|
Designer's desire By คชสีห์ 07
กลรักนักดีไซน์ (Designer's desire By คชสีห์) 07
เมื่อได้เห็นนีกอลาเข้าห้องพักฟื้นแล้ว เพลิงฟ้าก็คลายใจได้บ้าง แล้วก็ชวนโบแวกลับบ้าน เพราะเกรงใจที่เขามานั่งอยู่เป็นเพื่อน ก่อนไปเพลิงฟ้าก็โทรบอกพรศักดิ์ว่านีกอลาปลอดภัยไม่ต้องกังวล
ขอบใจที่รอดูจนเขาปลอดภัยดี ลุงกำลังทำเรื่องเดินทางอยู่ ยังไงก็ต้องไป แม่เขากังวลน่ะ พรศักดิ์บอกในตอนท้าย
ค่ะๆ พีชขอกลับไปนอนพักก่อนนะคะ เพลิงฟ้าบอกกล่าวแล้วก็ขึ้นรถโบแว เมื่อถึงบ้านแล้วโบแวก็เอารถไปจอด จากนั้นก็เดินไปขึ้นเตียง แล้วพักผ่อน
เพลิงฟ้าจัดการตัวเองจนเรียบร้อยแล้วก็ออกมาใส่เสื้อกางเกงนอน แล้วขึ้นเตียงเช่นกัน ขณะที่โบแวแค่ถอดเสื้อผ้าออกเท่านั้น แล้วหลับพักผ่อน เมื่อเพลิงฟ้าขึ้นเตียง เขาก็รวบเธอมากอด เพลิงฟ้าเริ่มชินกับการแก้ผ้านอนของเขาแล้ว
ทั้งสองนอนหลับจนถึงช่วงสายของวัน แล้วก็มีสายเข้า เพลิงฟ้าหาโทรศัพท์แล้วกดรับ ค่ะ
พีช นีกอลาตื่นแล้วก็โทรหาเพลิงฟ้าทันที
นิกฟื้นแล้วเหรอ ดีจัง เพลิงฟ้างัวเงียแล้วก็ถอนหายใจยาว บอกลุงพรให้แล้วนะ
รู้แล้วล่ะ ก่อนโทรหาเธอ โทรไปที่บ้านมา ขอบใจที่เป็นธุระให้นะ เอ่อ คือ เธอจะเข้ามาไหม นีกอลาถามอย่างเกรงๆ กลัวเธอจะทิ้งเขาแล้วไม่สนใจอีก
อีกเดี๋ยวว่าจะเข้าไป ขอเวลานิดนึง เพลิงฟ้าบอกแล้วรู้สึกว่าโบแวพลิกตัว แต่พอเธอจะหลบไปคุยในห้องน้ำ โบแวก็ยึดเธอเอาไว้ กอดไม่ยอมให้ไปไหน
ได้ จะรอ นีกอลาปวดไปทั้งตัว เขาเอามือขึ้นประสานกันหน้า แล้วต้องกุมหัวไว้เพื่อปกป้อง ทุกอย่างเขาทำไปตามสัญชาตญาณ ดีที่สมองไม่บวม แม้จะมีแรงกระแทกทำให้มึนงงบ้างก็ตาม และถือว่าโชคดีมากที่คนขับไม่ได้ขับเร็วอะไรด้วย เขาจึงเป็นแค่นี้ ก็ถือว่าเคราะห์หนักพอควร
เพลิงฟ้าค่อยๆ ปลดมือโบแวออก แต่โบแวลืมตาแล้วมองเธออย่างสงสัย จึงอธิบาย คือฉันจะไปเยี่ยมนิกหน่อยค่ะ นิกฟื้นแล้ว ฉันก็เลยว่าจะไปดูหน่อย เผื่อเขาต้องการอะไร
โบแวสะบัดหัวไปมา ก่อนพยักหน้า แต่ไม่ยอมคลายอ้อมแขน ยังคงกอดไว้ รู้สึกเหมือนเหตุการณ์เดียวกับอันนาจะเกิดขึ้น ยังไงนีกอลาก็ถือว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็กของเพลิงฟ้า และดูเหมือนเธอจะอ่อนไหวมากกับเรื่องนี้ ทำให้เขาชักหวั่นใจ เขาคงรับไม่ไหว ถ้าเธอจะไปหาเพื่อนสมัยเด็กแล้วทิ้งเขาตามลำพังเหมือนที่อันนาเคยทำ
โบแวอ่อนไหวมากขึ้น ถึงจะรู้ว่านีกอลาอยู่โรงพยาบาล แต่เขาก็หวง เพียงไม่กล้าบอกตามตรง
ปล่อยก่อนสิคะ ฉันต้องไปเตรียมตัว เพลิงฟ้าขืนตัวเองมากขึ้น พยายามจะลุกจากเตียง
ฉันจะไปด้วย โบแวบอกแล้วลุกขึ้น สวมเสื้อคลุมกลับห้องตัวเองแล้วไปเตรียมตัว
เพลิงฟ้าก็แต่งตัวเช่นกัน นึกแปลกใจอยู่ว่าเขาจะมาคอยรับส่งทำไม ไม่ได้สนิทกับนีกอลาสักหน่อย ถึงจะเป็นลูกเพื่อนแม่ก็เถอะ หรือเพราะเป็นห่วงแอนน์ แต่ก็ไม่เคยเห็นเขาทักทายกับแอนน์เลย เมื่อไปที่สำนักงาน หากเธอก็สลัดความคิดทิ้งไป
โบแวโอบเอวเพลิงฟ้าที่วันนี้ใส่ชุดกระโปรงพาไปขึ้นรถ และขับพาเธอไปโรงพยาบาลที่อยู่ไม่ไกลนัก เมื่อไปถึงเขาก็จอดให้เธอลงก่อนแล้วค่อยไปหาที่จอดรถ
