โตนเลสาบกว้างไกลใหญ่สุดกู่

ออกจากนครธม...เราขับรถเข้ามาในตัวเมืองเสียมเรียบค่ะ...

ผ่านโรงแรมที่พักไปทางอีกด้านหนึ่งของตัวเมือง...

ซื้อตั๋วขึ้นเรือที่ในเมือง...คนละ 5 ดอลลาร์ ค่ะ

ตอนนี้ก็ยังงงนะคะว่า...ทำไมถ้าไม่ลงเรือไม่ได้หรือ

แค่นั่งเล่น ๆ ชมความงามรอบ ๆ โตนเลสาบ (Tonle Sap) ก็น่าจะพอใช่ไหมคะ...

หรือจะขับรถวนชมรอบ ๆ...แบบทะเลสาบสงขลาบ้านเรา...ก็ได้นี่นา

คนขับรถยืนยันค่ะว่า...เดินเล่นไม่ได้...ขับวนก็ไม่ได้

ต้องนั่งเรือ...เท่านั้นค่ะ...ก็เลยหยวน ๆ...

ไปต่างถิ่น...ไม่เชื่อเจ้าถิ่น....แล้วจะเชื่อใคร...จริงไหมคะ

นั่งรถต่อมาอีกนาน...จากบริษัทขายตั๋ว...ผ่านชุมชนเขมร

ที่ตั้งบ้านเรือนริมถนน...ทั้งเล็กใหญ่...

มองดูไม่เป็นระเบียบระบบ...เท่าในตัวเมืองค่ะ

ถัดจากถนนดี...กลายเป็นถนนขรุขระแคบ ๆ...การจราจรจอแจ...

รถวิ่งสวนกันแทบไม่ได้ค่ะ...จนคนขับบอกว่า...ใกล้จะถึงแล้ว...

โอ้โห...บ้านเรือนคล้ายเพิงตั้งระเกะระกะริมทาง...ค่อนข้างมีเศษถุงพลาสติก...

สีต่าง ๆ บริเวณใต้ถุน...และริมท่าที่จะลงเรือค่ะ...

มีท่าเทียบสำหรับลงเรือของหลาย ๆ บริษัท...ตั้งเรียงถัดกันออกไป...

ริมถนนแคบ  ๆ ที่ยื่นไปในทางออกของโตนเลสาบค่ะ

พอคนขับจอดให้ลงจากรถตรงท่าเรือ...แทบจะไม่มีใครอยากลงเลยนะคะ

พอเปิดประตูรถเท่านั้น...แทบผงะ...กลิ่นแปลก ๆ ค่ะ

จะว่ากลิ่นคาวปลาก็ไม่ค่อยแน่ใจ...

เรือออกจากท่า...แล่นตามคลองออกมา...

ผ่านแพนา ๆ ชนิด..ทั้งแพขายของชำ...แพโรงเรียน...แพอนามัย

แพขายน้ำมัน...สารพัดแพริมตลิ่งค่ะ

ดีนะคะที่ได้มาโตนเลสาบ...ทำให้เห็นวิถีชาวเขมรรอบนอก ๆ

ที่ไม่ใช่ในตัวเมืองเสียมเรียบค่ะ...

นั่งคุยกันไปก็นึกขำ...เข้าใจแล้วว่าทำไมคนขับยืนยันไม่ให้มาปิคนิคที่นี่ตั้งแต่แรก

เรือแล่นจากคลอง...ออกสู่ตัวโตนเลสาบ...

กว้างใหญ่ไพศาลจริง ๆ ค่ะ คลื่นลมไม่ค่อยเรียบนะคะ

เหมือนเรือลำเล็ก ๆ ลอยละล่องอยู่ท่ามกลางทะเลจริง ๆค่ะ

ลอยเคว้งคว้างได้สักพัก...เรือก็เบนหัวกลับค่ะ...

