รำพึงรำพันเกี่ยวกับเพลง (5)

ผมขออัญเชิญบทพระราชนิพนธ์ของล้นเกล้า ร.6 จากตอนหนึ่งของพระราชนิพนธ์เรื่อง "เวนิสวานิช" ดังนี้

ชนใดไม่มีดนตรีการ ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก
อีกคนใดฟังดนตรีไม่เห็นเพราะ , เขานั้นเหมาะคิดขบถอัปลักษณ์
หรืออุบายมุ่งร้ายฉมังนัก : มโนหนักมืดมัวเหมือนราตรี ,
และดวงใจย่อมดำสกปรก ราวนรก ชนเช่นกล่าวมานี่
ไม่ควรใครไว้ในในโลกนี้ เจ้าจงฟังดนตรีเถิดชื่นใจ

ผมเชื่อว่าหลายท่านคงจะเคยอ่านบทพระราชนิพนธ์นี้ หรือมิเช่นนั้นก็คงจะเคยได้ยินคำกลอนที่ผมอัญเชิญมาไว้ด้านบนนี้ ต้องนับว่าพระองค์ท่านทรงมีความเข้าใจเกี่ยวกับดนตรีและเพลงอย่างลึกซึ้งเหลือล้น


ตอนที่ผมอ่านบทพระราชนิพนธ์นี้ครั้งแรก ผมกำลังเรียนอยู่ระดับมัธยม หนังสือเรื่อง "เวนิสวานิช" เป็นหนังสือวรรณคดีที่อยู่ในประเภทหนังสืออ่านประกอบการเรียนเล่มหนึ่ง ไม่ทราบว่าปัจจุบันยังมีการอ่านหนังสือนี้ในหลักสูตรหรือเปล่า


ตอนที่ผมอ่านครั้งแรกด้วยความเป็นเด็ก ยอมรับว่าอ่านแล้วไม่เข้าใจอะไรเลย มาวันนี้เมื่อผมผ่านประสบการณ์ของชีวิตมามากจนเข้าสู่วัยผู้สูงอายุ ผมอ่านครั้งใดก็มีความซาบซึ้งประทับใจต่อบทกลอนพระราชนิพนธ์นี้เป็นอย่างยิ่ง จึงขออัญเชิญมาเพื่อเป็นสิริมงคลต่อข้อเขียนชุด "รำพึงรำพันเกี่ยวกับเพลง"

Create Date : 01 มิถุนายน 2551 Last Update : 14 พฤศจิกายน 2559 12:50:06 น. Counter : 1213 Pageviews.		1 comments
Share Tweet