เพลิงฟ้าขึ้นไปที่ห้องพักฟื้น เคาะประตูแล้วเปิดเข้าไป เห็นนีกอลากำลังนั่งดูโทรทัศน์ และยิ้มออกเมื่อเธอมา ยิ่งรู้สึกดีเมื่อเธอเข้าไปกอดเขา
นึกถึงเหตุการณ์ทีไร ฉันก็ใจเสียทุกครั้ง นึกว่าพอหันไปแล้วเธอล้มลงกับพื้น เห็นหัวกระแทก ตกใจน้ำตาไหลเลย เพลิงฟ้าถอนหายใจยาว
นีกอลาโอบกอดร่างบางแล้วดึงให้นั่งบนเตียงเขา แม้ปวดแขน แต่ดีใจที่มีเธอในอ้อมแขน เพลิงฟ้าไม่ถึงกับซบอกเขา ปล่อยเขาเกาะเอวไปอย่างนั้น
ยังไงฉันก็ต้องปรับความเข้าใจกับเธอให้ได้ก่อนหรอกน่า นีกอลาลูบผมเธออย่างอ่อนโยน
ช่างมันเถอะ ฉันไม่อยากให้เวอจินี่ต้องเสียใจ เอาเป็นว่าไม่มีอะไรติดค้างกันแล้วนะ เพลิงฟ้าบอกแล้วถอนหายใจยาว ก่อนตกใจเพราะนีกอลาดึงเธอไปกอดเอาไว้แน่น
โบแวเปิดประตูเข้ามาพอดี เห็นนีกอลาโอบกอดเหมือนเธอกำลังซบอกอีกฝ่ายก็โมโห เดินกลับออกไปแล้วปิดประตูแรงๆ
เพลิงฟ้าได้ยินเสียงปิดประตูดังลั่นก่อนนึกได้ โบแว
เธอผละออกจากอ้อมแขนนีกอลาจนอีกฝ่ายร้องโอย เพราะแรงผลัก ขอโทษนะ โบแวโกรธอะไรไม่รู้ เดี๋ยวขอไปดูเขาก่อน
ไปเถอะ นีกอลาถอนหายใจ ต่อให้เพลิงฟ้าหายโกรธก็ไม่ได้หมายความว่าจะกลับมารักเขาอีก
เพลิงฟ้ารีบออกไปจากห้อง สวนกับแอนน์พอดี แค่พยักหน้าทักทายกันเท่านั้น แล้วก็หันรีหันขวาง เห็นโบแวเข้าไปในลิฟต์ก็รีบวิ่งแต่ไม่ทัน รีบกดลิฟต์ตัวข้างๆ ที่มาจอดพอดีก็รีบเข้าไป
โบแวหงุดหงิดหนัก เดินออกลิฟต์ได้ก็ตรงไปที่รถ เพลิงฟ้าวิ่งตามมาแต่ก็ไม่ทัน เขากระชากรถออกไปแล้ว เธอก็หันซ้ายแลขวาไม่รู้จะทำยังไง จึงลองกดโทรหาเขาแต่เขาก็ไม่รับ เธอไม่รู้จะทำยังไง จึงขึ้นไปเยี่ยมนีกอลาก่อน เห็นแอนน์กำลังคุยอยู่
ผมก็ประมาทเกินไป ไม่ทันเห็นรถคุณที่เลี้ยงโค้งมาพอดี นีกอลาบอกเล่า เห็นสีหน้าของอีกฝ่ายท่าทางจะรู้สึกผิดมาก
ฉันจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายเอง พร้อมเงินค่าเสียหายค่ะ ไม่ต้องกังวลนะคะ แอนน์ถอนหายใจอย่างโล่งอกที่นีกอลาไม่เอาเรื่องมากนัก
ไว้ค่อยคุยรายละเอียดเรื่องนี้นะครับ นีกอลาบอกเล่า เมื่อเห็นเพลิงฟ้าก็ยิ้ม นึกว่าหล่อนจะหนีกลับไปเสียแล้ว
ฉันจะมาบอกว่าจะกลับก่อนนะ โบแวหงุดหงิดอะไรก็ไม่รู้ ฉันไม่อยากให้เขาเกิดอุบัติเหตุอีก คนอะไรก็ไม่รู้ใจร้อนมาก เพลิงฟ้าพูดขึ้น ก่อนนึกได้ว่าแอนน์อยู่ในห้องนี้ด้วย แต่เมื่อพูดออกไปแล้ว ก็คงไม่ต้องกลัวอะไรอีก
อืม แล้วเธอจะกลับมาอีกไหม นีกอลาไม่กล้ารั้งไว้มากๆ เกิดเพลิงฟ้านึกรำคาญขึ้นมา เขาก็หมดหวังสานสัมพันธ์อีกรอบ
บ่ายๆ มาแน่ อยากได้อะไรไหม เพลิงฟ้าถามอีกรอบ
อยากได้สิ นีกอลาพูดขึ้นแล้วยิ้มจางๆ
จะเอาอะไรล่ะ เดี๋ยวเอามาให้ เพลิงฟ้าถามซ้ำอีกรอบ
อยากได้เห็นหน้าเธอไงล่ะ นีกอลาพูดแล้วทำให้เพลิงฟ้าขำ
นะ ฝากแอนน์ด้วยนะ อย่าพูดจาร้ายๆ กับแอนน์รู้ไหม เพลิงฟ้าพูดแล้วก็หัวเราะสดใส
เดี๋ยวคุณแอนน์ก็คงกลับ นีกอลาพูดอย่างไม่จริงจังนัก
ถ้าคุณต้องการเพื่อน ฉันอยู่ก็ได้นะคะ แอนน์ยืนรอคำตอบ
ก็ถ้าคุณไม่มีธุระ ก็รบกวนด้วย นีกอลาบอกตามมารยาท จะให้เขาออกปากไล่ก็ใช่เรื่อง
อยู่เป็นเพื่อนเขานี่แหละจ๊ะ นิกเขาเป็นมิตรนะ เดี๋ยวบ่ายๆ เย็นๆ จะมาใหม่ เพลิงฟ้าบอกเล่า แล้วก็ออกจากห้องไป เพื่อกลับไปดูว่าโบแวกลับบ้านหรือเปล่า
