เสียงไอของตัวผมเอง ทำให้ผมตื่นขึ้นยาแก้หวัดบังคับให้ผมหลับไปในตอนเที่ยงคืน ผมลุกขึ้นนั่งเหงื่อโทรมกาย หลายวินาทีผ่าน ทุกอย่างยังคงสงบนิ่งอยู่อย่างนั้นมีเรื่องราวบางเรื่องผ่านเข้ามาในหัว และก็จากไปในขณะที่ผมหันหน้ามองไปที่ระเบียงเมื่อคืนผมไม่ได้นอนเปิดแอร์ หรือพัดลม หวังว่าตื่นมาไข้จะหายไปพร้อมกับเม็ดเหงื่อ และก็ได้ผลเช้านี้ผมรู้สึกดี ถึงแม้จะยังไออยู่บ้างก็เถอะผมลุกเดินไปที่ระเบียงห้อง พร้อมกับหยิบซองบุหรี่สีแดงติดมือไปด้วยเปิดกล่องหยิบมันออกมาหนึ่งมวน คาบมันไว้อย่างหมิ่นเหม่ผมไอ .....ผมหยุดคิดก่อนจะจุดไฟจ่อที่ปลายบุหรี่ ผมอัดควันเข้าปอดอย่างเชื่องช้า ผ่อนควันออกมาจากลมหายใจผมไม่สนิทใจกับมันอีกแล้ว หลังจากที่ลาป่วยมา ๔ วันผมรู้สึกเหมือนเสียเพื่อน..
ตัวอักษรคมเข้มสมเป็นผู้ชายจริงๆ
ไปเอารูปควันบุหรี่มาจากไหนเหรอสวยจัง