั้นจริงๆ!...
เพราะถ้าเขารักหล่อน...ตามที่ปากพร่ำบอก...เขาต้องไม่ทำกับหล่อนแบบนี้ คนรักกันที่ไหนเขาทำกันแบบนี้เขาคงเห็นหล่อนเป็นเพียงของเล่น...หรือสัตว์เลี้ยง ที่ไม่ต่างจากเจ้าไวท์เลย...
เสียงสะอื้นแผ่วเบาที่ดังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบาง...ร่างเล็กที่สั่นสะท้านน้อยๆ ด้วยแรงอารมณ์อันหลากหลาย
ที่ผสมปนเปกัน ทำเอาชายหนุ่มหยุดชะงัก
คุณร้องไห้ทำไม...ไหม?
เขาถามเสียงเบา มือหนาใช้นิ้วเรียวปาดน้ำตาที่กำลังไหลรินออกจากพวงแก้มอิ่ม ก่อนที่ริมฝีปากจะตามไปจูบซับน้ำตาให้หญิงสาว ทว่าหล่อนกลับยิ่งสะอื้นไห้หนักมากยิ่งขึ้น
บ้า..บ้า...บ้าที่สุด!!! คุณมันไม่ใช่คน คุณเห็นไหมเป็นตัวอะไรถึงมาทำกับไหมแบบนี้ ของเล่น! สัตว์เลี้ยง!
หรือผู้หญิงไร้ค่าคนนึง!!! ที่มันยอมนอนกับคุณเพื่อแลกกับเศษเงินพวกนั้น!!! บอกมาสิศาสตรา...ศาตรา!!!
ฮือ...บอกมา...มือบางระดมทุบไปบนไหล่หนาทั้งสองข้างของเขา
ชายหนุ่มเผลอกำมือแน่นอย่างระงับอารมณ์ ถ้อยคำของหญิงสาวทำให้เขารู้ตัวแล้วว่าเขากำลังจะทำอะไรลงไป
...ขืนใจคนที่เขารักนี่นะ!!! แกมันบ้า...ไอ้ศาสตรา!!!
ยิ่งมองร่างบางที่กำลังสะอื้นกับอกเขา ชายหนุ่มก็ยิ่งทนไม่ไหว เขาผุดลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว
พร้อมกับคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างคนตรงหน้าซบลงหมอน หลังจากที่เขาลุกขึ้นยืนไว้
ชายหนุ่มเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันกายท่อนร่างอย่างรวดเร็ว เขามองร่างบางนั้นเป็นครั้งสุดท้าย..
.ก่อนจะเดินออกไปจากห้องแล้วปิดประตูตามหลังเสียงดัง
ปัง!!!
ร่างสูงหันหลังให้กับประตูบานนั้น แต่เท้าทั้งสองกลับไม่ขยับไปไหน หูทั้งสองข้างของเขาได้ยินเสียงร้องไห้ของคนรักที่ดังลอดออกมาอย่างชัดเจน
ปึก!!!
ร่างสูงเหวี่ยงหมัดเข้าชกกำแพงแถวนั้นทันทีเมื่อระงับอารมณ์ของตนเองไม่อยู่ และอีกหลายครั้ง ราวกับ
ต้องการแลกเปลี่ยนความเจ็บปวดของกันและกัน จนหยดเลือดสีเข้มไหลเป็นทางลงมา โดยที่เจ้าตัวไม่สนใจ
...............................................................................................
เอาเถอะ ผมเข้าใจแล้ว ผมผิดเองที่ด้านทนตามคุณ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าผลที่ได้คุณก็ไม่รักผมอยู่ดี ธีรภัทรพูดจบสะบัดตัวออกห่าง หากแต่หญิงสาวนั้นยังตามมากอดเอวเขา และเหมือนจะแน่นกว่าเดิมจนชายหนุ่ม
รู้สึกได้ถึงความอ่อนนุ่มที่บดเบียดกับแผ่นหลัง
"ต่อจากไปนี้ผมคงไม่มากวนใจคุณอีก" เขาตัดใจปลดมือบางที่กอดรอบเอวของเอาออก ชญาดาได้แต่ตะลึง ด้วยไม่คิดว่าชายหนุ่มที่จะทำแบบนี้กับหล่อนเพราะที่ผ่านมาธีรภัทรไม่เคยเป็นแบบนี้...