แอนน์ก็หาที่นั่ง สักพักก็เริ่มพูดคุยกับนีกอลา นีกอลาก็โทรหาตัวแทนของเขาเพื่อแจ้งเรื่องเขาเจออุบัติเหตุ เมื่อแอนน์เตือนเขา แล้วก็กลายเป็นการพูดจาที่ดี
***************************
เมื่อเพลิงฟ้ามาถึงบ้านก็เจอแต่มาดามโบวิเย่ว์ เธอจึงนั่งรอ โทรหาโบแวก็ปิดเครื่องก็ได้แต่เป็นกังวล ไม่รู้อะไรกวนใจเขา ก่อนมีสายเข้าให้เข้าสำนักงาน เธอจึงออกไปทำงานา ก่อนแวะไปหานีกอลา เจอแอนน์นั่งอยู่ไม่ไปไหน
คือที่ออฟฟิศตามไปช่วยทำอีกงานน่ะ เดี๋ยวค่อยแวะมาอีกทีตอนเลิกนะ นิก เพลิงฟ้าพูดภาษาฝรั่งเศสกับเขาตามมารยาท เพราะยังไงแอนน์ก็ฟังเข้าใจอยู่แล้ว
มีเรื่องอะไรเหรอ แอนน์ถาม เพราะวันนี้เธอก็มัวยุ่งเรื่องอุบัติเหตุจึงไม่ได้เข้าออฟฟิศเช่นกัน
เรื่องนิตยสารหัวอื่นน่ะ ไม่เกี่ยวกับเธอหรอก ฉันไปก่อนนะ เพลิงฟ้าเข้าไปสวมกอดนีกอลาเป็นการลา แต่เขาไม่ยอมปล่อยง่ายๆ เธอจึงสะกิดเขาเบาๆ ให้ปล่อย
นีกอลาแค่คลายอ้อมแขน แต่ถามเพลิงฟ้าอีก ตอนเย็นมาแน่นะ
อืม ว่าจะเข้าไปรับงาน แล้วรีบกลับ ยังไม่เจอโบแวเลย ไม่รู้เขาโมโหอะไร เพลิงฟ้าบอกเล่า ก่อนปลดมือเขาออกแล้วลาอีกที ไปละนะ แอนน์ ถ้าเบื่อก็ไม่ต้องเฝ้าเขาหรอกนะ เขาไม่ขึ้นค่าเสียหายหรอก
นีกอลาหัวเราะไปกับแอนน์ เพราะรู้ว่าเพลิงฟ้าพูดเล่นด้วยกันทั้งคู่
จ๊ะ แอนน์รับคำเท่านั้น ไม่เคยเห็นเพลิงฟ้าพูดเล่นหัวแบบนี้
ท่าทางของเพลิงฟ้าในที่ทำงานคือเฉยชา คาดว่าเพราะสนิทกับนีกอลาจึงดูผ่อนคลายมากกว่าที่ทำงาน
เพลิงฟ้าเคลียร์งานแล้วก็ฟังกองบรรณาธิการออกแบบ พอดีเจ้าหน้าที่กราฟฟิกอีกคนลางาน ทำให้ทุกคนต้องหาคนที่ว่างมาทำ ซึ่งเพลิงฟ้าเคลียร์งานตัวเองเสร็จแล้ว จึงโดนโยนงานมาให้ เธอไม่เกี่ยงอยู่แล้ว แค่มีเวลาให้ทำงานเท่านั้น
เอาล่ะๆ วีฟ เธอช่วยเงียบก่อนได้ไหม โซอี้เป็นหัวหน้ากองบรรณาธิการ ถ้าเธอแย่งเขาพูดอย่างนี้ก็คุยงานไม่เสร็จสักที ขอร้องนะ เงียบและฟัง เพลิงฟ้าเริ่มรำคาญเจเนวีฟที่พยายามเอาตัวเองไปใส่นิตยสาร
พีช เธอมาขัดคอฉันทำไม เจเนวีฟหันมาหาเรื่องเพลิงฟ้าอย่างไม่พอใจนัก
ก็เธอแย่งโซอี้พูดตลอดเวลา ฉันมึน เธอทำเฉพาะคอลัมน์ของตัวเองไปก็น่าจะพอไหม เพลิงฟ้าปวดหัวกับเรื่องที่เกิดขึ้นมากมาย
ฉันแค่อยากช่วยให้ฟีย์มีความทันสมัยเข้ากับตลาดเด็กสาววัยรุ่นต่างหาก เจเนวีฟแก้ตัวอย่างไม่รู้สึกผิด
พอดีหัววีฟวร์เคลียร์จบไปสองปักษ์แล้ว หัวฟีย์ขาดคนจึงต้องไปหาคนมาช่วย
โซอี้ ถ้าเธอเคลียร์เนื้อหาในเล่มหมดแล้วค่อยเรียกฉันก็แล้วกัน เพลิงฟ้าหมดความอดทน เบื่อความเอาแต่ใจของเจเนวีฟมาก เมื่อก่อนก็ว่าเยอะแล้ว ตั้งแต่ย้ายไปอยู่กับแฟนก็มากขึ้นเรื่อยๆ
จะรีบไปสนองความต้องการโบแวเพื่อไต่เต้าเป็นหัวหน้าฝ่ายกราฟฟิคหรือไง เจเนวีฟหลุดปากมาคำหนึ่ง แล้วต้องรู้ตัวว่าเล่นผิดเรื่อง
เพลิงฟ้าตบหน้าเพื่อนอย่างแรงจนตัวปลิว แล้วทำท่าจะเอาเรื่องอีกจนโซอี้และมารีที่เดินผ่านมาต้องห้าม ไม่งั้นเพลิงฟ้าจะใส่มากกว่านี้
แกพูดอะไรของแกฮะ ฉันเคารพปิแยร์ตลอด ไม่เคยคิดจะแย่งงานเขาเลย ส่วนเรื่องฉันกับโบแวก็แค่เพื่อนกัน แกหาเรื่องมากไปแล้ว เพลิงฟ้าจะเข้าไปกระทืบอีก
