พฤษภาคม 2550

 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
31 พฤษภาคม 2550
All Blog
หุ่นโจหลุยส์

หุ่นโจหลุยส์



ถึงแม้ว่า "ครูโจหลุยส์"ผู้ให้กำเนิดหุ่น "โจหลุยส์" ท่านจะถึงแก่กรรมไปแล้วเมื่อไม่นานมานี้ ทิ้งมรดกอันทรงคุณค่าทางศิลปะของไทยนี้ ให้อยู่ในการสืบสานต่อไปโดยทายาทของท่านก็ตาม ก็คงจะมีผู้ที่ต้องการจะทราบว่าใครที่อยู่เบื้องหลังหุ่นตัวเล็กๆ และเป็นผู้คอยเชิดให้หุ่นโลดแล่นไปตามจังหวะการแสดงอันสวยงาม

หากท่านสังเกตุให้ดีๆจะเห็นคนหนุ่มสาวจำนวนหกคนที่เชิดหุ่น และโลดแล่นไปตามจังหวะการเชิดอย่างสวยงามมีชีวิตชีวา กลมกลืนไปกับตัวหุ่นเสมือนเป็นสิ่งเดียวกัน
เขาเหล่านั้นเป็นใคร มาจากไหน อ่านเรื่องราวอันน่าสนใจของเขาได้ ณ บัดนี้ครับท่าน




นาฏยศาลา หุ่นละครเล็กในวันที่ไม่มี ครูสาคร ยังเขียวสด หรือ "ครูโจหลุยส์" ปูชนียบุคคลผู้ฟื้นหุ่นละครเล็กของ "ครูแกร" ให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง หลังหายไปจากคนไทยนานถึงครึ่งศตวรรษ
วันนี้ลูกหลานและลูกศิษย์ยังคงทุ่มเทกำลังกาย กำลังใจสานต่อลมหายใจหุ่นโจหลุยส์ต่อไป

หนุมาน นางเบญจกาย พระ-นาง ยักษ์ และหุ่นอีกมากมาย ยังคงยักย้ายท่วงท่าตามจังหวะผู้เชิดและเสียงดนตรีไทยอยู่เช่นเดิม

ก่อนออกแสดงหน้าโรง เมื่อ "เพลงวา" ซึ่งเป็นเสมือนบทไหว้ครูดังขึ้น ทุกคนจะพนมมืออยู่หลังม่านนึกถึงครูบาอาจารย์ทุกท่านรวมทั้งครูสาคร

หนุ่มสาว 6 คน คนหลังหุ่น เป็นตัวแทนนักแสดงเผยความในใจและตั้งปณิธานสานต่องานของ "ปู่" หรือครูโจหลุยส์

เริ่มที่ฝ่ายหญิงกันก่อน ประกอบด้วย ออย น.ส.ญาณี บุญประกอบ อายุ 27 ปี ต้อ น.ส.ดาวนภา ว่าความดี อายุ 25 ปี และเตย น.ส.ศุภมาศ คารวะพรพุทธ อายุ 26 ปี

ออยเริ่มต้นเล่าว่า จบจากวิทยาลัยนาฏศิลป์กรุงเทพฯ แล้วเรียนต่อที่ภาควิชานาฏศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ขณะที่กำลังเรียนอยู่ปี 1 ออยต้องทำงานวิจัยเกี่ยวกับหัวโขน ซึ่งตอนนั้นยังไม่รู้จักหุ่นละครเล็ก และต้องมาสัมภาษณ์ที่โรงละครโจหลุยส์ (ชื่อเดิมของนาฏยศาลา หุ่นละครเล็ก) จนเมื่อเรียนจบ เพื่อนชวนมาทำงานที่นี่ ออยจึงเป็นนักแสดงรุ่นแรกที่เริ่มต้นพร้อมกับการเปิดโรงละครโจหลุยส์เมื่อวันที่ 1 พ.ค. 2545

