บทที่1 Hot chocolate และหนุ่มชุดดำ

หนึ่งอาทิตย์ก่อนวันดูตัวตามพรหมลิขิต(ที่เจ้าตัวเค้าว่าอย่างนั้น)เป็นหนึ่งอาทิตย์ที่ราวกับเฮอริเคนลง ในความรู้สึกของจีรดา มือถือของหล่อนดังทั้งวัน และตามด้วยเสียงปลายสายจากแม่เพื่อนรัก


“จี แกเห็นชุดที่ชั้นจะใส่ไปดูตัวที่ส่งmmsให้หรือยัง แกคิดว่ายังไง”
“จี ชั้นเกิดวันพฤหัส มีอัญมณีนำโชคเป็นบุศราคัม แต่คนที่เกิดเดือนกันยาอัญมณีนำโชคจะเป็นไพลินชั้นควรจะใส่อะไรดีช่วยเลือกหน่อยสิ” และอื่นๆอีกมากมายซึ่งคำตอบที่จีรดาตอบไปก็คือ


“แล้วแต่แก ถ้าเค้าเป็นเนื้อคู่ในพรหมลิขิตแกจริง ต่อให้แกใส่เสื้อคอกระเช้า นุ่งผ้าถุงเค้าก็ต้องเป็นของแก”
ซึ่งเรียกเสียงหัวเราะคิกคักจากแม่เพื่อนตัวดี


“นี่ชั้นถามจริงๆเถอะ ยัยครีม ถ้าเกิดคนที่แกไปดูตัวด้วยเนี่ย เค้าเป็นอาตี๋อวบอ้วนใส่แว่นหนาเตอะ แถมหัวเถิก แกจะทำยังไงฮึ”
“ไม่หรอกน่า” หิรัญญิการ์ตอบเสียงยาน “โชคชะตาจะต้องไม่โหดร้ายกับชั้นแน่เพราะเวลาทำบุญนะชั้นทำบุญถวายดอกบัวสดกับกุหลาบชมพูให้พระท่านทุกครั้ง”
จีรดาขมวดคิ้วอย่างงงๆ “ แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วย “


“ อ้าวก็ตามพระเวชสันดรชาดกไง ที่นางอมิตดาได้ชูชกแก่มาเป็นสามี เพราะชาติก่อนนางถวายดอกบัวเหี่ยวให้พระ แล้วพอครั้งต่อมานางถวายดอกบัวสดให้พระท่านใหม่ เลยได้สามีคนที่สองเป็นคนหนุ่มไง ชั้นเลยทำบุญป้องกันไว้ก่อน ”
“ อ๋อ “
หญิงสาวพยักหน้าพลางทำความเข้าใจกับตรรกะแปลกๆของเพื่อน


“ แล้วนี่ถ้าชั้น ถวายดอกบัวหิมะให้พระท่านแล้วจะได้ผลบุญอะไรบ้างเนี่ย “
จีรดาต่อให้ด้วยความอ่อนใจ แต่หิรัญญิการ์สวนฉับเข้าให้
“ก็จะได้สามีเป็นหมอยาสารพัดประโยชน์ไง”
คนฟังได้แต่หัวเราะคิกคักกับการทำบุญหวังผลของเพื่อน


“ จี วันที่3 แกอย่าปิดโทรศัพท์นะ ชั้นจะโทรมารายงานผล “ หญิงสาวสำทับเสียงร่าเริง
“ อือ ได้สิ ยังไงก็โทรมาบอกด้วยละกัน ชั้นจะคอยฟังแกบ่น ”


รถยุโรปยี่ห้อดาวสามแฉกเลี้ยวโค้งอย่างงดงามสูประตูโรงแรม เบลบอยในชุดขาวเปิดประตูพร้อมโดค้งคำนับอย่างนอบน้อม หญิงสองคนต่างวัยก้าวลงจากรถ คนหนึ่งสูงวัยและงามสง่าตามอายุ ส่วนอีกหนึ่งอวบอ้วนขาวผ่องอยู่ในชุดสีโอล์โรส ผมที่ตัดลอนมาน้อยๆพลิ้วไหวยามที่ลมพัด ด้านหลังเป็นชายสูงวัยเช่นกัน ผมสีดอกเลาตัดกับสูทสีดำสนิท


