"ซำ....บาย...ดี....ม๊ายยยยยยย?????" คำทักทายแบบลาว ไม่ได้ว่าใครเป็นลาวนะ แหม่ๆๆๆๆ ก็บ้านพี่เมืองน้องกัน ก็ไม่เข้าเข้าใจว่าทำไมต้องว่าคนจมูกจุ๋มจิ๋มเล็ดจิ๊ดดดดดนึงว่า "ลาวก้ไม่รู้" ยัยคนนี้โดนบ่อยให้นอยด์ไปเหมือนกันว่า เด็กใต้ ทำไมไม่มีดั้ง สุดท้ายหญิงมั่นคนนี้ตอบไปเลยว่า
เออ.....เอากับฉันสิ 5555 ดั้งไม่มีแบบธรรมชาติ ยังปากหมาแบบธรรมชาติได้อีกเนอะ หุหุ
เข้าหน้าสิ้นสุดปีการศึกษา บรรดาบัณฑิต มหาบัณฑิต ดุษฎีบัณฑิตก็ตบเท้าเข้ารับประราชทานปริญญาบัตรหรือเข้ารับการประสาทปริญญาบัตรกันถ้วนหน้า ไม้เว้นแม่แต่เด็กน้อยในยุคนี้ หนูแดงมองว่าเป็นเรื่องที่ดี เพราะทำให้เกิดแรงจูงใจเพื่อที่จะเข้ารับการศึกษาและสำเร็จการศึกษาในชั้นสูงๆต่อไป (ไม่ดีตรงเสียเงินนี่ล่ะ หุหุ....
)
เด็กชายตัวเล็กก็เหมือนกันค่ะ จบชั้นอนุบาลแล้ว เพิ่งเข้ารับวุฒิบัตรไปเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานี่เอง วุ่นวายไม่ต่างจากพี่ๆปริญญาตรีเลย ที่วุ่นไม่ใช่มาจากตัวบัณฑิตน้อยหรอก วุ่นวายเพราะพ่อแม่ตลอดจนเครือญาติมากกว่า (ซะงั้น.....
)
ความที่เป็นแม่ที่ดีมากมายเหลือเกิน (ประชดนะ....) หนูแดงไม่เคยรู้หรอกว่าใบโพธิ์เรียนอะไรเป็นไง เอาแค่ไม่มีปัญหาเป็นพอ เอาใจใส่ตามสมควร แต่ไม่เคยร้องขอว่า อนุบาล 3 เธอต้องถอดสแควร์รูทได้ เพราะแม่คิดแค่ ขอให้ใบโพธิ์โตมาเป็นคนดีก็พอ แม่ไม่ได้ต้องการลูกที่เก่งเลิศ แต่แม่ต้องการลูกที่มีความดีเป็นเลิศ (พุทธปัญญา คุณแม่เน้นทางนี้นะคะคุณลูกที่รัก
)
โรงเรียนของใบโพธิ์เป็นโรงเรียนขนาดเล็กค่ะ สอนเฉพาะชั้นบริบาลและอนุบาล เป็นโรงเรียนเอกชน ตอนที่ใบโพธิ์มาเรียนที่นี่ ยังพูดไม่ได้เลย ใบโพธิ์พูดช้า(มาก) พ่อของใบโพธิ์บอกว่าลูกต้องเจอคนอื่นนอกจากเรา เค้าถึงจะพูด แต่อาจจะด้วยอายุที่น้อยกว่าเกณฑ์ ทำให้โรงเรียนรัฐบาลไม่รับ เราจึงมาลงตัวที่โรงเรียนเอกชน
จะบอกว่าเส้นสายหรือคนวงในก็ว่าได้ ผอ.โรงเรียนของใบโพธิ์เป็นรุ่นน้องคุณยาย 555 สบายใจยัยแม่กับท่านพ่อที่จะฝากฝังแสบเล็กไว้ที่นี่ (ผอ.สุวลัย ลีลาภัทรพันธ์ สวมครุยถ่ายภาพร่วมกับคณะครูค่ะ)
กำหนดการรายงานตัวบัณฑิตน้อย 8:30 นาฬิกา ก็คงจะเหมือนผู้ใหญ่ คุณยาย ยัยแม่ ท่านพ่อ ท่านลุงทั้ง 4 (ลุงชาย ลุงจิ้น ลุงหมอธีร์ ลุงหมอ.......ต้องเข้าใจ พ่อและแม่คนวงการนี้ ลุงๆป้าๆก็วงการนี้ล่ะ) แต่งองค์เสร็จก็เฮโลกันไปโรงเรียน
ที่โรงเรียนนี้เด็กนักเรียนน้อยค่ะ 40 คนเท่านั้นเอง การรับวุฒิบัตรจึงจัดขึ้นที่โรงเรียน ซึ่งเรามองว่าดีมากๆ เพราะไม่ชอบความวุ่นวาย มีที่จอดรถ ใกล้ร้านอาหาร ใกล้ย่านการค้า เดินถึงกัน สบาย มีประสบการณ์จากพี่ 2 คนมา รับวุฒิบัตรทีนึง พ่อแม่เวียนหัวกันจริงๆ เล่นเด็กเกือบพัน มึน.......