ส่วนต้อ สาวโคราช จบจากวิทยาลัยนาฏศิลป์นครราชสีมา ก่อนจบปริญญาตรีที่คณะศิลปศึกษา บัณฑิตพัฒนศิลป์ กรมศิลปากร ในวันปัจฉิมนิเทศก่อนจบนั้นเอง เป็นวันที่จุดประกายให้ต้อใฝ่ฝันจะมาเชิดหุ่นละครเล็กให้ได้ หลังจากดูการแสดงหุ่นละครเล็กที่รุ่นพี่มาแสดงให้ชมและทิ้งใบสมัครไว้ ต้อจึงเข้าคณะเมื่อปี 2548

ส่วนเตยจบจากวิทยาลัยนาฏศิลป์กรุงเทพฯ แล้วมาต่อที่ศูนย์กลางสถาบันเทคโนโลยีราชมงคล คณะนาฏศิลป์และดุริยางค์ สาขานาฏศิลป์ จุดเริ่มต้นของเตยที่ก้าวมาสู่โลกของหุ่นละครเล็ก คือเคยดูการแสดงหุ่นละครเล็กเรื่องนรสิงหวตารแล้วชอบมาก ก่อนเรียนจบเพื่อนคนหนึ่งที่เป็นหลานครูสาครโทรศัพท์มาบอกว่ากำลังรับสมัครนักแสดงโรงละครโจหลุยส์ จึงเข้ามาสมัครในปี 2546

เมื่อพูดถึงครูสาคร สามสาวบอกเป็นเสียงเดียวกันว่าตัวจริงของปู่น่ารัก สนุกสนาน ยิ้มตลอดเวลา ให้ความรู้และสอดแทรกมุขตลก ปู่ใช้วิธีการสอนที่เป็นธรรมชาติโดยดูความสามารถของแต่ละคนว่ารับได้มากแค่ไหน อีกทั้งปู่มองเหล่านักแสดงว่าเป็นลูกหลาน โดยพูดแทนตัวเองว่าพ่อหรือปู่ และไม่หวงวิชา ถ่ายทอดให้หมดทุกอย่าง เมื่อถึงเวลาที่ปู่จากไปทุกคนรู้สึกใจหาย

ทุกครั้งที่เห็นหุ่นหรือเชิดหุ่น ออยจะนึกเสมอว่าหุ่นคือตัวแทนของปู่ ทุกครั้งที่จับหุ่นก็จะระลึกถึงครูเสมอ ออยจำคำสัมภาษณ์ปู่สมัยที่ไปทำรายงานได้ว่า ปู่ไม่อยากให้หุ่นอยู่แต่เพียงในตู้ อยากให้หุ่นออกมามีชีวิต และอยากให้คนทั่วโลกเห็นว่าคนไทยมีเอกลักษณ์ที่ไม่เหมือนใคร

ก่อนปู่สิ้น ออยมีโอกาสไปกราบที่โรงพยาบาลและซาบซึ้งใจมากที่ปู่เอามือลูบหัวเหมือนกับเป็นลูกหลาน

พร้อมกับสั่งไว้ว่า "ให้พวกเรารักกัน ไม่แบ่งพรรคแบ่งพวก และสืบสานหุ่นละครเล็กต่อไป"

ส่วนฝ่ายชาย ประกอบด้วย อู๋ นายธนกร พาจรทิศ อายุ 30 ปี ปุ๊ก นายภัทร เนียมแตง อายุ 27 ปี และบิลลี่ นายไมตรี ปรางค์รัตนศิลา อายุ 25 ปี

