BlogGang.com : : ชัชชมนต์ : เรื่องจริง…ผ่านเจ๊

เรื่องจริง…ผ่านเจ๊

ได้ฤกษ์เล่าเบื้องหลังของ ‘จุดคุ้มใจ’ เรื่องสั้นใน ครสด. เล่ม 30 แล้วค่ะ (กว่าจะว่างมาเขียนได้ ก็เฮ้อ…เหนื่อย ยังไม่บอกดีกว่าว่าไปทำอะไรมา)

เรื่องสั้นเรื่องนี้เบสออนทรูสตอรี่ แถมเป็นเรื่องของตัวเองเลยล่ะค่ะ…เฉพาะชีวิตการทำงานเท่านั้นนะคะ ชีวิตรักไม่เกี่ยว (คิดว่าอีกกี่เรื่องๆ ก็ไม่เกี่ยวค่ะ ชีวิตจริงไม่มีด้านดีๆที่เรียกว่ารักเลยอ่ะ…เศร้าชะมัด)

ต้องรีบบอกก่อนว่า เป็นส่วนหนึ่งของงานเท่านั้นค่ะ เดี๋ยวจะคิดว่าฉันมีอาชีพเป็นแม่บ้าน หรือเมดหรือเปล่า ไม่ใช่เน้อ…

แต่ไม่เล่าเรื่องซีเรียสจริงจังหรอกค่ะ ขอเอาด้านหนึ่งของหน้าที่การงานที่จะว่าสนุกก็สนุก จะว่าประสาทกิน ก็ประสาทกินค่ะ

ช่วงที่ผ่านมาฉันต้องไปทำงานในโครงการหนึ่งของออฟฟิศค่ะ ซึ่งเป็นโครงการที่ใหญ่พอดูเลยล่ะ ผู้คนทั้งคนไทย และต่างประเทศ รวมตอนอยู่กันเยอะที่สุดก็ประมาณร้อยคนค่ะ หน้าที่หนึ่งของฉันคือการดูแลทุกข์สุขของคนในโครงการ มันก็แปลว่าแม่บ้าน…อยู่ดี

ตอนแรกๆที่ไปทำงาน ก็ยังไม่รู้หรอกค่ะ ว่างานเราต้องรวมไปถึงงานจุกๆจิกๆจัดหาสิ่งอำนวยความสะดวกอันจะทำให้คนทำงานมีความสุข จะได้มีเรี่ยวแรงทำงานไงคะ

มารู้ตัว เรียกว่าสำนึกเลยล่ะ ตอนที่พี่คนนึงมาบอกฉันว่า “พลคะ น้ำยาล้างจานหมดแล้วค่ะ”

ฉันยืนเอ๋อไปครู่หนึ่ง ก่อนจะได้สติว่า นี่มันหน้าที่ฉัน (ด้วยนี่หว่า ไม่ใช่ฉันกับทีมงานแล้วใครจะเป็นคนทำ) ว่าแล้วก็ต้องไปหาน้ำยาล้างจานมาใส่ในห้องแพนทรี่ อย่าคิดว่าเรื่องแค่นี้ไม่สำคัญนะคะ คนทำงานจะอึดอัด หงุดหงิดแค่ไหน ถ้าทานกาแฟ ขนมนมเนย เสร็จแล้ว อยากล้างจาน แต่ก็ล้างไม่ได้เพราะไม่มีน้ำยาล้างจาน (พูดจริงๆนะคะ ไม่ได้ประชด)

อ้อ…อย่าลืมเปลี่ยนสก็อตไบรท์ กับฟองน้ำสำหรับล้างจานด้วยนะ ทิ้งไว้นานจะเขลอะ แหลกเหลว สกปรก ถ้าคนทำงานใช้แล้วเป็นอะไร ทำงานไม่ได้ล่ะก็แย่แน่เลย

แล้วไหนจะเครื่องดื่ม ขนมขบเคี้ยว อาหารกึ่งสำเร็จรูป ก็ต้องจัดไปอย่าได้ขาด ถึงได้มีคดีไมโลกับโอวัลตินยังไงล่ะคะ เรื่องจริงฮาได้อีกค่ะ

(ตอนนี้) ฉันไม่ดื่มทั้งไมโลกับโอวัลตินค่ะ ดื่มแต่กาแฟ (แต่ขอเป็นลาเต้เพียวๆไม่ใส่น้ำตาล หรือน้ำเชื่อมค่ะ) แล้วพอต้องไปซื้อสักอย่างในสองยี่ห้อนี้ ฉันก็ไม่ได้แคร์หรอกว่าจะได้ยี่ห้อไหนมา

แต่พอวางโอวัลตินไว้ในห้องแพนทรี่ก็มีคนมาโวยค่ะ หลายคนเลยด้วย

คุณพี่ผู้หญิงคนหนึ่ง : “ทำไมซื้อโอวัลตินมาล่ะ ไม่รู้เหรอว่าไมโลอร่อยกว่า”

ฉัน : “มันต่างกันด้วยเหรอ”

คุณพี่ผู้หญิงคนเดิม : “ต่าง” (ค้อนให้ฉันทีนึง)

ฉัน : “แยกออกด้วยเหรอ ว่าเป็นยี่ห้อไหน” (ขมวดคิ้ว วางแผนจะเอาโอวัลตินใส่กระป๋องไมโลมาวางแล้ว)

คุณพี่ผู้หญิงคนเดิม : “แยกออก…บลาๆๆ” (อธิบายความแตกต่าง ซึ่งฉันไม่ได้สนใจ เพราะฉันไม่กิน)

คุณพี่ผู้ชายอีกคนโผล่มาผสมโรงสอบสวนฉัน “แล้วทำไมซื้อโอวัลติน ไม่ซื้อไมโล”