เจเนวีฟก็ไม่ยอมแพ้จะเข้ามาตอบโต้ สุดท้ายห้องประชุมก็กลายเป็นตลาดสดดังลั่น
หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!! มารีตะโกนเสียงดังลั่น ทำให้เพลิงฟ้ากับเจเนวีฟสงบ เฮ้อ
โซอี้กับอีกคนยึดเจเนวีฟไว้ ส่วนเพลิงฟ้านั้นก็มีเจ้าหน้าที่อีกสองคน ฌอง-ปิแยร์ก็ได้แต่ส่ายหน้า เพราะมีคนไปเรียกเขามาพอดี
ใครเริ่มก่อน ฌอง-ปิแยร์ถามก่อนคนแรก
พีชค่ะ เจเนวีฟรีบเสนอชื่อเพลิงฟ้าก่อนเลย
จะไล่ฉันออกก็ได้ ฉันไม่สนใจแล้ว เพลิงฟ้าพูดตรงๆ เลย แล้วสะบัดหน้าจะออกไปจากห้อง
หยุดนะ!! พีช!! ฌอง-ปิแยร์รีบสั่งไม่ให้เพลิงฟ้าออกไปจากห้องประชุม
ปิแยร์...หัวหน้ากราฟฟิคก็เดินเข้ามา เพราะมีคนไปตาม จึงขวางทางเพลิงฟ้าได้พอดี เห็นว่าทะเลาะกัน เลยรีบมาดู เกิดอะไรขึ้น
เจเนวีฟกล่าวหาว่าพีชมีอะไรกับโบแวเพื่อแย่งตำแหน่งของคุณค่ะ ปิแยร์ เจ้าหน้าที่คนหนึ่งที่ไม่ชอบเจเนวีฟพูดขึ้น พีชเลยโกรธแล้วเข้าไปตบเจเนวีฟค่ะ
เสียงถอนหายใจดังขึ้น ปิแยร์กับมารีมองหน้ากันแล้วส่ายหน้า ฌอง-ปิแยร์ได้ยินชื่อเพื่อนก็หงุดหงิด
เจเนวีฟ นี่เธอกล้าเอาเรื่องส่วนตัวของโบแวมาพูดในที่ประชุมของเราเลยเหรอ เธอก็รู้นะว่ามอร์กานไม่ชอบให้พนักงานคนใดพูดถึงลูกเขาแบบนี้ เธออยากออกไปหางานใหม่ใช่ไหม ฌอง-ปิแยร์ถามให้ชัดๆ
เจเนวีฟได้ฟังก็ตกใจ เพราะคนในสำนักงานนี้รู้ดีว่าต้องไม่พูดพาดพิงถึงโบแว ลูกชายสุดที่รักของมอร์กาน แต่เธอเผลอหลุดปากพูดออกไป เมื่อมีคนลือไปทั่ว โบแวไม่แคร์สายตาใคร ถ้ามา แทนที่จะพาคู่ขาเข้าห้องใดในสำนักงาน กลับมานั่งที่โต๊ะเพลิงฟ้าเพื่อทำงานของตัวเอง
ขณะเดียวกันโบแวก็มีข่าวกับนางแบบสาวคนสวยอีกคน ที่ควงคู่โชว์หวานไปออกงานอีกหลายงาน นางแบบคนพิเศษที่ไร้ที่มาที่ไป แต่โบแวดูจะหลงใหลมาก ชนิดเรียกมาใช้งานแล้วพากลับด้วยตลอด
เอาล่ะๆ ให้ถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น พวกเธอทะเลาะกันเรื่องงานเพราะความเห็นไม่ลงรอยแล้วกัน มารีไกล่เกลี่ยทันที เบื่อจะมาวุ่นวายกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง อีกอย่างถ้าเจเนวีฟผิดพลาดอาจมีปัญหามาถึงเธอได้
เรื่องงานอาร์ต โซอี้เธอไปสรุปในทีมให้เรียบร้อยแล้วเอามาคุยกับฉัน ฉันจะคุยกับพีชเอง พวกเธอต้องรู้นะว่าฝ่ายฉันจัดสรรงานกันลงตัวแล้ว พวกเธอฝ่ายบรรณาธิการช้ากันเอง ฉันมีกำหนดส่งงานมาทางฝ่ายฉันชัดเจน พวกเธอต้องแก้ปัญหา ไม่ใช่เรียกลูกน้องฉันกลับมาจากลาพักแล้วก็มาทำเสียงดังใส่ ลูกน้องฉันไม่ใช่คนรับใช้พวกเธอ ปิแยร์ปกป้องลูกน้องออกชัดเจน
ใจเย็นๆ ค่ะ เดี๋ยวฉันจะสรุปงานให้นะคะ มารีคะ ยังไงฉันขอเปลี่ยนคนก็แล้วกัน จะได้ไม่มีปัญหากับพีช โซอี้รู้ว่าเพลิงฟ้าทำงานด้วยง่ายกว่าเจเนวีฟ จึงเลือกเพลิงฟ้าแทน
งั้นฉันจะส่งแอนน์มาแทนแล้วกัน แต่เธอต้องรีบสรุปงานไม่ใช่เหรอ แอนน์ก็ลาไปทำธุระด้วย มารีบอกแล้วถอนหายใจ
ตอนนี้คงต้องหาคนมาดิวงานกับเพลิงฟ้าใหม่ ปกติเพลิงฟ้าเป็นคนง่ายๆ คุยงานได้สบายที่สุดในทีมกราฟฟิก ไม่เรื่องมาก แต่ไม่ชอบเปิดเผยเรื่องส่วนตัว ไม่ว่าใครจะถามยังไง ก็ไม่พูด แต่ถ้าใครลากไส้เรื่องส่วนตัวหล่อนมาพูด ปกติจะเดินหนี แต่เพราะเกี่ยวกับลูกชายเจ้าของบริษัท ทำให้ขาดสติไปได้