อู๋ย้อนอดีตเมื่อจบวิทยาลัยนาฏศิลป์กรุงเทพฯ แล้วมาเรียนงานปั้นที่วิทยาลัยในวังว่า วันหนึ่งมีอาจารย์ที่รู้จักกับปู่แนะนำให้มาเข้าคณะหุ่นละครเล็ก อู๋จึงเข้าคณะตั้งแต่ปี"44 สมัยโรงละครยังอยู่ที่จังหวัดนนทบุรี ในครั้งนั้นโรงละครเป็นโรงเปิดข้าง ไม่มีแอร์ และมีเวทีอยู่ด้านหน้า นักแสดงก็มีเพียง 20 คน บรรยากาศในตอนนั้นจึงเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันเพราะส่วนมากลูกหลานเล่น สมัยนั้นปู่จะนัดซ้อมโขนทุกวันเสาร์-อาทิตย์ อู๋เล่นเป็นตัวยักษ์พร้อมกับจับหุ่นละครเล็กและอยู่ฝ่ายทำฉากด้วย

สำหรับปุ๊ก ทันทีที่มือสวมเข้าไปในหุ่นหนุมาน ทหารเอกของพระรามก็ดูราวมีชีวิตขึ้นมาทันที ปุ๊กให้หนุมานดื่มน้ำก่อนจะไล่จับแมลงวันบนโต๊ะ ปุ๊กเล่าไปพร้อมกับยักย้ายหนุมานที่ดูซุกซนอยู่ไม่สุขตามประสาลิงตลอดการสัมภาษณ์ว่า จบวิทยาลัยนาฏศิลป์จากสุโขทัยแล้วเรียนต่อที่สถาบันบัณฑิตพัฒนศาสตร์ สาขาศิลปการแสดง สาขาโขน เอกลิง เมื่อครูชวนมาเชิดหุ่นละครเล็กก็ตัดสินใจมาลองดูเพราะอยากรู้ว่าเชิดยากไหม จากวันนั้นมาก็ขลุกอยู่แต่ในโรงละครมาตลอด

น้องสุดท้อง บิลลี่ จบวิทยาลัยนาฏศิลป์นครราชสีมา ก่อนจะเข้าศึกษาต่อที่สถาบันบัณฑิตพัฒนศาสตร์ สาขาศิลปการแสดง สาขาโขน เอกลิง เช่นกัน เมื่อจบแล้วเป็นนักแสดงที่พระที่นั่งวิมานเมฆ แต่พอจะย้ายนักแสดงไปที่พระราชวังสนามจันทร์ บิลลี่ก็มาสมัครที่นาฏยศาลาตามคำชวนของปุ๊กและได้ทำงานตั้งแต่วันแรกที่มาสมัคร

สามหนุ่มบอกว่าเสน่ห์ของหุ่นอยู่ตรงที่หุ่นมีชีวิตชีวาและคนดูจับจ้องว่าหุ่นมีชีวิตได้อย่างไร พร้อมกับเผยความในใจว่าการเชิดหุ่นยากมาก จนถึงตอนนี้ก็ยังยากอยู่เพราะนักแสดงต้องแสดงอารมณ์ผ่านหุ่นและรวม 3 คนให้เป็นหนึ่งเดียว

ทุกคนบอกว่าปู่เป็นเหมือนพ่อ ปู่บอกเคล็ดในการแสดงว่าต้องเน้นเรื่องหัวใจ เวลาเชิดหุ่นให้ใส่ชีวิตลงไปด้วย แม้ว่านักแสดงรุ่นหลังบางคนอาจจะไม่มีโอกาสเจอปู่มากนัก แต่ก็มีทายาทของปู่ คือ คุณสุรินทร์ ยังเขียวสดและคุณพิสูตร ยังเขียวสด ลูกชายครูสาคร ถ่ายทอดความรู้จากปู่มาสู่เหล่านักแสดงอีกที โดยเฉพาะคุณสุรินทร์ซึ่งเป็นแขนขาของปู่เพราะได้วิชามาจากปู่เกือบทั้งหมด ทั้งบทพากษ์ กำกับ เขียนบทละคร และอื่นๆ