“ เข้าไปข้างในกันเถอะ “
ชายสูงวัยเอ่ยเบาๆ มือข้างหนึ่งแตะเอวผู้เป็นภรรยา
“ อีกตั้งชั่วโมงนะคะ “ผู้เป็นภรรยาท้วงพลางยกนาฬิกาฝังเพชรที่บ่งบอกฐานะขึ้นดู


“ เรามาเร็วไปหน่อย “
“ เผื่อเวลาไว้นั่นแหละดีแล้ว ยิ่งถนนเส้นนี้รถติดเป็นบ้าเป็นหลัง “ ชายสูงวัยบ่นเบาๆแล้วหันไปทางบุตรสาว
“ ครีม เข้าไปเถอะลูก ”
ร่างอวบหันมายิ้ม “ ยังหรอกค่ะคุณพ่อครีมขอเดินดูอะไรสักครู่ก่อนค่อยเข้าไปค่ะ ”
ผู้เป็นพ่อพยักหน้าเข้าใจแล้วจึงเดินควงแขนกับภรรยาคู่ชีวิตเข้าไปในโรงแรมหรู


หิรัญญิการ์รู้สึกว่า อกหล่อนจะระเบิดอยู่แล้วในที่สุดมันก็มาถึง ในที่สุด หล่อนสูดลมหายใจหวังเรียกกำลังใจ เสื้อผ้าหน้าผมหล่อนพร้อมที่สุด ชุดสีโอล์ดโรสชุดนี้หล่อนก็เลือกมาอย่างดีเพื่อให้ขับผิวผ่องของหล่อน


ไม่ว่าคู่ดูตัวหล่อนจะเป็นคนแบบไหน จะเป็นหนุ่มท่าแท้ป้อแป้ หรือเป็นอาตี๋แว่นหัวเถิกตามที่ยัยจีว่าหล่อนก็ไม่สน ยังไงวันนี้หล่อนก็ไม่ทำให้คุณพ่อคุณแม่ขายหน้าแน่ๆ แต่ในใจหล่อนยังหวังลึกๆว่าดอกบัวกับกุหลาบสดที่ถวายเพราะประจำคงจะส่งผลบุญบ้างล่ะ


หญิงสาวคิดว่าไปสำรวจความเรียบร้อยอีกครั้งในห้องน้ำอีกครั้งดีกว่าเพื่อความชัวร์ ระหว่างที่หล่อนกำลังหาห้องน้ำอยู่นั้นจมูกเจ้ากรรมก็ได้กลิ่นบางอย่าง

เอ๊ะ ! กลิ่นมันคุ้นๆ นี่มัน ! ชอคโกแลตนี่นา แต่เจือกลิ่นบางอย่างที่สอดแทรกอยู่ ใช่แล้ว! อัลมอนด์ กลิ่นอัลมอนด์ น้ำลายในกระพุ้งแก้มหล่อนเริ่มฉีดปรี๊ดๆ ไม่ได้ ไม่ได้หล่อนต้องห้ามใจไว้ ต้องไปดูตัวก่อนขืนกินตอนนี้จะเสียเรื่องหมด


แต่ความหอมของเค้ก ชอคโกแลต และอาหาหารต่างๆ พากันมาเต้นระบำยั่วเย้าอยู่ใต้จมูก ราวกับจะบอกว่า มากินชั้นสิ มากินชั้นเลย ในที่สุดหล่อนก็ต้องมนต์ของเหล่าขนมทั้งหลาย เอาน่าคุณพ่อบอกว่าเรามาเร็วไป30 นาที ขอแค่ดูอาหารก็ยังดี


หล่อนชอบอาหารมันคือเวทย์มนต์ หวาน ขม เปรี้ยว เค็ม เผ็ดร้อน แต่กลับสรรค์สร้างความรู้สึกดื่มด่ำ ตื้นตัน และสุขสม


“สิ่งที่มนุษย์ขาดไม่ได้สองอย่างคือ อาหารและเซ็กส์ “
ถ้อยคำเล็คเชอร์จากอาจารย์ฝรั่งหัวทอง เรียกเสียงวีดวิ้วไปทั่วห้องเรียน จีรดาและหล่อนในวัยนักศึกษาก็พลอยผสมโรงด้วย
“ หรือพวกคุณคิดว่ามันไม่จริง “
อาจารย์ถามหน้ายิ้มๆ


