Group Blog All Blog
|
ชีวิตกับคอมพิวเตอร์ (2) เรื่องของเรื่องมันมีที่มาอย่างนี้ครับ บริษัทมีนโยบายต้องการจะนำระบบเทคโนโลยีมาใช้ในการบริหารงานของบริษัท ให้มากที่สุดในการทำงานของฝ่ายต่างๆ คอมพิวเตอร์จึงเป็นส่วนหนึ่งของระบบงานที่ว่านั้น ทุกแผนกทุกฝ่ายต้องมีคอมพิวเตอร์ใช้ บริษัทลงทุนเพื่อการนี้เป็นจำนวนเงินหลายสิบล้านบาท บริษัทเช่าที่ทำการอยู่ในอาคารสำนักงานทันสมัยแห่งหนึ่งบนถนนสีลม จำนวน 5 ชั้น พื้นที่หลายพัน ตรม. วางระบบออนไลน์คอมพิวเตอร์ถึงกันหมด มีห้องปฎิบัติการติดตั้งระบบ มีพนักงานทำงานฝ่ายคอมพิวเตอร์จำนวนนับสิบคน พนักงานทุกคนต้องใช้คอมพิวเตอร์ในการทำงาน พนักงานระดับธรรมดาก็ใช้งานร่วมกัน ถ้าเป็นระดับบริหารเช่นผมก็มีใช้ประจำตัวทุกคน นับตั้งแต่ระดับประธานกรรมการบริหารลงมา ล้วนมีคอมพิวเตอร์ประจำตัวกันทั้งนั้น คอมพิวเตอร์ของระดับบริหารออนไลน์ถึงกันหมด แต่จะมีระบบป้องกันความลับของผู้บริหารตามลำดับชั้น เช่นผู้บริหารระดับใดจะเปิดดูข้อมูลของใครได้บ้าง เป็นต้น เมื่อระบบการทำงานเป็นอย่างนี้ ผู้บริหารที่ไม่มีความรู้หรือประสบการณ์ใช้คอมพิวเตอร์มาก่อน เช่นผม ก็ต้องเดือดร้อนวิตกกังวลเป็นธรรมดา จำได้ว่าเมื่อเจ้าหน้าที่ฝ่ายคอมพิวเตอร์มาติดตั้งเครื่องเสร็จ ทำการทดสอบระบบเรียบร้อยแล้ว เขาก็เริ่มต้นอธิบายวิธีการใช้เครื่องให้ผมฟังว่ามันทำงานอย่างไร ผมฟังเขาอธิบายจบแล้ว มีความรู้สึกมึนตึ้บไปหมด มันจะรู้เรื่องได้อย่างไรล่ะครับ เพราะไม่มีพื้นความรู้เกี่ยวกับคอมพิวเตอร์เลย ผมจะยกตัวอย่างให้คุณเห็นชัดๆว่า มีคนเขาเอารถยนต์มาให้คุณหนึ่งคัน จะเป็นยี่ห้ออะไรก็ช่างเถอะ แล้วเขาก็อธิบายสรรพคุณของรถคันนี้ และวิธีการใช้รถคันนี้ให้คุณฟัง ถามจริงๆเถอะถ้าคุณขับรถยนต์ไม่เป็น คุณจะฟังรู้เรื่องใหม? และจะกล้าหาญขับรถคันนี้ทันทีใหม? เรื่องของเรื่องมันก็เป็นอย่างนี้แหละโยม ผมนั่งมองไอ้เจ้าเครื่องคอมพิวเตอร์ของผมอยู่ 2-3 วัน ก็มีข่าวดีจากฝ่ายคอมพิวเตอร์ว่า จะมีการฝึกอบรมการใช้งานเบื้องต้นเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ให้กับผู้บริหาร ที่ไม่มีประสบการณ์ใช้งานมาก่อน พูดง่ายๆว่า ไอ้พวกที่ใช้เครื่องคอมพิวเตอร์ไม่เป็นนั่นแหละ ท่านเชื่อใหม?มีผู้บริหารจำนวนมากที่ใช้เครื่องไม่เป็น ไม่ใช่มีผมเพียงคนเดียวตามที่คิดไว้ในใจ เอาละ ไม่ขายหน้าใครแล้วทีนี้ แต่คุณเอ๋ย ตอนเรียนมันขัดเชินพิกล เขาจัดให้เรียนรอบละ 10 คน บางคนยังใช้คีย์บอร์ดไม่เป็นเลย สำหรับผมพอขายผ้าเอาหน้ารอดไปได้ อาศัยที่พอมีพื้นความรู้การใช้พิมพ์ดีดระบบจิ้มสัมผัสมาก่อน คงต้องอ่านต่อตอนต่อไปแล้วครับ ข้อเขียนนี้ย้ายมาจากห้องมองอดีต เพื่อมาเก็บเข้าชุดไว้ที่ห้องนี้ เขียนขึ้นเมื่อวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2549
|
หนุ่มร้อยปี
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?] บล็อกนี้สร้างสรรค์ขึ้นเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2549 โดย ชายไทยวัยสูงอายุ มีวัตถุประสงค์ในการบันทึกและนำเสนอเรื่องราวต่างๆแบบครอบจักรวาล อาทิ ภาพยนตร์ ดนตรี รายการทีวี หนังสือน่าอ่าน อาหารน่ากิน ท่องเที่ยว สะสมสิ่งของ ตำนานชีวิตบุคคลน่าสนใจ รู้ไว้ใช่ว่า จิปาถะ ฯลฯ เป็นต้น คำขวัญประจำบล็อก ประสบการณ์ชีวิตที่ดีในอดีต คือทรัพยากรที่ทรงคุณค่าในปัจจุบัน คำขวัญประจำตัวเจ้าของบล็อก "อายุเป็นเพียงตัวเลข" บรรณาธิการบริหารบล็อกคือ หนุ่มร้อยปี บล็อกนี้ไม่สงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย ท่านใดเห็นว่าข้อเขียนหรือภาพประกอบในบล็อกนี้มีประโยชน์ สามารถนำไปใช้ได้ แต่โปรดอ้างอิงชื่อบล็อกนี้ด้วย จักขอบคุณยิ่ง  Friends Blog
|
||||||||||||
