|
|
ตอนที่ 13 ค่าในตัวตน
ค่าในตัวตน
ช่วงนี้อ่านข่าวมีข่าวฆ่าตัวตายเยอะจัง พอมานั่งทบทวนดู เดือนกุมภาพันธ์ของทุกปีนี่มันมีการฆ่าตัวตาย เกิดขึ้นเยอะจริงๆ โดยเฉพาะดาราต่างประเทศ คงมีสำนักไหนทำสถิติไว้บ้างแหละเนอะ หรือเพราะเป็นฤดูหนาวที่ คนมักจะเหงาและเศร้าซึมได้ง่าย ความหดหู่ทับถม จนสุดท้ายจึงตัดสินใจทำร้ายตัวเอง
เป็นคนที่ไม่เคยมองว่าคนที่ทำร้ายตัวเองเป็นคนไม่ดี จะว่าเข้าใจก็คงจะถูก การที่ใครสักคนตัดสินใจเช่น นั้นได้ เขาต่างก็มีเหตุผล ที่บางคนอาจจะบอกเอาไว้ หรือบางคนก็ทิ้งเป็นปริศนาให้คนข้างหลังขบคิดไปต่างๆนาๆ ไม่มีใครคนไหนอยากเห็นคนที่เรารักจากไป แต่คุณเคยถามตัวเองไหมว่า เวลาเขาอยู่ตรงนี้ ข้างๆคุณ คุณมองเห็น เขาบ้างรึเปล่า
ซึมเศร้า....โรคที่เดี๋ยวนี้เราได้ยินบ่อยขึ้น บางคนซึมเศร้าจากเหตุการณ์บางอย่างที่เข้ามากระทบจิตใจ พวกเขาต้องการเวลาเยียวยา อาจไม่นานนักหากมีคนข้างๆคอยเอาใจใส่ แต่มีบางคนที่ถูกโรคซึมเศร้าเกาะกุมมา เรื้อรังเป็นเวลานาน บางคนรู้ตัวเดินไปหาจิตแพทย์ได้เอง แต่มีไม่น้อยตกอยู่ในวังวนที่หาทางออกไม่เจอ และสุดท้าย ก็เลือกที่จะจากโลกนี้ไป
มีรายการโทรทัศน์รวมถึงคอลัมน์ในนิตยสารหนังสือพิมพ์ที่พูดถึงโรคนี้ บอกถึงการเยียวยาที่คนรอบ ข้างจะสามารถช่วยเหลือได้ แต่จะมีสักกี่คนที่จะเข้าใจแล้วเอามาใส่ใจ เอามาใช้กับคนรอบข้าง โดยเฉพาะบางคน ที่คุณเองอาจจะแทบไม่เห็นเขาในสายตา คนที่คุณจะเดินผ่านเลยไปหากไม่มีธุระจะต้องคุย คนที่คุณไม่นึกถึงหากคุณ ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเขา คนที่คุณลืมไปว่าเขาคอยมองและรอคำทักทายของคุณอยู่ทุกเช้า คนที่หลายคนเดิน ผ่านไปเหมือนเขาไม่มีตัวตน คุณอาจไม่รู้ว่าเขากำลังคอยใครคนที่จะถามเขาว่าสบายดีรึเปล่าเท่านั้นเอง
ฉันว่าความเหงามันไม่เศร้าเท่ากับความรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าสำหรับใครเลย ความเหงาเกิดขึ้นได้ทุกที่แต่เรา สามารถหาทางออกจากความเหงาได้ไม่ยากตามแต่วิธีของแต่ละคน ซึ่งทางออกนั้นอาจจะไม่จำเป็นต้องมีบุคคล อื่นช่วย แต่ความรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่านั้น มันจำเป็นที่จะต้องมีใครจะคนหรือสองคนหรือหลายคนมาช่วยสร้าง ความมั่นใจให้ความรู้สึกนั้นหมดไป คุณว่ามันดูง่ายใช่ไหม แต่กับบางคน...มันไม่ง่ายเลยที่จะมีใครคนนั้น
ช่วงนี้เขียนแต่เรื่องเครียดๆ เอ...หรือจะเข้าข่ายกับเขา เหงากับเศร้านี่มันใกล้กันไหมนะ บางทีเหงาก็ยัง แอบอมยิ้มได้ แต่เศร้าเนี่ยมันยิ้มยากเนอะ เคยทานข้าวไปร้องไห้ไปรึเปล่า ฉันเป็นประเภทจะเศร้าแค่ไหนพอถึง เวลาทานข้าวก็ทานนะ (แต่จะมากจะน้อยก็ว่ากันอีกที) ตักข้าวเข้าปาก (ปากเบะอยู่ด้วย คิดดูสภาพจะขนาดไหน) น้ำตาก็ร่วงแหมะๆ มีสะอื้นอีก (ข้าวติดคอตาย อันนี้ออกแนวน่าเกลียดเลย) คือเป็นโรคกระเพาะมันทรมานไง เพราะฉะนั้นถึงจะเศร้าแค่ไหน ก็ไม่อยากจะเศร้าแล้วปวดท้องด้วย ก็ยังดีที่ห่วงตัวเอง อันนี้เอาตามอย่างได้ เรท ท