(เหมือนยัยแม่ไม่ใช่คนยะลาเลยเนอะ ต้องจอดรถแล้วเดิน 555 ประหยัดน้ำมันไงจ้ะ 
)
ก้าวเท้าเข้าโรงเรียน เสียงคุณครูคนแรกของใบโพธิ์ดังขึ้นมาทันที คุณครูพัธนันท์ หรือคุณครูพี่เปิ้ลคนสวย (น่ารักและโสด แม่จใโพธิ์กำลังลุ้นให้น้าเดียวอยู่ 55555)
คุณครูพี่เปิ้ล เหมือนแม่ของโพธิ์ หนูแดงให้โพธิ์เข้าไปกราบบอกโพธิ์ว่า ถ้าไม่มีคุณครูพี่เปิ้ล ลูกก็ยังพูดไม่ได้ พ่อแม่จนใจแล้วเพราะโพธิ์พูดยากมากๆ อยู่กับคุณครูพี่เปิ้ล 3 วัน ใบโพธิ์เริ่มพูดเป้นคำๆได้ และพูดต่อความได้เมื่อเกือบๆสามเดือน ถ่ายหนักเบาครูพี่เปิ้ลทั้งล้างทั้งเช็ดให้แถมเสื้อผ้าก็เอาไปซักตากและรีดพับกลับมาให้ในสภาพที่ดีเยี่ยม ปีแรกของใบโพธิ์ในการศึกษาเป้นปีที่พ่อกับแม่ปลื้มที่สุด ขอบคุณคุณครูพี่เปิ้ลด้วยค่ะ
คุณครูพี่กบ คุณครูคนสุดท้ายของชีวิตอนุบาลของใบโพธิ์ โรงเรียนนี้คุณครูเจริญหูเจริญตาไปหมด 555 แม่ชอบมากๆ
คุณครูพี่กบคือผู้ที่ผลักดันให้ใบโพธิ์เป็นตัวแทนในการประกวดต่างๆหลายครั้งตลอดปีการศึกษา ทั้งการประกวดทางวิชาการและการส่งเป็นตัวแทนในการแข่งขันฟุตบอล
(เห็นใบโพธิ์ตัวเล็กติ๊ดเดียวนี่ยัยแม่ไม่อยากโม้นะว่า พี่พาลูกเข้าประตูตัวเองมา 1 รอบแระ 5555 ขำดี.... ต้องเรียกมาบอกว่า "เฮ๊ย เอาลูกเข้าประตูฝ่ายตรงข้ามดิ พวกเดียวกันไม่ต้องส่งลูกให้ จำไว้ เรื่องขำขำริมสนามฟุตบอล) 
รางวัลมากมายไม่ได้มีความหมายมากไปกว่า การเป็นคนกล้าแสดงออก ช่างคิดช่างทำ เป็นแม่คนที่ 3 ที่ให้ความรู้และให้ความกล้าแสดงออกในสิ่งที่ถูกควรแก่ใบโพธิ์ แม่หนูแดงขอบคุณมากนะคะ
คุณครูป้าแอ๋ว ครูอาวุโสที่สุดในโรงเรียน หนูแดงกับพี่เอก(พ่อของใบโพธิ์)พาใบโพธิ์ไปไหว้ลาครบหมดทุกท่าน หนูแดงกับพ่อของใบโพธิ์สอนลูกไปในทิศทางเดียวกัน "ไปลามาไหว้" เมื่อเข้ามาครูคือผู้สอน เมื่อออกไปได้วิชาไป ครูคือผู้มีพระคุณ ให้ลูกทุกคนจำไว้เสมอ คำดุ คำว่ากล่าวตักเตือนของครู คือมงคลของชีวิตนักเรียนนักศึกษา ไม่มีครู ลูกก็ไม่มีความรู้ และไม่มีวันนี้เช่นกัน
