โชคดี, โชคร้าย และ โชคดีอีกครั้ง
วันนี้ไปดูหนังค่ะ เรื่อง The Other Boleyn Girl เลิกเรียนก็ขับรถไปหาเพื่อน นัดเจอเพื่อนที่ B2S เดินไปเดินมาก็ไปหยุดที่ชั้นหนังสือเด็ก และได้หนังสือมา 1 เล่ม ชื่อเรื่อง The Mysterious Benedict Society เป็นหนังสือยังไม่ได้แปลของ Trenton Lee Stewart
หน้าปกนี้เป๊ะเลย
ความหนาประมาณ 500 หน้า ตอนแรกหยิบแล้วก็ตั้งใจจะวาง เพราะคงไม่มีปัญญาจะซื้อ คงจะแพงเหมือนกับหนังสือต่างประเทศเล่มอื่นๆ แต่ปรากฏว่า หันปกหลังมาเจอราคาติดแค่ 250 บาท เลยตัดสินใจซื้อทันที
ไปคิดเงิน ปรากฏว่า เค้ายังลดอีก 15% แน่ะ เลยได้มาในราคา 212.50 บาท รู้สึกดีใจจริงๆ ที่มันถูกเหลือเชื่อ (ตั้งใจว่าจะไปเก็บมาหนังสือของ Meg Cabot อีกซักสองสามเล่ม แต่ไม่ถูกแบบนี้แล้วล่ะ
 )
นั่นคือ ความบังเอิญที่ถือว่าเป็นโชคดีของเรา ที่ได้หนังสือถูกๆดีๆกลับบ้าน
แต่..
ความซวยก็มาเยือน
ก่อนดูหนังประมาณ 10 นาที เราเปิดกระเป๋าตังดูเงิน จะเอาเงินที่เพิ่งแตกไปตอนซื้อบัตรกินข้าวที่ ฟูดเซ็นเตอร์ ปรากฏว่า แบงค์ร้อย 4 ใบที่ควรจะอยู่ในกระเป๋าหายไป
เลยนึกขึ้นได้ว่า ตอนไปซื้อบัตรกินข้าว เค้าทอนตังมาให้แค่ 50 บาท ทั้งที่ ควรจะทอนตังให้ 450 บาท คือ เรามั่นใจเลยว่าเค้าทอนเงินผิดแน่ๆ เพราะเราจำได้ว่าเราได้เงินมาแค่แบ๊ง 20 สองใบ กับ เหรียญ 5 สองเหรียญ
เราก็ผิดเองที่รีบซะจนลืมว่าจ่ายแบ๊งค์ 500 ไปให้เค้า แถมยังรีบกินข้าวและรีบไปรอเข้าโรงหนังจนลืมทุกอย่าง
เลยรีบวิ่งไปที่หน้าเค้าเตอร์แลกบัตร และก็บอกว่า 'ขอโทษนะคะ คือว่า พี่ทอนเงินให้หนูผิด พี่ทอนให้ 50 บาท แต่หนูจ่ายแบ๊งค์ห้าร้อยนะคะ' แล้วพี่เค้าก็บอกว่า 'พี่ทอนให้สี่ร้อยห้าสิบบาทนะคะ แต่เดี๋ยวพี่จะเช็คให้ รอแปป'
โชคดีที่พี่เค้าจำเราได้ เราก็ยืนรอ เค้าก้โทรแจ้งยามให้เชคจากกล้องที่เค้าเตอร์ว่าเป็นยังไง
รอไปก็เศร้าไป ห่วงเงินก็ห่วง แต่ก็ยังห่วงหนังไปด้วย เพราะว่ามันเลยเวลาเข้าโรงไปสิบห้านาทีแล้ว ระหว่างนั้น พี่เค้าก็บ่นไป ทำไมน้องไม่มาตามตั้งแต่แรก ผ่านไปเป็นชั่วโมงแล้วเพิ่งมาเอา บลาๆ (คือ ลืมไปแล้วว่าพูดไรบ้าง)
เราก็หน้าเสีย ละอายใจ รู้สึกผิด แบบว่า โต้ตอบไม่ได้ ความผิดเราเองที่ไม่ดูให้ดีก่อน แถมยังลืมไปเลยอีกตะหาก
แต่สุดท้ายก็ได้เรื่องว่า 'เค้าลืมจริงๆ'
และสุดท้ายกว่านั้น เค้าก็บอกเราว่า 'คราวหน้าต้องรีบทวงทันทีนะ ไม่งั้นจะเป็นยังงี้ เราก็ ค่ะ แล้วเดินออกมาเลย'
ส่วนเราก็หงุดหงิดอยู่ในใจ คือ มันก็เป็นความผิดเค้าเหมือนกัน แต่เค้าทำเหมือนกับว่า เราเป็นคนผิด แม้แต่คำว่า ขอโทษ เรายังไม่ได้ยินเลย แต่ก็ไม่ใช่ว่าเค้าพูดไม่ดีกับเรานะ เค้าก็สั่งสอนเราในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่นั่นแหล่ะ ซึ่ง นั่นเราก็ขอบคุณมาก และเราก็จะจำไว้ จะได้ไม่เป็นแบบนี้อีก
แต่แบบ เค้าลืมไปหรอว่า 'เค้าก็ผิดเหมือนกันน่ะ'
เราก็เกือบจะพูดไปแล้วว่า พี่อย่าลืมสิคะ พี่ก็ผิดเหมือนกันนะ แต่ก็ไม่ได้พูดไปหรอก คิดอย่างเดียวว่า กลายเป็นเราผิดไปซะงั้น
แต่ดีแล้วล่ะ สุดท้ายยังโชคดี ที่เงินไม่ได้หายไป ก็ได้เงินคืน ดีกว่าไมได้อะไรเลย แถมยังโดนสั่งสอน
รีบวิ่งไปเข้าโรงหนัง ยังดีที่เค้ากำลังยืนเคารพเพลงสรรเสริญฯ พอดี แต่อดดูหนังตัวอย่าง
ปล. เจอพี่ที่เคยคุ้นเคยด้วย ต่างคนต่างมองหน้ากันจนลับสายตา ฮะๆ (อยากจะบอกว่า 'ใช่ค่ะ พี่จำไม่ผิดหรอก เรารู้จักกันจริงๆ เมื่อนานมาแล้ว')
| Create Date : 10 มิถุนายน 2551 |
| Last Update : 11 มิถุนายน 2551 15:55:08 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 1394 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ลิตช์ (Litchi  ) วันที่: 12 มิถุนายน 2551 เวลา:4:26:59 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
แล้วแบบเดียวกันเป๊ะเลย โดนว่าแถมไม่ได้เงินคืน
จำจนถึงทุกวันนี้ (เกิน 10 ปีแล้วยังจำอยู่) เอาเหอะ..ถือว่าฟาดเคราะห์
เดี๋ยววันหน้าก็โชคดีจ้า...