กิจกรรมวันอาทิตย์

	“วันอาทิตย์วันเที่ยว”    กิจวัตรประจำวันอาทิตย์หลังจากที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ตั้งกะเมื่อปีก่อนแล้วก็คือการออกไปเที่ยวนอกบ้าน 1 วัน จะใกล้ไกลแล้วแต่เวลาและกำลังทรัพย์จะอำนวย เพราะหลังจากที่ต้องเหน็ดเหนื่อยกับการทำงานมาตลอดทั้งสัปดาห์แล้วหากไม่ได้ไปสูดกลิ่นอากาศวันหยุดข้างนอกสักวัน “ชิน” คงจะเครียดตายไปเลย ความจริงฉันก็ว่างทุกวันอยู่แล้วอาชีพแม่บ้านที่นี่มันไม่ได้มีอะไรมากมายนักหรอกแต่จะออกไปเที่ยวนอกบ้านคนเดียวมันไม่หนุกหนานสโมสรเหมือนตอนอยู่เมืองไทยเลยตามไปวันอาทิตย์นี่แหละ ส่วนวันธรรมดาก็อยู่ที่บ้านซะส่วนใหญ่แต่จะทำอะไรบ้างนั้นไว้จะเล่าให้ฟังคราวหน้า เพราะกลับไปทีไรมีแต่คนถามอยู่เรื่อยว่าอยู่ที่นี่วันๆทำอะไรบ้าง คราวนี้เวลาใครถามจะได้บอกให้มาอ่านในนี้เอาเอง เพราะทำหลายอย่างเหลือเกิน อ้อมไปซะไกลกลับมาเรื่องว่าไปไหนมาดีกว่า อย่างเมื่อวานไมได้ไปไหนไกลเกินสามสี่สถานีรถไฟจากบ้านหรอกเพราะเมื่อคราวก่อนก็ไปเที่ยววัดกับอาบน้ำแร่มาแล้ว ว่ากันซื่อๆคือหมดงบจะไปเที่ยวไกลๆนั่นเอง จับจ่ายซื้อของที่ซุปเปอร์แล้วก็ไปนั่งกิน “ทาโกะยากิ” กันที่ริมแม่น้ำ “เอโดะกาวะ” ＜江戸川＞ ซึ่งอยู่ใกล้ๆบ้านประมาณขี่จักรยาน 5 นาทีถึง เป็นไปตามคาดพอไปถึงก็เจอผู้คนแถวนั่นออกมาเดินจูงหมา วิ่งเล่นกันสนุกสนาน หากใครที่เคยอยู่ที่นี่มาก่อนจะพอนึกภาพออกว่าคนที่นี่เค้า crazy อากาศสดใสแบบฤดูใบไม้ผลิกันขนาดไหน เรียกได้ว่าฟ้าโปร่งแดดดีเมื่อไรเป็นได้เห็นคนออกมาปิกนิกเดินเล่นกันตามสวนสารธราณะอย่างแน่นอนตามประสาคนชอบอากาศสดใส ก็ปีๆนึงจะมีช่วงอากาศดีๆแบบนี้อยู่ไม่กี่เดือนล่ะนะ ชินเองก็เหมือนคนญี่ปุ่นทั่วไปนั่นแหละที่เห็นแดดเมื่อไรเป็นต้องร้องจะออกจากบ้านด้วยความดีใจ (นอกเหนือไปความดีใจที่จะได้ซักผ้าตากผ้า) ช่วงนี้ซากุระจะเริ่มผลิบานบางที่คงออกดอกให้เห็นกันบ้างแล้วถึงจะไม่เต็มต้น และก็พอดีที่แถวๆริมแม่น้ำใกล้บ้านตรงนี้มีต้นซากุระอยู่ประปรายให้ได้ชื่นชมกันบ้างพอเป็นน้ำจิ้มไปก่อนจะถึงเวลาบานจริงตอนปลายเดือนนี้ ปีที่แล้วได้ไปชื่นชมกับเขามาเหมือนกันแถวริมแม่น้ำ “สุมิดะ” <隅田川> ไว้ว่างแล้วจะเอารูปเต็มๆมาให้ดูกันนะจ๊ะ นั่งเล่นอยู่ที่ริมแม่น้ำได้ไม่นานก็ต้องยอมแพ้แรงลมที่พัดจนจักรยานล้มระเนระนาด สุดท้ายก็ต้องเปลี่ยนเป้าหมายเป็นร้านขายของไทยย่าน “คินชิโจ” อยู่ห่างเข้าไปในโตเกียวประมาณ 4 สถานีแทน เพราะอยู่ๆชินก็นึกอยากได้กลิ่นอายของร้านแบบไทยๆหรืออยากกินกระทิงแดงก็ไม่รู้ ร้านนี้แหละที่ฉันไปซื้อของสดมาทำอาหารไทยเป็นประจำเวลานึกอยากกินเพราะอยู่ใกล้สุดแล้ว ถึงของจะไม่มากเท่าร้าน PK Siam ที่ “ชินจูกุ” อันเป็นแหล่งบันเทิงเริงรมย์และสถานที่รวมร้านอาหารไทยในโตเกียว แต่จะให้ถ่อไปถึงโน่นก็เปลืองค่ารถไฟเปล่าๆเลยใช้บริการมันแถวๆนี้แหละ สรุปได้ของมาแค่สองอย่างคือกะเพราและโหระพา อยากรู้กันไหมล่ะว่าเครื่องปรุงสองอย่างนี้พอมาอยู่นี่เขาขายกันเท่าไร ให้นึกถึงเสี้ยวของ 1 กำที่ขายกันในตลาดเอาไว้นะ ราคาของมันคือ หยิบละ 250 เยน ใครคูณเลขไม่ถูกจะเฉลยให้ ประมาณ 70 บาทนั่นเอง นี่คือสาเหตุหนึ่งที่ทำให้นึกอยากกลับบ้านทุกครั้งที่อยากกินอาหารไทยขึ้นมา สุดท้ายก็จบการเที่ยวนอกบ้าน 1 วันที่ร้านไอติม “Baskin Robbins” อันนี้ก็มีเรื่องมาเล่าอีกละ คนที่นี่จะมีการเรียกชื่อร้านไม่เหมือนบ้านเราหลายที่เลยอย่าง ร้านไอติมบาสกิ้นส์ คนที่นี่เขาเรียกว่า “31” งงไหมล่ะว่าทำไม หากวันนี้ใครผ่านร้านนี้ลองดูที่ป้ายมันนะมีตัวเลข 31 อยู่หลังคำว่า Baskins หรือเปล่า

Create Date : 10 มีนาคม 2551		0 comments
Last Update : 23 มีนาคม 2551 10:33:27 น.
Counter : 572 Pageviews.
Share Tweet