Bloggang.com : ลั่นทมขาว : ตอนที่ 3 (ก็อยาก) เป็นตัวของตัวเอง

ตอนที่ 3 (ก็อยาก) เป็นตัวของตัวเอง

(ก็อยาก) เป็นตัวของตัวเอง

เพื่อนสนิทคนนึงอ่านงานที่ฉันเขียนแล้วบอกอยากให้ more action เหมือน บริ๊ดเจ็ตโจนส์ ไดอารี่ คือก็ พอเข้าใจนะว่าอายุอานามและหุ่น (ตอนนี้ดีขึ้นหน่อย) คล้ายคลึงกัน สถานภาพเหมือนตอนก่อนเจอมาร์ค ดาร์ซี่ (ผู้ชายเพอร์เฟ็ค) แต่ฉันเป็นยัย.....(สงวนนามเล็กน้อย) อยู่กอทอมอ ณ ไทยแลนด์ จะไปโลดโผนอย่างนู๋บริ๊ดเจ็ต ณ ลอนดอน ได้ไงคะ (แต่ถ้าโลดโผนแล้วได้มาร์ค ดาร์ซี่ก็เอานะ อุ๊ย..อยากโลดโผนๆ)

อันที่จริงชีวิตฉันเนี่ยก็เป็นที่น่าอิจฉาของคนรอบข้างไม่ใช่น้อยนะ มีงานทำ มีห้องซุก (ตัวอ้วนๆ) ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรนอกจากชีวิตตัวเอง กะปลาอีกสี่ตัว ที่เวลาฉันพูดถึงแล้วเพื่อนมักจะถามกลับว่า ยังไม่ ตายอีกเหรอ (ใจร้ายมากกก) เพราะก็ลุ้นอยู่ทุกวันเหมือนกัน ลุ้นให้รอดย่ะ

การเขียนหนังสือเป็นหนทางที่ฉันใช้ระบายความรู้สึกที่ไม่รู้จะพูดยังไง (หรือพูดไปก็ไม่มีใครฟัง) ตอนเด็กๆ ฉันไม่ค่อยพูด นั่งคิด คิดสารพัดมากมาย แต่พอให้พูด ฉันกลับพูดไม่ออก คุณอาเป็นคนบอกฉันว่า ลองเขียนเป็นตัวหนังสือดูสิ ฉันเลยเริ่มเขียนตอนอายุสิบสาม เขียนกลอน เขียนเรื่องสั้นๆ ฉันรู้สึกเป็นตัวของ ตัวเองกับตัวหนังสือที่เขียนออกมา

แต่มันก็ไม่ง่ายที่จะบอกความรู้สึกออกมาเป็นตัวหนังสือได้ทั้งหมดหรอกนะ ซ้ำร้าย บางทีคนที่อ่าน ก็ตีความกันไปผิดๆ บางเรื่องบางตอนเขียนไป คนนั้นคนนี้ก็มาเดา มาคิดว่าหมายถึงอย่างนี้ หมายถึงคนนี้รึเปล่า ก็เข้าใจผิดกันมาก็มาก ถ้ามาถามก็ดีไป แต่ประเภทคิดไปเองก็จนใจไม่รู้จะตามไปอธิบายยังไง ฉันก็ได้แต่ พยายามไม่เขียนถึงใครในแง่ร้าย (นอกจากจะมั่นใจในข้อมูล) ถ้าคนจะแย่ที่สุดในงานเขียนของฉัน ก็คงเป็นตัว ฉันเองนี่แหละ เพราะเรารู้ว่าเราแย่ตรงไหน บอกไปก็ไม่เสียหายหรอกเนอะ ก็เป็นตัวของตัวเองไง

เคยไปดูหนังแล้วชอบบทของนักแสดงที่เราดูไหม ช่วงวัยรุ่น (นานแล้ว แต่ความจำดี) ถ้าไปดูเรื่อง ไหนแล้วชอบนะ เดินออกจากโรงมาก็เป็นบทนั้นออกมาเลย ก็จะติดมาสักอาทิตย์ได้ แล้วก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามสิ่งที่เจอแล้วชอบ บางทีส่องกระจกดูตัวเองแล้วไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นคนยังไงกันแน่ อย่าแค่จะเป็นตัวของ ตัวเองเลย หาตัวตนตัวเองบางทียังไม่เจอ

เพื่อนตอนมัธยมเคยบอกว่าไม่รู้ว่าฉันเป็นยังไงแน่ เพราะเมื่อต้องเล่นละครเป็นตัวไหน ฉันก็เป็นตัว ละครนั้นได้เหมือนมาก ฉันก็อยากจะยินดีที่ตัวเองเล่นได้สมจริง แต่คำพูดของเพื่อนทำให้ฉันย้อนคิด หรือฉันจะ ไม่มีตัวตนจริงๆของตัวเอง