วันที่ 21 พ.ค. วันที่สิ้นครูสาคร ทั้งสามคนเตรียมตัวแสดงกันอยู่ เมื่อทราบข่าวก็เศร้าเสียใจกันทุกคน แม้ว่าจะทำใจอยู่บ้างแล้วก็ตาม

บิลลี่บอกว่าทุกคนอึ้ง บรรยากาศในโรงละครเปลี่ยนไป สลด เศร้า บางคนในวันนั้นไปร่วมงาน แต่นักแสดงที่ต้องเล่นก็ต้องฝืนใจ แยกแยะชีวิตจริงกับการแสดง ไม่อย่างนั้นจะแสดงไม่ได้

เมื่อรู้ว่าปู่รักหุ่นมากก็ต้องรักหุ่นให้มากเช่นกัน บางคนคิดว่าแค่หุ่น แต่ความจริงหุ่นน่ารักกว่านั้นจนประเมินค่าไม่ได้และมั่นใจว่าการแสดงหุ่นละครเล็กจะอยู่ได้

ในวันที่ไม่มีปู่ ลูกศิษย์ปู่บอกว่าจะทุ่มเทกายและใจใส่วิญญาณครูสาครโดยทำให้ดีที่สุด

และสืบทอดหุ่นละครเล็กต่อไปชั่วชีวิต

เรื่องโดย ปารณีย์ จันทรกุล
จากคอลัมน์ สดเยาวชน
นสพ.ข่าวสด
ฉบับประจำวันที่ 31 พฤาภาคม 2550











































Create Date : 31 พฤษภาคม 2550
Last Update : 31 พฤษภาคม 2550 9:55:11 น.
Counter : 4252 Pageviews.

15 comments
  
เมื่อวานไปทานรามายณะมาค่ะ
เค้ามีโชว์หุ่นละครด้วย เห็นละชอบจังเลย
เอาไว้โรงละครเปิดแล้วจะไปดู น่าจะประมาณมิถุนานี้
โดย: ~Baby CinNaMonRoll~ วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:10:48:42 น.
  



มาเยี่ยมค่ะ ตามมหุ่นะละครมาค่ะ
สวยมากๆ อยากไปถ่ายรูปบ้าง
ไม่มีโอกาสสักที

ขออนุญาต แอดไว้นะคะ

โดย: เปิ้นบอกว่าจะมาขอ วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:12:22:45 น.
  


ดี.แวะมาส่งความคิดถึงค่ะ
ไม่ได้แวะเข้ามานานเลย



โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:04:36 น.
  
สวัสดีครับ ขอต้อนรับผู้มาเยือนทั้งสามท่านด้วยความขอบคุณครับ
โดย: หนุ่มร้อยปี (หนุ่มร้อยปี ) วันที่: 31 พฤษภาคม 2550 เวลา:16:27:13 น.
  
สักครั้งในชีวิตนี้ อยากไปดู หุ่นโจหลุยส์ค่ะ
โดย: เจ้าป้ามหาภัย IP: 125.24.142.192 วันที่: 2 มิถุนายน 2550 เวลา:11:51:54 น.
  
ดีใจที่มีทายาทสืบต่อ 2-3 รุ่นแล้ว
โดย: ต่อตระกูล วันที่: 8 มิถุนายน 2550 เวลา:20:12:24 น.
  
เมื่อวันเสาร์ที่23มิถุนายนได้มีโอกาศไปดูมารู้สึกประทับใจมาก
สุดท้ายนี้ชอบหุ่นหนุมานมาก รวมถึงพี่จิ๋วด้วย
โดย: พี่จิ๋ว IP: 124.157.241.152 วันที่: 25 มิถุนายน 2550 เวลา:16:18:10 น.
  
