(ภาพจากไทยรัฐ)

สวัสดีเพื่อนชาวBloggangทุกคน เราจะขอพื้นที่ตรงนี้ถือเป็นไดอารี่และเล่าประสบการณ์ชีวิต

เราคือเด็กคนนึงที่เห็นคุณยายตื่นมาใส่บาตรตอนเช้าทุกวัน หากวันไหนเป็นวันพระ คุณยายจะไปที่วัด บ้านเราอยู่ในเมือง และใกล้วัดมาก พระจะเดินผ่านหน้าบ้านเราเสมอ คุณยายใส่บาตรให้เราเห็นมาตั้งแต่เราเป็นเด็ก เราไม่เคยคิดจะลองใส่บาตรเลย จนตอนนี้เราก็โตขึ้นมาระดับนึง ทำให้เจอประสบการณ์ในชีวิตมาบ้าง(ไม่ขอบอกอายุนะจ๊ะ) มีหลายเรื่องที่สุขและทุกข์ แล้วเมื่อปีใหม่ปี 2563 เราได้เริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองหลายๆอย่าง จัดเก็บข้าวของให้เรียบร้อย ทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่ ย้ายที่หลับที่นอน เหนื่อยเอาเรื่องเลย แต่เราก็รู้สึกดีที่ได้ลงมือทำ และสิ่งที่สำคัญมากที่สุดจนตอนนี้หากเรามีโอกาศเราจะไม่พลาดนั้นก็คือ การตื่นแต่เช้ามาใส่บาตรกับคุณยาย เราไม่ได้คิดถึงว่าเราจะต้องได้อะไรจากการทำบุญ เห็นคุณยายทำจนชินตาไปแล้วด้วยซ้ำ แต่ในเมื่อเรายังมีแรง อยากทำอะไรเราก็ขอทำไว้ก่อน จนเราเริ่มมาสังเกตุตัวเองเราคิดว่าการตักบาตรของเราทุกเช้าทำให้พฤติกรรมของเราเปลี่ยนแปลงไป เราตื่นเช้ากว่าเดิมมากๆ เรามีเวลาทำกิจกรรมต่างๆในช่วงเช้าเยอะขึ้น จากปกติเราคิดว่าเวลาในหนึ่งวันทำไมมันน้อยจัง เราตื่นสายพอรู้เรื่องอีกทีก็หมดวันแล้ว จะทำอะไรเราก็ไปสายไปช้า ไม่เคยคำยึงถึงเวลา คิดว่าไปเช้าแล้วได้อะไร ไปเช้าแล้วจะไปอยู่ไหนรอ แต่พอเราได้ตื่นเช้า เราได้มีเวลาอยู่กับตัวเองมากขึ้น เตรียมตัวก่อนทำกิจวัฒประจำวันของเรา มีเวลาเหลือที่จะออกเดินทางก่อนถึงเวลานัดหมาย ทั้งๆที่เวลาในหนึ่งวันมี24ชั่วโมงเท่าเดิม แต่เราทำในสิ่งที่ไม่เคยได้ทำแล้วมันได้ประสบการ์ใหม่ มันทำให้เราค้นพบสิ่งใหม่ๆที่หากชอบก็ทำต่อ ถ้าไม่ชอบก็เปลี่ยนไปทำอย่างอื่น เราเริ่มมีความคิดที่คงที่ สงบมากขึ้น จัดแจงทุกอย่างได้เป็นระบบ มีความคิดที่นึกถึงคนอื่นรอบๆข้าง ไม่เอาเรื่องตัวเองเป็นที่ตั้ง ทำในสิ่งที่หลายคนมองข้าม เช่น คนอื่นเดินผ่านขยะชิ้นนึง โดนเตะไปๆมาๆ ทั้งที่ขยะอยู่หน้าของตัวเอง เราก็สังเกตแล้วเราก็เริ่มคิดที่จะเริ่มที่ตัวเรา ดังนั้นเราจึงเห็นขยะที่ไหนที่เราเก็บได้ เราจะเก็บทันที ถึงแม้ถังขยะไม่ได้อยู่ตรงนั้น เราจะเก็บไว้ก่อนแล้วเจอตรงไหนค่อยเอาทิ้ง นี่ก็เป็นตัวอย่างที่เราสังเกตตัวเองแล้วอยากจะบันทึกเรื่องราวของตัวเองเอาไว้ หากวันข้างหน้าเรากลับมาอ่านบทความนี้ เราจะได้นึกถึงเรื่องราวในตอนนี้ สิ่งที่เราคิดในตอนนี้ และนี่เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวในชีวิตที่เรามี ตอนนี้มีความสุขกับการที่ได้ทำสิ่งต่างๆในตอนที่เรามีแรงมากมาย ขอให้คนที่ได้อ่านยิ้มไปกับเราเหมือนที่เรายิ้มอยู่ในเวลานี้ด้วยกัน