ปาฏิหาริย์...มั้ง
เมื่อวันศุกร์ที่แล้วออกไปประชุมข้างนอกกับหัวหน้าและแขก นั่งๆฟังไป...ด้วยอารมณ์ไหนไม่รู้ มองหน้าคนนั้นคนนี้ ดันเขียนกลอนง่ายๆออกมา ไม่ได้เพราะมาก แต่...แค่รู้สึก ณ เวลานั้น 
แกะลายมือออกมา....ได้ว่า เธอไปอยู่ที่ไหนมาคนดี ทำไมวันนี้เราถึงเพิ่งเจอกัน รู้ไหมกี่เดือนกี่ปีกี่วัน ที่ฉันนั้น....เฝ้ารอคอย กว่าเราจะเจอกันวันนี้ คนดีรู้ไหมมันเกือบสาย หัวใจฉันนั้นใกล้จะตาย จากสิ่งเลวร้ายก่อนจะ...พบเธอ อ่านให้น้องที่ทำงานฟัง...แค่ท่อนแรก..น้องถามว่า..พี่นัทมีความรักเหรอ...เจ้ยยยย....มะช่าย....แค่เขียนเฉยๆ เจงเจงน้า.....หึหึหึหึหึหึหึ
| Create Date : 24 พฤษภาคม 2555 |
| Last Update : 24 พฤษภาคม 2555 8:47:25 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 3236 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
จริงๆ มันก็ไม่ได้สื่อว่าเป็นกลอนความรักอย่างเดียวนะพี่
แต่ว่า ... ส่วนใหญ่อ่านแล้วก็ได้อารมณ์เหมือนคน
กำลังมีความรักจริงๆ อ่ะแหละค่ะ 555+
เกือบสาย .. แต่ก็ยังไม่สายใช่ป่ะค่ะ
เกือบสายจะไม่ได้เจอกัน แสดงว่าก็มาเจอกันแล้ว
แบบนี้เป็นเรื่องดีน๊าเพราะมันยังไม่สาย .. ที่จะรักกัน
อ้าว ดันไปร้องเพลงทาทาเสียแล้วค่ะ