ถ่ายรูปกับคุณยายบ้าง นานๆคุณยายจะออกงาน หลานรักรับวัฒิบัตร คุณยายรึจะพลาด
ถ่ายรูปกับเพื่อนรักทั้งสองบ้าง ใบโพธิ์ตัวเท่าเมี่ยง 5555 พ่อบอกว่า "แม่เลี้ยงลูกไง ทำไมมันตัวเท่าเนี๊ยะอ่ะ" แม่ตอบแบบฟินน์ๆว่า "อยากให้ตัวโตเท่าคุณๆก็มาเลี้ยงเองดิ" (จิกกัดกันพอสังเขป หุหุ)
ถึงพิธีการมองวุฒิบัตร ผอ.กล่าวรายงาน ใบโพธิ์รับวุฒิบัตรจาก ดร.สามารถ วราดิศัย รองผู้ว่าราชการจังหวัดยะลา
เด็กชายธรรศ อิศรางกูร ณ อยุธยา ขึ้นรับวุฒิบัตรแล้ว ตัวเท่าเมี่ยงอย่างพ่อมานว่าเจงๆแหละ
อีก 1 ความประทับใจ หลังจากพิธีรับวุฒิบัตร โรงเรียนจัดให้เหล่าบัณฑิตน้อยเข้ามาหาพ่อและแม่เพื่อกราบขอบพระคุณที่ส่งเสียให้การศึกษา ผู้ปกครองหลายๆคนปล่อยโฮเลย แอบคิดว่า ถ้าจบปริญญานี่นี่ น้ำตาไม่ท่วมกันเลยหรอ แต่ก็นั่นล่ะ ชัชชษาใจแข็งไง 5555 ไม่ร้องไห้ แต่ปลื้มใจ
ใบโพธิ์เป็นตัวแทนบัณฑิตน้อยกล่าวขอบคุณโรงเรียนเป็นภาษาอังกฤษ แม่นั่งอยู่หลังห้องประชุม ส่วนพ่อแยกออกไปข้างนอกไม่ได้อัดคลิปไว้ แต่โรงเรียนอัดไว้ให้แล้ว ยังไม่ได้รับเลยอดเอามาอวด มีแต่ที่ใบโพธิ์เคยพูดอัดคลิปไว้ตอนเช้าเท่านั้นเอง
เคยฝึกให้ใบโพธิ์พูดภาษาอังกฤษคล้ายๆกันนานมากแล้ว ตอนนั้นยังงูๆปลาๆ ใครอยากฝึกภาษาอังกฤษให้ลูก ทำเป็นคลิปไว้ให้เค้าดูเพื่อการพัฒนาที่ดีขึ้นก็น่าจะเป้นทางเลือกหนึ่งที่ดีค่ะ
พ่อถ่ายรูปให้เราสองคนแม่ลูก จริงๆถ่ายเยอะมว๊ากกก แต่ไม่ไหวกับApplicationหลอกตัวเอง 5555 แต่เอาเหอะ วันของเธอ แม่ยอม (แต่ก็สวยดีนะ อิอิ)
) 
)
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 13 คน [
เดี๋ยวนี้ มีรับปริญญากันหลายระดับชั้นมั๊กเนอะ