เขาจะตื้อด้านตามหล่อนให้ได้ ไล่ไปยังไงก็ไม่ไป เรียกมาทีไวปานติดจรวดเทอร์โบ จะพูดไปเขาก็คล้ายๆลูกสุนัขที่หล่อนเคยเล่นด้วยสมัยเด็กๆ เรียกมาหาก็กระดิกหางดีใจ
ไล่ให้ไปก็มายืนหางตกตาปรอยยู่หน้าบ้าน ขนาดแม่หล่อนให้คนสวนฉีดน้ำไล่มันออกไป เพราะไม่ชอบมันเข้ามาวิ่งตะกุยแปลงกุหลาบจนเละเทะ แต่มันก็ไม่เข็ดหลาบ หลบมาคอยเล่นกับหล่อนอยู่ริมรั้วบ่อยๆ แม้มันจะต้องฝ่าสายน้ำมาจนหนาวสั่น
หญิงสาวเริ่มทำหน้าโกรธเคือง หวังหยิบเอาอารมณ์นี้มาเป็นเกราะกำบังไม่ให้เขารู้ว่าหล่อนกำลัง...เสียใจ
หล่อนมองตามแผ่นหลังของร่างสูงที่กำลังเดินจากไปช้าๆ...ด้วยความรู้สึกที่หวิดหวิว ใจหาย หล่อนไม่อยากให้เขาเป็นอย่างนี้เลยสักนิด หล่อนยอมรับว่าเคยปิดกั้นหัวใจจะไม่รับเอาผู้ชายคนนี้เข้ามา ทั้งๆที่พยายามคิดเช่นนั้นกับตัวเองมาตลอด แต่ทุกครั้งที่เจอหน้าเขา..หัวใจหล่อนพาลอ่อนลงทุกที
"ผู้ชายเฮงซวย มาหลอกให้รักแล้วจากไปง่ายๆแบบนี้น่ะเหรอ อยากจะตายไปไหนก็ไปเลยนะ!!! ฉันไม่รักนายแล้ว!!!"
ชญาดาตะโกนก้องเสียงดังอย่างลืมตัว...ทำให้คนที่กำลังพยายามตัดใจเบิกตาโพลงอย่างตะลึงงันด้วยความไม่เชื่อหูตัวเอง ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนกับจะเป็นลมจนอยากจะเอามือมาตบหูตัวเองสักสองสามสี่ทีเพื่อเรียกสติคืนมา
สาบานได้เลยว่าหัวใจของเขาเต้นแรงกว่าที่เคย ถึงคำบอกรักหล่อนถึงจะดูโผงผาง ไร้อารมณ์อย่างที่สุด แต่เขาก็ชอบ เพราะนี่คือชญดาตัวจริง
ถอยไปนะ ธีรภัทรยิ้มด้วยความดีใจรวบคนตัวเล็กเข้ามากอด คุณรักผมจริงๆเหรอ
ไม่รักแล้ว! น้ำตาเริ่มไหลเอ่อขึ้นมา หญิงสาวกำมือสองข้างแน่นผลักอกชายหนุ่มเต็มแรง ทำท่าจะชักเท้าหนี
ธีรภัทรล็อคแขนไว้ทัน พลางพาคนขี้งอนลงมานั่งบนตัก ผมขอโทษเบบี๋ ผมคิดว่าคุณไม่รักผม ผมมันโง่เอง กลับมารักผมเหมือนเดิมนะ เสียงลุแก่โทษของฝ่ายชายทำ หญิงสาวนิ่งอยู่พักใหญ่ ก่อนพยักหน้าน้อยๆ
พยักหน้าแค่นั้นเองเหรอ ผมอยากได้ยินเสียงเบบี๋พูดให้ชื่นใจหน่อยนะ
ชญาดาส่งรอยยิ้มหวาน ฉัน..ก็รักนาย แล้วก้มลงหอมแก้มชายหนุ่มอย่างเขินอาย
คนกะล่อนยิ้มแก้มปริดีใจที่หญิงสาวเป็นฝ่ายหอมแก้มเขาก่อน เบบี๋น่ารักที่สุดเลย
กริ๊ดดดดดด ชญาดาร้องลั่น อยู่ดีๆคนตรงหน้าก็หุนหันจับหล่อนลงบนเตียง ก่อนที่มือบางจะทุบไหล่กว้างของคนที่ทาบทับหล่อน
ปล่อยนะ...อีตาบ้า เผลอเป็นไม่ได้ ทำไมชอบฉวยโอกาสจังเลยฮะนายธีรภัทร!หญิงสาวพูดพลางค้อนใส่อีกฝ่ายที่ฉีกยิ้มกว้าง...เวลานี้สำหรับเขา หล่อนจะด่าจะว่าอะไรก็ช่าง...
