" ไม่รู้จัก คำว่าพอ " "ถึงเพื่อน ที่ยังอยู่" ต๋อย.(คนพเนจร)
" ไม่รู้จัก คำว่าพอ "
~กลอนแปดสุภาพ~
๐ แม้นจะตัด หมื่นแสน ในแดนหล้า
หักกามา นี้ไม่หลุด สุดจะหัก
หักไม่ได้ ดังคาด ประหลาดนัก
หักใจรัก แสนยาก หากใจนำฯ
๐ เพราะมนุษย์ เรานี้ มีกิเลส
น่าสมเพช มีจิต คิดถลำ
เพราะงมงาย ติดอยู่ ในบ่วงกรรม
ทิ้งพระธรรม นำจิต สถิตตนฯ
๐ มีโลภะ โทสะ โมหะจิต
ไม่เคยคิด ยั้งจิต คิดสับสน
คำว่าพอ ไม่รู้จัก หักกมล
เกิดเป็นคน ไม่มีธรรม คอยนำทางฯ
๐ อนิจจัง อนิจจา ชราภาพ
หมดทั้งลาภ ไร้ยศ คนถากถาง
ทั้งทรัพย์สิน เหลือน้อย เริ่มปล่อยวาง
ทุกสิ่งลาง เลือนลับ แล้วดับลงฯ
ต๋อย.(คนพเนจร)
๖ มิถุนายน ๒๕๖๒
@ ๑๗.๔๕ น.
"ถึงเพื่อน ที่ยังอยู่"
~กลอนแปดสุภาพ~
๐ เพื่อนจากไป ไกลลับ ไม่กลับแล้ว
ดุจดังแก้ว แตกลับ ดับสลาย
ชีวิตคน สั้นนัก จักต้องตาย
ต้องทิ้งกาย ดับดิ้น สิ้นชีวีฯ
๐ เมื่อยังอยู่ รู้รัก ประจักษ์แจ้ง
อย่าแห้งแล้ง น้ำใจ ไกลวิถี
เพื่อนทุกคน ล้วนรัก สามัคคี
แต่บางที อยู่ไกล เลยไม่มาฯ
๐ ยังไม่ตาย ยังอยู่ ได้ดูโลก
ทุกข์กับโศก ร้างไกล อย่าใฝ่หา
ปีละครั้ง ก็ยังดี มีเวลา
โปรดจงมา หาสู่ ดูหน้ากันฯ
๐ วันเวลา ผ่านไป จนไกลลับ
มันนานนับ ห้าสิบปี เคยมีฝัน
มาพบกัน วันที่ มีชีวัน
ดีกว่าฝัน เห็นหน้า เวลาตายฯ
ต๋อย.(คนพเนจร)
๑๖ มิถุนายน ๒๕๖๓
Create Date : 12 สิงหาคม 2563 |
Last Update : 15 สิงหาคม 2563 9:57:00 น. |
|
0 comments
|
Counter : 251 Pageviews. |
|
|
|