Nepal ตอน 42 ที่พักหรือคุก!

ห้องพัก เป็นห้องแคบ ๆ มีเตียงไม้กระดานเล็กนิดเดียว (นอนได้อย่างเดียว ห้ามกลิ้ง) 2 เตียงวางไว้ ระหว่างเตียงมีโต๊ะไม้เก่า ๆ ให้ใช้วางของได้เล็กน้อย ช่องไฟระหว่างเตียงก็ไม่มาก แค่มนุษย์ขนาดปกติยืนได้หลวม ๆ (พิม กับพี่อ้อยืนได้ จึงสรุปได้ว่าเราเป็นมนุษย์ขนาดปกติ)

ไม้ที่ใช้ทำเตียง เป็นไม้อะไรก็ไม่รู้ มาจากไหนก็ไม่รู้ด้วย หวังว่าคงไม่ได้งัดไม้มาจากฝาโลงใช้แล้วนะ อ้อ…ลืมไป ที่เนปาลนี้ ไม่น่าจะมีการใช้โลงศพแบบบ้านเรา เห็นเขาหามศพใส่แคร่ เอาไปเผาที่ริมแม่น้ำนี่นะ

บนเตียงปูไว้ด้วยฟูกบาง ๆ สกปรกมาก สีตุ่น ๆ ที่หัวเตียงมีช่องหน้าต่าง ไม่ใหญ่นักหากปิดสนิท

ห้องพักนี้สามารถเปลี่ยนเป็นห้องขังได้ทันที โดยไม่ต้องตกแต่งเพิ่มเติม เพราะสามารถล้อคกุญแจได้จากประตูด้านนอก ด้านในเสียอีกที่ล้อคไม่ค่อยจะได้

แม่กุญแจที่ใช้คล้องประตูใหญ่มาก หน้าตาเป็นวัตถุโบราณ น่าจะใช้สำหรับคล้องช้างมากกว่าคล้องประตู พวงกุญแจยิ่งแล้วใหญ่ เป็นไม้ดุ้นเบ้อเริ่ม สามารถใช้เขวี้ยงสัตว์ร้าย หรือหัวไอ้โจรให้บาดเจ็บได้ นัยว่าใช้สำหรับป้องกันตัวยามค่ำคืน

ถ้าคิดอกุศลกันเสียหน่อย (หรือคิดกุศลดีล่ะ) พวงกุญแจมีรูปลักษณ์ที่เหมือนจำลองมาจากศิวลึงค์! คิดได้ยังไงเนี่ย…

ห้องนอนเล็กนิดเดียวอย่างนี้ ห้องน้ำ กับห้องอาบน้ำก็ต้องเป็นแบบสาธารณะ ห้องอาบน้ำอยู่ชั้นล่างสุด จะว่ามิดชิดก็มิดชิดอยู่ ประตูหนาแน่นดี แต่กระจกฝ้าที่ประตูห้องน้ำนี่สิ มองเห็นเงาได้บ้าง (แต่ก็ไม่มีอะไรน่าดูนักหรอก และก็ไม่เห็นมากนักด้วย) แถมห้องน้ำก็อยู่ในบริเวณสาธารณะ มีเก้าอี้ให้พักนั่งเล่นกันแถวนั้น

ตอนที่เรามาถึง ก็นั่งพักเหนื่อยอยู่หน้าห้องน้ำ ในห้องมีผู้หญิงฝรั่งกำลังอาบน้ำอยู่ แหม่มสาวขาวอวบ เธอจะรู้ไหมว่า เธอเป็นอาหารของกระเหรี่ยงชาวไทยไปเสียแล้ว

พี่เจกับพี่ป๋อได้ห้องพักทำเลเหมาะเหม็ง อยู่ข้างๆ ห้องอาบน้ำ เพื่อนๆ เลยอาศัยเป็นห้องแต่งตัวเสียเลย

ชีวิตส่วนตัวของ 2 หนุ่มถูกย่ำยี นักท่องเที่ยวกลุ่มอื่นแวะเวียนมาอาบน้ำ ก็มองลอดเข้าไปในห้องพักของพี่ป๋อ กับพี่เจ เขาก็คิดว่าเป็นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเหมือนกัน

อากาศยามเย็น เย็นจริงๆ พวกเราต้องรีบอาบน้ำ ยิ่งมืดจะยิ่งหนาว ห้องอาบน้ำมี 2 ห้อง ห้องหนึ่งมีน้ำอุ่น อีกห้องไม่มี หรือมีแต่ใช้ไม่ได้ ถ้าใครอยากให้ขนได้ตื่นเสียบ้าง ก็เลือกห้องน้ำเย็น

ห้องอาบน้ำไม่ได้ปูกระเบื้องอย่างดี ทั้งสวยและสะอาด เป็นแค่ปูนหยาบๆ แถมยังเก่าคร่ำคร่า พวกเราก็จำเป็นต้องใส่รองเท้าเข้าไปอาบน้ำด้วย รองเท้าสกอร์หรือรองเท้าแตะธรรมดาๆจึงช่วยได้มาก ยามที่พักในโรงแรม เราก็ได้รองเท้าสกอร์ใส่แทนรองเท้าผ้าใบ ช่วยให้เท้าสบายขึ้น ไม่อย่างนั้นกว่าจะกลับไปเท้าของเราคงเน่าเสียเป็นแน่

Tip : อย่าลืมนำรองเท้าสกอร์ หรือรองเท้าแตะมาด้วย เพื่อใช้ใส่อาบน้ำ ถ้าจะยืมลูกหาบ คงไม่ได้ เพราะของเขามีคู่เดียว