เพลิงฟ้าเดินตามแรงเจ้านายออกไปจากห้องประชุม ไม่สนใจปัญหาของฝ่ายบรรณาธิการ
ปิแยร์เดินมาก็คุยกับลูกน้อง ผมว่าคุณต้องใจเย็นกว่านี้นะ พีช ผมรู้ว่าคุณไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวายเรื่องส่วนตัว และรู้ว่าโบแวเข้ามาวุ่นวายกับคุณก่อน แต่คนในออฟฟิศ เขานึกอยากพูดกัน ก็ต้องเข้าใจว่าการนินทามันเกิดขึ้นได้ อย่าพยายามใส่ใจ
ค่ะ บอส เพลิงฟ้ารับฟังเจ้านายเสมอ
แล้วไม่ต้องคิดมาก ถ้าผมไม่เก่งจริง ผมไม่ได้อยู่ตำแหน่งนี้นานๆ หรอก อีกอย่างผมทำงานกับคุณ ก็พอรู้นิสัยคุณ อย่าคิดมาก ปิแยร์บอกอย่างเข้าใจ
เพลิงฟ้าเห็นเวลาเลิกงานก็ไปเยี่ยมนีกอลา เห็นแอนน์ยังอยู่และกำลังคุยเรื่องงานทางโทรศัพท์ เห็นเขากำลังดุโทรทัศน์อยู่ ไง ดีขึ้นไหม
ก็เหมือนเมื่อเช้าล่ะ กินอะไรมาหรือยัง นีกอลาเห็นเธอทำท่าทางเหนื่อยๆ
แอนน์รีบคุยงานแล้วก็รีบจดมาตลอดชั่วโมงแล้ว เพราะถึงเข้าไปตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ เธอต้องเริ่มโจทย์ใหม่เลย และรู้ว่าเพลิงฟ้ากับเจเนวีฟมีเรื่องกัน
ใช่แล้วล่ะ ได้แซนวิชมาน่ะ วันนี้ฉันเหนื่อยมาก กลับก่อนนะ พักผ่อนเยอะๆ ล่ะ เพลิงฟ้าตัดบททันที ก่อนโบกมือให้นีกอลากับแอนน์ แล้วออกไปจากห้องคนป่วย
แอนน์คุยงานเสร็จก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้นีกอลาฟัง
อ๋อ อย่างนี้นี่เอง นีกอลาละเรื่องพีโอนี่ไว้ ก่อนพูดขึ้น อย่างพีชคงไม่ใช่เสปกของโบแวหรอกมั้ง
ใครๆ ก็ว่างั้น แต่เจเนวีฟกับเจนน่าไม่คิดงั้น คนอื่นเขามองว่าโบแวแค่ได้เจอศิลปินอีกคนเป็นเพื่อนกัน เข้าใจกันมากกว่า เห็นโบแวไปนั่งโต๊ะพีชทีไรก็ทำแต่งาน พีชนี่เขาชอบผู้หญิงน่ะ แฟนเก่าเขาก็เป็นนางแบบสวยมาก แต่แฟนเขาดันไปติดใจผู้ชายเสียก่อน เลยเลิกกับเขา แอนน์เล่าตามที่รู้
อ๋อ นีกอลาไม่เชื่อเรื่องนี้เท่าไร เพียงแต่เขาลืมนึกไปว่าเขาไม่ได้ติดต่อเพลิงฟ้ามาหลายปี ตั้งแต่เพลิงฟ้าเรียนมหาวิทยาลัย และมาไกลถึงฝรั่งเศส ทุกอย่างเปลี่ยนไปมากเหลือเกิน
เขายังเห็นความรู้สึกที่ยังหลงเหลืออยู่ในแววตาของเธอ
***************************
เสียงไขประตูเข้ามาในช่วงตีสองของวันใหม่แล้ว เขาเห็นแสงไฟที่เตาผิงเทียมส่องไปยังร่างบางที่นอนห่มผ้าอยู่ที่โซฟากลางห้องรับแขก เหมือนเพลิงฟ้ากำลังรอเขา
โบแวยอมรับว่าเขากลัวจะเหมือนอันนาอีก พอมีเพื่อนสมัยเด็กเข้ามา หล่อนก็จะทิ้งเขาไปอยู่กับเพื่อนสมัยเด็กอีกครั้ง สายตาเขามองร่างบางที่ทอดกายยาวเหยียดนอนห่มผ้าอย่างสบายอารมณ์ ไม่รู้ว่ากำลังรอเขาอยู่หรือเปล่า แต่ใจเขาหวั่นไหวได้อย่างน่าประหลาด และเขาก็ตัดสินใจปลุกเธอขึ้นไปนอนชั้นบน
พีชๆ ไปนอนข้างบนเถอะ โบแวปลุกเธอด้วยการสะกิดเบาๆ แล้วเขย่าที่สะโพกเธอ
เพลิงฟ้าสะดุ้งตื่นแล้วได้กลิ่นน้ำหอมไม่คุ้นก็ผงะ ก่อนตั้งสติได้เมื่อเห็นเขา
มานอนทำไมตรงนี้ ไม่ไปนอนในห้อง โบแวพยายามปรับเสียงให้ราบเรียบ
เธอจ้องมองเขาแล้วรวมกับกลิ่นน้ำหอมที่ไม่คุ้นก็รู้ว่าเขาหนีไปไหน เธอกลับรู้สึกโกรธที่เขาหนีไปปล่อยเธอเผชิญหน้ากับสิ่งต่างๆ ของวันนี้เพียงลำพัง
เพลิงฟ้าลุกขึ้นแล้วเดินหนีเขาทันที...
