หายหน้าไปจากบล้อกแก๊งค์นานมากกกก ดูจากวันที่ที่อัพเดทบล้อกอันสุดท้าย เบ็ดเสร็จแล้วก็เกือบสองปีมั้ง เหตุผลที่หายไปนั้นก็อธิบายง่ายๆได้คือไม่ค่อยมีอารมณ์เขียนหรือเล่าอะไรนั่นเอง (แต่ก็ยังเข้าไปแอบอ่านบล้อกของคนอื่นบ้างถ้ามีโอกาส) แต่วันนี้ไม่รู้นึกยังไง ไม่รู้มาอารมณ์ไหนถึงอยากกลับมาที่นี่อีกครั้ง อาจจะเป็นเพราะว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาใช้เวลาอยู่กับตัวเองมากไปหน่อย ทำกิจกรรมที่อยู่แต่กับตัวเองจนวันๆแทบจะไม่ค่อยได้พบปะพูดคุยกับใคร (ถ้าไม่นับเวลาที่แพททริคกลับมาบ้าน หรือเวลาโทรหาพ่อแม่ที่ไทย)
คนเราเวลามีโลกส่วนตัวสูงและใช้เวลากับตัวเองมากเกินไปบางครั้งก็ทำให้รู้สึกว่าทำตัวลำบากเวลาที่ต้องมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น อะไรๆมันดูขัดแย้งกันไปหมด... หมายถึงสิ่งที่คนอื่นพูด คิด หรือทำ เหมือนอะไรมันดูขวางหูขวางตาไปหมด ซึ่งฉันก็รู้ตัวดีว่ามันไม่ดีที่รู้สึกแบบนั้นกับผู้คนตลอดเวลา ถ้าฉันไม่ยอมปรับตัวเองสุดท้ายฉันอาจจะกลายเป็นคนขวางโลกไปเลยก็ได้ ใช่ไหม...? บางครั้งฉันก็นึกขำตัวเองเวลาที่รู้ตัวว่าคุยกับโทบี้(หมาที่เราเลี้ยง)เป็นตุเป็นตะอย่างกับว่าโทบี้เป็นคนจริงๆ .... ที่ตลกคือโทบี้ทำตัวเหมือนจะรู้เรื่องและมีปฏิกิริยาโต้ตอบอย่างกับเข้าใจทุกคำพูดที่ฉันพูดไป
...ชักจะไปกันใหญ่...
นั่นล่ะเมื่อคิดได้ดังนั้นความคิดที่อยากจะกลับมาพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดกับผู้คนเริ่มก็เข้ามาในหัวสมองอีกครั้ง แต่การจะไปหาใครซักคนในโลกแห่งความจริงนั้นค่อนข้างลำบากเพราะตัวฉันเองไม่ค่อยมีเพื่อนเยอะเท่าไหร่ อีกอย่างต่างคนต่างก็มีภาระ โอกาสที่จะได้เจอได้คุยกันเลยมีน้อยมาก ดังนั้นการมาท่องโลกไซเบอร์เลยเป็นอีกทางเลือกหนึ่ง น่าจะทดแทนกันได้ไม่มากก็น้อย คิดว่านะ
หมายเหตุ...หลังจากหายไปนานแบบนี้ พอกลับมาเขียนบล้อกที่นี่อีกเลยเหมือนเริ่มนับหนึ่งใหม่ งมอยู่พักใหญ่ๆกว่าจะรู้ว่าจะจัดการกับบล้อกยังไง คลิกตรงไหน เปลี่ยนตรงไหน แต่วันนี้เอาไว้แค่นี้ก่อนละกัน...บายๆ
ชอบโดนว่าเป็นพวกมีโลกส่วนตัวสูง......
555555
ก็เพ้อฝันไปวัน ๆ กับอารมณ์ขึ้น ๆลง ๆ