Group Blog All Blog
|
สวนสัตว์เชียงใหม่ ตอนผจญภัยในอะควอเรียม ผมนึกใคร่ครวญอยู่นานว่า จะเขียนเรื่องเกี่ยวกับสวนสัตว์เชียงใหม่ดีใหม? หลังจากที่ได้เข้าไปเที่ยวมาเมื่อบ่ายวันเสาร์ที่ 17 ตุลาคม 2552 หลังจากเสร็จสิ้นการถวายผ้าพระกฐินพระราชทาน ที่วัดศรีโสดา ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับสวนสัตว์เชียงใหม่ คิดแล้วว่าคงต้องเขียนสักหน่อย จะเขียนเชิงเชียร์ให้ผู้คนไปเที่ยวก็คงจะไม่ใช่ เพราะสวนสัตว์เชียงใหม่ยังมีข้อบกพร่องมากมายเกินกว่าจะเชียร์ให้คนไปเที่ยว เรื่องความบกพร่องของสวนสัตว์เชียงใหม่นี้ เคยได้ยินได้อ่านมาจากสื่อหลายประเภท ใจหนึ่งก็อยากจะเข้าไปดูให้เห็นกับตา เมื่อเห็นแล้วจึงถึงบางอ้อว่า มันเป็นเช่นนี้เอง ผู้บริหารของสวนสัตว์เชียงคงต้องเปิดใจรับฟังบ้างนะครับ อย่าเอาแต่ทำข่าวประชาสัมพันธ์ให้คนไปเที่ยว แล้วไม่ดูแลสถานที่ให้ดี คนที่ไปเที่ยวรับรองว่าครั้งเดียวเข็ดจนตาย อย่างผมนี่แหละ ต่อให้เข้าฟรีๆก็ยังไม่สนใจเลยครับท่าน เมื่อเดินผ่านเข้าไปถึงจุดที่จะขึ้นรถไฟฟ้าชมสวน ความวุ่นวายยุ่งยากก็ปรากฏขึ้นทันที เพราะผู้คนที่เข้าชมสวนวันนี้มีมาก โดยเฉพาะมีกลุ่มนักท่องเที่ยวหลายกลุ่มด้วยกัน กลุ่มของผมก็ประมาณเกือบ 60 คนแล้ว พนักงานดูเหมือนจะขาดทักษะในการบริการคนจำนวนมากๆ จัดให้คนที่จะขึ้นรถไฟฟ้าสับสนอลหม่านไปหมด รถก็มีเพียง 8 คัน คนที่รอขึ้นรถประมาณ 300 คน ขึ้นได้คันละ 35 คนเท่านั้น เมื่อขึ้นรถได้แล้ว ต้องขอชมคนขับรถที่ทำหน้าที่เป็นไกด์ไปด้วย พยายามอธิบายอะไรต่อมิอะไรมากมาย แต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยมีใครสนใจฟังสักเท่าไร เพราะเสียอารมณ์กับการแย่งกันขึ้นรถแทบล้มประดาตาย จุดหมายปลายทางของคณะฯเราคือการมาชมอะควอเรียมสัตว์น้ำประเภทต่างๆ ที่นี่ขอตำหนิว่าเป็นอะควอเรียมที่แย่ที่สุดเท่าที่เคยชมมา ทั้งในประเทศและต่างประเทศ        เราเดินบนทางที่คดเคี้ยวเสมือนภายในเขาวงกต ด้วยอากาศที่เหม็นอับ เหม็นกลิ่นคาวปลา ไม่มีอากาศบริสุทธิ์ให้หายใจเลย แล้วเราก็มาถึงลานแสดงของปลานานาชนิดในตู้กระจกขนาดใหญ่ ที่มีผู้คนชมอยู่จำนวนหลายร้อยคน แย่งกันหายใจ  ผมทนยืนดูอยู่ชั่วขณะ ความรู้สึกเหมือนจะเป็นลม เพราะขาดอากาศหายใจที่เพียงพอ ต้องรีบหาทางออกมาข้างนอก บอกตัวเองว่าเป็นอะควอเรียมที่แย่ที่สุดเท่าที่เคยชมมา ชาตินี้ให้มาดูฟรีๆก็ไม่เอาแล้ว อย่าว่าแต่เสียเงินซื้อบัตรเข้ามาชมคนละ 250 บาทเลย...อมิตตพุทธ รอดตายออกมาได้ก็เป็นบุญหนักหนาแล้ว ภาพประอบถ่ายด้วยมือถือ NK N81
|
หนุ่มร้อยปี
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?] บล็อกนี้สร้างสรรค์ขึ้นเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2549 โดย ชายไทยวัยสูงอายุ มีวัตถุประสงค์ในการบันทึกและนำเสนอเรื่องราวต่างๆแบบครอบจักรวาล อาทิ ภาพยนตร์ ดนตรี รายการทีวี หนังสือน่าอ่าน อาหารน่ากิน ท่องเที่ยว สะสมสิ่งของ ตำนานชีวิตบุคคลน่าสนใจ รู้ไว้ใช่ว่า จิปาถะ ฯลฯ เป็นต้น คำขวัญประจำบล็อก ประสบการณ์ชีวิตที่ดีในอดีต คือทรัพยากรที่ทรงคุณค่าในปัจจุบัน คำขวัญประจำตัวเจ้าของบล็อก "อายุเป็นเพียงตัวเลข" บรรณาธิการบริหารบล็อกคือ หนุ่มร้อยปี บล็อกนี้ไม่สงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย ท่านใดเห็นว่าข้อเขียนหรือภาพประกอบในบล็อกนี้มีประโยชน์ สามารถนำไปใช้ได้ แต่โปรดอ้างอิงชื่อบล็อกนี้ด้วย จักขอบคุณยิ่ง  Friends Blog
|
||||||||||||
