วันที่รอคอยมาถึงแล้ว

วันที่ 1 ตุลาคม 2552

23:00 น.
คุณแม่เข้านอนซักพักรู้สึกอาการแปลกๆ อยู่ๆก้อปวดท้องแบบไม่เคยเป็นมาก่อน คิดว่า ..... ลูกชายพร้อมแล้วแน่ๆ เลย(ตื่นเต้นและรู้สึกกลัวๆ)
ตื่นเต้นเพราะจะได้เจอลูกแล้ว กลัวเพราะไม่รู้ว่าจะคลอดยากรึเปล่า กลัวเจ็บมากแต่ยังยืนยันว่าจะคลอดธรรมชาติ เพราะไม่คิดจะผ่าคลอดเลยแค่นึกถึงอุปกรณ์ผ่าตัดก้อ ยึ๊อ........สยองมากกกกก

23:30 น.
พอปวดสักพักใหญ่คุณแม่ก้อเลยเรียกคุณพ่อ และโทรหาคุณหมอที่เคยให้เบอร์ไว้แต่ติดต่อไม่ได้ก้อเลยต้องไปโรงพยาบาลเลย ช่วงนี้คุณยายมาอยู่บ้านด้วย คุณพ่อไปปลุกคุณยาย( สีหน้าคุณพ่อกับคุณยายตอนนั้้นตื่นเต้นพอๆกับคุณแม่เลย)แต่คุณยายนอนรออยู่บ้านรอฟังข่าวตอนเช้า

12:30 น.
คุณแม่กับคุณพ่อไป เดินทางไป รพ.จุฬารัตน์ 3
ระหว่า่งที่เดินทางคุณแม่ก้อปวดเื่รื่อยๆ แล้วตอนนั้นถนนที่บ้านขรุขระมากเพราะเค้ากำลังทำถนนใหม่ลูกแทบจะออกมาตอนนั้นเลยหละ ยิ่งรถสะเทือนลูกก้อยิ่งดิ้นแรงเท่านั้น

01:00 น.
ถึงรพ.คุณแม่ก้อตรวจร่างกายและทำประวัติคนไข้หลังจากนั้นก้อตรวจปากมดลูก เปิดมาแค่ 2 เซน เท่าครั้งก่อนที่คุณหมอช่วยเร่งเลยและคุณหมอเคยบอกคุณแม่ว่าเป็นคนกระดูกเชิงกรานเล็กสาเหตุนี้รึเปล่าที่ทำให้ปากมดลูกเปิดช้าจัง
(คุณแม่คิดเอาเองนะ)

01:45 น.
พยาบาลก้อเข็นคุณแม่เข้าคลอดด้านคุณพ่อก้อไปติดต่อห้องพิเศษอยู่ ซึ่งได้ห้อง 514 คุณพ่อกับคุณแม่ต้องแยกกันอยู่คนละห้องคุณแม่ปวดท้องถี่ขึ้นมาครั้งคราว บางครั้งก้อปวดมากจนต้องเกร็งตัวเองไว้ และพยาบาลบอกว่าปากมดลูกจะเปิด 1 cm ทุก 1 ชม. และต้องเปิด 10 cm ถึงจะคลอดธรรชาติได้คุณแม่ก้อได้นับรอเวลาเพราะตอนนี้เพิ่งจะเปิดแค่ 2 cm ต้องรออีกตั้งหลายชม. เลยหล่ะ ^^_^^

01:45-06:00 น.
คุณแม่ปวดท้องมากกกกกก ต้องเกร็งและสูดหายใจเข้าเต็มปอดตลอดเวลาที่ปวดเพราะรู้สึกว่าช่วยได้เหมือนกันนอนดูนาฬิกาอย่างเดียวเลยรอเวลาที่ลูกจะมา
อยากเห็นลูกมากเลย ลูกจ๋าคิดถึงคุณพ่อด้วยทำไมเข้ามาไม่ได้นะ คุณต้องการกำลังจัยเวลาที่ปวด พออยู่คนเดียวแล้วรู้สึกอยากจะร้องให้ตลอดเลยตอนที่ปวด
คุณแม่ก้อนอนดิ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยู่คนเดียวที่เตียงนั่นแหละพยาบาลก้อเข้ามาดูต่อเนื่อง...ไหวไม๊ ถ้าไม่ไหวก้อผ่าคลอดนะคะแค่ครึ่งชั่วโมงก้อเห็นหน้าลูกแล้วแต่คุณแม่ก้อยังสู้ๆๆ เพราะอย่า่งบอกกลัวเครื่องมือแพทย์ แค่คิดก้อขนลุกแล้วหล่ะทนหน่อยนะเดี๋ยวก้อเช้าแล้ว และจะได้เจอหน้าลูกซะที