แต่แค่หล่อนรักเขา...มันก็เพียงพอแล้ว
ชญาดาชักจะเริ่มหน้าแดงกับสายตาของธีรภัทร หล่อนเลยลืมที่จะผลักไสให้เขาลงไปจากตัวหล่อนเสียที กว่าหล่อนจะรู้ตัวอีกทีเมื่อธีรภัทรกำลังก้มหน้าลงมาเรื่อยๆ จนจมูกเขาแทบจะชิดใบหน้าของหล่อน
เสียงลมหายใจของทั้งสองคนประสานพร้อมกัน หญิงสาวรู้สึกเหมือนหัวใจของตัวเองเต้นแรงจนจะทะลุออกมาจากอก...อีกไม่กี่เสี้ยววินาที ทั้งริมฝีปากของเขาและหล่อน...กำลังจะสัมผัสกัน!
...............................................................................................
อ่านจบแล้วเป็นยังไงบ้างก็ทิ้งคอมเม้นไว้ได้นะคะ
เรื่องนี้มี 64ตอน ยาวประมาณ 300หน้าเวิร์ดที่ส่งไป
55+ ยาวมากมาย  ยังไรใครที่ยังอยู่ในเด็กดีจะเห็นว่าเพลิงรักมี Part ll หรืออีกชื่อ Secret Lover : ซ้อนรัก รอยปรารถนา เป็นเรื่องใหม่ทำดำเนินต่อ ออกแนวไวน์ใหม่ในขวดเก่า
อย่างไรก็แวะไปอ่าน+ชมได้ตามลิงค์นี้เลยค่ะ //my.dek-d.com/Writer/story/view.php?id=184823
| Create Date : 14 เมษายน 2551 |
| Last Update : 14 เมษายน 2551 16:11:03 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 439 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: nodame IP: 124.120.122.155 วันที่: 2 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:08:13 น. |
|
|
|
| โดย: เดกน่ๅรักแวะมๅเยี่ยมเยียนคร่ๅ IP: 58.8.104.129 วันที่: 11 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:40:31 น. |
|
|
|
| โดย: tuolek IP: 75.11.60.196 วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:20:55 น. |
|
|
|
| โดย: แว่นบ๊องส์ IP: 125.25.188.170 วันที่: 3 มิถุนายน 2551 เวลา:15:26:26 น. |
|
|
|
| โดย: miggi IP: 77.56.253.155 วันที่: 13 กรกฎาคม 2551 เวลา:20:28:17 น. |
|
|
|
| โดย: cakemanow IP: 58.10.137.107 วันที่: 15 ตุลาคม 2551 เวลา:13:48:38 น. |
|
|
|
| โดย: moko IP: 125.27.2.152 วันที่: 19 ตุลาคม 2551 เวลา:11:59:15 น. |
|
|
|
| โดย: หลงรักชญาดา IP: 61.7.182.71 วันที่: 25 ตุลาคม 2551 เวลา:11:04:44 น. |
|
|
|
| โดย: อาคิ IP: 117.47.15.115 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2551 เวลา:20:06:13 น. |
|
|
|
| โดย: อาคิ IP: 117.47.135.14 วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:9:24:51 น. |
|
|
|
| โดย: เชียร์รี่เจ้าค่ะ IP: 118.172.27.13 วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:11:24:10 น. |
|
|
|
| โดย: น้องเอิร์นค่ะ IP: 125.26.30.211 วันที่: 7 มีนาคม 2552 เวลา:16:51:03 น. |
|
|
|
| โดย: aliza IP: 125.27.186.174 วันที่: 20 มีนาคม 2552 เวลา:18:40:18 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ยังไรใครที่ยังอยู่ในเด็กดีจะเห็นว่าเพลิงรักมี Part ll หรืออีกชื่อ Secret Lover : ซ้อนรัก รอยปรารถนา เป็นเรื่องใหม่ทำดำเนินต่อ ออกแนวไวน์ใหม่ในขวดเก่า
นิยายออกวางเป็นรูปเล่มแล้วค่ะ ในชื่อ เพลิงรัก นามปากกา เมธิญา สนพ.เก้าก้าวค่ะ ส่วนฉากตอนพิเศษ เชียร์รี่ลงที่นี่ค่ะ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ดีดี