|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ธรรมะในการเลี้ยงลูก (ตอนจบ)
พ่อแม่ต้องปฎิบัติต่อลูกโดยมีคุณธรรม ๔ อย่าง คือ ก) ภาวะจิตใจ ด้านความรู้สึก(ที่ดีงาม) ๑.ยามลูกอยู่เป็นปกติ พ่อแม่มีความรัก ตั้งใจเลี้ยงดูเขาให้เป็นสุข เรียกว่า เมตตา ๒.ยามลูกเดือดร้อน มีทุกข์ เช่นเจ็บไข้ พ่อแม่พลอยหวั่นใจ สงสาร หาทางแก้ปัญหา บำบัดทุกข์นั้น เรียกว่า กรุณา ๓.ยามลูกสำเร็จ ก้าวหน้าในความดี พ่อแม่พลอยยินดี ชื่นชม สนับสนุน เรียกว่า มุทิตา ข) ภาวะจิตใจ ด้านที่อยู่ด้วยความรู้หรือปัญญา ๔.ยามลูกอยู่กับความเป็นจริงของโลกและชีวิต พ่อแม่วางจิตเรียบสงบเป็นกลาง ดูแลให้โอกาสที่เขาจะฝึกหัดพัฒนาตน เพื่อรับผิดชอบตัวเองให้อยู่ได้ และเจริญงอกงามไปด้วยดีท่ามกลางความจริงของโลก และชีวิตที่ไม่เข้าใครออกใคร แต่ดำเนินไปตามกฎแห่งธรรม เรียกว่าอุเบกขา
ถ้าพ่อแม่มีเมตตา กรุณา มุทิตามากเกินไป จะกลายเป็นว่า พ่อแม่ขัดขวางการพัฒนาของลูกเสียเอง จึงต้องมีอุเบกขามาช่วยดุลให้พอดี เพื่อให้ลูกมีโอกาสในการพัฒนา ซึ่งจะทำให้เด็กมีความเข้มแข็งรับผิดชอบตนเองได้ ข้อสำคัญก็คือ เขาจะมีการพัฒนา โดยเฉพาะการเจริญเติบโตของเด็กจะเป็นไปทั้ง๒ด้าน อย่างมีดุลยภาพ เป็นการเจริญเติบโตอย่างพอดี คือมีทั้งความอ่อนโยน มีความสุข ความอบอุ่น และพร้อมกันนั้นก็จะมีความเข้มแข็ง มีความสามารถ มีปัญญารับผิดชอบตนเองได้
อย่าถ่ายทอดให้ลูกแต่ทรัพย์ภายนอก ควรสนใจถ่ายทอดทรัพย์ภายในของตัวเองนี้แหละให้ลูก ทรัพย์ที่ประเสริฐของเราก็คือนิสัยแห่งความขยันหมั่นเพียร ความรับผิดชอบ ความเพียรพยายามขยันอดทน ประสิทธิภาพในการแก้ปัญหา การสู้ทุกข์สู้อุปสรรค ที่เราสร้างขึ้นมาในตัวนี้แหละ นี่คือทรัพย์อันประเสริฐ เรียกว่าอริยทรัพย์จากภายใน ตัวเราแท้ๆที่ควรให้แก่ลูก
อ้างอิง:วาทะธรรมเพื่อประโยชน์สุขของพหุชน ของพระธรรมปิฎก พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต)
Create Date : 11 สิงหาคม 2553 |
Last Update : 11 สิงหาคม 2553 17:30:26 น. |
|
1 comments
|
Counter : 740 Pageviews. |
|
|
|
โดย: หน่อยอิง วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:20:57:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|