ไม่ทราบว่าติดต่อหุ่นละครนี้ได้ที่เบอร์อะไรคะเพราะสนใจอยากได้มาแสดงในงานของบริษัทค่ะ
โดย: ตุ๋มติ๋ม IP: 203.146.254.67 วันที่: 12 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:00:22 น.
  
พี่จิ๋วให้เบอร์มาแต่โทรไปไม่ติดทำไงดีอ่ะค่ะ
โดย: Christian IP: 124.120.29.106 วันที่: 3 ธันวาคม 2550 เวลา:21:56:32 น.
  
ศิลปวัฒนธรรมเป็นสิ่งที่ดีงามทราบซึ้งทางจิตใจ หากผู้ใดเข้าไม่ถึงก็อาจจะแสดงออกมาได้ไม่เท่าผู้ที่ทราบซึ้งมันจริงมั๊ยค่ะ

สู้....สู้.....ทำตามฝันต่อไปนะคะพี่ๆ

เด็กนศ.นม. เอาใจช่วยค่ะ
โดย: ผึ้ง สาวโคราช IP: 125.26.107.151 วันที่: 5 เมษายน 2551 เวลา:21:44:16 น.
  
ศิลปวัฒนธรรมเป็นสิ่งที่ดีงามทราบซึ้งทางจิตใจ หากผู้ใดเข้าไม่ถึงก็อาจจะแสดงออกมาได้ไม่เท่าผู้ที่ทราบซึ้งมันจริงมั๊ยค่ะ

สู้....สู้.....ทำตามฝันต่อไปนะคะพี่ๆ

เด็กนศ.นม. เอาใจช่วยค่ะ
โดย: ผึ้ง สาวโคราช IP: 125.26.107.151 วันที่: 5 เมษายน 2551 เวลา:21:44:29 น.
  
ชอบคับการแสดงโขนมีแฟนอยู่บัณฑิตพัฒนศิลป์เลยทำให้ชอบใหญ่เลยชอบหนุมานมากๆๆๆๆๆ
โดย: เด็กช่าง IP: 119.31.22.62 วันที่: 31 ตุลาคม 2551 เวลา:19:57:02 น.
  
ขอบคุณ เพราะเราเอาไปทำรายงาน
โดย: ปุ้น คนจริงใจไม่จริงจัง IP: 58.9.148.235 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2551 เวลา:17:53:17 น.
  
ดีมาก
โดย: กิตติคุณ IP: 210.246.72.19 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2551 เวลา:21:23:24 น.
  
หุ่นคนมีคนสอนไมมีเว็บไมยากจะเรียน

โดย: กิตติศักดิ์ IP: 112.142.227.7 วันที่: 26 สิงหาคม 2552 เวลา:18:26:21 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

หนุ่มร้อยปี
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]



บล็อกนี้สร้างสรรค์ขึ้นเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2549 โดย ชายไทยวัยสูงอายุ มีวัตถุประสงค์ในการบันทึกและนำเสนอเรื่องราวต่างๆแบบครอบจักรวาล อาทิ ภาพยนตร์ ดนตรี รายการทีวี หนังสือน่าอ่าน อาหารน่ากิน ท่องเที่ยว สะสมสิ่งของ ตำนานชีวิตบุคคลน่าสนใจ รู้ไว้ใช่ว่า จิปาถะ
ฯลฯ เป็นต้น คำขวัญประจำบล็อก ประสบการณ์ชีวิตที่ดีในอดีต คือทรัพยากรที่ทรงคุณค่าในปัจจุบัน คำขวัญประจำตัวเจ้าของบล็อก "อายุเป็นเพียงตัวเลข" บรรณาธิการบริหารบล็อกคือ หนุ่มร้อยปี บล็อกนี้ไม่สงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย ท่านใดเห็นว่าข้อเขียนหรือภาพประกอบในบล็อกนี้มีประโยชน์ สามารถนำไปใช้ได้ แต่โปรดอ้างอิงชื่อบล็อกนี้ด้วย จักขอบคุณยิ่ง