สุดยอดนักล่าฝัน กับความต่างของวันวานในการเกิดเป็นดาว

เย้ย...........................................ย คิดถึงบล๊อกผมเสียจริง ห่างหายกับการอัพบล๊อค ซึ่งก็ไม่รุ้จะมีแฟนๆ มาอ่านหรือปล่าว อันนี้ผมทึกทักเองว่า มันต้องมีละนะ คนใจดีหลงมาอ่านเรื่องราวสัพเพเหระของผมบ้างละนะ

ว่าไปแล้ว บล๊อกของผมช่วงนี้ มันก็เป็นช่วงที่ตรงกับฤดูการล่าความฝัน ไม่ว่าจะเป็น การก้าวเป็นเดอะสตาร์ หรือการเป็นสุดยอดนักล่าฝัน อคาเดมี แฟนเทเชี้ย (ต้องสเตรทให้สูงเหมือนอาต้อยด้วยนะคับท่านๆ)

ไอ้ผมรึก็อายุวัยรุ่น..........(เลยมานานแล้วลุง ฮา) แต่ขอบอกว่าผมน่ะเป็นแฟนตัวยงของบรรดารายการตามล่าหาฝันเลยนะท่านผู้อ่านทุกท่าน ก็เพราะผมเองก็ตามล่าหาฝันของผมเหมือนกันครับ ไม่น้อยหน้าน้องๆ เค้าหรอก เพราะมีแข่งอะไรที่ไหน ผมลงสมัครไปแข่งกับเค้าหมด ไม่ว่าจะเป็นแข่งจัดสวนถาด(อันนี้ก็ไม่ถึงฝัน) แข่งประกวดแต่งแฟนซีม๋า(อันนี้ได้รางวัลที่ 1 ด้วยนะ อิอิ) หรือแข่งจัดจานอาหารม๋า(อันนี้ได้ที่ 3 คร้าบ)

โอโห ผมนี่ก็สุดยอดนักล่าฝันเหมือนกันนะครับ ก็เพราะความฝันน่ะมันทำให้ผมมีชีวิตและมีจังหวะในการก้าวเดินให้เร็วและไม่หยุดอยู่กับที่นั่นเอง และเวลาที่ดูรายการประกวดนักล่าฝันต่างๆ ผมจะได้ฟิวส์ของอารมณ์น้องๆ พวกนั้นมาเต็มๆ ก็เพระไอ้เฒ่าอย่างผมนี่ ลุ้นได้ทุกครั้งเวลาประกวดแล้วรอผลตัดสิน ว่าเราจะได้หรือไม่ได้ จะก้าวตามฝันหรือหยุดอยู่ไม่ได้ไป

หลายครั้ง ผมพลาดไม่ได้ไปต่อ ไม่ได้ตำแหน่งชนะ ผมถึงรู้สึกและเข้าใจน้องๆ ที่ผ่านเข้ารอบกันไปว่า หัวใจมันเต้นรัวขนาดไหนถ้าผ่านเข้าไป และวินาทีที่หัวใจมันสลายเมื่อรู้ว่าไม่ได้ถูกเรียกชื่อให้เดินผ่านไปตามฝัน มันทั้งสุขและทุกข์ปนกัน แต่ที่แน่ๆ ไอ้ความท้อมันต้องมาเยี่ยมเยือน แต่ผมเองเลือกที่จะทรมาณตัวเอง (ฮา) หรือเรียกง่ายๆ ว่า ไม่เข็ดครับท่านผู้อ่าน แพ้เวทีนี้ ผมก็ลงประกวดเวทีหน้า มีเปิดรับแข่งไอเดียที่ไหน ผมก็สมัครไปแข่ง จนปัจจุบัน ก็ได้ประสบการณ์มาเต็มๆ และเปิดทางผมสู่อีกโลกหนึ่งคือ โลกแห่งการเป็นออแกนไนซเซอร์ ซึ่งเรื่องนี้ ผมจะมาเล่าให้ฟังบล๊อกหน้าละกันครับ