บางทีฉันอาจจะเหมือนจิ้งจกก็ได้ เปลี่ยนสีไปตามที่ที่อยู่ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาจนลืมว่าสีซีดที่เป็นสีเดิม ของตัวเองมันหลบไปไหน กว่าวันหนึ่งที่จะพบเจอสีเดิม ก็เกือบลืมตัวตนจริงๆของตัวเองไป แล้วอะไรอีก มากมายล่ะที่ฉันพลาดไปในช่วงเวลาของการเป็นสีอื่น

เพราะเราไม่พอใจในสิ่งที่เราเป็นอยู่ เราคิดไปเองว่าถ้าเราเป็นแบบนี้เราจะพบในสิ่งที่เราแสวงหา จะเป็นที่รักของคนอื่น แต่สุดท้ายมันก็เท่านั้น เมื่อไม่ใช่ตัวเรา ใบไม้ที่เปลี่ยนสีตามฤดูวันหนึ่งก็ยังต้องกลับมา เป็นสีเดิม ผิดแต่ใบไม้ได้ผลัดใบใหม่ ความสดชื่นเหมือนเดิม แต่คน...ผ่านการหล่อหลอมของสังคม ความต้องการที่ไม่มีสิ้นสุด แม้นจะกลับมาเป็นคนเดิม แต่ร่อยรอยความบอบช้ำยังคงฝากรอยไว้

วันนี้....ก็ไม่เป็นใครแล้ว เป็นยัยจะสามสิบห้า หัวใจยี่สิบ ความคิด(มาก)สองร้อย อย่างที่คุณๆได้อ่าน นี่แหละ แต่ยังเผลอนิสัยเดิมๆ ติดคำพูดคนอื่นง่ายอยู่บ้างนะ อย่างนี้นะ ก็...ชอบนะ พูดเหมือนหนูมดดำ ณ แฉแต่เช้าเข้าไปทุกวัน ด้วยหุ่นก็ใกล้เคียงอีก ไม่สบายเสียงก็แหบคล้ายไปกันใหญ่ (แต่เพื่อนบอกว่า แกหน่ะ เหมือนครูลิลลี่....ใจร้าย)

เดี๋ยวนี้ไม่สนแล้วว่าใครจะรักไม่รัก จะชอบไม่ชอบในสิ่งที่ตัวเองเป็น จะเป็นคนปากกะใจตรงกัน หน้าดุ ตาขวาง (เอ..อันนี้อาการไม่ค่อยดีนะ) ก็มันทำได้แค่นี้ แค่ฉันไม่ว่าร้ายใคร (อย่าเริ่มก่อนล่ะกัน...ฮึม) ไม่ทำร้ายใคร (อย่าเริ่มก่อนอีกเหมือนกัน) เอาเป็นว่าใครดีมา...ดี ใครร้ายมา...เตรียมใจเลย ปีใหม่มีเด็กที่ทำงาน มาขอรูป ถามว่าเอาไปทำไม อยากได้รูปคุณ..(สงวนนามเช่นเคย) ไปติดที่บ้านครับ (เมียก็มีแล้วนะนั่น) ก็เลยตอบไปว่า เอาติดกันขโมยเหรอย่ะ (หรือเราจะเหมือนครูลิลลี่จริงๆ) ชอบมาหยอดให้ดีใจอยู่เรื่อยพวกนี้

เห็นเด็กๆสมัยนี้ที่อยากเป็นเหมือนคนโน้นคนนี้แล้วก็เข้าใจ (หัวใจยี่สิบๆ) จะกระโปรงแค่คืบ สายจะ สปาเก็ตตี้หรือพาสต้า ผมจะไฮไลท์สักกี่สี หิ้วกระเป๋าแบรนด์เนมสักกี่ยี่ห้อ เพราะการค้นหาตัวเองมันต้อง ใช้เวลา ใครจะเจอเร็วเจอช้า ก็สุดแล้วแต่ว่าตัวเองจะอยากเป็นอย่างนั้นอีกนานแค่ไหน บางคนก็อาจจะไม่อยาก ค้นหา หากสิ่งที่เขาเป็นมันนำพาความสุขให้ได้กับวันนี้ วันนึงมันก็อาจจะกลายเป็นตัวตนจริงๆของเขาก็ได้

ขอแค่ให้เรามีความสุขกับสิ่งที่เราเป็นจริงๆ มันก็ดีที่สุดแล้วเนอะ อยากจะร้องเป็นเพลงจัง

........แต่เราก็หา...ตัวเองเจอ มันนานแค่ไหนต้องใช้เวลา
รู้สึกไหมว่าตัวตนล้ำค่า เมื่อมีใจที่คือตัวเอง....น้ำเน่าจริงๆฉัน

***********************

ชาราบูน

Create Date : 30 มกราคม 2550

Last Update : 30 มกราคม 2550 11:43:17 น.

1 comments

Counter : 410 Pageviews.

เป็นตัวเองดีที่สุดแล้วหล่ะครับ อย่าไปลอกเลียนใครดีกว่า คิคิคิ

โดย: sak (psak28

) วันที่: 30 มกราคม 2550 เวลา:13:04:45 น.