คงกลัวคลื่นลมจะพัดเรือของเรา...ไกลออกไปเรื่อย ๆ...นั่นเองค่ะ

คนขับรถที่ตามลงเรือไปด้วย...อธิบายว่าโตนเลสาบนี้...

กินพื้นที่หลายจังหวัดค่ะ....เป็นแหล่งทำมาหากินของ...

ชาวเขมรส่วนใหญ่นะคะ...สัตว์น้ำอุดมสมบูรณ์มากมายค่ะ

แล้วเรือก็พาเรามาจอดเทียบแพ...ค่อนข้างใหญ่แพหนึ่งค่ะ...

มีการเลี้ยงจระเข้ในแพนะคะ...มีติดไว้ว่าขายเนื้อจระเข้...

ให้นักท่องเที่ยวด้วย..หึม...แค่ดูก็กลืนน้ำลายไม่ลงแล้วล่ะค่ะ...

แพนี้มีห้องน้ำ...ขายของที่ระลึก...ขายเครื่องดื่ม...และของจุกจิกค่ะ

ด้านล่างจะมีเด็กตัวเล็ก ๆ ที่มากับเรือลำเล็ก ๆ พร้อมจานกล้วยไข่ค่ะ..

ไปทางไหนก็มี...จานกล้วยไข่...ตะกร้ากล้วยไข่เต็มไปหมด...

คงเตรียมมาขายนักท่องเที่ยวมังคะ....แต่ทำไมต้องกล้วยไข่ด้วยล่ะ...???

เหลือบไปเห็นเด็กเล่นกับงู...ตรงริมแพค่ะ....

ไม่เคยคิดจะญาติดีกับงู...มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนะคะ...

เลยกระโดดโหยง...รีบวิ่งขึ้นบันไดไปชั้นดาดฟ้าค่ะ...

เราสามารถชมวิวโตนเลสาบ...ในมุมกว้างได้ที่นี่ค่ะ

ข้างบนนี้ลมเย็นดีนะคะ...ชื่นชมบรรยากาศกันจนหนำใจ...

ก็นั่งเรือกลับเข้าฝั่งค่ะ....

ตอนขามา...นี่ว่าการจราจรแออัดแล้ว....ขากลับมากกว่า 10 เท่านะคะ

รถนักท่องเที่ยวทั้งนั้นเลยค่ะ...ทั้งรถทัวร์...รถตู้...เต็มไปหมด...ไปโตนเลสาบค่ะ

โชคดีเราสวนทางกับชาวบ้านค่ะ...แต่ด้วยทางแคบมากเลยพลอยลำบากไปด้วย...

ทุกคนพร้อมใจมากันเวลานี้...คงตั้งใจจะไปดูพระอาทิตย์ตกดินกันค่ะ

รถหนาแน่นจริง ๆ...จากคลานเป็นหยุดนิ่ง...

เห็นนักท่องเที่ยว...ต้องเดินลงค่ะ...ระยะทางไกลไม่ใช่เล่น...

จากตรงที่รถติด...ไปยังท่าเรือนะคะ...

แล้วเราก็เห็นกรุ๊ปนักท่องเที่ยวชาวไทย...เดินผ่านไปหลายกรุ๊ปอยู่ค่ะ

ที่เดาว่าไทยเพราะสังเกตจากหมวกและเสื้อที่สวมเป็นของ...

บริษัททัวร์ไทยค่ะ...เที่ยวเขมรมาหลายวันเพิ่งมาเจอคนไทยวันนี้เองค่ะ

สงสัยเพิ่งทยอยกันมาเที่ยวในช่วงปีใหม่....หรือไม่เราก็ไม่เจอเองนะคะ

.......................................................................................

เทียวเล่นกินลมชมเมือง

รถของเราวิ่งหนีความวุ่นวายที่โตนเลสาบกลับเข้าสู่...

ความเป็นระเบียบในตัวเมืองเสียมเรียบอีกครั้งค่ะ...