ฉันมองหน้าคุณพี่ทั้งสองก่อนจะเอื้อนเอ่ย “อยากรู้จริงๆเหรอ แน่ใจนะว่ารู้แล้วจะสบายใจ”

คุณพี่ทั้งสองพยักหน้าหงึกหงัก อยากรู้เต็มที่ (ซึ่งฉันเข้าใจนะ เป็นฉันก็อยากรู้)

“ก็โอวัลตินมันถูกกว่าบาทนึง” ฉันตอบอย่างมั่นใจ

“)XOJJ^$##1((&%” คุณพี่ทั้งสองประสานเสียงบ่น ปนก่นด่า โทษฐานที่ฉันงก กะอีแค่เงินหนึ่งบาท

แหม…ก็ฉันไม่กิน แยกแยะไม่ออกว่าอะไรอร่อยกว่ากัน ฉันก็เลือกที่ราคาสิคะ ยอมรับก็ได้ว่างก โธ่…อะไรประหยัดได้ก็ต้องช่วยประหยัดสิคะ จะมาถือว่าเงินบริษัท ไม่ใช่เงินของตัวเองไม่ได้หรอก

นอกจากเรื่องของกินของใช้ที่จับต้องได้แล้ว ยังมีเรื่องที่จับต้องไม่ได้อย่างตอบข้อซักถาม สงสัย ของผู้คนในโครงการด้วยค่ะ แหม…ถ้าไม่ได้ตอบเขาจะคาใจ จนทำงานไม่ได้น่ะสิคะ

ตัวอย่างเช่น คุณพี่ระดับผู้บริหาร ซีเนียร์เชียวล่ะค่ะ คาใจมาจากบ้าน เพราะดูรายการวู้ดดี้เกิดมาคุยแล้วไม่รู้จักแขกรับเชิญ ก็มาถามฉันค่ะ “นิกกี้ พริ้มเป็นใครหรือคะ”

อุ๊ย…สบายมากค่ะ สาวกรายการแฉแต่เช้า นั่งเฝ้า 94 efm อยู่แล้ว ฉันก็ต้องตอบได้สิคะ เล่าให้คุณพี่ฟังเสียละเอียด หน้าแดงกลับไปเลยค่ะ

นี่ล่ะค่ะ เรื่องจริง…ผ่านเจ๊

Create Date : 05 กันยายน 2552

Last Update : 5 กันยายน 2552 0:22:17 น.

9 comments

Counter : 566 Pageviews.

นานาจิตตัง

เค้าคงลืม

คิดว่าอยู่บ้านอ่ะค่ะ

เลยอยากได้แบบนั้น

บอกเค้าไปว่า

ไมโลอยู่บ้าน

โอวัลตินอยู่ร้าน

โดย: U can call me anytime

วันที่: 5 กันยายน 2552 เวลา:0:38:00 น.

อุ๊ปส์

วันนี้ วันพระ หน้าจอทีวีว่างั้น

เอาใหม่ มารร้ายขอแปลงโฉม

ตอบไปว่า

น้องขา..เจ๊เตรียมมาเพื่อพวกน้องเลยค่ะ

..

โดย: U can call me anytime

วันที่: 5 กันยายน 2552 เวลา:0:40:31 น.

โดย: ต้นกล้า อาราดิน

วันที่: 5 กันยายน 2552 เวลา:6:27:35 น.

U can call me anytime : 555 ชอบคำตอบของคุณมากค่ะ เก๋อย่างแรง

ต้นกล้า อาราดิน : ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ

โดย: ชัชชมนต์ IP: 202.93.63.238 วันที่: 8 กันยายน 2552 เวลา:11:57:51 น.

ก้อยว่ามีอะไรให้กินก็กินไปเถอะ เนอะ
ไม่รู้ว่างาน shop in shop วันที่ 19 ก.ย. จะได้ไปรึเปล่านะคะ ถ้าไม่ได้ไปก็หวังว่าจะได้เจอในงานหนังสือนะคะ

โดย: แมวเหมียวก้อย IP: 125.25.197.200 วันที่: 10 กันยายน 2552 เวลา:12:16:43 น.

แต่น้องดื้อไม่เคยแยกโอวัลตินกะไมโลออกเลยง่ะ

โดย: ด.ญ.น้องดื้อ

วันที่: 11 กันยายน 2552 เวลา:22:30:26 น.

ก้อยจ๋า 555 โอวัลตินก็หมดจ้า หมดแล้วถึงไปซื้อไมโล
วันที่ 19 มีของรางวัลจากนักเขียนด้วยจ้า อยากให้ไปกัน ส่วนงานหนังสือพี่คงจะได้ไปค่ะ เอาไว้เจอกันเน้อ

น้องดื้อคะ พี่ก็แยกไม่ออกเหมือนกันอ่ะ เดี๋ยวนี้จิบแต่กาแฟค่ะ ^ ^

โดย: ชัชชมนต์ IP: 203.209.96.244 วันที่: 12 กันยายน 2552 เวลา:0:08:06 น.

อยากไปมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกค่ะ
ปัญหาใหญ่คือ ตังค์ค่ารถนี่แหละค่ะ ถ้าพี่พลมีเยอะปล่อยให้กู้ก่อนได้ป่ะ อิอิ

โดย: แมวเหมียวก้อย IP: 118.172.146.137 วันที่: 14 กันยายน 2552 เวลา:12:40:38 น.

^
555 ถูกขอกู้ซะงั้น

โดย: ชัชชมนต์ IP: 203.209.96.110 วันที่: 15 กันยายน 2552 เวลา:0:07:11 น.