อันที่จริงแล้วในความรู้สึกของแม่

แม่ไม่ค่อยอยากให้น้องเอิงต้องไปอยู่เนอร์เซอรี่

(หรืออะไรก็แล้วแต่) เลย เพราะแม่ว่าลูกแม่ยังเล็ก

นัก มันไม่ควรเลยที่จะต้องให้ลูกตื่นตั้งแต่ 6 โมงเช้า

เพื่อที่จะอาบน้ำ แต่งตัว ทานข้าว (และคงต้องทะเลาะ

กับแม่ไปด้วยเป็นแน่แท้เชียว) เพื่อที่จะต้องเดินทางไป

โรงเรียน ระยะทางจากบ้านประมาณ 20 กิโลเมตร

ไหนจะต้องฝ่ารถติด (ที่นี่ไม่ใช่กรุงเทพ แต่มีรถติดนะคะ

เฉพาะเวลาเร่งด่วน) โห..ลูกแม่เพิ่งเกิดมาได้แค่ 2 ปี

เอง และพอ 3 ขวบหนูก้อต้องดำเนินชีวิตที่จะ

ต้องตื่นแต่เช้าไปโรงเรียนมากกว่า 12 ปีแน่ๆ

แม่เลยไม่อยากให้ลูกต้องรีบตอนนี้..อีกอย่างนะ

ลูกก็ยังมีภูมิคุ้มกันน้อยเหลือเกินเดี๋ยวต้อง

ไม่สบายบ่อยๆ แน่ๆ (เวลาลูกไม่สบาย แม่แทบจะอยาก

กินยาแทน)...ความคิดของแม่อาจจะไม่เหมือน

คุณแม่ท่านอื่นๆ นัก

ในเมื่อคิดว่าคง (ใกล้) ถึงเวลาที่ลูกจะต้องระหก-

ระเหินไปอยู่เนอร์เซอรี่ แม่เลยต้องไปตระเวนดูตามที่ต่างๆ

(ด้วยความช่วยเหลือและแนะนำอย่างดีจาก ป้าเอ๋ )

แม่มีที่ในดวงใจอยู่แค่ 2 ที่ คือ ที่นี่ (บ้านสาธิต)

และโรงเรียนกลับเพชร ทั้งสองที่ดูดีมาก

ทั้งด้านสถานที่ คุณครูพี่เลี้ยงเอาใจใส่เด็กมากๆ

แต่ที่ต่างกันก็ตรงที่ค่าใช้จ่ายล่ะ ที่โรงเรียน

กลับเพชรจะอยู่ที่ประมาณพันกว่าๆ ต่อเดือน

(ให้จ่ายเป็นเดือน) ขณะที่บ้านสาธิตจะต้องจ่าย

ต่อเทอมเทอมละ 14,000 บาท อยู่ได้กี่วัน

--ไม่ว่า--ต้องจ่ายก่อนเข้า --ถ้าอยู่ไม่ได้ก็ไม่คืนด้วย..

ที่นี่เค้ารับโดยวิธีจับฉลาก และสิทธิของบุคลากรในมหาวิทยาลัย

แม่กับยายเลยคิดว่าน่าจะลองให้ลูกได้ไปจับฉลากดู

เพราะทุกปีเห็นว่าคนสมัครเยอะมากๆ แต่รับแค่ปีละ 36 คน

เท่านั้น ความน่าจะเป็นที่จะได้น้อยน่าดู