บทที่ 18

ทีนิสยกมงกุฎของกษัตริย์แห่งแคว้นคิเรบัสที่วางอยู่บนแท่นพิธีขึ้นมาสวม ก่อนที่จะยืนสงบนิ่งรับพรจากหัวหน้านักบวชที่กำลังให้พรแก่เขา และเมื่อเสร็จสิ้นแล้วเขาก็เดินไปนั่งบนบัลลังก์ก่อนที่จะกวาดสายตามองไปรอบๆ ท้องพระโรงที่มีทั้งขุนนางในราชสำนักและผู้ครองแคว้นต่างๆ ที่มาเป็นสักขีพยานในการขึ้นครองราชย์ และสายตาของเขาก็ไปหยุดอยู่ที่ผู้ครองแคว้นดาร์ซีและพระธิดาที่นั่งอยู่ข้างๆ

แม้ว่านางจะดูงดงามสมฐานะรัชทายาทของแคว้นดาร์ซี ใบหน้าของนางราบเรียบไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ ปรากฏออกมา หากเมื่อรู้ว่าทีนิสกำลังมองนางอยู่ นัยน์ตาสีเขียวสว่างของนางทอประกายไหววูบอยู่เพียงชั่วครู่ ก่อนที่จะเบือนหน้าหลบสายตาของเขา

ทีนิสลอบถอนหายใจแล้วก็ทำสีหน้าเป็นปกติเมื่อระลึกได้ว่าเขายังอยู่ในพิธีราชาภิเษกอยู่แล้วหันไปให้ความสนใจกับกีเธอร์ที่ก้าวออกมายืนตรงกลางท้องพระโรงแทน

แม่ทัพแห่งแคว้นคิเรบัสที่ในวันนี้แต่งกายด้วยชุดพิธีการเต็มยศค้อมศีรษะให้กับเขาก่อนจะย่อตัวลงคุกเข่าข้างหนึ่งพร้อมกับเอามือข้างขวายกขึ้นมาแตะหน้าอกด้านซ้ายเอาไว้พร้อมกับกล่าวคำปฏิญาณตน

“เกล้ากระหม่อมกีเธอร์ ผู้นำแห่งกองทัพคิเรบัสขอน้อมถวายคำสัตย์ปฏิญาณว่าเกล้ากระหม่อมทั้งหลายจะจงรักภักดีและปฏิบัติหน้าที่อย่างซื่อสัตย์เพื่อสร้างความมั่นคงเป็นปึกแผ่นให้แก่แคว้นของเรา และเพื่อนำพาสันติสุขให้กลับคืนสู่มหาทวีปตามพระประสงค์ที่ทรงตั้งมั่นพระทัยเอาไว้ทุกประการ... ขอให้พระองค์ทรงพระเจริญ”

เมื่อกีเธอร์กล่าวจบ เหล่าทหารและขุนนางที่ยืนเรียงแถวอยู่ด้านหลังทีนิสนั้นก็พากันคุกเข่าลงพร้อมกับกล่าวตามคำพูดของกีเธอร์โดยพร้อมเพรียงกันดังกึกก้องไปทั่วทั้งท้องพระโรง

ทีนิสพยักหน้ารับคำอวยพรเหล่านั้นก่อนที่จะยกมือเป็นเชิงบอกให้ทุกคนเงียบ

“องค์ราชาไททัสผู้เป็นพระบิดาของข้าเคยกล่าวกับข้าไว้เสมอว่า การสร้างสันติสุขนั้นไม่ได้หมายความว่าจะต้องไปต่อสู้หรือแย่งชิงเอาสิ่งใดที่เป็นของคนอื่นมาเป็นของตนเพื่อควบคุมให้เป็นไปในทิศทางที่ตนเองต้องการ สิ่งเหล่านั้นไม่ได้ทำให้สันติภาพเกิดขึ้น แต่เป็นแค่การควบคุมซึ่งแน่นอนว่าการควบคุมย่อมมีวันที่จะต้องเสื่อมถอยและไร้ซึ่งอำนาจเข้าสักวัน เพราะเช่นนั้นพระบิดาของข้าจึงได้มีความคิดอย่างหนึ่งขึ้นมาและหวังจะดำเนินการให้เป็นความจริง แต่น่าเสียดายที่ต้องสิ้นพระชนม์ไปเสียก่อนที่จะได้เริ่ม”