โย่ว โย่ว เอ้า บึ๊ดจ้ำบึ๊ด บึ๊ดจ้ำบึ๊ด ช่วยกันพายเรือหน่อยเร้วผู้อ่านครับ ก็นะสไตล์ผม ถ้าไม่ได้พาท่านออกอ่าวตังเกี๋ย ก่อนพาเข้าเรื่อง คงไม่ใช่สไตล์ผมแน่ ฮา ก็บล๊อกผมวันนี้ มันก็เกี่ยวโยงมาจากไอ้ความฝันที่ไล่ล่ากันนั่นล่ะครับ แล้วมันเป็นอย่างไรกันนั่นหรือ ถึงต้องมาเล่าเรื่องราวกันในวันนี้

เอาล่ะครับเด็กๆ น้าปอง V8 อิอิ ขอเล่าให้หลานๆ ฟังละกันว่า ไอ้ความฝันสมัยน้าๆ เนี่ย มันจะล่ากันอย่างไร แล้วน้าๆ สมัยผมน่ะ นั่งอ่านไปก็อย่าอมยิ้มไปล่ะคร้าบ

เอ้ามาเริ่มเข้าฝั่งกันเร้ว......... (ฮา) ไอ้สมัยผมตอนเป็นหนุ่มนั้น ไม่มีหรอกครับรายการสมัครมาไล่ล่าความฝัน แบบเห็นกันตั้งแต่ไก่โห่เช้าตรู่ จนไก่หลับกรนคร๊อก มันมีก็เวทีประกวดต่างๆ ที่เปิดให้สมัครแข่งกัน แต่ก็ไม่ใช่หนทางแห่งดาวที่ได้รับความนิยม เพราะการเป็นดาวในสมัยผม มันมาจาก เมี๊ยว....เมี๊ยว... แมวมองครับท่าน ใช่แล้วแมวมอง หาว่าที่ดาราดัง

แต่ก่อนพวกผมก็คลั่งไคร้ดารานักร้องกันเหมือนสมัยหลานๆ นี่ล่ะ ดาราส่วนใหญ่ที่ได้รับความนิยมกันสมัยนั้น จะมีนักปั้นมือทองไปค้นหามาจากที่ต่างๆ อาทิ สยามเซ็นเตอร์ เซ็นทรัลลาดพร้าว โรงเรียนดังๆ แล้วก็ไปติดต่อให้มา แคสติ้ง (อิอิ) สมัยโน้นใช้แคสติ้ง สมัยนี้ใช้ ออดิชั่น เอ้าน้าๆ เรียกให้ถูกทันสมัยตามหลานมันกันนะ

ทีนี้ดาราที่ได้รับความนิยมมาก..........................กกกกก ก็ได้แค่ลูกครึ่งครับ ดังนั้นในช่วงเวลาหนึ่งของวันรุ่นตอนโน้น จะมีดาราลูกครึ่งกันเพียบ ไม่ว่าจะเป็น จอห์น ดีแลน มาช่า บิลลี่ หลุยส์ สก๊อต วงไจแอ้นท์ นาตาลี แจ๊สกี้ แอนเดรีย มอส อ้อม ธัญญาเรศ ต่าย สายธาร ธัญญ์ แคทรียา อิงลิช แคทรียา แมคฯ ปีเตอร์ คอร์ป วิลลี่ ฯลฯ โอวว้าว ไล่ๆ มา หลานๆ จะบอกว่า เย้ย....น้า ไอ้ที่น้าบอกมาทั้งหมด ตอนนี้ มันรุ่นใหญ่กันหมดแล้วนะ บางคนหนูยังไม่รู้จักเรย ฮา

