คิดถึง...วิ้งวิ้ง
หลายวันแล้วที่พระอาทิตย์ขึ้นปรับองศามาสู่หน้าร้อนอย่างสมบูรณ์แบบ ให้ต้องหยีตาแล้วไปปิดม่านขออยู่ครึ้มๆดีกว่าเรา
หลังจากที่เอ็นจอยกับการดื่มชาชักมาทุกๆอาทิตย์ ก็ต้องมาตกม้าตาย (อันนี้เป็นคำเปรียบเปรย เพราะเกรงว่าถ้าขึ้นม้าไปจริงๆ ที่จะตายก่อนน่าจะเป็นม้าซะละมาก) เพราะแก้วที่สองนั้น เด็กชงคงจะอยากเอาใจสุดฤทธิ์ หรือวางยาก็ไม่รู้) เข้มข้นอาหย่อยยยยยมาก ผลที่ได้คือ.....
ขับรถกลับบ้านอย่างเบลอและนอนเผละ (ทั้งตัวไม่ใช่แค่พุง) มันตรงหน้าห้องน้ำ ยังดีที่ลากตัวเองมาล้างเครื่องสำอางได้ แต่น้ำท่าก็บ๊ายบายแหละ รู้ว่าตัวว่าแพ้กาเฟอีน แต่ไม่นึกว่าชาชักจะแรงได้ขนาดนี้ รุ่งขึ้นยังไปทำงานไหว แต่ก็ต้องขอกลับบ้าน ไซนัสอักเสบตามมา....ไข้ขึ้น....จ๋อยสนิท
นอนเปื่อยคิดอะไรไปเรื่อบเปื่อย คิดถึงคน...เลยพาลไปคิดถึงเจ้าแมวน้อยที่ฝากเขาไว้...วิ้งวิ้ง....เจ้าแมวขี้อ้อน ป่านนี้จะมีใครเอาเลย์ให้กินมั่งน้า แมวอะไรไม่รู้ชอบทานเลย์รสซาวเว่อร์แอนด์ครีม คิดถึงจัง
ไปหาหมอ หมอดูดหนองให้สบายยยยยสุดๆ เลยมีแรงมาทำงานอัพบล็อก (หน้าแรก) ได้งายยยย อิอิ
| Create Date : 14 มีนาคม 2551 |
| Last Update : 14 มีนาคม 2551 11:53:20 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 655 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
เล่าได้น่าสนุกเห็นภาพไปด้วย
ว่าแต่ว่า
...เป็นอะไรต้องถึงกับดูดหนองนะคะ
คงไม่ใช่หนองในใจ...นิ
ไม่ได้เจอกันนาน...จะถามว่าสบายดีนะคะ..คงไม่ได้
เพราะบอกอยู่แล้วว่าไปหาหมอมา
งั้นก็ get well very soon...ka
Myspace Hugs Comments