ถึงตอนนี้นะคะ...ยิ่งคิดว่าเมืองนี้ช่างวางผังได้ดีจริง ๆ...

อาคาร...โรงแรม...สถานที่ราชการ...มีแบบแผนอย่างดีค่ะ

รูปแบบ...สีสรรแสงไฟไม่ตัดกัน...โฉ่งฉ่างอย่างที่เห็นได้ตามเมืองใหญ่ของบ้านเรา

ยกเว้นรถราเท่านั้น...ที่ยังเห็นว่าบางครั้งก็วิ่งเลนตามใจฉัน...อย่างในนอกเมืองค่ะ

เย็นนี้เป็นวันสุดท้าย...ที่เราจะได้เที่ยวชมเมืองเสียมเรียบกันค่ะ...

เลยตั้งใจหาอาหารท้องถิ่นกินกัน...แต่จะท้องถิ่นซะทีเดียวก็ยังไม่กล้า...

เล็ง ๆ ร้านอยู่ร้านหนึ่งริมถนนเห็นคนกินกันแน่นค่ะ...

และท่าทางสะอาดสะอ้าน...

เจ้าของมีเชื้อสายจีนค่ะ...อาหารก็มีทั้งไก่...เป็ด...หมูแดง..

และอาหารประเภทเส้น...ต่าง ๆ...มีทั้งเส้นเล็ก...ใหญ่...และหมี่เหลือง...

ชาวเขมรที่นี่คงชอบกินขนมปังกันมาก...เพราะไปที่ไหนก็จะเห็น..

ขนมปังคล้าย ๆ ขนมปังฝรั่งเศส...แต่ย่อส่วนวางในตู้กระจกเต็มไปหมดค่ะ

ดูรายการอาหาร...ในเมนูชื่อไม่คุ้นเลย...เป็นภาษาอังกฤษทับศัพท์เขมร...

ต้องอาศัยอ่านรายละเอียดภาษาอังกฤษข้างใต้เอาค่ะ...

ราคาไม่ถูกนะคะตกจานละ...2-4 $ ค่ะ สำหรับก๋วยเตี๋ยวธรรมดา ๆ ชามหนึ่ง

ค่าครองชีพเขมรในตัวเมืองค่อนข้างแพงค่ะ...สำหรับค่าเงินบ้านเรา

เราสั่งอาหารคล้ายข้าวมันไก่...แต่ไม่ถูกปากค่ะ...

เลยสั่งก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็ก...น้ำใส...

ก๋วยเตี๋ยวที่นี่แยกผักแยกเครื่องค่ะ....จะมีแต่เส้นอยู่ในน้ำซุปร้อน ๆ

มีจานถั่วงอกหัวโตต้มสุก และผักกาดดองเคียงมา แต่ยังดีมีมะนาวผ่าซีกให้ด้วยนะคะ

พอผสมทุกอย่างเข้าด้วยกัน...บีบมะนาวนิด...ใส่พริก...และสารพัดซอสเขมร

ที่ตั้งบนโต๊ะเข้าไป...ก็รสชาติใช้ได้ค่ะ...ชวนให้นึกถึงก๋วยเตี๋ยวต้มยำบ้านเราจังค่ะ...

แต่ยังไงซะ...รสก็ยังแปร่ง ๆ อยู่นะคะ

หมี่เหลืองผัดผักกวางตุ้ง...ใส่ไข่...มีน้ำเหนียว ๆ คล้ายราดหน้าของเรา

ก็อร่อยใช้ได้นะคะ...เห็นสั่งกินกันคนละจาน 2 จาน

จานนี้สั่งตามคนขับรถค่ะ...

อิ่มหนำสำราญก็แวะ supermarket อีกตามเคย...