“ ทั้งสองอย่างนี้ขาดไม่ได้ต้องได้รับทุกวัน หรือต้องให้ได้มากที่สุด “
“ โอ้โห ! ไม่เหนื่อยแย่เหรอ อาจารย์ “
เสียงนักศึกษาชายปากเปราะแซวขึ้น เรียกเสียงโห่ฮาขึ้นอีกรอบ
“ ไม่หรอกมันคือกิเลสหรือ passion ที่แสนหวาน” อาจารย์กล่าวเนิบช้า แล้วหยิบ แอ็บเปิ้ลสีแดงขึ้นมาลูกหนึ่ง


“ สิ่งที่ซาตานล่อหลอกให้อีฟกินคือแอ็ปเปิ้ล และสิ่งที่ที่อีฟยื่นคือให้อดัมก็เป็นแอ็ปเปิ้ลอีกเช่นกัน แล้วสิ่งใดที่ผู้หญิงให้กับผู้ชายแล้วทำให้หลุ่มหลงจนใจออกห่างจากพระเจ้า “
ร่างสูงผมทองโยนแอ็ปเปิ้ลในมือขึ้นช้าๆ ราวกับภาพสโลวโมชั่น


“ สำหรับผม อาหารกับเซ็กส์ก็เหมือนกัน ทำให้สุขสม และเติมเต็มความปรารถนา สิ่งหนึ่งคือเพศ อีกหนึ่งคือปลายลิ้น แล้วคุณล่ะจะเลือกอีกอะไร “


คงไม่ต้องสงสัยใช่ใหมว่าหิรัญญิการ์จะเลือกอะไร และตอนนี้ปลายลิ้นของหล่อนก็ถูกเติมเต็มด้วยบราวนี่ชอคโกแลตชิป ความนุ่มของบราวนี่และความขมของชอคโกแลต ผสมผสานกับชอคโกแลตร้อน ( Hot chocolate ) ทำให้หล่อนหลับตา ซึมซาบความอร่อยจนถึงน้ำลายอึกสุดท้าย


“ tres bien (ดีจริงๆ) “
หล่อนเผลออุทานด้วยความสุขใจ ไม่เสียแรงที่หล่อนอุตส่าห์ แว่บมาจากงานดูตัว แต่เอ๊ ! งานดูตัว ตายล่ะ ! นานเท่าไหรแล้วนี่ที่หล่อนมาอยู่ที่นี่ แล้วการดูตัว เนื้อคู่ พรหมลิขิต


หญิงสาวตาเหลือก ทะลึ่งพรวดลุกจากเก้าอี้เป็นผลให้ชอคโกแลตร้อนกระฉอกใส่ชุดสีโอล์ดโรสของหล่อนพอดี แถมมาเป็นทางด้านซ้ายด้วย นี่มันอะไรกันละเนี่ยวิกฤตชอคโกแลตหรือยังไงเนี่ย


“ ไอ้ชอคโกแลตบ้านี่ “ หล่อนสถบอย่างลืมตัวพลางหยิบทิชชู่มาเช็ด แต่ยิ่งเช็ดยิ่งเลอะเสียมากกว่า ทำไมพระเจ้าต้องแกล้งหล่อนด้วย หญิงสาวเช็ดไปพลางน้ำตาคลอ


“ น้ำอุ่น ” เ
สียงห้าวเสียงหนึ่งดังขึ้นใกล้หล่อนแต่หล่อนไม่ทันสังเกตุเพราะมัวแต่จัดการกับวิกฤตชอคโกแลต ฉับพลันน้ำอุ่นใส่ถ้วยกาแฟก็มาวางเป็นที่เรียบร้อย หิรัญญิการ์หันไปทางบริกรจะอ้าปากบอกว่าไม่ได้สั่ง บริกรชุดดำขาวเหลือบตาไปที่โต๊ะข้างๆหล่อน


ชายหนุ่มผมเกรียน หน้าคมเข้มออกแนวเหี้ยม ใส่เชิ้ตดอกไม้ขาวแดง ไม่ผูกเนคไทด์ แต่ใส่เสื้อที่เหมือนสูท เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินย่างสุขุมเข้ามาหาหล่อน ร่างสูงๆของเขาเป็นเงาดำทะมึนบนหัวหล่อน สูงอย่างนี้คงจะสูงพอๆหรือสูงกว่าเจ้าปอนด์น้องชายหล่อน


“ ชอคโกแลต ต้องใช้น้ำอุ่นในการละลาย “
เขาพูดสั้นๆพลางมองไปที่ถ้วยชอคโกแลตร้อน หิรัญญิการ์ยืนตัวแข็งทื่ออยู่ มองเขาตาค้างด้วยความสงสัยหมอนี่เป็นใครเนี่ย


