มกราคม 2550

 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
30
31
 
 
ห้องทำงานส่วนตัว เสนอเติมความรู้ให้ชีวิตไม่มีขีดจำกัด
ตอนสายๆวันนี้ขณะเดินทางกลับจากโรงพยาบาลสมเด็จพระปิ่นเกล้า บุคคโล ก็คิดอะไรไปเพลินๆตามประสาคนจิตไม่ว่าง ความคิดอันหนึ่งในจำนวนหลายความคิดคือ คนเรานั้นสามารถจะหาความรู้ให้ชีวิตได้ไม่มีขีดจำกัด โดยไม่จำเป็นจะต้องไปเข้าโรงเรียนหรือสถาบันการศึกษาระดับหนึ่งระดับใดก็ได้

พูดถึงความรู้ เรามักจะนึกโยงไปถึงหนังสือ ตำราทั้งหลาย และเมื่อนึกถึงหนังสือ ความคิดก็มักจะโยงไปหาห้องสมุด เพราะห้องสมุดเป็นที่เก็บหนังสือทั้งปวง เสมือนธนาคารเป็นที่เก็บเงินนั่นเอง
พูดถึง "ห้องสมุด" ดูจะเป็นสถานที่ที่อยู่ห่างไกลเราเหลือเกิน มีใครบ้างใหมที่มีเวลาว่างๆแล้วไปห้องสมุด ไม่มีเลย ถ้าว่างๆไม่รู้จะทำกิจกรรมอะไรมักจะนึกถึงห้างสรรพสินค้า ไปเล่นเดินในห้างดีกว่า

จะว่าไปแล้วก็ชอบที่คนจะนึกเช่นนั้น เพราะห้องสมุดมีน้อยกว่าห้างสรรพสินค้ามากนัก ท่านลองคิดดูในละแวกที่อยู่อาศัยของท่านนั้นมีห้องสมุดใหม? สำหรับผมแล้วนึกไม่ออกเลยว่าในกรุงเทพมหานครมีห้องสมุดที่ไหนบ้าง นอกจากหอสมุดแห่งชาติ ท่าวาสุกรี (เพราะเคยทำงานที่นี่มาก่อน) ที่สวนลุมพินีอีกแห่งหนึ่ง นอกจากนี้ก็ไม่ทราบว่ามีอยู่ที่ใดอีก
ความจริง กทม.น่าจะเป็นเจ้าภาพจัดตั้งห้องสมุดประจำเขตขึ้น เขตละ 1 แห่ง กทม.มี 50 เขตก็จะมีห้องสมุด 50 แห่ง แต่ความคิดนี้น่าจะเป็นความคิดลมๆแล้งๆเสียมากกว่า เพราะ กทม.มีเรื่องที่ต้องแก้ไขปัญหาอีกมากมาย เรื่องห้องสมุดจึงเป็นเรื่องที่ไม่เคยคิดถึง

ที่นี้ถ้าเราจะหาความรู้ให้ชีวิตแบบไม่มีขีดจำกัด เราจะทำอย่างไร มีวิธีครับแต่เราอาจจะมองข้ามไป เช่น เราเคยพบหนังสือที่เราจะอ่านได้ฟรีที่ไหนบ้าง (ยกเว้นร้านขายหนังสือใหญ่ๆในห้างฯ)


ร้านขายอาหารตามตลาด ส่วนใหญ่จะมีหนังสือพิมพ์รายวัน เช่น ไทยรัฐ เดลินิวส์
ต่อมาก็ร้านตัดผมท่านชาย ก็มีแต่หนังสือพิมพ์รายวันอีกนั่นแหละ
ร้านเสริมสวยท่านหญิง เท่าที่ทราบจะมีนิตยสารประเภทดารา นิตยสารผู้หญิงบ้าง
ที่มีหนังสือค่อนข้างหลากหลายก็ต้องคลีนิคแพทย์ โดยเฉพาะคลีนิคทันตแพทย์ เพราะคนไข้ต้องมารอคุณหมอเป็นเวลานานๆ
ที่มีหนังสือหลากหลายให้เลือกอ่านมากหน่อยก็ตามโรงพยาบาล โดยเฉพาะที่โรงพยาบาลสมเด็จพระปิ่นเกล้า จะมีชั้นหนังสือวางอยู่ด้านหน้าห้องตรวจโรคเกือบทุกแผนก ส่วนที่โรงพยาบาลอื่นๆก็เชื่อว่าน่าจะมีเช่นกัน เพราะผมไม่ค่อยได้ไปโรงพยาบาลอื่นๆบ่อยนัก จึงไม่ค่อยแน่ใจ
แต่ผมมีข้อสังเกตุว่าส่วนใหญ่คนที่มารอรับการตรวจโรคจากหมอ ไม่ค่อยจะมีใครหยิบหนังสือตามชั้นมาอ่านมากนัก อาจจะมีเหตุผลต่างๆกัน สำหรับผมแล้วเวลาไปโรงพยาบาลครั้งใดไม่เคยพลาดที่จะเลือกหนังสือมาอ่าน และก็ได้รับความรู้เรื่องต่างๆกลับมาบ้านเป็นของแถมพกเสมอ

