ถ้าเปรียบดังเสียงใบไม้ ก็คล้ายกับที่สายลมพามันมากระทบกันแล้วแยกจาก

สัมผัสกับความรู้สึกในความเงียบ
การจากลา ก็เปรียบเหมือนครั้งแรกที่ไม่ปรารถนาถ้อยคำใด ๆ
ถึงแม้จะมีคำเชื้อเชิญในงานเต้นรำของใบไม้่

หน้าจอคอมพิวเตอร์สี่เหลี่ยมพื้นผ้าไม่ใหญ่ไปกว่าโต๊ะ
เหมือนจะเล็กแต่ก็บรรจุโลกกว้างเอาไว้ข้างใน มีทั้ง
สุข ทุกข์ มิตรภาพ ความห่วงใหเอาไว้มากมาย
มีความสุขกับสิ่งที่ทำและทำในสิ่งที่มีความสุขครับ

ป.ล.ไม่ได้ทำงานใน7-11หรอกครับแต่ชอบเข้าไปหาอะไรกินที่นั้น

ลึกซึ้ง หนักแน่น ศรัทธา

พรุ่งนี้เป็นของเราทุกวัน
แม้วันนี้จะท้อไปบ้างค่ะคุณนัท

ไม่ว่าจะในโลกจริงหรือโลกไซเบอร์ ย่อมมีทั้งคนที่ดีและไม่ดีกับเรา และคนที่จะตัดสินว่าใครควรคบ ใครควรหลบ ใครควรเลี่ยง หรือใครควรลืม ก็ตัวเราเท่านั้นที่บอกได้ หรือในทางตรงข้าม หากเราเห็นเพื่อนหรือคนรู้จักได้เจอกับสิ่งเราคิดว่าไม่ควร เราก็คงได้แต่เตือนๆแต่คงไม่มีสิทธิ์ไปห้ามเค้า เพราะเราอาจไม่รู้อะไรจริงก็ได้

น้องนัทเลือกทำในสิ่งที่รู้สึกดีและสบายใจเถอะค่ะ อย่าได้แคร์ว่าใครจะคิดยังไง ตราบใดที่เราไม่ได้ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนค่ะ

เพิ่งเข้ามาครั้งแรก ชอบแระ