ทีนิสหยุดพูดไปครู่หนึ่งพร้อมกับรอยยิ้มที่แฝงด้วยความเศร้าเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เลวร้ายนั้น ก่อนที่จะกล่าวต่อ

“ในเมื่อข้าได้สืบทอดบัลลังก์ต่อจากพระองค์แล้ว ข้าเองก็จะสืบทอดเจตนารมย์ของพระบิดาในเรื่องการสร้างสันติภาพให้กับทุกแคว้นในมหาทวีป ซึ่งมันอาจต้องใช้เวลาเพราะเรื่องนี้จะต้องเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจากข้อตกลงที่แต่ละแคว้นมีร่วมกัน ซึ่งในเวลานี้นับว่าเป็นโอกาสดีที่ผู้ครองแคว้นทั้งหมดมารวมตัวกันอยู่ที่นี่”

ทีนิสกล่าวพลางมองไปที่โลเอลและไบรโอเนียซึ่งกำลังมองเขาด้วยความสนใจว่าเขาจะว่าเช่นไรต่อไป

“ข้าขอประกาศให้แคว้นดาร์ซีเป็นอิสระจากการเป็นแคว้นในปกครองของคิเรบัส”

เสียงฮือฮาดังขึ้นทันทีที่ทีนิสพูดจบ ผู้ครองแคว้นในปกครองหลายแคว้นทำหน้าไม่พอใจกับสิ่งที่ได้ยินเป็นอย่างมากและหันไปพูดคุยกันเสียงดังอื้ออึงไปทั่วทั้งท้องพระโรงจนทีนิสต้องยกมือข้างหนึ่งขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้เงียบ

“ถ้าหากพวกท่านมีข้อกังขาอะไรก็เชิญพูดได้เลย”

“เพราะเหตุผลใดท่านถึงได้ยอมให้แคว้นดาร์ซีเป็นเอกราช แล้วแคว้นในปกครองอื่นๆ เช่นพวกเราเล่า ท่านไม่คิดบ้างหรือว่าพวกเราก็อยากเป็นเอกราชเช่นกัน”

ทีนิสหันไปมองผู้ครองแคว้นมาเดเลียซึ่งเป็นหนึ่งในแคว้นในปกครองซึ่งเป็นผู้ถามคำถามนี้กับเขา

“ที่ข้าตัดสินใจเช่นนี้ก็เพราะแคว้นดาร์ซีแข็งแกร่งเกินกว่าที่จะเป็นแคว้นที่อยู่ภายใต้การปกครองของแคว้นใดๆ มันคงไม่ใช่เรื่องดีหรอกถ้าหากแคว้นดาร์ซีจะเลือกก่อสงครามเพื่อเป็นเอกราชในอนาคต”

พอทีนิสย้อนมาแบบนั้นผู้ครองแคว้นมาเดเลียก็ทำสีหน้าเจื่อนลงไปเพราะทุกแคว้นต่างก็รู้จักความฉกาจของกองทัพของแคว้นดาร์ซีที่แสนยานุภาพเป็นรองแต่เฉพาะแคว้นคิเรบัสที่มีจำนวนทหารที่มากกว่า และมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่เพราะคิเรบัสคงจะต้องระดมกำลังทหารจากทั้งในแคว้นของตนและจากแคว้นในปกครอง ซึ่งก็เท่ากับการที่จะต้องสูญเสียกำลังทหารโดยใช่เหตุ

“สันติภาพจะเกิดขึ้นไม่ได้ถ้าหากว่าไม่มีเสรีภาพ แต่เสรีภาพทั้งหมดไม่สามารถเกิดขึ้นได้ในเวลาทันที และในวันนี้ ข้าจะเริ่มต้นการสร้างสันติภาพให้กับมหาทวีปด้วยการให้เสรีภาพกับแคว้นดาร์ซีก่อน”

