"ไฟเมือง" บทกลอนโดย เบิร์ด วีระพล
"ไฟเมือง"
"แสงประกาย ปรายเปรียบ เทียบดวงดาว
ส่องแวววาว พราวเรือง เมืองในฝัน
หาใช่แสง ดารา บนฟ้านั่น
คือสีสัน หลอกใจ จากไฟเมือง
คิดถึงดาว ดวงจริง ยิ่งใจเหงา
มานั่งเศร้า โศกใน ไฟสีเหลือง
เหนื่อยและท้อ ทำใจ ให้ขุ่นเคือง
แสงราวเรือง หลอกจนหลอน ซ่อนน้ำตา
คิดถึงกลิ่น ไอดิน กลิ่นอกอุ่น
กอดละมุน มองหมาย สุดปลายฟ้า
วันนี้พลัด พลาดนุช มาสุดตา
เธอรู้ว่า ที่ฝ่าฟัน นั้นเพื่อใคร
มาแรมรอน สู้งาน มานานเนิ่น
ความฝันเกิน ปัญญา จะคว้าไขว่
คิดถึงบ้าน เจ็บแปลบ แทบขาดใจ
ความห่วงใย ยังย้ำ ให้กล้ำกลืน
คืนเหน็บหนาว เหงาใจ อยู่ไกลลับ
ข่มตาหลับ ไม่ได้ ให้สุดฝืน
ป่านนี้เธอ หลับไหล ในค่ำคืน
หรือว่าตื่น ตาแล ชะแง้รอ
แสงไฟส่อง ให้เศร้าใจ ในเมืองหลวง
สุดแสนห่วง ดวงใจ ไกลกันหนอ
จะทนฝืน สู่ฝัน มั่นใจรอ
เพียงแค่ขอ ได้ครึ่งฝัน วันกลับรัง"
เบิร์ด วีระพล สุขเจริญ
June 3, 2020
| Create Date : 29 ธันวาคม 2563 |
| Last Update : 29 ธันวาคม 2563 15:12:20 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 417 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