“ คุณต้องใช้ ผ้าหรือทิชชูชุบน้ำอุ่นแล้วค่อยๆซับ “ เขาว่าพลางหันไปรับผ้าขาวสะอาดมาจากบริกรแล้วยื่นมาตรงหน้าเธอ
“ เอ่อ “
หล่อนอ้าปากจะพูด แต่เขาก็สวนขึ้นมาก่อน


“ ผมว่าคุณรีบเช็ดดีกว่านะครับ ถ้าชอคโกแลตแข็งจะยิ่งทำความสะอาดยาก และผมก็คิดว่ามันเป็นสิ่งที่สุภาพสตรีควรกระทำเอง “
หญิงสาวขมวดคิ้วรับผ้ามาจากเขา เม้มปากแล้วรีบทำความสะอาดชอคโกแลตที่ติดอยู่ เพราะเขาตัวสูงเด่นสะดุดตาทำให้หลายโต๊ะเริ่มเมียงมองมาที่หล่อนและเขา แต่ดูเหมือนจะช้าไปเพราะชอคโกแลตเจ้ากรรมยังทิ้งคราบไว้บนชุดที่หน้าอกด้านซ้าย


“ ทำยังไงดี “
หิรัญญิการ์ครางทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ทันใดนั้นถาดสี่เหลี่ยมสีน้ำตาลก็มาปรากฏบนโต๊ะหล่อนราวกับเสก ในถาดประกอบด้วยดอกแอสเตอร์สีขาว กลีบดอกไม้อะไรสักอย่างสีส้มอ่อน ใบไม้ กระดาษผ้าย่น ริบบิ้นผ้า เข็มกลัดซ่อนปลาย กรรไกร


หิรัญญิการ์หันไปทางบริกรจะท้วงว่าไม่ได้สั่ง แต่บริกรเหลือบไปทางคนตัวสูงที่อยู่ข้างหล่อนอีกแล้ว มือใหญ่หยิบดอกแอสเตอร์และใบไม้ขึ้นมาตัด หลังจากนั้น รวบเป็นช่อรวมเล็กพันด้วยกระดาษย่นแล้วพันด้วยริบบิ้นผ้าอีกที ติดเข็มกลัดซ่อนปลายเข้าไปกลายเป็น คอซาจ(Corsage) เขายื่นมันมาตรงหน้าหล่อน


“ ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องที่สุภาพสตรีควรกระทำเอง “
เขาพูดด้วยสีหน้านิ่งๆแต่ฟังแล้วหล่อนรู้สึกเหมือนคำสั่งยังไงชอบกล แต่เอาวะ ตาคนนี้อาจเป็นกามเทพแปลงมาเพื่อจัดการวิกฤตชอคโกแลตนี่ก็ได้


“ เอียงไปทางซ้ายมืออีกหน่อย “
เสียงคนถูกโมเมว่าเป็นกามเทพคอยกำกับบท
“ เอามือปัดกลีบดอกไม้ให้ตั้งขึ้นอีก ด้านล่างไม่ต้องปล่อยไว้อย่างนั้นดีแล้ว “
หล่อนเงยหน้ามองเขา ส่งสายตาขอความเห็นว่าหล่อนดูดีหรือยัง เขามองแล้วพยักหน้า หญิงสาวยิ้มร่าอ้าปากจะกล่าวขอบคุณแต่


“ อาหารไม่เคยทำให้ใครมีปัญหา แต่คนที่กินอาหารนั่นแหละมีปัญหา “
เขาพูดพลางมองหน้าเธอ
“ แล้วก็...ชอคโกแลตไม่ได้บ้า “
ปากที่จะเอ่ยขอบคุณของหล่อนกำลังจะเปลี่ยนเป็นต่อว่า แต่หล่อนเหลือบไปเห็นนาฬิกาของห้องอาหารที่อยู่ข้างหลังเขาเสียก่อน


“ อีก5นาที ”
หิรัญญิการ์ร้องเสียงสูงพลางคว้ากระเป๋า จ่ายเงิน วิ่งทักๆไปห้องอาหารที่นัดดูตัว มารยงมารยาทไม่ต้องมีกันแล้วกับตานั่น ในเมื่อหลอกด่ากันขนาดนี้คำขอบคุณก็ไม่ต้องเอาแล้ว