06:00 น.
พยาบาลก้อมาตรวจปากมดลูกคุณอีกครั้ง (ต้อง 10 cm แล้วหล่ะนอนปวดตั้ง 6 ชม.)ผลออกมาปรากฎว่า 2.5 cm โอ้พระเจ้า.........นอนปวดมากกกก และ6ชม.เปิดมาแค่นี้เองรู้สึกกลัวและกังวลแล้วว่าทำไมปากมดลูกถึงไม่เปิดพยาบาลก้อมาถามอีกว่าต้องการผ่าคลอดรึปล่าว เพราะห้องข้างๆเค้าก้อไปแล้ว
เริ่มลังเลแล้ว.............ถ้าปวดขนาดนี้แล้วปากมดลูกก้อยังไม่ยอมเปิดอีกต้องปรึกษาคุณพ่อแล้วหละ
พยาบาลโทรหาคุณพ่อ(รออยู่ห้องพิเศษ) อิอิ คุณพ่อบอกว่ารีบรับโทรศัพท์เลยนึกว่าคุณแม่หนะคลอดแล้ว แหม...คุณพ่อก้อนอนไม่หลับเลยเพราะว่ากลัว ผี55++คุยโทรศัพท์กับคุณปู่ทั้งคืนเลย ที่บ้านโคราชก้อนอนไม่หลับเลยตื่นเต้นกันทั้งบ้าน
พอคุณพ่อมาคุณแม่ก้อบอกว่าไม่ไหวแล้วเพราะว่าปวดมากปากมดลูกก้อไม่เปิดถ้าจะคลอดธรรมชาติสงสัยต้องนอนปวดอีก 2วันเลยหล่ะ
สรุปก้อตัดสินใจผ่าคลอดเพราะกลัวลูกจะไม่ปลอดภัยด้วย

6:35 น.
คุณแม่เตรียมตัวไปห้องผ่าคลอด กลัวมาก เพราะไม่เคยผ่าตัดมาก่อน กลัวจนบอกไม่ถูกเกร็งไปทั้งตัวเลยระหว่างที่รอคุณหมอ นพ.ชัยสิทธิ จริยะพร
ก้อโดนบล็อคหลังรอ รู้สึกชาไปทั้งตัวเลย ช่วงล่างไม่รู้สึกแล้ว ช่วงบนรู้สึกนิดหน่อย สักพักก้อได้ยินเค้าคุยกัน ...คุณหมอมาแล้วนะ...
คุณหมอก้อเข้ามาทักทายคุณแม่คุณหมอน่ารักมาก ปลอบคุณแม่ว่าไม่ต้องกลัวนะจะรู้สึกเหมือนมีคนมาเขย่าท้องเราเดี๋ยวก้อเห็นหน้าลูกแล้วนะ ทำจัยให้สบาย
(ค่อยยังชั่วหน่อย)คงไม่เจ็บหรอกนะ
ก้ออย่างที่คุณหมอบอกจริงๆแหละเหมือนมีคนมาเขย่าท้องเราสักพักก้อได้ยินเสียงลูกร้อง แว้ แว้ๆๆ วินาทีนั้นคุณแม่น้ำตาไหลเลยตื้นตัน ตื่นเต้น บรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก ประมาณ 5 นาทีพยาบาลก้ออุ้มลูกมาให้คุณแม่ดู ...ได้ลูกชายนะคะคุณแม่......คุณแม่ได้แต่พยักหน้าเพราะพูดไม่ออกตื่นเต้นจัง และ วินาทีนั้นแว็บหนึ่งที่คุณแม่เห็นหน้าลูก หน้าตาน่าเกลียดเชียว ตัวแดงกำ่เลย แล้วพยาบาลก้อเอาลูกไปทำความสะอาดคุณแม่ก้อเย็บแผลต่อรู้สึกอยากนอนจัง แต่พยาบาลนั่งประกบอยู่ไม่ให้หลับตาคุณแม่หายใจไม่ถนัดเลยรู้สึกมันแปลบๆๆ ยังงัยไม่รู้

07:06 น.
เป็นเวลาที่ลูกคลอดนะคับ

08:00 -10:30 น
้อยู่ห้องพักฟื้นคุณแม่แพ้ยาบล็อคหลังคลื่นใส้ อาเจียน 3 ครั้ง คิดถึงลูกและอยากเห็นหน้าลูกชัดๆจังเลยคับ

11:00 น.
คุณแม่มาห้องพักพิเศษที่คุณพ่อจองไว้ ห้อง 514 (ดีจังเลยเพราะอยู่หน้าห้อง เนอสฯ) คุณแม่อยู่ใกล้ๆลูกงัยคับแต่ตอนนี้ลูกต้องอยู่กับพยาบาลก่อนเพราะทาง รพ.ให้คุณแม่พักผ่อนมากๆๆ จนกว่าคุณแม่จะแข็งแรงออกจากรพ. คุณแม่ถึงจะได้อยู่กับลูกตลอด 24 ชม. เลยนะคับและเวลาที่ลูกต้องมาหาคุณแม่ก้อวันละ 2 ครั้ง ครั้งละ 2 ชม. รอบแรก(11:00-13:00) รอบสอง (17:00-19:00)

17:00-19:00 น.
....มาแล้วลูกรัก..........ซีซาร์ลูกแม่.....
ดีจัยจังเลยลูกรักเห็นหน้าลูกรักชัดๆแล้ว หน้าตาน่าเกลียดมาก ^^
ปากเหมือนคุณแม่เลยคับ อยากอุ้มจังเลยแต่คุณแม่เจ็บแผลมากเพราะว่าฤทธิยาหมดแล้วต้องนอนตะแคงมองลูกนะคับลูกนอนอย่างเดียวเลยแต่คงคุ้นเสียงคุณแม่จำคุณแม่ได้รึเปล่าคับซีซาร์ เมื่อกี้ลูกลืมตามองหน้าคุณแม่ด้วยนะคับ จำคุณแม่ได้แล้วคับ น่ารักมากเลย.....

19:00 น.
ลูกรักต้องไปอยู่ห้อง เนอสฯแล้วคับ พรุ่งนี้เจอกันนะคับลูกรักของคุณแม่

Create Date : 05 มีนาคม 2553 Last Update : 1 เมษายน 2553 23:04:24 น. Counter : 4584 Pageviews.		3 comments
Share Tweet