เมื่อวานมีธุระต้องเข้ากรุง นานๆเข้าทีมีพลาดไปยืนโบกรถไฟฟ้าอีก

ตามประสาคนบ้านึกสนุกว่าวันนี้เราไม่สบตาใครเลยมันจะทำได้มะ

เดินไปไหนก็มองลงต่ำกว่าระดับคางคนอื่นตลอด ต่ำกว่าคางก็เจอหน้าอกดิ เหอะๆ

มันอ้างจะเป็นข้อดีของการชอบทำอะไรเพี้ยนๆก็ได้มั้ง ฮ่าๆๆ

ทำไปทำไม ทำเพื่ออะไร บ้างครั้งเหตุผลก็ควรขย้ำทิ้งลงถังขยะบ้าง

มองโลกให้ต่ำลงบางบ้างทีก็ดีนะ ทำให้เข้าใจชีวิตมากขึ้น

คนหน้าตาดีกับคนหน้าตาไม่ดี(แบบเรา) มีบ้างอย่างเชื่อมถึงกัน

ทุกคนเกิดมาก็มีข้อเท้าเหมือนๆกัน ใยจึงต้องตัดสินกันที่หน้าตา

สรุปแบบนี้ไม่ทำให้ผมดูหล่อขึ้นแต่มันเป็นวิธีหลอกตัวเองที่ดีอย่างหนึ่ง ฮ่าๆๆๆ

วู้.... ไม่ได้มองหน้าสบตาใครเลย ขึ้นรถเมล์กลับบ้านดีก่า

พอนั่งปุ๊บ ว้อย..... พระเจ้าช่วยกล้วยบวชเณร สวรรค์ช่างแกล้ง

ตรงเบาะนั่งด้านหน้ามีโฆษณากาแฟยี่ห้อนึงมาแปะไว้

มีรูปอ๋อม อรรคพันธ์ดาราช่อง7ที่เป็นพรีเซ็นเตอร์อยู่ในรูป

พลาดไปสบตาอ๋อม อรรคพันธ์ ทุกอย่างพังทลายเหมือนปราสาททรายโดนคลื่น

ม่ายเจงงงงงงงง ม่ายๆๆๆๆ ที่ผ่านมากรูพยายามไปเพื่ออารายยยย

ชิ... อารมณ์เกรียนเริ่มเข้าสิง เจอประเป๋ารถเมล์เป็นคุณป้าท่าทางใจดี

พอถึงก็เดินขึ้นแคทวอล์ค(ไอ้ที่เป็นสะพานลอยอยู่รอบอนุสาวรีย์ชัยฯ)

เห็นคนมุงดูอะไรสักอย่างด้วยความเจือก(อีกแ้ล้ว)เลยเดินเข้าไปดูบ้าง

มองลงไปในคลองเห็นตัวตัวเงินตัวทอง2ตัวกำลังฟีเจอริ่งอะเซเดเฮกันอยู่

มัน2ตัวกอดกันแล้วหมุนๆในน้ำสวยงามราวกับนักกีฬาระบำใต้น้ำ

ด้วยความอิจฉาเลยเอาน้ำแข็งปาใส่พวกมัน(เลวเนอะ) อยู่ๆฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า

" ขนาดตัวเหี้ยยังมีคู่ แต่ทำไมตัวกรูไม่มีใคร "

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จบมันซะอย่างงั้น

####################################