ไม่รู้ว่าเพื่อน ๆ เป็นอย่างพิมหรือเปล่า เวลาอาบน้ำ พิมกลัวว่าเงาของพิมจะไปรบกวนคนอื่น ๆ ที่มารออาบน้ำ เดี่ยวดูไม่ดูเปล่า มาด่าทีหลังว่า ‘ของไม่สวย อย่ามาโชว์’ พิมเลยพยายามยืนให้ติดกำแพงมากที่สุด ไม่กล้าโผล่มาใกล้ประตูเลย

ห้องส้วมมีแยกไปอีกต่างหาก ชั้นล่างอยู่ริมตึกถัดจากห้องนอนพี่ป๋อกับพี่เจไปหน่อยเดียว เฮ้อ…ชีวิตถูกแวดล้อมด้วยห้องส้วมกับห้องน้ำ มองลอดหน้าต่างห้องน้ำจะเห็นแต่ป่ากับป่า ส่วนชั้น 2 กับชั้น 3 ก็มีห้องน้ำอยู่ริมสุดเช่นกัน แต่มีแค่ห้องเดียว ไม่เหมือนชั้นล่างที่มีหลายห้อง

ส่วนช่องหน้าต่างในห้องส้วม จะเล็กได้ยังไงกัน ส่วนประตูแน่นหนาดี แต่ทว่า…พิมก็เจอดีอีกแล้วสิ


แผนที่การเดินทางของเรา

ประตูล้อคไม่ได้เหรอ? ไม่ใช่

ประตูล้อคได้แต่เปิดไม่ได้เหรอ? ทายผิด

ประตูเปิด-ปิดได้ แต่ประตูผุ มีรูที่ด้านล่าง รู้เบ้อเริ่ม พิมรู้ถึงความผิดปกติ ก็เมื่อ เฮ้อ…เรท R อีกแล้ว เดากันได้ใช่มั้ย ทีนี้เมื่อเริ่มต้นแล้ว จะให้หยุดครึ่ง ๆ กลาง ๆ ได้ไง สายน้ำไม่ไหลกลับ พิมก็ต้องรีบๆ ทำธุระให้เสร็จเร็วที่สุดล่ะนะ

หลังจากอาบน้ำเสร็จ ก็เป็นเวลาพักผ่อน ไม่มีใครเลือกไปเดินเล่นสักคน เพราะเดินจริง ๆ มาทั้งวันแล้ว เราเลือกมานั่งหมดสภาพกันที่ลานหน้าโรงแรม แถว ๆ หน้าห้องอาบน้ำที่เดิม

วิธีแก้เซ็งได้ดีสุด ก็หนีไม่พ้นเอาไพ่มาเล่น มาคราวนี้เราไม่เล่นป๊อกเด้ง เพราะกลัวว่าจะถูกตำรวจแขกจับ คุกเนปาลคงไม่น่าอยู่นัก อีกอย่างหนึ่ง เราไม่ใจถึงจะเล่นด้วยเงินดอลล่าร์หรอกนะ ยิ่งให้จ่ายเป็นเนปาลรูปียิ่งแล้วใหญ่ เราไม่อยากจับแบงก์เน่าๆหรอก คันจะตาย

อุ๊ย…พูดเล่น ไม่เค้ย ไม่เคยเล่นป๊อกเด้ง เราจึงเล่นไพ่ราฟฟี่ แนนซี่ซึ่งเล่นได้นานดี

Tip : ควรติดไพ่ หรือหนังสือขึ้นเขามาด้วยเพื่อแก้เซ็ง เพราะวันคืนบนเขาแสนยาวนาน ทีวีก็ไม่มีให้ดู ผับหรือไนท์คลับก็ไม่มีเปิด ส่วนอุปกรณ์แก้เซ็งชนิดอื่น โปรดใช้วิจารณญาณว่าควรเอามาหรือไม่ อย่างกีตาร์นี่ไม่ต้องเอามาดีดจีบสาวหรอกนะ ลูกหาบเขาคงไม่ยอมถือให้หรอก

เรารออาหารเย็นอยู่นานพอควร เพราะวันนี้มีคนมาพักที่โรงแรมแห่งนี้เยอะมาก นานาชนิด เอ๊ยนานาชาติ มีฝรั่งคนหนึ่งตัวโต หัวล้าน ตอนแรกที่เห็น เรายังคิดว่าได้กระทบไหล่นายทวารชื่อดังอย่างบาคเตสแล้ว คนที่ได้ใกล้ชิดพ่อฝรั่งหัวเขียวคนนี้มากที่สุด ก็คือพี่อ้อ กับพี่ก้อดที่นอนห้องติดกันกับพ่อคนนี้ อดสังหรณ์ไม่ได้ว่าคุณบาคเตสเขาจะกรนเสียงดัง

เมื่อถึงคิวของพวกเรา ศิวะก็มาเชิญเราไปรับประทานอาหารในห้อง VIP แยกเป็นเอกเทศไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนอื่นๆ ที่จริงแล้วเขาคงกลัวเราจะไปส่งเสียงรบกวนชาวบ้านมากกว่า

*** โปรดติดตามตอนต่อไป ***
โปรดอย่าถามว่าไพ่ราฟฟี่แนนซี่เล่นยังไง ลืมไปนานแล้วค่ะ

Create Date : 05 สิงหาคม 2553		2 comments
Last Update : 5 สิงหาคม 2553 23:59:39 น.
Counter : 589 Pageviews.
Share Tweet