ได้ กาแฟ Frappuccino ของ starbucks ที่ pack ไว้ในขวดแก้วทรงเตี้ย

อร่อยค่ะ...ปกติไม่ค่อยถูกใจกับรสชาติกาแฟยี่ห้อนี้...เท่าไรนะคะ

แต่ขวดนี้อร่อยมาก..หอม หวาน มัน...กลับกรุงเทพ

ต้องไปตามหาตามห้างใหญ่ ๆ ว่ามีหรือเปล่า...ติดใจค่ะ

พอถึงโรงแรม...ก็แช่น้ำอุ่น แล้วเข้านอนเลยค่ะ

หลับเป็นตายอีกตามเคย....

.......................................................................................

เดินทางกลับบ้านเรา

กินอาหารเช้าเสร็จ check out เรียบร้อย...

กำลังจะไปขึ้นรถ...พนักงานต้อนรับที่ counter ถามสามีว่า...

จะมาอีกเมื่อไร...เราทำหน้างง ๆ...น้องเขาเลยยิ้มหวานพูดว่า....

มาคราวหน้าอย่าลืมซื้อของฝากมาฝากด้วย...

เออ..ดีแฮะ...พนักงานต้อนรับที่นี่เขากล่าวลาแปลก ๆ ค่ะ

นั่งรถกลับ..รู้สึกว่าไวกว่าขาไปค่ะ...

สามีแวะซื้อหินสลักจำลอง...ระหว่างทางด้วยค่ะ

เป็นหินทรายแดงทั้งก้อนค่ะ...น้ำหนักรวมฐานก็ใกล้ ๆ 40 กิโลได้ค่ะ

และก็เช่าพระพุทธรูปแกะจากหินหยกเขียวองค์ไม่ใหญ่มาอีกองค์ค่ะ

พอข้ามมาฝั่งไทย...ก็มีรถตู้มารับเราค่ะ

ญาติของคุณน้ามารับเอง...พาไปกินสุกี้เจ้าอร่อยด้วยค่ะ...

ขอบอก...เป็นสุกี้แห้งที่อร่อยที่สุดที่เคยกินมาค่ะ....

อร่อยทุกอย่างทั้งน้ำและแห้ง....

สั่งยำรวมมิตรทะเล....ก็แซบมาก ๆ ค่ะ...พริกขี้หนูสวนเต็มจาน...

แต่อร่อยมากจริง ๆ....ขนาดเล่ายังน้ำลายไหล

กินสุกี้ กินยำ ร้านนี้แล้ว...หายคิดถึงเมืองไทยเลยค่ะ...

เสียดายนะคะ...จำชื่อร้านไม่ได้ค่ะ...

เป็นร้านเล็ก ๆ ไม่แน่ใจหลังคามุงสังกะสี หรือกระเบื้อง

 มีโต๊ะไม้ใหญ่ตั้งอยู่ 4-5 ตัว ค่ะ

อยากแนะนำให้ไปกินให้ได้นะคะ...แต่ต้องถามคนสระแก้วเองว่า...

ร้านอะไร...อยู่ที่ไหน...แฮะ ๆ ช่วยไม่ได้จริง ๆ ค่ะ

เราไปแวะซื้อของที่ตลาดโรงเกลือกันอีกร่วม 2 ชั่วโมง

บรรดาแม่ ๆ น้า ๆ ซื้อของกัน...แทบหอบหิ้วไม่ไหว...อีกแล้วค่ะ

รถตู้ได้ไปส่งเราที่บ้านที่เราจอดรถไว้...ถ่ายรถเสร็จ...

ก็ร่ำลาแยกย้ายกันกรุงเทพกลับค่ะ....ของเต็มรถเลย...

ดีนะคะที่รถใหญ่...สรุป...trip นี้ ทุก ๆ คน Happy ค่ะ

.......................................................................................

กลับบ้านเราเด้อค่ะ

Create Date : 20 พฤษภาคม 2551
Last Update : 14 สิงหาคม 2551 10:38:17 น.		0 comments
Counter : 656 Pageviews.
Share Tweet