เธอ :นี่คุณ ตกลงพี่ไม่ให้คุณทำขนมนะ
ชั้น :อ่าว ไมอ่ะ (เริ่มงงปนเคือง)
เธอ :ปัจจุบันคุณมีเวลาให้พี่เท่าไหร่กัน ใน 1 วัน คุณทำอะไรมั่งที่มันทำให้ดูเหมือนเรายังเป็น_ัวเมียกันเนี่ยะ
ชั้น :อ่าว ก็พี่ไปทำงาน หนูแดงก็ทำงาน หลังจากงานก็ไปนั่นไปนี่ ทำไมพูดงี้อ่ะ
เธอ :ไม่อ่ะ ไม่พอ พี่เลิกงาน 5 โมงเย็น แล้วก็มาทำงานต่ออีก กว่าจะได้กลับบ้านก็สามทุ่ม คุณทำไมไม่คิดถึงพี่มั่ง
ชั้น :เอ๊า แล้วทำไมคุณไม่คิดถึงชั้นมั่ง (สรรพนามแทนตัวเองเริ่มเปลี่ยนไป แสดงให้เห็นแล้วใช่มะว่ากรูกำลังของขึ้น
)
เธอ :คิดสิ ก็เนี่ยที่ทำทุกวันนี้เพื่อใคร ถ้าไม่เพื่อคุณ
ชั้น :ชั้นก็อยากทำเพื่อคุณ
เธอ :ดี ถ้าทำเพื่อผม งั้นคุณก็ไม่ต้องทำอะไร ทำตามที่ผมบอกก็พอ
โครม!!!! แล้วเธอก็เดินออกไป ปิดประตูรถเหมือนอย่างประตูจะหลุดเลย แล้วชั้นล่ะ ชั้นที่ยืนรู้สึกสารพัดอยู่ตรงเนี๊ยะ เธอไม่คิดเลยใช่มะ?
ไอ้ที่เธอว่าชั้นไม่มีเวลาให้น่ะ มันตอนไหน เธอลากชั้นไปไหนชั้นก็ไป ทั้งๆที่บางทีชั้นไม่ได้อยากไปเล๊ย เธอบอกว่าเธอทำเพื่อชั้น เธอไม่เคยถามชั้นซักคำเลยว่า ชั้นต้องการมั๊ย โอเค เธอน่ะดี ชั้นก็ปลื้ม ที่มีสามีที่ดีพอประมาณแต่รักและหวงชั้นมากมาย ใจจริงชั้นก้อยากจะบอกนะว่าชั้นไม่อยากทำอะไร อยากนั่งเฝ้าเธออย่างเดียว เพราะผู้หญิงมาตอมเธอปานประหนึ่งเธอเป็นดอกไม้ในหมู่ภมรไงงั้น(จริงๆกรูมองเป็นแมงวันกับ
มากกว่านะ) แต่เธอรู้มั๊ยว่าชั้นประสาทจะแดรกแล้ว ชั้นเซ็งกับการต้องปั้นหน้ายิ้มกับลูกค้าสาวหื่นๆของเธอ ไม่ว่าจะมายังไงชั้นก็ต้องยิ้ม รู้มั๊ยหมอ "หนูแดงก้เบื่อเป้นนะว๊อยยยย"
"
หลังจากที่ฟูมฟาย มานั่งระบาย ตอนนี้คิดได้ ทำหนมดีก่า เดี๋ยวเข้ามาอัพใหม่เด้อ เศร้าจังชีวิตกรูวันนี้