ในวันนี้เรากำลังจะยิ้มได้เหมือนเดิมหมายถึง ยิ้มจากใจ จากความรู้สึกไม่ใช่ ยิ้มเพื่อให้คนรอบตัวสบายใจที่ใช้คำว่า "จะ" ก็เพราะว่ายังไม่มั่นใจต้องรอว่าเมื่อเจอหน้า พบผู้คน หรือกลับไปอยู่หอคนเดียวเรายังจะเป็นแบบนี้รึเปล่าเรายังจะนิ่ง สงบ แบบนี้รึเปล่าคงต้องรอให้ถึงวันนั้น คำตอบคงชัดเจนหวังว่ามันจะไม่เป็นแบบวันที่ 5 ที่ผ่านมาที่มันแย่กว่าที่เราคิดแต่เมื่อเวลาผ่านไป เราอยู่ที่บ้านกลับมาเจอสิ่งแวดล้อมเดิมๆ ที่เราเคยชินที่เราคุ้นเคย และเป็นเราจริงๆเรารู้สึกนิ่ง ไม่ค่อยคิดหรือนึกถึงเรื่องเดิมๆ เท่าไหร่ไม่คิดว่า ถ้าอย่างนู้น อย่างนี้ จะเป็นอะไร ยังไงดีขึ้น ดีขึ้นกว่าเดิมจริงๆแต่ก็ยังไม่มั่นใจอย่างที่บอกไปกลัวว่ามันจะดีเฉพาะตอนอยู่ที่บ้าน 555แต่เราคิดว่าหายใจเข้าลึกๆ มองหน้า มองทุกคน แล้วยิ้มออกมาจากความรู้สึกมันคงไม่ยาก"บ้าน" มันให้ความรู้สึกดีจริงๆหลายครั้งที่ร้องไห้ เสียใจ หรือผิดหวังอะไรมาแค่กลับมาบ้าน ทุกอย่างมันจะดีขึ้นดีขึ้นโดยที่ยังไม่ได้บอกเล่าเรื่องราวให้ใครฟังดีขึ้นเพียงแค่คิดว่า เราจะกลับบ้านแล้วนะดีขึ้นตั้งแต่ก้าวแรกที่เหยียบเข้าบ้านแค่เราก้าวเท้าเข้าบ้าน เราก็จะยิ้ม ทิ้งเกือบทุกอย่างเท่าที่ทำได้ ไว้นอกบ้านก่อนหน้าวันนี้ เราเปลี่ยนรหัสบล็อกไปเราไม่รอคอมเม้นต์ที่ขอไว้เราอัพบล็อกส่งท้ายไปและเราก็ย้ายลำดับบล็อกนั้นด้วยเท่านั้นไม่พอ เรายังลบ FB ไปด้วยหวังว่าคงจะไม่โกรธนะแต่ก่อนที่จะทำ เราคิดแล้วว่า มันจะทำให้เราดีขึ้นแล้วมันก็ช่วยได้จริงๆ นะเคยบอกเพื่อนไปว่าทำอะไรไปบ้าง ที่พิมพ์ไว้ข้างบนนั่นแหละแล้วบอกเพื่อนว่า"เราคิดว่าเราควรพอแล้ว หยุดได้แล้วหยุดทุกอย่าง ทุกความรู้สึกถ้าเราไม่เจอวันนั้น วันข้างหน้าเราก็ต้องเจอแล้วเราจะทำตัวเหมือนยื้อหรือยึดความรู้สึกเดิมๆ ทำไมเราคิดว่าความรู้สึกทุกอย่างที่ทำให้เรายังร้องไห้อยู่ส่วนนึงคงเป็นเพราะว่าทุกอย่างมันยังไม่จบเราเลยหยุดด้วยตัวเองดีกว่าเราไม่รออ่านคอมเม้นต์ที่ขอไว้แล้วเพราะทุกวันตลอดเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเราเข้ามาอัพบล็อกทุกวัน แล้วคาดหวังว่าวันนี้เราจะได้อ่าน พอเราไม่เห็นคอมเม้นต์ เราก็เสียใจรู้สึกแย่เราคิดว่าเราควรจะเลิก "รอ" อ่านคอมเม้นต์ซะทีเราจะได้ไม่เสียใจ"เราก็เลยเปลี่ยนรหัสไปอย่างที่บอกเผื่อว่าวันนึงอาจจะมีคอมเม้นต์ที่รอเพิ่มขึ้นมาเราบอกไม่ได้ว่าเราจะมีความรู้สึกยังไงเพราะฉะนั้น เราสร้างกำแพงป้องกันตัวเองไว้จะดีกว่าถึงแม้ว่าคอมเม้นต์ที่อาจจะเพิ่มมานั้นมันจะทำให้เรามีความสุขรู้สึกดี หรืออะไรก็ตามแต่เราขอป้องกันตัวจากความเสียใจที่มันอาจจะมีเปอร์เซ็นต์เกิดขึ้นก็ได้มันคงจะดีกว่า"ไม่รอ" เราตัดสินใจทำไปแล้วเราก็เลยอัพบล็อกส่งท้าย แต่ไม่รู้ว่าสุดท้ายรึเปล่านะผ่านมา 2 อาทิตย์ กับบล็อกสุดท้ายนั้นเราคิดว่ามันคงจะไม่เพิ่มขึ้นอีกถ้าเพิ่มก็จะไปเพิ่มอยู่ในไดอารี่ประจำวันของเราหรือถ้าเพิ่มก็จะมาจากความรู้สึกที่มากมายมากๆๆ จริงๆที่ลบ FB ออกจาก friend เพราะมันฟุ้งซ่านมากไม่ไหวจริงๆส่วน hi5 ไม่ได้ไปทำอะไรกับมันเพราะว่าเราปิดมันไปแล้วมีบ้างที่เปิดเข้าไปดูแว้บๆดูเพื่อนๆ บ้าง แต่เพื่อนเกือบทั้งหมดก็ไป FB กันหมดแล้วก็ไม่ค่อยได้เข้าไปยุ่ง ไปทำอะไรใน hi5 หวังว่าถ้าได้เข้ามาอ่าน จะไม่โกรธนะกับทุกอย่างที่ทำไปถ้าวันไหนมองหน้าได้ ยิ้มได้ พูดคุยเหมือนเดิมได้ก็จะขอแอด FB กลับไป จะรับแอดหรือไม่รับก็ได้นะ ไม่ว่าอะไรรู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านก็ทำให้รู้สึกแย่ไปมากมายไม่ได้มองแต่แง่ร้ายนะแง่ดีก็พูดกันหมดแล้วแต่แง่อื่นเราไม่ได้พูดกันเลยยิ่งตั้งแต่ต้นปีมานี้ เราก็ยิ่งทำตัวแย่มากขึ้นไปอีกหลังจากที่เราหยุดกับตัวเองแล้วเราก็จะหยุดทำร้ายคนอื่นเหมือนกันจะทำให้ได้ถึงแม้คำพูดเพื่อนจะแว้บมาบ้างว่าพี่เค้ามีตารางชีวิตที่เค้าคิดไว้หมดแล้วแล้วทำไมยังคิดมาจีบ คิดจะคบกับเราทั้งๆ ที่เค้าก็รู้ว่าเค้าไม่มีเวลาให้ในเมื่อเค้ามาจีบเราแล้วทำไมเค้าไม่พยายามที่จะทำให้เราอยู่บ้านเค้าให้ได้(หมายถึงคิดไกลไปถึงอนาคตข้างหน้านู้นนนนน)เค้าและบ้านเค้าชอบหมามาก รักหมามากแต่เราทั้งเกลียด ทั้งกลัวหมามากทำไมเค้าไม่พยายามทำให้เราอยู่บ้านเค้าได้ไม่ใช่ว่ามาให้เหตุผลว่า บ้านเค้าขาดหมาไม่ได้ในขณะที่เราอยู่ร่วมกับหมาไม่ได้แรกๆ ก็ไม่ได้คิดถึงอะไรแบบนี้หรอกคิดแค่ว่า ก็เราชอบไม่เหมือนกันหนิถึงมันจะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ แต่ถ้าคิดไกลไปเรื่อยๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กนะก็ไม่ได้คิดอะไรแต่พอเพื่อนพูด