โบแวเห็นเธอรีบเดินขึ้นชั้นสองก็แปลกใจ พอขึ้นไปถึงชั้นสามก็ดึงคุยกันอยู่ตรงทางเดิน เป็นอะไร
วันหลังถ้าคุณแค่ต้องการไปนอนกับผู้หญิง ก็ควรรับสายก่อนจะไปทำอย่างนั้นบ้างสิ ฉันก็เป็นห่วงว่าคุณเป็นอะไรอยู่ทั้งวัน แค่บอกว่าไปคลายเครียดหรือไปสนุกก็ได้ ฉันจะได้ไม่ต้องกังวลว่าคุณมีเรื่องอะไร เพลิงฟ้าใส่เขาเป็นชุด
เป็นห่วงฉันเหรอ โบแวถามอย่างงุนงง
ไม่ให้เป็นห่วงได้ไง ปิดประตูห้องคนไข้ปัง เดินกระแทกๆ หนีไปเฉย นึกว่ามีเรื่องอะไรอีก เพลิงฟ้าพูดแล้วเดินเข้าห้อง พอเขาเดินตาม เธอก็ผลักเขา ฉันไม่มีอารมณ์จะมารับรู้เรื่องบนเตียงของคุณ เพราะงั้นไปนอนห้องคุณเถอะ
ฉันยังไม่ได้บอกเลย โบแวก็สงสัยอีก
กลิ่นน้ำหอมผู้หญิง คิดว่ามันเหมือนผู้ชายหรือไง และมันฉุนมาก ฉันคงนอนไม่หลับ เพลิงฟ้าไล่เขาไปนอนห้องเขา แล้วเข้าห้องตัวเองพร้อมปิดล็อก
โบแวดมกลิ่นตัวเองแล้วถอนหายใจ กลิ่นของแม่สองสาวนั่นติดตัวเขา จึงกลับไปห้องตัวเองเพื่ออาบน้ำ กลับมาอีกทีพร้อมกุญแจห้องเพลิงฟ้า ไขได้แต่พอจะกดคันประตู ปรากฏว่ากดไม่ลง เหมือนมีอะไรค้ำอยู่ จึงเคาะประตูเรียก
พีชเอาอะไรที่ขวางคันประตูออกไปที โบแวบอกแต่ไม่ได้ยินเสียงตอบ ก็รออยู่นานไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ก็เคาะเรียกอีก ให้ตายเถอะ นี่มันจะตีสามอยู่แล้วนะ ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย
เพลิงฟ้าไม่ตอบแล้วก็พยายามนอนให้หลับ
โบแวเตะประตูเสียงดังเข้ามาในห้อง ก่อนปิดประตูห้องตัวเองเสียงดังลั่น แล้วพยายามนอนที่เตียงตัวเองให้หลับ ขณะที่เพลิงฟ้าได้ยินเสียงเขากลับห้องไปแล้วก็เลื่อนตู้ออกจากประตู จากนั้นก็ล็อคห้องแล้วนอนต่อ รู้สึกใจเต้นแรงเพราะอารมณ์โกรธกับความรู้สึกที่บอกไม่ได้ว่าเป็นความรู้สึกอะไร
โบแวพลิกตัวไปมาบนเตียงแล้วลุกขึ้นนั่ง จากนั้นก็ดมกลิ่นตัวเอง ถอนหายใจแล้วเดินไปอาบน้ำอีกรอบ พอเดินผ่านที่นอน เขาก็อยากลองอีกครั้ง อย่างน้อยเธออาจยอมใจอ่อนเปิดประตูแล้วคุยกันบ้าง
เมื่อไขประตูแล้ว เขาก็กดคันประตูได้อย่างง่ายดาย และเปิดเข้าไปได้ มีแสงสลัวเล็กน้อย ทำให้เขามองเห็นเพลิงฟ้าหลับสบายบนเตียงของเธอ เพราะคิดว่าเขาคงไม่กลับมาแล้ว แต่คิดผิดถนัด เมื่อเขาทิ้งน้ำหนักลงด้านหลังของเธอ เธอก็ตกใจมาก เขาใช้มือปิดปากเธอแล้วบอก
ฉันเอง
เพลิงฟ้าได้สติว่า ฉันเอง คือใครก็ทุบเขาแรงๆ ก่อนว่าเขา ทำบ้าอะไรของคุณ ฉันตกใจแทบตาย
ก็เธอไม่ยอมเปิดประตูให้ฉันเข้ามาดีๆ โบแวตอบอ้อมแอ้ม พยายามจับมือเธอที่ทุบเขาอย่างโกรธ ขอโทษๆ หยุดทุบเสียที
เพลิงฟ้าได้สติก็หันหลังให้
เธอโกรธที่ฉันนอนกับผู้หญิงอื่น หรือโกรธที่ฉันไม่รับโทรศัพท์แล้วทำให้เป็นห่วงกันแน่ โบแวถามจริงๆ จังๆ
เสียงถอนหายใจดังขึ้น เพลิงฟ้าต้องตั้งสติ โกรธที่ทำให้เป็นห่วง โกรธที่คุณทำให้ฉันเจอสถานการณ์วุ่นวายในวันนี้
สถานการณ์วุ่นวาย? โบแวกอดร่างบางในอ้อมแขน นี่เธอคงไม่ได้ออกไปตามหาฉันตามที่ต่างๆ หรอกนะ
