แค่วันเวลา..ที่เปลี่ยน..ก้าวต่อไป

บ่าย 21 มกราคม 2552 เดินทางไป....ตามคำสั่งให้ไปปฏิบัติงานที่นั่น ถือว่าเข้าจังหวะพอดีที่เคยวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ พวกเราได้มีการประชุมแลกเปลี่ยนข่าวสารกันเป็นประจำถึงสถานการ... ซึ่งประเด็นหลักคือ ......ทั้งที่ทางสหภาพ...ได้แจ้งเหตุดังกล่าวให้ระดับ CEO ทราบแล้วแต่ยังไม่ดำเนินการใดๆ..กลับมองว่าพวกเราเรียกรัองผลประโยชน์ของสหภาพเท่านั้น แจ้งว่าบริษัทขาดทุนมาตลอด แต่การจัดซื้อจัดจ้างแฝงไว้ซี่ง ผลประโยชน์แอบแฝงทั้งนั้น ในที่สุด มีมติแจ้งให้ผู้บริหารทราบว่า …..หยุดงาน….. โดยครั้งนี้ทีมงาน service ถือว่าเป็นกำลังหลัก เพราะเป็นการระดมมาจากทุกที่ บางคนโดนผู้บริหารแซกแซง แต่พวกเราทั้งหมดก็มีได้เกรงกลัวแต่อย่างใด กระผมถึงโรงงานที่....ประมาน 13.00 ที่หน้าโรงงานมีพนักงานประมาณ100 คน ตั้งใจจะเข้าในโรงงานแต่ประตูโรงงานปิดแล้ว อาจารย์ทั้ง สอง บอกว่า พี่เข้าไปทำไม… เขาประกาศปิดงาน..ไล่คนออกนอกโรงงานปิดประตู….เอาหละได้การ…. เข้าทาง …เต็น เครื่องเสียงเริ่มทะยอย มา ตลอดจนถึงอุปกรณ์ปรุงอาหาร บ่ายวันนี้รับโทรศัพท์กันวุ่นเพราะ การสอบถามของทีม service ซึ่งอยู่ต่างพื้นที่ แจ้งตอบไปยัง service ว่า 5 โมงเย็น ให้ทุกคนมาที่โรงาน ……..เวลายิ่งมืดพวกเราก็ยิ่งมากจนถึงประมาณ300 คน บนเวที่กลับกันปราศรัยเป็นระยะ ส่วนใหญ่ก็ประเด็น..... และความไม่โปร่งใส ของฝ่าย........ย์……คืนนี้เรานอนกันหน้าโรงงาน ตัวมอมแมม ก่อนสว่างกลับไปนอนในรถที่จอดอยู่ใกล้ๆที่ชุมนุม

กลับมานั่งนึกถึงเวลา ที่ผ่านมาในอดีต .....ณ วันนี้ เป็นไปได้ อย่างไร 'หรือแค่วันเวลาที่เปลี่ยน....

"ในเวลาสงบท้องฟ้าโปร่ง สว่างจ้าด้วยแสงตะวัน
ใครๆก็แลเห็นว่าเรายืนอยู่ที่ไหน
เวลาพายุกล้าฟ้าคะนอง ผงคลีฟุ้งตลบไปไนอากาศ ไม่เห็นตัวกัน
ต่อพายุสงบฟ้าสว่าง
ใครๆก็จะเห็นอีกครั้งหนึ่งว่า เรายืนอยู่ที่เดิมและจักอยู่ที่นั่น"

Create Date : 25 มกราคม 2552		2 comments
Last Update : 7 พฤศจิกายน 2561 11:18:52 น.
Counter : 379 Pageviews.
Share Tweet