พอถึงหน้าห้องอาหารหญิงสาวเปิดกระเป๋าคว้ากระจกขึ้นมาสำรวจความเรียบร้อย เยี่ยมทุกอย่างพร้อมเสื้อผ้าหน้าผมหล่อนเหลือบไปที่เจ้าดอกไม้ช่อน้อยที่หน้าอก ต้องยอมรับว่าตาคนเมื่อกี้ฝีมือดีจริงๆ ทำออกมาซะสวยถึงปากจะเสียหน่อยก็เถอะ


หญิงสาวเดินเข้าห้องอาหารอย่างมาดมั่น บริกรในชุดดำขาวปราดมาถามอย่างสุภาพ หล่อนเอ่ยชื่อคุณพ่อบริกรผายมือและนำไปโต๊ะที่คุณพ่อคุณแม่นั่งรออยู่เรียบร้อยแล้ว คุณแม่ยิ้มน้อยๆ หล่อนนั่งลงข้างคุณแม่ สวนผู้สูงวัยเก้าอี้ตรงข้ามเมื่อเห็นหล่อนก็ชงักนิดหนึ่งแล้วจึงยิ้ม


“ หนูครีมเหรอจ๊ะ น่ารักจังเลย “
ผู้สูงวัยฝ่ายหญิงเอ่ยทักแล้วยิ้ม หิรัญญิการ์ยิ้มตอบ หล่อนชินซะแล้วกับคำชมแบบนี้ คิดในแง่ดีว่าความน่ารักอยู่คงทนกว่าความสวย ทำให้ผู้ใหญ่เอ็นดูมากกว่าความสวย และเหตุผลล้านแปดที่ลงท้ายด้วยคำว่ามากว่าความสวย


“ คุณน้าก็ดูสาวกว่าอายุจริงเยอะค่ะ “
คนถูกชมหน้าบาน เอามือป้องปากปิดรอยยิ้มแหวนเพขรเม็ดเป้งเปล่งประกายไหววูบตามมือ
“ น้าขอโทษด้วยนะจ๊ะ ที่ตาพีทช้า เห็นบอกว่าเคลียร์งานอยู่แต่ตาพีทจะมาแน่จ๊ะ“
คุณน้าบอกเสียงอ่อนหวาน


หิรัญญิการ์เก็บข้อมูลได้อีกอย่างหนึ่งเนื้อคู่หล่อนชื่อเล่นชื่อพีท แถมค่อนข้างจะบ้างาน เอ้ย ! ไม่ใช่ ขยันทำงาน
“ เอาอย่างนี้ดีไหมคะ ทานอาหารกันก่อนเลยดีไหมคะ ระหว่างรอตาพีท “
ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย คุณลุงเพื่อนคุณพ่อพยักหน้าเรียกบริกร สักพักหนึ่งอาหารจึงทยอยมาเสริฟตามคอร์ส จนกระทั่งมาถึง อาหารจานหลัก( Main course)


“ วันนี้เมนคอร์ส เป็นเนื้อหมูป่าฝรั่งเศสครับ “ หัวหน้าบริกรกล่าวอย่างนอบน้อม บ่งบอกถึงความเป็น VIP ของโต๊ะหล่อน จะไม่ให้ VIP อย่างไรไหวก็ทั้งคุณน้าคุณแม่ขนเครื่องเพขรมาประชันกันซะขนาดนี้
บริกรแบกถาดใส่จานเมนคอร์ส เดินตัวตรงเข้ามา และหลังจากนั้นหิรัญญิการ์รู้สึกว่าโลกหมุนช้าลงจนกลายเป็นภาพสโลวโมชั่น


หลังถาดเมนคอร์ส ชายหนุ่มผมดำเรียบแปล้สีดำสนิทใบหน้าหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาตัวสูง เขาเดินมาอย่างงามสง่าในชุดทักสิโด้สีดำ เขาเดินตรงมาที่โต๊ะของกลุ่มหล่อน ยิ้มให้ทุกคนคุณน้าผู้หญิงลุกขึ้นจับแขนเขามานั่งตรงข้ามหญิงสาว บริกรวางเมนคอร์สหมูป่าตรงหน้าหล่อน เขายิ้มมุมปากให้หล่อน


หิรัญญิการ์รู้ทันที เมนคอร์สเริ่มต้นขึ้นแล้ว....

++++++++++++++++++++++++

Create Date : 12 เมษายน 2552		1 comments
Last Update : 12 เมษายน 2552 14:00:36 น.
Counter : 349 Pageviews.
Share Tweet