ไม่ได้ไปค่ะ ไม่รู้จะไปตามที่ไหน คิดว่าเพื่อนคุณคงรู้ เห็นเขาที่สำนักงาน เพลิงฟ้าตอบตามตรง และทำให้โบแวแอบไม่พอใจที่เธอไม่คิดจะตามหาเขา
เพลิงฟ้าเห็นเขาเงียบก็พลิกตัวหันไปมอง ลืมไปว่าไม่ได้เปิดไฟ หันไปก็ใช่ว่าจะเห็นสีหน้าเขา แต่กลายเป็นว่าเขาพลิกตัวมาทางเธอดึงมือเธอไปโอบกอดเขาเสียอย่างนั้น แถมเขายังจูบเธออีก จนเธอต้องผลักเขาออกไป
อะไรเนี่ย
แค่อยากจูบ
เอาแต่ใจตลอด
ก็เป็นอย่างนี้มาตลอด
เพลิงฟ้าขี้เกียจต่อปากต่อคำ รู้แต่ว่าเขากำลังกระชับอ้อมแขนดึงเธอเข้าอ้อมกอดเขาให้แน่นขึ้น จากนั้นเขาก็ซบหน้าที่อกเธอ อกเธออิ่มและเต็มไม้เต็มมือมากขึ้น ซึ่งก็มาจากฝีมือเขาอีกนั่นแหละ
ตกลง สถานการณ์วุ่นๆ อะไร โบแวเงยหน้าขึ้นมอง แต่โดนเธอผลักออก แต่ก็ยังอยู่ในอ้อมแขนเขา
เรื่องที่ออฟฟิศน่ะ เขาพูดว่าฉันนอนกับคุณเพื่อแย่งตำแหน่งหัวหน้าฉัน เพลิงฟ้าบอกเล่าตามตรง
โบแวผงะแล้วเปิดไฟ มองหน้าเพลิงฟ้าตามตรง มีคนพูดอย่างนั้นจริงๆ เหรอ
อืม ฉันว่าต่อไปคุณไปคุยงานกับแม่คุณแล้วไม่ต้องแวะไปหาฉันเลย เรื่องพีโอนี่อีก ไม่ไหวแล้วนะ ฉันไม่ชอบออกงาน เพลิงฟ้าบอกเล่าแล้วพยายามผลักเขาให้พ้นตัวจะได้นอนตะแคงหันหลังให้เขา
ไม่เห็นจะสน ใครอยากพูดอะไรก็พูดไป โบแวปล่อยเธอพลิกตัวหันหลังให้ แล้วสวมกอดจากด้านหลัง
เพลิงฟ้าถอนหายใจ จะทำยังไงให้จอมบงการอย่างเขามองเห็นปัญหาต่างๆ เธอพลิกตัวหันมาทางเขา ก็ถูกเขาจับแขนไปกอดเขา แล้วเขาก็จูบเธอแนบแน่นอีกรอบ แล้วถอนจูบ แล้วซบที่ไหล่เธอ
ถามจริงๆ เถอะ ทำไมอยู่ๆ ก็ออกไป เพลิงฟ้าถามเขาอย่างใจเย็น แล้วโอบกอดเขา
ทำไมคนเราจึงต้องโหยหาอ้อมแขนใครสักคนเพียงนี้...
รู้สึกเหมือนเธอจะทิ้งฉันเหมือนอันนา โบแวพูดสั้นๆ
ทำไมคิดแบบนั้น เพลิงฟ้าไม่รู้เรื่องโบแวกับคนรักมากนัก
อันนาทิ้งฉันไปหาเพื่อนสมัยเด็ก เหมือนเธอกับนีกอลา โบแวถอนหายใจ ไม่อยากอธิบายเท่าไรนัก
เพลิงฟ้าได้ฟังเหตุผลเขาแล้วถอนหายใจ ก่อนอธิบาย ทำไมคิดว่าฉันจะแต่งงานกับนิก อีกอย่างนิกไม่แต่งงานกับฉันหรอก
จะรู้ไหม รู้สึกเหมือนพวกเธอจะมีความหลังกัน โบแวไม่อยากอธิบายยาวๆ
ช่างมัน ฉันไม่คิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นเลยนะคะ อย่างน้อยก็ตอนนี้ เพลิงฟ้าไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นไหม และระหว่างเขากับเธอก็แค่เพื่อนคนพิเศษที่ไม่พูดอะไรกันมาก แต่ยอมรับสิ่งที่อีกฝ่ายเป็น ก่อนพูดตบท้าย ฉันก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเราสองคนเป็นอะไรกันแน่
โบแวนิ่งเงียบไม่พูดมาก ไม่รู้ว่าควรอยู่ในฐานะไหนกันดี นอนกันเถอะ
เพลิงฟ้ารู้ว่าที่เขาเงียบ เขาก็คงทบทวนอยู่บ้าง แต่บอกได้เลยว่าทั้งเธอและเขาต่างก็กลัวที่จะคิดถึงจุดนี้
โบแว...คือชายที่เธอไม่ควรจะรักแต่ใจกลับโหยหา
เพลิงฟ้า...คือหญิงที่เขาปรารถนาแต่ไม่อาจครอบครอง
***************************
นิ่งอึ้ง...
