Bloggang.com : แล้วจะรักใครได้อีก : บทที่ 11 โรงพยาบานนน

บทที่ 11 โรงพยาบานนน

ระหว่างที่อยู่โรงพยาบาลเพื่อรอให้ลูกให้ยาฆ่าเชื้อให้ครบ
มันเป็นเหมือนฝันร้ายของเราทุกคนในครอบครัวเลยลูก
พวกเราน่าจะดีใจและได้โอบอุ้มลูก หลาน อันเป็นที่รักด้วย
อ้อมอกของเราเอง แต่นี่ หนูไปนอนตัวคนเดียวอยู่ในห้อง
ที่มีแต่พยาบาลและเพื่อนๆที่ป่วยของหนู ไม่มีอ้อมกอด
ไม่มีน้ำนมอุ่นๆจากอกแม่ ไม่มีคนเห่กล่อม ไม่มีคนปลอบเวลาหนูร้องไห้
แม่ได้เข้าไปหาหนูเป็นเวลาซึ่งบางครั้งก็ไม่ได้เข้าไป
ด้วยสุขภาพกายและจิตของแม่ ณ ขณะนั้นมันไม่เอื้ออำนวยเลย
แม่เอาแต่ร้องไห้ ปั๊มนมก็ได้นิดเดียว ลูกต้องทานนมผสม
ซึ่งก็ได้อ่านรายงานจากรถเข็นเด็กที่หนูใช้เป็นที่หลับนอน
ตลอด 4-5 คืนที่ผ่านมา
ลูกไม่ดูดนมจากเต้าแม่ เพราะทานนมจากขวด
พยาบาลที่ห้องนั้นน้อยคนมากที่จะให้ความกระจ่างแก่ใจแม่ได้
แต่แม่ก็เข้าใจว่าเค้ายุ่งมาก และคงปวดหัวกับการที่ต้อง
วนๆเวียนๆอยู่กับเด็กป่วย นอนไม่ไหวติง
บางทีเด็กจากโซนที่2 และ 3 ก็ร้องไห้ ทั้งเช็ดอึทั้งเช็ดฉี่

มีวันนึงพยาบาลที่อยู่เวรดึกบอกแม่ว่าหนูเปิดคอนเสิร์ตทั้งคืน
โถ..ถ้าหนูอยู่กับแม่แม่จะอุ้มหนูไว้กับอกตลอดเลยลูก
ระหว่างนั้นแม่ก็มีน้ำนมมาให้ลูกครั้งละแค่ 5 ม.ล. น้อยมาเลยเนอะ
แต่แม่ก็ภูมิใจอย่างน้อยหนูก็ได้ดื่มนมจากแม่บ้าง

แม่ก็พยายามจะถามอาการลูกจากพยาบาลบ้าง ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป
แต่สุดท้ายแม่ก็โดนว่ากระแทกจนได้ว่าถามบ่อย เอาเวลาไปดูแลตัวเอง
ดีกว่า หมอไม่ได้มีหน้าที่ในการตอบคำถามของคุณนะ
แม่น้ำตาตกในเลยลูก ไม่คิดว่าเล็กๆน้อยๆที่เราห่วงลูกเนี่ยะ
มันจะทำให้เค้ารำคาญขนาดนั้น ก็ตั้งแต่หนูออกมาสู่โลกภายนอก
แม่ไม่เคยได้รับคำชี้แจงเกี่ยวกับอาการของหนูเลย
เอกสารที่ให้ความรู้ก็ไม่มี แล้วกับคนที่ไม่มีความรู้ ไม่จบหมอ
สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดที่จะเป็นกำลังใจได้มันก็มีอยู่แค่นั้น
จริงๆคำพูดมันแรงและเจ็บกว่านี้มากและมีอีกหลายคำ
แต่แม่ก็ฟังผ่านๆ ไม่อยากเก็บมารกใจรกสมอง หลังจากนั้น
พอเข้าไปห้องนั้น แม่ก็ไม่มองหน้าสบตาใคร ดูลูกอุ้มลูก
ฝึกลูกดูดเต้าอย่างเดียว และนับวันเวลาที่จะออกจากนรกแห่งนี้เร็วๆ

