Group Blog All Blog
|
หลบร้อนไปนอนหนาวที่เหนือ (4) หลังจากที่รับประทานอาหารกลางวันเสร็จเรียบร้อยแล้ว คณะเราก็เดินทางไปชมวัดอีกแห่งหนึ่ง เรียกชื่อว่า "วัดพระเจ้านั่งดิน" เป็นวัดที่องค์พระประธานไม่มีฐานชุกชีรองรับเหมือนพระประธานของวัดอื่นๆ เคยมีราษฏรสร้างฐานชุกชีเพื่ออัญเชิญพระประธานองค์นี้ขึ้นประดิษฐาน แต่ปรากฏว่าพยายามอย่างไรก็ยกไม่ขึ้น จึงเรียกสืบต่อมาว่า "พระเจ้านั่งดิน" จากนี้ไปชมน้ำตก "ภูซาง" ที่เกิดจากตาน้ำร้อนผุด ไหลมาจากหน้าผาหินปูนมีอุณหภูมิ 60 องศา นับเป็นน้ำตกอุ่นที่มีธารน้ำใสและทัศนียภาพสวยงาม ดูสดชื่นสบายตา   หลังจากเที่ยวชมบริเวณน้ำตกโดยรอบ สังเกตุว่ามีผู้คนมาเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจกันมาก มากันแบบครอบครัวปูเสื่อนั่งรับประทานอาหารกันอย่างสบายใจ และมีหนุ่มสาวมาเที่ยวกันเป็นคู่ๆก็เยอะนะ เกือบจะทุกคนมีมือถือถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน ขณะนี้ก็เป็นเวลาบ่ายพอสมควรแล้ว จุดหมายปลายทางของคณะเราคือ การขึ้นไปภูชี้ฟ้า เป็นยอดเขาที่สูงที่สุดของเทือกเขาดอยผาหม่น สูงจากระดับน้ำทะเล 1628 เมตร เป็นด้านที่ติดกับ สปป.ลาว มีหน้าผาสูงชันเป็นจุดชมวิวที่สวยที่สุด จากนี้พักนอนด้วยเตนท์ หลังจากรับประทานอาหารเย็นที่นี่ คณะเราขึ้นมาบนภูชี้ฟ้าก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว มองอะไรก็ไม่เห็น บนนี้เราได้สัมผัสกับอากาศที่หนาวเย็นประมาณ 10 องศา หนาวสะท้านไปหมดว่างั้นเถอะ สำหรับห้องน้ำก็อยู่ลงไปข้างล่างอีกระดับกับเตนท์ หลายคนก็ถอดใจไม่อาบน้ำรวมทั้งผมด้วย แม้พนักงานที่ดูแลอยู่บนนี้จะบอกว่ามีน้ำอุ่นนะ แต่การเดินขึ้นลงก็ไม่สะดวก เป็นทางดินขึ้นลงแบบสูงชัน ขอสารภาพว่าราตรีนี้สำหรับผมช่างยาวนานยิ่งนัก รู้สึกอึดอัดคับแคบที่นอนในเตนท์ ที่สำคัญต้องนอนในถุงนอนที่ไม่คุ้นเคยเลย ด้วยอากาศที่หนาวเย็นยะเยือก ผมต้องออกจากถุงนอนและออกจากเตนท์ไปปัสสาวะแถวใกล้ๆเตนท์ เกือบจะทุกชั่วโมงก็ว่าได้ ดีที่พนักงานเขาจุดกองไฟไว้สองจุดบริเวณใกล้กับเตนท์ นัยว่าเพื่อไว้ผิงไฟแก้หนาวสำหรับใครบางคนที่ยังนอนไม่หลับ และเขาจะดับกองไฟเวลาประมาณเที่ยงคืน เมื่อเช้าขึ้นมาผมก็ลงไปล้างหน้าแปรงฟันที่ห้องน้ำด้านล่าง ด้วยทางเดินที่สูงชัน ทราบว่าคณะเราส่วนหนึ่งขึ้นไปชมพระอาทิตย์ขึ้นที่ยอดภูชี้ฟ้า นั่งรถแบบสองแถวขึ้นไปอีกประมาณ 300 เมตร ด้วยศรัทธาอันแรงกล้า แต่ผมปฏิเสธไม่ขึ้นไป คณะเรารับประทานอาหารเช้าบนนี้ มีข้าวต้ม กาแฟและอาหารว่าง เมื่อแสงสว่างมากขึ้น ผมจึงถ่ายภาพมาให้ชมตามที่อยู่ด้านล่างนี้     เพิงสำหรับรับประทานอาหารมื้อเย็น และมื้อเช้า  ทางเดินที่เป็นดินลูกรังขึ้นลงห้องน้ำ จากด้านบนที่เป็นเตนท์นอนและเพิงห้องอาหาร หลังจากรับประทานอาหารเช้าเสร็จ คณะเราก็เดินทางต่อไปโครงการเกษตรสูงดอยผาหม่น พบกันตอนต่อไปครับท่าน
|
หนุ่มร้อยปี
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?] บล็อกนี้สร้างสรรค์ขึ้นเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2549 โดย ชายไทยวัยสูงอายุ มีวัตถุประสงค์ในการบันทึกและนำเสนอเรื่องราวต่างๆแบบครอบจักรวาล อาทิ ภาพยนตร์ ดนตรี รายการทีวี หนังสือน่าอ่าน อาหารน่ากิน ท่องเที่ยว สะสมสิ่งของ ตำนานชีวิตบุคคลน่าสนใจ รู้ไว้ใช่ว่า จิปาถะ ฯลฯ เป็นต้น คำขวัญประจำบล็อก ประสบการณ์ชีวิตที่ดีในอดีต คือทรัพยากรที่ทรงคุณค่าในปัจจุบัน คำขวัญประจำตัวเจ้าของบล็อก "อายุเป็นเพียงตัวเลข" บรรณาธิการบริหารบล็อกคือ หนุ่มร้อยปี บล็อกนี้ไม่สงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย ท่านใดเห็นว่าข้อเขียนหรือภาพประกอบในบล็อกนี้มีประโยชน์ สามารถนำไปใช้ได้ แต่โปรดอ้างอิงชื่อบล็อกนี้ด้วย จักขอบคุณยิ่ง  Friends Blog
|
||||||||||||
