"กระต่ายเศร้า" บทกวีโดย ต๋อย คนพเนจร
"กระต่ายเศร้า"
-กลอนแปดสุภาพ-
๐ ทิฆัมพร ลาจร ตอนใกล้ค่ำ
เมฆคล้อยต่ำ ลับลา จากฟ้าหาย
สกุณา บินกลับ จนลับกาย
ใจสลาย เหลียวมอง ท้องนทีฯ
☆ เรือลำน้อย ลอยล่อง ทะเลกว้าง
มุ่งตามทาง แล่นไป ในวิถี
ไปตามหา ใจนาง ในวารี
แต่ไม่มี ไหลเชี่ยว คดเคี้ยววนฯ
○ โอ้สายน้ำ ไหลไป ยังไหลกลับ
ตะวันดับ พรุ่งนี้มา น่าฉงน
ทำหน้าที่ มั่นแท้ แน่กว่าคน
ไม่วกวน กลับกลอก หลอกผู้ใดฯ
☆ ดั่งดวงเดือน มาเยือน ราตรีกว้าง
ให้น้ำค้าง ได้มี ที่อาศัย
แต่คนงาม ของพี่ ไม่มีใจ
ปล่อยพี่ไว้ อยู่เดียว ไม่เหลียวมาฯ
○ เพ็ญพระจันทร์ ส่องสว่าง ตอนข้างขึ้น
กระต่ายมึน เมาเพ็ญ จนเป็นบ้า
แต่ทรามวัย ใสสุก ทุกเวลา
โอ้ตัวข้า เมามึน ทั้งขึ้นแรม
ต๋อย.(คนพเนจร)
12/01/13 @17.59 น.
| Create Date : 25 มกราคม 2564 |
| Last Update : 25 มกราคม 2564 3:30:53 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 821 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
น่างสงสารเจ้ากระต่ายน้อยจัง...
ไพเราะคะ..