BlogGang.com : : Fluvius : ๒๕/๐๗/๕๓ คิดถึง

๒๕/๐๗/๕๓ คิดถึง

-คุณไม่เคยคิดใช่ไมว่าวัน หนึ่งที่สำคัญครั้งเดียวในชีวิตของคุณจะมาถึงเร็วขนาดนี้

จะไปชะอำ อยากได้เสื้อใหม่ เลือกเสื้อสีดำ
ทำไมอยากให้แม่ได้ยินว่าเราจะไปแล้ว พูดเหมือนกับอยากให้ท่านรอ
แม่ลูกไปก่อนเน้อ !!! >> จ้าวลูกไปเตอะ
เดินออกบ้านไป สาม สี่ ก้าว ย้อนกลับมาบอก
แม่ลูกไปก่อนเน้อ แม่ลูกไปก่อนเน้อ แม่ลูกไปก่อนเน้อ >> จ้าววว
ตีห้าออกเดินทาง ทำไมไม่รู้สึกตื่นเต้นเหมือนเคย
ทำไมคิดว่า เข้าพรรณษาเราไม่อยู่ กับพ่อแม่ทุกทีเราอยู่ไม่ใช่ หรออ

-ไปชะอำแล้ววกกลับเชียงใหม่ ร้องๆ ๆ อยากเหาะได้

สามทุ่มลูกกำลังจะกินข้าว สามทุ่มแม่กำลังจะไปจากโลกนี้สู่โลกใหม่
การเดินทางที่แสนจะ ทรมานใจ >>ชะอำ สมุทรสาคร อยุธยา ชัยนาท ตาก อีกกี่จังหวัด อยากให้ระยะทางมันสั้นลง
5.00 - 11.00 น. นั่งรถทั้งวันทั้งคืน
11.00 >> ถึงบ้านใจสั้น กลัว ไม่เชื่อ ฝัน อยากตื่น >> ทุกอย่างคือความจริงที่หนีไม่พ่น

ความเสียใจ มัน อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้

การมีชีวิตอยู่ทรมานมากกว่าการจบชีวิตลง ด้วยซ่ำไป การใช้ชีวิตเปลี่ยน บ้านเปลี่ยน เราอยู่ไม่ได้ถ้าทุกอย่างยังคงเป็น และยังคงอยู่อย่างเดิมที่ที่เคยมันอยู่ เราจะใช้ชีวิตยังไง เราสองคนสับสน นึกอะไรไม่ออก บ้านหลังหนึ่งที่มีแค่สองคน แทบจะไม่เชื่อ มันไม่จริง >> อีกนานไมหนูจะทำยังไงดี พ่อล่ะจะอยู่ยังไง ทุกอย่างจากนี้จะไม่รอให้มีพร้อมก่อนถึงจะทำแต่จะทำก่อนไม่ว่ามันจะพร้อม หรือไม่ !!!

(แม่หายไปไหน หนูคิดถึงนะ)