เราก็คิดว่า อื้อ ก็จริง ทำไมหล่ะแต่ก็ผ่านไป ไม่คิดอะไรดีกว่า เค้าคงมีเหตุผลอะไรมากกว่าที่บอกเรามาอีกตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาทุกครั้งที่คิดถึง ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่จะร้องไห้ด้วยเหตุผลเดิมๆทุกครั้งที่ร้องไห้ในช่วงหลังจากวันนั้นมามันมีแต่ภาพดีๆ ความรู้สึกดีๆ ทุกครั้งจริงๆตอนนี้อยากบอกว่าขอบคุณที่มอบสิ่งดีๆ ความรู้สึกดีๆ ให้เราขอบคุณคำสั่งสอน คำอธิบายการบ้าน เรื่องเรียนขอบคุณที่เป็นห่วงมาตลอดขอบคุณเสียงโทรศัพท์ที่โทรปลุกตอนเช้าขอบคุณเสียงเพลงที่ร้องให้ฟังขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างแล้วก็ขอโทษกับทุกการกระทำและคำพูดที่ทำให้เสียความรู้สึกเจอกันครั้งหน้าเราหวังว่าเราจะมองหน้าได้ถึงแม้อาจจะยังไม่เหมือนเดิมแต่มันต้องดีกว่าเดิมยังคิดถึงอยู่เสมอ11 เมษายน 2553 1:49:07==========================================15 Apr 2010แย่จังเลย ทำตัวเองอีกแล้วทั้งๆ ที่ดีกว่าเดิมมากแล้วนะแต่วันนี้เราร้องไห้อีกแล้วอยู่เฉยๆ ก็ดีแล้วนะ แล้วจะทำตัวเองเจ็บทำไมก็เพราะคิดว่าอยากทำอะไร รู้สึกยังไงก็ควรจะบอก ก็ควรจะทำดีกว่ามาเสียใจ เสียดายทีหลัง จริงมั้ย??แต่คราวนี้ เราคงลืมคิดถึงผลลัพธ์ที่มันจะออกมาเลยเดินถอยหลังกลับไปทางเดิมซะไกลเลยทีเดียวแล้วอีกกี่วันหล่ะ ถึงจะเดินกลับมาที่เดิมแบบเมื่อวานนี้ไม่เป็นไรหรอกครั้งถ้าเราผ่านไปได้ครั้งต่อไปก็ผ่านไปได้เฮียเคยบอกไว้ ถ้าครั้งนี้เราผ่านมันไปได้ครั้งหน้า ครั้งต่อไป หรือครั้งไหนๆ เราก็จะผ่านไปได้อย่างสบายเพราะเรามีประสบการณ์ มีภูมิต้านทานแล้วไงไม่ว่าเราจะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ไม่ว่าจะยากลำบาก ต่อสู้กับความรู้สึกตัวเองยังไงหรือเราจะต้องร้องไห้อีกกี่ครั้งเราจะผ่านมันไปได้อย่างแน่นอนพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมาจะเดินไปหากระจก แล้วยิ้มให้คนในกระจกหนึ่งที
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่โยก็เคยผ่านอะไรแบบนี้มานานพอควรเหมือนกัน เข้าใจความรุ้สึก
สุดท้ายเราก็ต้องอยู่กับตัวเองให้ได้ เข้มแข็งให้ได้นะ สักพัก..ก็คงจะดีขึ้นนะ เป็นกำลังใจให้จ๊ะ