Bloggang.com : ~ papeete ~ :

อาหารสมอง ตอนที่หนึ่ง

เวลาไปร้านหนังสือทีไรนั้น ก็จะไปหยุดอยู่ที่ส่วนของหนังสือทำอาหารเป็นส่วนใหญ่
ก็เพราะทำงานทางด้านนี้นะซิ เลยต้องหาความรู้ และเทคนิคใหม่ๆ อยู่เสมอ

ปกติแล้วเราจะซื้อเฉพาะเล่มที่ชอบจริงๆ นะ นอกนั้นก็ยืนอ่านไปเรื่อย (เป็นคนประหยัด)

ส่วนตัวแล้ว แบ่งหนังสือทำอาหารออกเป็นสามแบบ

แบบแรกก็คือ มีแต่สูตรอาหาร เปิดไปก็มีแต่สูตร กับรูปสวยๆ

แบบที่สอง จะเป็นหนังสือที่ผลิตโดยพวกเชฟ
พวกนี้ก็จะมีประวัติเชฟ ทฤษฎีของส่วนผสมต่างๆ
สูตรอาหารก็มีมากบ้างน้อยบ้าง รูปประกอบก็มีแค่พอประมาณ

สุดท้าย เป็นพวกอ้างอิง หนักทฤษฎีหน่อย สูตรอาหารจะมีเฉพาะตัวหลักๆ
คืออาหารฝรั่งเนี่ยเค้าจะเอาตัวหลักแตกมาเป็นตัวย่อย (ไม่รู้จะอธิบายยังไงอ่ะ)
คือเชฟทุกคนเรียนตัวหลักๆ มาเหมือนกัน แต่เอาสไตล์และการทดลองของตัวเองมาครีเอทเมนูใหม่ๆ ของแต่ละคนไป

ตัวอย่างในรูปข้างบนเป็นแบบแรก

เราว่าหนังสือแบบนี้เป็นพวกโฮมคุ๊กกิ้ง เพราะมีแต่สูตรอาหารกับภาพ
อาจมีทฤษฎีนิดหน่อย แต่ถือเป็นส่วนน้อย

สำหรับเราแล้วการทำอาหารมีสองแบบนะ

อย่างแรกก็พวกทำตามสูตร คือทำอาหารได้ แต่ต้องดูสูตร ต้องชั่ง ตวง ส่วนผสม
การคุ๊กแบบนี้ถ้าขาดส่วนผสมอะไรไป ก็จะงงๆ เล็กน้อย
การดัดแปลงอาหารออกมาไม่อร่อยสมบูรณ์นัก

อย่างหลังคือแบบที่เราพยายามจะเป็น คือการใช้ความรู้สึก หรือใช้เซ้นส์
การทำอาหารแบบนี้ ควรจะมีความเข้าใจถึงธรรมชาติ จุดเด่นจุดด้อยของวัตถุดิบต่างๆ
รวมถึงกรรมวิธีการคุ๊กแบบต่างๆ เช่นย่าง อบ ทอด ผัด นึ่ง ตุ๋น
เพื่อให้กรรมวิธีเหล่านี้ส่งรสชาติเด่นของวัตถุดิบนั้นๆ
และตอบโจทย์ในวัตถุประสงค์ของคอร์สอาหารในการกินในมื้อนั้นๆ ด้วย

หรือจะพูดอีกอย่างก็คือ มีความสามารถในการสร้างสรรค์เมนูเองได้
ตามวัตถุดิบที่มีในฤดู และในท้องถิ่นนั้นๆ
เมนูที่ออกมา ควรจะมีความสอดคล้องกันของคอร์สต่างๆ
ให้คุณค่าทางโภชนาการ ให้ความประทับใจ (เว่อร์จริงๆ)

มาดูหนังสือแบบที่เชฟทำออกมากัน

เฟรนช ลอนดรี้ ขอสารภาพว่ายังไม่ได้อ่านเลย (แป่ว)
ได้แต่ดูผ่านๆ เฉพาะสูตรบางตัว

เชฟคนนี้มีนามว่าโธมัส เคลเลอร์
ร้านนี้ของเค้าได้มิชลินสามดาว เคยได้ยินว่าเค้าเป็นสามดาวคนแรกที่เป็นอเมริกัน

หนังสือในก็มีการสาธยายเรื่องราวในชีวิตการทำอาหาร และทำร้านอาหารของเค้า
รวมถึงอาหารในคอร์สต่างๆ แบ่งแยกตามวัตถุดิบ และเคล็ดลับของเค้าด้วย

พรีเซนท์เทชั่นสวยงาม

เทคนิคต่างๆ

ขาดไม่ได้เลยคือของหวาน

ทีมเวิรคสำคัญมาก

หลังจากดูผ่านๆ แล้ว ก็ชอบนะ
พรีเซนสวยดี

มีอีกเล่มนึงที่ชอบมากกว่า ของจิออจิโอ ที่จะเอามาลงบล็อกครั้งถัดไป
เป็นอิตาเลี่ยนสไตล์

ที่ชอบอีกอันมากกว่าเพราะ เรามั่นใจว่าเฟรนช ลอนดรี้ ทำอาหารออกมาอร่อยแน่นอน พรีเซนท์สวยจริง แต่มันเหมือนขาดอะไรไปอย่าง

ขาดความอบอุ่นอ่ะ คือถ้าเป็นอิตาเลียนสไตล์ เค้าจะเน้นเรื่องการสื่อสารทางอาหารที่ออกมาในลักษณะของความสัมพันธ์ในครอบครัวด้วย (เริ่มยาวแล้ว)

อาหารก็คือการสื่อสารระหว่างผู้ทำ และผู้กิน

ไว้ต่อคราวหน้าดีกว่า