นั่นล่ะครับ ดาราสมัยก่อน ถ้าไม่หล่อจริง สวยจัง ไม่มีสิทธิ์ได้เข้าวงการบันเทิงง่ายๆ ต้องสวยโดด เด่น ยิ่งพวกเป็นลีดเดอร์ ดรัมเมเยอร์ ประจำโรงเรียน ยิ่งได้รับการจับตามองเป็นพิเศษ เส้นทางสู่ดาวของรุ่นผมมันก็เลยต้องใช้หน้าตาและความเด่นดัง ถึงเข้าตากรรมการแมวมอง เฮ้อไอ้ผมก็มีหน้าตาเป็นอาวุธ เลยไม่ได้เข้ากับเค้าหรอกวงการบันเทิง ฮา ได้แต่บันเทิงไปวันๆ ตามประสา เด็กบ้านๆ คนหนึ่ง

ร่ายมาเสียยาว ผมพลันนึกถึงเรื่องที่จะใส่ในบล๊อกผมวันนี้ว่า เส้นทางหาฝันของเด็กสมัยนี้ มันเกิดจากตัวเค้าเองกันนะวุ้ย ผมนั่งดูทีวี มีเด็กรุ่นๆ ยาวเหยียดไปรอนั่งสมัครมาออดิชั่น รายการสร้างดาว สร้างฝัน กันเป็นหมื่นคน แต่ละคนก็พกพาเสียงร้อง ความสามารถ ความแตกต่าง มาสร้างเป็นตัวตนให้กรรมการคัดเลือกเข้ามา แล้วก็มาฝ่าฟันกันในบ้าน เคี่ยวจนข้นถึงได้กลายเป็นผู้ชนะ

เด็กสมัยนี้ จึงต่างจากเด็กสมัยผมมาก เพราะตัวเค้าเอง คือสิ่งที่จะสร้างฝันให้ตัวเค้า ไม่ได้ต้องพึ่งคนกลางเหมือนสมัยก่อนมากนัก หรือถ้าอยากดังก็อัดคลิปลงยูทูป( เอ้าน้าๆ อาๆ ยูทูป นะ ไม่ใช่ ฮูลาฮูป เวปไซต์ที่อัพภาพวีดีโอตัวเอง แล้วทั่วโลกก็จะเห็นพวกน้าๆ ทำโน่น นี่ นั่น) แล้วก็ดังเป็นพลุแตก เหมือนหลายคนที่ก้าวเข้าวงการจากโลกโซเชี่ยนเนตเวิร์ค

เฮ้อ เวลาไม่กี่สิบปี มันก็เปลี่ยนโฉมหน้าการก้าวสู่ดาวไปเสียหน้ามือเป็นหลังมือ แล้วอีกสิบปีหน้า มันจะมีช่องทางอื่นๆ ไหม อันนี้พวกน้าๆ อาๆ ก็ต้องอยู่รอดูกันไปในความเปลียนแปลง

อั้นแน่บล๊อกผมในวันนี้ คงทำให้หลายๆ คนพาลนึกถึงความหลัง ว่าแล้วไอ้ตอนที่ชั้นไปเดินสยาม ทำไมไมมีแมวมามองชั้นมั่งเนีย แล้วไอ้รายการหาดาว ทำไมมันไม่มาเกิดสมัยชั้นนะ ........... ฮา


ปอลิง ก๊อก ก๊อก ก๊อก เปิดประตู เปิดออกดู อ๋อเป็นเธอ วู้ว พี่ปุ้มแห่งสาว สาว สาว ของพวกเรา ก็ยังคงสร้างความฝันข้ามรุ่นจากรุ่นเรา มาคัดเลือกผู้สร้างฝันรุ่นใหม่ แล้วพวกเราล่ะครับ หยุดไล่ล่าความฝันกันหรือยัง เวลามันทำให้อายุเรามากขึ้น แต่มันไม่ได้ทำลายความฝันและแรงที่ทำให้เราหยุดล่าความฝันของพวกเรานะครับ ........ จิบอกให้

Create Date : 30 มิถุนายน 2554		0 comments
Last Update : 30 มิถุนายน 2554 16:35:42 น.
Counter : 1050 Pageviews.
Share Tweet