ประเทศที่มีสถิติการฆ่าตัวตายมากๆนี่ญี่ปุ่นติดอันดับเลย เคยอ่านข่าวที่ในร้านขายดีวีดีของเขาจะมีมุม หนังเรียกน้ำตา คือชีวิตเขายุ่งวุ่นวายกันจนลืมใส่ใจในอารมณ์ น้ำตาก็คงจะไหลยากไปด้วย (อยากแบ่งไปให้จัง) และกว่า 95% หนังในมุมนี้จะมาจากเกาหลี (ที่สาวๆเมืองไทยก็หลงติดหนึบ รวมทั้งคนเขียนด้วย) ฉันเห็นด้วยนะ ว่าหนังของ เกาหลีมันดูแล้วเข้าถึงง่าย พอๆกับที่ทำให้เราร้องไห้ตามไปอย่างง่ายดาย เคยดูซีรี่ย์เรื่อง ลิขิตฟ้ากั้นรัก ดูเพราะชอบพระเอกคนนี้มาก แล้วก็เริ่มร้องไห้ตาม เอะใจดูชื่อไตเติ้ลภาษาอังกฤษ....Sad Love Story มิน่าเล่าถึง ได้เศร้าขนาดนี้ ดูๆไปต้องเบรคไปสักพักใหญ่ เพราะจิตใจเริ่มหดหู่ มองฟ้ามองดาว มองต้นไม้มองนกบิน น้ำตา ก็พาลจะไหลตลอด เลยคิดว่าคงต้องหยุดหน่อย เดี๋ยวตัวเองจะ sad story ตาม
เลยคิดถึงเวลาคนเศร้า เศร้าแล้วยังเปิดเพลงเศร้า (แบบเอาให้อารมณ์มันสุดๆไปเลย) ฉันก็เป็น แบบเตรียม เป็นคอลเลคชั่น แผ่นนี้ตอนเหงา แผ่นนี้ตอนขับรถออกต่างจังหวัด แผ่นนี้ตอนคิดถึงใครบางคน แผ่นนี้ตอนอินเลิฟ และอื่นๆอีกมากมาย เวลาเศร้าแบบอกหักก็แผ่นนึง แต่จะมีแผ่นที่ฉันเคยทำไว้ ตั้งชื่อว่า เพลงที่ฟังแล้วฉันอยากตาย เออ...อันนี้ติดเรท ฉ นะคะ คือถ้าคนที่เศร้าซึมฟังแล้วนี่โอกาสทำอะไรไม่คาดคิดมีสูง โชคดีที่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้ หยิบมาเปิดเท่าไหร่
คนที่เขาทำร้ายตัวเอง ฉันว่ามีไม่น้อยที่ทำไปเพราะคิดว่าตัวเองไม่มีค่า โดยเฉพาะคิดว่าตัวเองไม่มีค่า สำหรับคนที่ตัวเองรักที่ตัวเองแคร์ มันเป็นความรู้สึกที่บางทีก็เกิดจริงๆ แต่ก็มีไม่น้อยที่คิดไปเอง ความคิดของคนเรา มันต่อยอดไปได้ร้อยแปด บางครั้งก็ไปไกลจนยากที่จะควบคุม อย่างที่นักจิตวิทยาหลายๆคนเคยให้สัมภาษณ์ผ่าน สื่อต่างๆว่า การสังเกตุคนใกล้ตัวคุณอาจจะช่วยเขาได้มากกว่าที่คุณคิด คำถามที่บางทีคุณแค่ถามไปงั้นๆ อาจทำ ให้คนคนนั้นรู้สึกดีขึ้นไปมากมาย และอาจจะเปลี่ยนความคิดทำร้ายตัวเองไปได้
แม้ทุกคนจะรู้กันดีอยู่ว่าเรามีคุณค่าในตัวเองกันทั้งนั้น แต่หากต้องอยู่ในสังคมที่คอยแต่จะบีบจะตอกย้ำ ให้เขารู้สึกด้อยค่า จะด้วยคำพูดหรือการกระทำ ความภูมิใจในค่าของตนก็มีวันลดลงไปได้ วันนี้คุณเดินผ่านเขาไป เหมือนเขาไร้ตัวตน พรุ่งนี้คุณอาจไม่ได้เห็นเขานั่งอยู่ตรงนั้นอีกต่อไป...และตลอดไป มองคนรอบตัวคุณ อาจจะมี สายตาของใครสักคนที่รอให้คุณสบตา ถ้าไม่ลำบากเกินไปลองถามเขาดูไหมว่า....เป็นไง...สบายดีรึเปล่า...
********************************
ชาราบูน
| Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2550 |
| Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2550 9:16:55 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 542 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: พี่อ้อ (โก๊ะเก๊ก) IP: 124.121.46.12 วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:9:14:55 น. |
|
|
|
| โดย: marayat IP: 125.24.5.248 วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:3:06:08 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
ขอให้มีความรักที่สดใส ยั่งยืน นะคะ Happy Valentine's Day
คิดถึงน๊า ถึงแม้ไม่ค่อยได้ทักทายกัน แต่ก็ไม่ได้หมายถึงว่าลืมกันนะจ๊ะ