นี่เป็นข้อยืนยันว่าเราอาจจะไม่ต้องไปอ่านหนังสือตามห้องสมุดที่มีอยู่น้อยมากในบ้านเรา เราก็สามารถอ่านหนังสือตามสถานที่ที่ผมกล่าวมาแล้ว

ป็นการเติมความรู้ให้ชีวิตแบบไม่มีข้อจำกัดตามวิธีของผม ใครจะนำไปใช้บ้างก็ยินดีไม่สงวนลิขสิทธิ์แต่อย่างใด

ที่มา จากความคิดจิตไม่ว่างของตัวเอง




Create Date : 29 มกราคม 2550
Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2566 8:46:34 น.
Counter : 850 Pageviews.

5 comments
  

แวะมาทักทายค่ะ

Have a nice day นะค่ะ
โดย: N_BEE810 วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:16:44:44 น.
  
ปกติถ้าต้องไปติดแหง่กอยู่ที่ไหนนานๆ ต้องหาหนังสือมาอ่านเสมอน่ะค่ะ ..... คิดเหมือนกันค่ะ ว่าหนังสือสามารถหาอ่านได้ทุกที่ เพราะตั้งกะเรียนจบมา ยังไม่เคยเข้าห้องสมุดเลย ..... แหะๆๆๆ ก้อมันหายากนี่เนอะ
โดย: หนูชล วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:17:22:46 น.
  

เห็นด้วยอย่างยิ่งกับไอเดียนี้ค่ะ
เป็นความคิดที่สอดคล้องกับปรัชญา
การศึกษาตลอดชีวิต
ที่เราสามารถศึกษาหาความรู้ได้ตลอดเวลา
ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน เวลาใด ..
โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:18:56:25 น.
  
ขอบคุณเพื่อนสมาชิกทั้งสามท่านที่กรุณาให้เกียรติเข้ามาคอมเมนต์ครับผม
โดย: หนุ่มร้อยปี (หนุ่มร้อยปี ) วันที่: 29 มกราคม 2550 เวลา:20:07:52 น.
  
เห็นด้วยนะคะ
โดย: so IP: 58.9.70.206 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:12:21:30 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

หนุ่มร้อยปี
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 24 คน [?]



บล็อกนี้สร้างสรรค์ขึ้นเมื่อวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2549 โดย ชายไทยวัยสูงอายุ มีวัตถุประสงค์ในการบันทึกและนำเสนอเรื่องราวต่างๆแบบครอบจักรวาล อาทิ ภาพยนตร์ ดนตรี รายการทีวี หนังสือน่าอ่าน อาหารน่ากิน ท่องเที่ยว สะสมสิ่งของ ตำนานชีวิตบุคคลน่าสนใจ รู้ไว้ใช่ว่า จิปาถะ
ฯลฯ เป็นต้น คำขวัญประจำบล็อก ประสบการณ์ชีวิตที่ดีในอดีต คือทรัพยากรที่ทรงคุณค่าในปัจจุบัน คำขวัญประจำตัวเจ้าของบล็อก "อายุเป็นเพียงตัวเลข" บรรณาธิการบริหารบล็อกคือ หนุ่มร้อยปี บล็อกนี้ไม่สงวนลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย ท่านใดเห็นว่าข้อเขียนหรือภาพประกอบในบล็อกนี้มีประโยชน์ สามารถนำไปใช้ได้ แต่โปรดอ้างอิงชื่อบล็อกนี้ด้วย จักขอบคุณยิ่ง