แจ็คเกอลีนบุกมาถึงออฟฟิศของมอร์กาน เมื่อรู้ว่าพีโอนี่เป็นเด็กของมอร์กานแล้วเข้าไปคุยกับมอร์กาน ท่าทางคุยกันยาวสักพัก เพลิงฟ้าก็โดนเรียกไปในห้องทำงานของมอร์กาน แล้วรูดปิดม่านไว้หมด
นี่เหรอ พีโอนี่ตัวจริง แจ็คเกอลีนจ้องอย่างสงสัย
สาวแว่นไม่แต่งตัวผมเผ้ารุงรังปกปิดความเป็นสาวเฉี่ยวแบบพีโอนี่หมด
ใช่ นี่แหละพีโอนี่ เอาล่ะ ฉันบอกเธอแล้วว่าเขาไม่สนใจหรอก เขาอายุยี่สิบห้าแล้วนะ มันแก่เกินไปสำหรับวงการนางแบบหรือเปล่า มอร์กานพยายามปกป้องเพลิงฟ้ามาก
ฉันปฏิเสธคุณไปแล้วนะคะ เพลิงฟ้าบอกทันทีแล้วมีสีหน้าตื่นๆ
ได้โปรดเถอะ ฉันเอารูปเธอไปหางานมาให้แล้ว โบแวบอกแล้วแต่เธอ ฉันกลัวเธอไม่รับ เลยไปหางานมาให้แล้ว นี่ไง แจ็คเกอลีนเอางานมาวาง มีรายละเอียดพร้อม เพราะถูกชะตากับพีโอนี่แต่แรกเห็น เมื่อมาเจอตัวจริงก็ยังไม่ถอย
นี่แจ็คกี้ เธอทำเกินไปแล้วนะ พีโอนี่ยังไม่ได้รับงานเลย มอร์กานตำหนิรุ่นน้องแล้วส่ายหน้า ก่อนมองราคาได้ค่าจ้าง แล้วหันไปมองเพลิงฟ้า ก่อนบอก รับเถอะ แบรนด์นี้เขาไม่รับนางแบบอายุเยอะง่ายๆ ด้วย เธอนี่เก่งจริงๆ แจ็คกี้
แน่นอน มันเป็นหน้าที่ของฉันที่อยากจะได้ลูกค้าใหม่ หมายถึงเธอที่เป็นนางแบบก็เป็นลูกค้าฉัน แล้วก็เจ้าของสินค้าน่ะ รับเถอะ รายได้เยอะนะ แจ็คเกอลีนพยายามขอร้อง
เพลิงฟ้ามองหน้ามอร์กานที่พยักเพยิดให้รับงาน ก่อนตอบรับ ได้ค่ะ
งั้นเรามาเซ็นสัญญาส่วนแบ่งค่าตัวเลยนะ เธอรับไปเจ็ดสิบ ฉันขอสามสิบเลยนะ งานนี้จ้างแบบครอบคลุม ไม่งั้นค่าจ้างไม่เยอะอย่างนี้หรอก แจ็คเกอลีนดีใจมาก ร่าเริงขึ้นมาทันที
เดี๋ยวก่อน ฉันต้องการข้อตกลงที่จะไม่เปิดเผยตัวจริงของเด็กคนนี้ด้วย มอร์กานออกโรงปกป้องเพลิงฟ้าชัดเจน พรุ่งนี้เพื่อนเธอก็จะเดินทางมาจากเมืองไทยพร้อมสามีชาวไทย เธอไม่อยากโดนเพื่อนตำหนิกับวิธีการดูแลเด็กของเธอ
โอเค เดี๋ยวให้ผู้ช่วยฉันจัดการร่างสัญญาเลยนะ แล้ววันที่ไปเซ็นสัญญากับเจ้าของบริษัทเซเว่นสตาร์เนี่ย ต้องไปในลักษณะของพีโอนี่นะ แจ็คเกอลีนย้ำ เพราะไม่อยากให้ใครเห็นว่าพีโอนี่เป็นสินค้ามีตำหนิ
อืม ได้เลย มอร์กานเป็นคนตกลงแทน ขอสัญญาก่อน จะได้เอามาศึกษา
ได้เลย แจ็คเกอลีนโทรไปสั่งผู้ช่วยให้ทำเอกสารสัญญาส่งเมลมาทันที
มอร์กานมองเพลิงฟ้าหนักใจก็เข้าใจว่าอีกฝ่ายไม่อยากวุ่นวายมาก ถ้าเธอรับงาน หน้าตาของพีโอนี่ก็ไปมากกว่าอยู่ในปารีส เมื่อเทียบกับงานของโบแว แต่จะทำยังไงได้ เมื่อแจ็คเกอลีนใช้วิธีนี้ในการบีบบังคับให้เพลิงฟ้ารับงานในฐานะพีโอนี่
เมื่อจัดการอ่านทวนสัญญาแล้ว มอร์กานเอาให้ทนายความศึกษา แจ็คเกอลีนก็พยายามจะบีบให้เซ็นในวันนี้เลย โดยยอมแก้ตามที่มอร์กานต้องการทุกอย่าง เมื่อทนายความเห็นว่าสัญญาเป็นธรรม ก็เป็นอันตกลงกัน โดยเพลิงฟ้าให้แจ็คเกอลีนทำหน้าที่รับงานแทนหมด สัญญาปีต่อปี ส่วนแบ่งให้ดูตามความเหมาะสมกับงาน ซึ่งจะต้องคอยดูกันต่อไปในอนาคต
มอร์กานมองเฉพาะงานแรกที่รายได้หกหลักเท่านั้น ที่เธอเน้นมาก เพราะสัญญาตัวอื่นต้องส่งสัญญาส่วนแบ่งให้ต่างหาก เรื่องอื่นก็ไม่คิดอะไรมาก เพราะยังไงเพลิงฟ้าก็คงให้ช่วยดูอีกในอนาคต
แจ็คเกอลีนนัดแนะเวลาอีกครั้งแล้วก็ขอตัวกลับ
แล้วงานของคุณล่ะคะ เพลิงฟ้าถามอย่างงุนงง
ก็ทำไปสิ ยังไงก็ไม่ต้องเข้าออฟฟิศตลอดเวลาอยู่แล้วนี่นะ มอร์กานบอกอย่างไม่คิดมากแล้วโบกมือให้เพลิงฟ้ากลับไปได้แล้ว
ท่าทางมอร์กานกับโบแวก็เหมือนกันอยู่มาก แต่ถ้าเพลิงฟ้าเคยเห็นท่าทีของฌากกับโบแว จะยิ่งมั่นใจว่าโบแวเหมือนฌากมากกว่ามอร์กานเยอะ
***************************
| Create Date : 11 สิงหาคม 2561 |
|
0 comments |
| Last Update : 11 สิงหาคม 2561 18:58:04 น. |
| Counter : 371 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
