ก็ต้องพยายามต่อไปนะ

เข้าใจความรู้สึกค่ะ

เพราะเคยผ่านมาเหมือนกัน

แต่เราก็ต้องสุ้นะ

เคยเป็นค่ะ แว๊บนึงของความรู้สึก

อย่าพยายามนึกถึงอะไรเก่า ๆ ระหว่างเค้ากับเราค่ะ

อีกไม่นานคนใหม่จะเข้ามานะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

พยามอย่าคิดถึงครับ

ทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้

หากิจกรรมอะไรทำ

แล้วก็จะลืมคิดถึงเรื่องนั้นไปปเองครับ

พยายามต่อไปนะครับ
ผมเป็นกำลังใจให้
ผมเคยรักคนคนนึง แล้วก็ต้องตัดใจจากเค้า
ทุกวันนี้ ดูเหมือนว่าตัวผมเองนั้น จะหมดรักเค้าแล้ว
แต่ผมรู้ตัวดี ว่าลึกๆผมรักเค้าอยู่ และรักมาก และรักกว่าใคร

มันเหนื่อยมากครับ เหมือนลืมได้ แต่ไม่ลืม
เศร้าเนาะ

เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆ

โอววว สงสัย นางเอกของเราจะไม่ต้อง build อารมณ์เลยนะค๊าเนี้ย น้ำตาสั่งได้กันประมาณนั้นเลย

อย่างหนึ่งที่อาจจะช่วยได้นะคะ

ต้องหาให้เจอว่า เราชอบทำอะไร

หาเวลาไปทำสิ่งที่เราเคยชอบ แต่ไม่ได้ทำเท่าไหร่ในช่วงที่มีใครอีกคนอยู่

บางที มันอาจจะทำให้เราเห็นว่า ชีวิตที่ไม่มีเค้านี่เรามีความสุขจังแฮ่ะ

แต่ถ้าบังเอิญก่อนที่จะเจอเขาก็ไม่ค่อยมีอะไรที่ชอบทำ หลังเจอเขาก็นึกยังไม่ค่อยออก

ลองออกไปหาอะไรทำค่ะ ทำอะไร เพื่อตัวเอง เอาใจตัวเองเยอะ ๆ เวลาต้องทำใจ อย่าให้ต้องทุกข์ เพราะพอทุกข์เรื่องอื่นผสมด้วย มันจะไปกันใหญ่

พอเริ่มสงบ ลองทำกิจกรรมที่ต้องอยู่กับเพื่อน ๆ เจอใคร ๆ บางคนก็เป็นคนไม่ชอบอยู่กับใคร เช่นคนเขียนเป็นต้น ก็หาอะไรทำที่อาจจะเกี่ยวกับคนอื่น เช่น โครงการลดโลกร้อน รณรงค์ต้านบุหรี่อะไรงี้ค่ะ

จะทำให้เรารู้สึกว่า ตัวเราเอง แม้จะเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ก็ทำอะไรให้ใครได้เยอะแยะ ไม่จำเป็นต้องมีเขา แต่เราก็มีคุณค่าในตัวเองได้

ยาววววววววววววววววววววววววววว ได้อีกเนาะ

เคยทำทุกอย่างให้ลืมเขา สารพัดทั้งทางโลก ทางธรรม ทางไสยศาสตร์ก็ยังเคยค่ะ แต่ไม่ไหวไม่เคยลืมเขาสักวันเลย
ไม่ลืมก็ไม่ต้องลืมค่ะ...แต่ต้องเลิกร้องไห้ก่อนนะค่ะ...จะได้ไม่ลืมเขาแบบมีความสุข ของ เจ 3 เดือนแรกร้องไห้มากกว่า 35 ปีรวมกันอีกค่ะเห็นอะไร ฟังเพลงอะไรเป็นน้ำตาไปหมด เพื่อนต้องคุยโทรศัพท์ด้วยจนกว่าจะหลับไม่งั้นก็ต้องเมาให้ปลิ้นจะได้หลับ จากนั้นเพื่อนก็แนะนำใหไปเที่ยวไกลๆเจอสิ่งใหม่ๆ แต่ตลอดการเดินทางคิดถึงเขาตลอดเลยคิดแต่ว่าถ้าเขามาด้วยก็คงจะดี วิธีนี้ไม่สำเร็จค่ะ
ถ้าใจไม่พร้อมไปไหนก็ทุกข์ เดือนต่อมาเพื่อนเลยเริ่มชวนศึกษาธรรมะ จึงคิดได้ค่ะว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่ทำกันมาชาติที่แล้ว ถ้าไม่ใช้เนื้อคู่รักยังไงคิดถึงยังไงเขาก็ไม่กลับมา แต่ทุกครั้งที่ไหว้พระก็แอบขอให้เขากับมาอยู่ได้ จนหลังๆต้องแกลังทำใจบอกเพื่อนๆว่าลืมเขาแล้ว เกรงใจเพื่อนค่ะสงสารคนรอบข้างที่คอยให้กำลังใจด้วย ช่วยกันยังไงเราก็ไม่ลืมสักที จนเมื่อเดือนที่แล้วได้ข่าวมาว่าเขากำลังจะแต่งงานปลายปีนี้ค่ะ คืนนั้นใจหายไปเลยค่ะร้อนๆในตัวตลอด ไม่ใช้อิจฉาตาร้อนนะค่ะ อิจฉาตัวร้อนไปหมด คืนนั้นคิดว่าจะอยู่ไม่ได้แล้วต้องตายแน่เสียใจมากแต่ทำไงล่ะโทรบอกเพื่อนก็ไม่ได้ก็บอกเพื่อนว่าลืมเขาไปแล้ว นอนทรมานคิดถึงความหลังอยู่ยังงั้นจนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นขึ้นมาจึงคิดได้เจ็บใจขนาดนี้เราก็ยังไม่ตายนี่หว่า ตอนนี้ก็รอเสียใจอีกวัน วันสุดท้ายวันที่เขาแต่งงานก็เหมือนรอวันเผาศพเขาให้แน่ใจว่าเขาจะไม่ฟื้นมาหลอกหลอนเราอีกแล้ว แต่งแล้วก็จะได้จบๆกันไป เพราะเจไม่นิยมชอบสามีของใคร ให้แน่ใจว่าเขาจะไม่กลับมาแล้วแน่ๆ
เลิกร้องไห้นะค่ะ น้ำตาหรือจะแก้ปัญหาใจ ร้องยังไงเขาก็ไม่กับมา...เป็นกำลังใจให้ค่ะ..สู้สู้