โลเอลลุกขึ้นยืนหลังจากที่ทีนิสพูดจบ ราชาผู้ครองแคว้นดาร์ซีมองทีนิสที่นั่งอยู่บนบัลลังก์อย่างชื่นชม วิธีการที่ทีนิสรับมือกับผู้ครองแคว้นอื่นที่แสดงท่าทีไม่พอใจได้อย่างสงบนิ่งและทักษะการเจรจาที่สมคำร่ำลือแล้วว่ากษัตริย์องค์ใหม่ของแคว้นคิเรบัสนั้นปรีชาสามารถมากเพียงใด

“ข้าขอยืนยันว่าแม้จะเป็นเอกราชแล้ว ดาร์ซีก็ยังอยากจะมีความสัมพันธ์อันดีกับคิเรบัสอยู่ เรื่องของปัญหาขัดแย้งทางด้านการทหารนั้นขอให้ท่านสบายใจได้”

“ข้ายินดีรับไมตรีจากดาร์ซีด้วยความยินดีเช่นกัน หลังจากเสร็จงานราชาภิเษกแล้ว ข้าจะส่งทูตไปเจรจาเพื่อหาข้อตกลงในเรื่องการค้าและความร่วมมือระหว่างแคว้นให้เรียบร้อยโดยเร็วที่สุด”

“ข้าและชาวดาร์ซีจะจดจำน้ำใจของท่านในครั้งนี้ไว้ไม่ลืมเลือน”

ทีนิสพยักหน้ารับแล้วสายตาของเขาก็มองเลยไปทางไบรโอเนียที่ค้อมศีรษะให้กับเขาพร้อมกับขยับปากกล่าวคำขอบคุณแล้วนางก็หลุบตามองมือของตนที่ประสานกันอยู่บนหน้าตักเพื่อหลบสายตาของเขาอีกครั้ง ทีนิสยิ้มกับท่าทางของนางที่แม้จะไม่ได้แสดงออกอะไรมากแต่ก็ยังดีที่นางรับรู้แล้วว่าเขาได้ทำตามคำสัญญาที่ให้ไว้

แล้วทีนิสลุกขึ้นยืนในฐานะกษัตริย์องค์ใหม่ของแคว้นคิเรบัส เขากวาดสายตามองไปทั่วท้องพระโรงซึ่งทุกคนต่างกำลังรอฟังว่าเขาจะพูดอะไรต่อ

“ข้าอยากจะขอความร่วมมือจากพวกเหล่าผู้ครองแคว้นในการช่วยกันสร้างสันติสุขให้เกิดขึ้นในมหาทวีป ซึ่งอาจจะต้องใช้เวลาแต่ข้าขอรับรองว่าในอนาคตอีกไม่นานหลังจากนี้ จะไม่มีแคว้นใดถูกยึดครองหรือเป็นผู้ปกครองอีกต่อไป แต่จะเป็นการอยู่ร่วมกันโดยการพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน” ทีนิสค้อมศีรษะให้กับเหล่าผู้ครองแคว้นเมื่อกล่าวจบก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนในฐานะกษัตริย์องค์ใหม่ของแคว้นคิเรบัส

“และสำหรับประชาชนชาวคิเรบัสทุกคน ข้าให้สัญญาว่าข้าจะปกครองคิเรบัสด้วยความเป็นธรรมเพื่อประโยชน์สุขของชาวคิเรบัสทุกคนในภายภาคหน้า ขอให้สันติสุขจงเกิดแก่คิเรบัสและมหาทวีป ขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมเป็นสักขีพยานในการขึ้นครองบัลลังก์ของข้าในครั้งนี้”

ทันทีที่ทีนิสพูดจบ เสียงตะโกนกู่ร้องอวยพรจากทั้งประชาชนและขุนนางทั้งที่อยู่ในและนอกปราสาทดังประสานกันกับเสียงดนตรีจากวงดนตรีที่บรรเลงเพลงเฉลิมฉลอง

Be Continued

มาลุ้นกันต่อตอนหน้านะคะ

++ รักคนอ่านค่ะ ++