For Today. .. (04-04-08)

ช่วงนี้เราไม่มีงานเอาซะเลย แต่คนอื่นเหมือนจะยุ่งหมด ยกเว้นเราเอง
รู้สึกเหมือนฉากในหนังเลย ฉากที่ตัวเอกหยุดอยู่กับที่กลางเมืองที่วุ่นวาย แล้วก็มองสิ่งต่างๆรอบๆตัวก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว (เหมือน New York เหมือน Tokyo เหมือน กรุงเทพ)

เหมือนเราหยุดอยุ่กับที่ นั่งมองโลกหมุนอ่ะ ผู้คนภายนอกเดินเข้ามากันขวักไขว่ มาติดต่อนั่นนี่ ส่วนคนข้างในก็ยุ่ง รับโทรศัพท์ อยู่หน้าคอม ไม่ก็เขียนอะไรซักอย่างอยู่

ยังไงยังงั้น


...


แต่วันนี้ยังโชคดีได้ออกไปข้างนอกบ้าง ครึ่งเช้าไปศาลากลาง
ได้ไปเปิดหูเปิดตา ได้ไปเยี่ยมเพื่อนๆ ด้วย (จริงๆแล้วก็ตั้งใจจะไปเพราะเหตุนี้) คือพี่เค้าไปทำธุระที่ศาลากลาง เค้าก็เลยชวนไปด้วย สงสัยจะเห็นเราเบื่อๆ ว่างๆ พอเสร็จจากศาลากลางก็ไปอีกสองที่ กลับมาก็เที่ยงพอดี ได้กินข้าว

ช่วงบ่าย ก็ไปเดิน เดินไปเดินมา เดินส่งเอกสาร ที่จริงแล้ว เดินนะแปปเดียว แต่เราทำให้มันนานเอง โดยการไปเดินเล่นฆ่าเวลา เดินไปรอบๆห้าง และก็เดินไปชั้นต่างๆของโรงแรม (ไม่ได้อู้นะ แต่ไม่มีงานจริงๆ เลยไปเดินได้ หัวหน้าเคยบอกไว้ ว่าว่างๆก็ไปเดินบ้าง อยู่กับโต๊ะมันน่าเบื่อจะตาย)

ไม่รู้ทำไมพวกพี่ที่ทำงานถึงไม่ชอบเดินกัน แต่เราชอบนะ ได้เดินดูนั่นดูนี่ ได้ออกจากห้องที่น่าเบื่อ และก็ดีกว่านั่งอยู่เฉยๆ (บางทีก็ได้เจอคนที่อยากเจอด้วย ถึงแม้ว่าจะไม่ได้คุยกันก็เหอะ)

วันนี้เลยเดินไปซะเกือบสามชั่วโมงเลย แต่ที่จริงก็เดินแบบนี้เป็นปกติทุกวัน เว้นแต่ว่า วันอื่นเดินไปทำงานจริงๆ วันนี้น่ะ เดินเล่นฆ่าเวลา


...


กลับมาก็มานั่งอ่านหนังสือที่พกมาด้วย อ่านตั้งแต่หน้าแรกจนเกือบจบเล่ม

พี่เค้าก็เอาเกมส์ลับสมองมาให้เล่น (ช่วงหลังสี่โมงนี่เริ่มว่าง นั่งเม้าท์กันล่ะ)
ตอนแรกพี่เค้าก็เล่นกันก่อน เล่นกันจนพวกที่เดินเข้ามาในห้องยังต้องหยุดเล่นด้วย พอเล่นได้แล้ว ส่งมาให้เราต่อ

เราก็นั่งเล่นไปจนเล่นได้ ที่จริงเล่นได้ตั้งแต่สามนาทีแรกเลย แต่ไม่รู้ว่าทำไปยังไง พอจะทำโชว์ให้พี่เค้าดูกลับทำไม่ได้ ต้องนั่งคิดอีกว่า เมื่อกี้ทำไปยังไง ต้องลองเล่นอีกสิบกว่าครั้งถึงจะรู้ว่ามันเป็นยังงี้นี่เอง ฮ่ะๆ จริงๆมันง่ายนิดเดียว ไม่ซับซ้อนอะไรเลย ถ้ามีไหวพริบดีพอ ทำแปปเดียวก็เสร็จ


...


ปล. วันนี้มีคนมาทักว่า กินข้าวหรือยัง? แล้วพอเราตอบไป เค้าก็บอก เพิ่งเห็นเรายิ้มวันนี้เอง ทุกทีเห็นทำหน้าเครียดตลอด จริงๆแล้วไม่ใช่อย่างนั้นหรอก หน้าเราเฉยๆ มันเป็นยังงี้ต่างหาก แล้วใครที่ไหนจะบ้ายิ้มตลอดฟะ? และที่สำคัญ เราไม่รู้ว่าเค้ายิ้มให้ ไม่เคยรู้จักกันซะหน่อย

ปล.2 วันนี้เจอกันตั้งหลายครั้งนะ (แต่น่าเสียดาย ไม่ได้คุยกัน)


Create Date : 03 เมษายน 2551
Last Update : 3 เมษายน 2551 21:35:43 น. 1 comments
Counter : 443 Pageviews.

 
รู้สึกเหมือนจะมีคนมาขายหนมจีบ ลุ้น ๆ ๆ ๆ...


โดย: ลิตช์ (Litchi ) วันที่: 4 เมษายน 2551 เวลา:0:02:34 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Charming Girl
Location :
New York United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]




Group Blog
 
<<
เมษายน 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
3 เมษายน 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Charming Girl's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.