กระทั่งวันนึงแม่ก็ได้เจอคุณหมอเจ้าของไข้ของหนู
ก็เลยถือโอกาสถามซะเลย ซึ่งคุณหมอก็ดีใจหาย ต่างกับ
นางพยามารบางคนในห้องมากมายราวฟ้ากับเหว (ขอย้ำว่าบางคนนะคะ
เพราะบางคนน่ารักมาก แต่ก็ไม่ค่อยได้เจอ 555)
พ่อกะแม่ก็ใจชื้นขึ้นมานิดนึงล่ะว่าพอให้ยาครบลูกก็มีโอกาสกลับบ้านเลย
ซึ่งปกติก็ 7 เข็ม แต่ถ้ายาตัวนี้ไม่ได้ผลต้องเปลี่ยนยาตัวใหม่
ซึ่งก็ต้องเริ่มนับหนึ่งอีกครั้ง แม่ก็เตรียมเลย ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ
แม่จะเช่าห้องข้างๆโรงพยาบาล เพื่อมาดูลูกเรื่อยๆ
กระทั่งคืนที่ 4 ในการให้ยา ลูกก็ได้ถอดออกซิเจนซะที
แล้วก็มานอนรวมกับเด็กๆโซน 3 ตอนนี้ผมที่ดกดำของหนูเหลือน้อยเต็มที
เพราะถูกโกนเพื่อเจาะเข็มในการให้ยา แต่ไม่เป็นไร
ลูกแม่น่ารักที่สุดอยู่แล้ว ตอนนี้ลูกมีเข็มคาอยู่ที่หน้าผาก
คล้ายๆอุลตร้าแมนเลยลูก คืนนั้นแม่อยู่กะหนูดึกมาก ถึง 5 ทุ่ม
ก็โดนไล่ไปนอน พอตื่นเช้า แม่เห็นสภาพผมที่เพิ่งโกนอีกครั้งเยอะมาก
มากกว่าทุกครั้ง และผ้ากันเปื้อนที่เต็มไปด้วยผม
และรอยเข็มประมาณ 4-5 รอย ที่หน้าผาก
แต่เข็มดันไปปักคาอยู่ที่ข้อเท้า แม่จัดแจงรีบเปลี่ยนเสื้อให้หนู
เพราะกลัวมันจะทำให้หนูคัน สายๆแม่เด็กเตียงข้างๆเข้ามา
บอกว่าเมื่อคืนนี้พยาบาลโกนผมและหาเส้นเลือดหนู เจาะแล้วเจาะอีก
ก็ไม่เจอเส้นเลือด จนไปเจอที่ข้อเท้า (แล้วมาโกนผมออกซะเยอะแยะ)
หนูร้องไห้หนักมาก จนเค้าไม่กล้าดู แม่เลยบอกป้าเค้าไปว่า
ทำไมพี่ไม่ปลอบลูกแทนหนูหน่อยคะ แม่ร้องไห้อีกแล้วลูก
สงสารหนูจับใจ เมื่อไหร่เราจะได้อยู่ด้วยกันซะทีนะ เวลาลูกร้องไห้
แม่จะกอดลูกไว้กับอก จะปลอบหนูไม่ให้หนูกลัวและเจ็บอยู่คนเดียวแบบนี้

Create Date : 14 ธันวาคม 2553

Last Update : 14 ธันวาคม 2553 16:06:13 น.

2 comments

Counter : 2453 Pageviews.

เป็นกำลังใจให้ลูกน้อยหายป่วยไวๆ
เค้าสัมผัสได้ถึงความรักอันบริสุทธิ์ของคุณแม่
แน่นอนค่ะ แต่ตอนนี้เค้าจำเป็นต้องอยู่ในความดูแลของคุณแม่พระคนอื่นๆ ที่กำลังช่วยกันประคับประคองชีวิตเค้า เพื่อจะได้กลับมาอยู่กับคุณแม่แบบเต็มร้อย อย่าลืมสวดมนต์ให้เค้า และอย่าลืมขอบคุณคุณแม่พระที่กำลังดูแลเค้าด้วยทุกวัน เค้าคือผู้กำลังประคับประคองแก้วตาดวงใจของคุณแม่อยู่ค่ะ และคุณแม่อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วย ลูกอยากเห็นรอยยิ้มของคุณแม่จังเลย

โดย: win99 IP: 183.89.81.225 วันที่: 14 ธันวาคม 2553 เวลา:17:03:43 น.

Hello,

New 2024 club music https://0daymusic.org MP3, FLAC, Music Videos.

0daymusic Team

โดย: RaymondOmive IP: 51.210.176.129 วันที่: 16 มีนาคม 2567 เวลา:18:52:37 น.